Το 1972 η βελγική εταιρεία FN Herstal ξεκίνησε να αναπτύσσει ένα νέο πρωτοποριακό όπλο υποστήριξης Ομάδος, που θα αξιοποιούσε το επίσης νέο τότε φυσίγγιο SS109 των 5,56mm, βάσει ενός σχετικού προγράμματος/απαίτησης (SAW) του Αμερικανικού Στρατού ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί από τις επιδόσεις των καινοτόμων Stoner-63 που χρησιμοποίησαν οι SEAL’s στο Βιετνάμ. To 1974 εμφανίστηκαν τα πρώτα πρωτότυπα του νέου βελγικού όπλου που τελικά μπήκε σε μαζική παραγωγή το 1982. Το ίδιο έτος υιοθετήθηκε επισήμως και από τις Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις ως Μ-249, ενώ πολύ σύντομα γνώρισε ευρύτατη διάδοση διεθνώς με πολλές νέες παραλλαγές και βελτιωμένες εκδόσεις (φτάνοντας αισίως τις τρεις εξελικτικές γενιές) να κάνουν σταδιακά την εμφάνισή τους, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του και στο διαμέτρημα των 7,62mm.

Πρόσφατα δε ολοκληρώθηκαν οι παραδόσεις των ελαφρών πολυβόλων Minimi στον Ε.Σ. Με αυτά αντικαθίστανται (σε αναλογία 2 προς 1) τα οπλοπολυβόλα HK-11A1 στο σύνολο των Ομάδων Μάχης των Μονάδων Πεζικού πρώτης γραμμής. Τα όπλα αυτά παραγγέλθηκαν ως φυσικό συμπλήρωμα στο πρόγραμμα απόκτησης νέου τυφεκίου του Ε.Σ. (για το οποίο είχε επιλεγεί το G-36). Ως γνωστόν όμως το πρόγραμμα αυτό ακυρώθηκε με αποτέλεσμα βασικός οπλισμός του Πεζικού (ορθώς κατά την ταπεινή μας άποψη) να παραμείνει το G-3A3/A4. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο η ελληνική Ομάδα Μάχης να είναι εφοδιασμένη με τυφέκια των 7,62mm και με όπλα υποστήριξης των 5,56mm. Το παράδοξο μάλιστα είναι διπλό καθώς, πέραν της ύπαρξης πυρομαχικών δύο διαφορετικών διαμετρημάτων (με ότι αρνητικό αυτό συνεπάγεται), το θεωρητικώς ασθενέστερο εξ αυτών αφορά το βασικό οργανικό μέσο παροχής πυρών υποστήριξης της Ομάδος! Σε κάθε περίπτωση πάντως τα προαναφερθέντα δεν μπορούν να μετριάσουν την σημαντικότατη αύξηση της ισχύος πυρός που σήμανε για το Πεζικό η γενική ένταξη σε υπηρεσία των Minimi, κυρίως λόγω του μεγάλου αριθμού άμεσα διαθέσιμων πυρομαχικών σε σχέση πάντα με τα ΗΚ-11A1 που χρησιμοποιούσαν τον κλασικό γεμιστήρα των 20 φυσιγγίων. Παράλληλα και το βάρος διατηρείται σε απολύτως ανεκτά επίπεδα (το Minimi Standard με ταινιοθήκη 200 φυσιγγίων ζυγίζει 9,97 κιλά έναντι 8,36 κιλών του ΗΚ-11A1 με 20άρη γεμιστήρα), ενώ το όπλο υπερτερεί ελαφρώς και σε δραστικό βεληνεκές.

Με το ζήτημα των διαφορετικών διαμετρημάτων όμως να παραμένει, πρόσφατα παρουσιάστηκε μια πιθανή λύση. Συγκεκριμένα, προ εξαμήνου, η FN Hestral παρουσίασε επισήμως την νέα έκδοση Mk.3 του Minimi. Τα όπλα αυτά εφοδιάζονται με νέο εργονομικό συρόμενο κοντάκιο 5 θέσεων, βελτιωμένο χειροφυλακτήρα και μοχλό οπλίσεως και μια σειρά άλλων μικροβελτιώσεων εμπνευσμένων από τα διδάγματα που έχουν εξαχθεί σε πραγματικές πολεμικές συγκρούσεις των τελευταίων ετών. Το σημαντικότερο όμως χαρακτηριστικό της νέας αυτής έκδοσης του Minimi, είναι αναμφίβολα η δυνατότητα ταχείας εναλλαγής διαμετρημάτων (5,56mm και 7,62mm) με απλή αλλαγή του κλείστρου και της κάννης και χωρίς άλλες μετατροπές. Η FN μάλιστα προσφέρει όλα ή κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά του νέου μοντέλου και ως κιτ αναβάθμισης για πολυβόλα Minimi παλαιότερων εκδόσεων. Με δεδομένο λοιπόν το προαναφερθέν παράδοξο των δύο διαφορετικών διαμετρημάτων στις Μονάδες Πεζικού του Ε.Σ. θα άξιζε ίσως τον κόπο η διερεύνηση της δυνατότητας υιοθέτησης μιας τέτοιας λύσης που με σχετικά φθηνό τρόπο θα διόρθωνε λάθη και παραδοξότητες και ταυτόχρονα θα έδινε και επιπλέον έργο στα δοκιμαζόμενα ΕΑΣ. Εάν η ανάθεση του προγράμματος στα ΕΑΣ δεν κριθεί συμφέρουσα για τον οποιονδήποτε λόγο, αυτό θα μπορούσε να εκτελεστεί κάλλιστα και από τον ίδιο τον Ε.Σ. καθώς η FN διαβεβαιώνει πως όλες οι εργασίες μετατροπής παλαιότερων Minimi στην έκδοση Mk.3 μπορούν να πραγματοποιηθούν σε επίπεδο Μονάδας. Για περαιτέρω μείωση του κόστους, θα μπορούσε να υιοθετηθούν επιλεκτικά μόνο οι συλλογές εναλλαγής διαμετρημάτων με τα ανάλογα απάρτια (κάννες και συγκροτήματα κλείστρου για το διαμέτρημα των 7,62mm) και όχι οι άλλες βελτιώσεις (νέο κοντάκιο, νέος χειροφυλακτήρας κλπ.), ενώ τα αντίστοιχα απάρτια των 5,56mm που θα αφαιρεθούν και θα πλεονάζουν θα εξασφάλιζαν ένα σημαντικό στοκ ανταλλακτικών για τις Μονάδες που θα εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το Minimi στο διαμέτρημα των 5,56mm (Ειδικές Δυνάμεις, 71η Α/Μ ΤΑΞ κλπ).

Στο σημείο αυτό και με αφορμή την παραπάνω πρόταση, θα κάνουμε μια συνοπτική αναφορά στην περιπετειώδη ένταξη και τη γενικότερη παρουσία του Minimi στο ελληνικό οπλοστάσιο.

Στον Ελληνικό Στρατό

Η πρώτη ελληνική Μονάδα που εξέφρασε ενδιαφέρον για το Minimi ήταν το ΕΤΑ, το οποίο ήδη από το α΄ μισό της δεκαετίας του ’90 είχε εκτιμήσει τις δυνατότητες του όπλου αυτού έχοντας έρθει σε επαφή μαζί του σε συνεκπαιδεύσεις με Αμερικανούς. Τελικά όμως η πρώτη ελληνική Μονάδα που παρέλαβε το Minimi ήταν η Ζ΄ ΜΑΚ. Ένας μικρός αριθμός όπλων της αρχικής έκδοσης Mk.1 παραγγέλθηκε το 1996 για τον εφοδιασμό της συγκεκριμένης Μοίρας που εξαρχής είχε εξοπλιστεί με όπλα διαμετρήματος 5,56mm. Η πρώτη παρτίδα παραδόθηκε το ίδιο έτος και αφορούσε 10-12 όπλα. Τα περισσότερα εξ αυτών έφεραν την κανονική κάννη μήκους 46,5 εκ. της έκδοσης Standard αλλά ταυτόχρονα το πτυσσόμενο κοντάκιο τύπου «Π» της έκδοσης Para. Ωστόσο παραδόθηκαν και κάποια ελάχιστα όπλα που έφεραν το αρχικό σταθερό ολομεταλικό κοντάκιο σκελετοειδούς μορφής. Σύντομα δε, άρχισαν να εμφανίζονται και δύο Minimi ανά Ομάδα Μάχης της Μοίρας. Το 1998 η Ζ΄ ΜΑΚ παρέλαβε δοκιμαστικά και κάποια όπλα (πιθανότατα δύο) της νεότερης έκδοσης Minimi Mk.2 Para με βραχεία κάννη, στα πλαίσια σχετικής επίδειξης της κατασκευάστριας εταιρείας.

Στις 17/7/2001 εγκρίνεται από το ΥΠΕΘΑ η προμήθεια 750 ελαφρών πολυβόλων των 5,56mm, συνοδευόμενων από 762 διόπτρες νυχτερινής σκόπευσης μετα των κατάλληλων βάσεων, για τη κάλυψη του συνόλου των αναγκών των Ειδικών Δυνάμεων. Για το πρόγραμμα εξέφρασαν ενδιαφέρον η FN με το Minimi και η ισραηλινή ΙΜΙ με το Negev και νικήτρια αναδείχθηκε τελικώς η πρώτη. Στις 23/11/2001 η τότε ΕΒΟ υποβάλει ολοκληρωμένη προσφορά, έχοντας προηγουμένως εξασφαλίσει εγχώρια συμπαραγωγή του Minimi σε ποσοστό 50% (βασιζόμενη σε παλαιότερη προκαταρκτική συμφωνία της με την FN) και δυνατότητα πλήρους υποστήριξης του όπλου σε ανταλλακτικά. Ωστόσο το όλο πρόγραμμα παρουσιάζει σημαντικές καθυστερήσεις για διάφορους λόγους, ένας εκ των οποίων ήταν η επιλογή του κατάλληλου τύπου διόπτρας. Το ΥΠΕΘΑ αποφασίζει τον διαχωρισμό του σκέλους αυτού από το υπόλοιπο πρόγραμμα και τελικώς, στις 31/1/2003 υπογράφεται σύμβαση συνολικού ύψους 9.535.704,47 ευρώ για την παραγωγή 750 πολυβόλων Minimi Mk.2 και συναφών παρελκομένων (αορτήρες, ταινιοθήκες -πλαστικές των 200 φυσιγγίων και νάιλον των 100-, καθαριστικά, ανταλλακτικά και εφεδρικές κάννες, πώματα βολής αβολίδοτων φυσιγγίων, συλλογές εργαλείων 1ου-4ου κλιμακίου κλπ.). Από τα όπλα της παραγγελίας αυτής τα 515 ήταν της έκδοσης Standard (σταθερό κοντάκιο-μακριά κάννη) και τα υπόλοιπα 235 της έκδοσης Para (πτυσσόμενο κοντάκιο-βραχεία κάννη μήκους 34,9 εκ.). Στις 6/5/2003 η ΕΒΟ υπογράφει με την FN και την τελική σύμβαση παραγωγής του όπλου και μεταφοράς τεχνογνωσίας από την δεύτερη στη πρώτη, ενώ λίγο αργότερα το ΥΠΕΘΑ εγκρίνει πρόγραμμα εκσυγχρονισμού της υποδομής του Συγκροτήματος ΕΒΟ Αιγίου για την καλύτερη εξυπηρέτηση του εν λόγω προγράμματος αλλά και άλλων προγραμμάτων παραγωγής φορητού οπλισμού. Τέλος, στις 25/11/2003 υπογράφεται σύμβαση με την τότε ΘΕΩΝ Αισθητήρες για 762 διόπτρες νυκτός NS-467 μεγέθυνσης x4 για τα εν λόγω όπλα (η εταιρεία επικράτησε της ΕΑΒ που είχε καταθέσει ανάλογη πρόταση).

Παράλληλα το ΓΕΣ εγκρίνει μελέτη σκοπιμότητας για την προμήθεια επιπλέον όπλων του τύπου για την κάλυψη των αναγκών και του Πεζικού, το οποίο την περίοδο εκείνη αναζητούσε και νέο ατομικό τυφέκιο των 5,56mm. Στα τέλη του 2004 αποφασίστηκε το πρόγραμμα να ανατεθεί στα ΕΑΣ και πάλι για το πολυβόλο Minimi, ενώ υπήρχε και πρόβλεψη μελλοντικής προμήθειας άλλων 4.570 πολυβόλων του τύπου για την κάλυψη του συνόλου των αναγκών (που φυσικά δεν προχώρησε). Έτσι, στις 11/1/2006 υπεγράφη σύμβαση ύψους 61.799.758 ευρώ με την ΕΑΣ για την προμήθεια επιπλέον 2.320 πολυβόλων Minimi Mk.2 και των σχετικών παρελκομένων για τις Μονάδες Πεζικού. Αυτή τη φορά το σύνολο των όπλων ήταν της έκδοσης Standard και θα συνοδεύονταν από την προμήθεια ισάριθμων διοπτρών νυκτός NS-685A μεγέθυνσης x6, που ανατέθηκε στη ΘΕΩΝ Αισθητήρες με ξεχωριστή σύμβαση ύψους 13 εκατ. ευρώ περίπου. Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι μαζί με τα όπλα είχε παραγγελθεί και ίσος αριθμός τριπόδων τύπου Μ-122, που όμως αργότερα κρίθηκαν μη απαραίτητοι για όπλα αυτής της κατηγορίας και τελικά η προμήθειά του ακυρώθηκε διορθώνοντας έτσι άλλη μία παραδοξότητα.

Και οι δύο προμήθειες πάντως γνώρισαν σημαντικότατες καθυστερήσεις. Συγκεκριμένα, τα 750 όπλα της πρώτης παραγγελίας άρχισαν να παραδίδονται τον Μάρτιο του 2008 (αντί το 2005) και οι παραδόσεις τους ολοκληρώθηκαν μόλις τον Φεβρουάριο 2011 (αντί το 2007) οπότε και κατέστη εφικτή η οριστική απόσυρση των οπλοπολυβόλων FALO από τις Ειδικές Δυνάμεις! Η καθυστέρηση ήταν αποτέλεσμα γραφειοκρατικών κωλυμάτων που τελικά επιλύθηκαν με υπουργική παρέμβαση και πέντε τροποποιήσεις επί της αρχικής συμβάσεως ώστε να παραδοθούν και οι τελευταίες παρτίδες όπλων που παρέμεναν επί μήνες σε αποθήκες! Τα όπλα της έκδοσης Para δόθηκαν στην 13η ΔΕΕ και στις Μοίρες Αλεξιπτωτιστών, ενώ εκείνα της έκδοσης Standard στις Μοίρες Καταδρομών, στην 32η ΤΑΞΠΝ στην 71η Α/Μ ΤΑΞ, αλλά και στο ΤΕΣΑΦ κατά το τελευταίο διάστημα παραμονής του στη Καμπούλ. Όλα τα όπλα της έκδοσης Mk.2 φέρουν ράγα Picatinny στο άνω μέρος του κορμού, ενώ τα όπλα που εφοδιάζουν Μονάδες όπως το ΕΤΑ και τη Ζ΄ ΜΑΚ εμφανίζονται συχνά με συγκροτήματα RIS γύρω από τον χειροφυλακτήρα για την προσθήκη πρόσθετων παρελκομένων, συμπεριλαμβανομένων και κάθετων χειρολαβών. Πέραν των προαναφερθέντων διόπτρων νυκτός, ένα σύνηθες σκοπευτικό βοήθημα που προσαρμόζεται στα εν λόγω πολυβόλα είναι το ερυθρής κουκίδας Comp-M/M2 της Aimpoint.

Οι καθυστερήσεις της δεύτερης παραγγελίας ήταν ακόμη μεγαλύτερες, ενώ υπήρξε και η σκέψη έως και ακυρώσεώς της λόγω της ακύρωσης του προγράμματος του νέου τυφεκίου των 5,56mm όπως προείπαμε. Τελικώς όμως επικράτησε η άποψη ολοκλήρωσής της. Μάλιστα, στις αρχές του 2008, η FN κατέθεσε στην ΕΑΣ πρόταση συμπαραγωγής στην Ελλάδα του Minimi στην έκδοση των 7,62mm (με παρόμοιο ποσοστό ΕΠΑ, που πλέον ανέρχεται στο 52%) ώστε να εφοδιαστούν με αυτό οι Μονάδες Πεζικού και να λυθεί το θέμα των δύο διαφορετικών διαμετρημάτων εκεί. Η πρόταση αυτή -που σε κάθε περίπτωση πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν αν εξεταστεί η άποψη περί υιοθετήσεως του Minimi Mk.3 που υποβάλαμε στην αρχή του άρθρου- της οποίας δεν έγιναν γνωστές περισσότερες πτυχές, δεν υιοθετήθηκε τελικώς, κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα πως πιθανότατα δεν περιελάμβανε κάποια πρόβλεψη για ανάλογη τροποποίηση της εν ισχύ σύμβασης για τα 2.320 όπλα των 5,56mm και έτσι ο Ε.Σ. μάλλον θα έπρεπε απλώς να θέσει νέα επιπρόσθετη παραγγελία. Οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο όμως δεν υπήρχε και έτσι τα πράγματα παρέμειναν ως είχαν. Στις αρχές του 2011, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της παράδοση των 750 όπλων της πρώτης παραγγελίας, ξεκίνησε η χορήγηση και εκείνων της δεύτερης παραγγελίας κατόπιν επικαιροποιημένου σχεδίου κατανομής τους στις Μονάδες, το οποίο εγκρίθηκε από το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο στις 23/11/2010. Από τους πρώτους Σχηματισμούς που παρέλαβαν τον νέο οπλισμό ήταν η ΕΛΔΥΚ και αμέσως μετά ακολούθησαν οι Μονάδες Πεζικού α΄ γραμμής, με προτεραιότητα σε εκείνες του Δ΄ ΣΣ και της ΑΣΔΕΝ. Όπως ήδη αναφέραμε όμως, δυστυχώς και σε αυτή την περίπτωση οι καθυστερήσεις στις παραδόσεις υπήρξαν πολύ μεγάλες με συνέπεια μόλις πρόσφατα να καταστεί εφικτός ο εφοδιασμός κάθε Ομάδος Μάχης Πεζικού με δύο πολυβόλα Minimi.

Άλλοι χρήστες του όπλου σε ελληνική υπηρεσία

Η επόμενη ελληνική Μονάδα που εφοδιάστηκε με πολυβόλα Minimi μετά τη Ζ΄ ΜΑΚ, δεν ανήκει στις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά στα Σώματα Ασφαλείας. Πρόκειται για την ΜΥΑ/ΛΣ η οποία στα τέλη του 2000 παρέλαβε 7 Minimi Mk.2 της έκδοσης Standard. Στις 12/7/2002 το ΛΣ (μέσω του ΓΕΣ) προέβη σε νέα παραγγελία προς τότε ΕΒΟ για μια ευρεία γκάμα φορητού οπλισμού, εν όψει και των επικείμενων Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Μεταξύ άλλων, η παραγγελία περιελάμβανε και άλλα 32 Minimi Mk.2 Standard τα οποία συμπλήρωσαν τα όπλα της ΜΥΑ/ΛΣ ενώ επέτρεψαν και τον εφοδιασμό των ΚΕΑ. Αξίζει ακόμη να επισημανθεί πως στην υπηρεσία του ΛΣ τα εν λόγω όπλα εφοδιάζονται επίσης με διόπτρες νυκτός της ΘΕΩΝ Αισθητήρες (νυν Theon Sensors) που αποκτήθηκαν την ίδια περίοδο με ξεχωριστή σύμβαση.

To Λιμενικό Σώμα έχει παραλάβει για των εξοπλισμό των Ειδικών Δυνάμεών του συνολικά 39 πολυβόλα Minimi Mk.2, όλα της έκδοσης Standard.

Επόμενη Μονάδα εκτός Ε.Σ. που παρέλαβε πολυβόλα Minimi ήταν η ΔΥΚ του Π.Ν. Αν και το ενδιαφέρον της για το συγκεκριμένο όπλο χρονολογούταν από την δεκαετία του ’90, τελικά κατέστη δυνατό να εφοδιαστεί με αυτό μόλις την περίοδο 2009-2010 όταν και παρελήφθη ικανή ποσότητα από τα 750 Minimi Mk.2 που είχαν παραγγελθεί για της Ειδικές Δυνάμεις. Από αυτή τη παραγγελία προέρχονται και τα όπλα που παρέλαβε η ΔΥΚ, τα οποία στο σύνολό τους ανήκουν στην έκδοση Standard. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως προ μερικών ετών η ΔΥΚ εξέφρασε ενδιαφέρον και για 28 πολυβόλα Mk.48 (έκδοση των 7,62mm που αρχικά αναπτύχθηκε για τους Αμερικάνους SEAL’s αλλά σύντομα γνώρισε πολύ ευρύτερη διάδοση) που θα επέτρεπαν την πλήρη αντικατάσταση και των τελευταίων M-60E3 που χρησιμοποιούνται σε επίπεδο Ομάδος με ταυτόχρονη πλήρη τυποποίηση στη σειρά όπλων της FN (καθώς τα παλαιότερα MG-3 και Μ-60E1 που χρησιμοποιούνταν κυρίως επί σκαφών και οχημάτων έχουν ήδη αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από νέα MAG-58M του ίδιου κατασκευαστή). Προς το παρόν όμως το σκέλος αυτό δεν έχει προχωρήσει.

Προ ολίγων μηνών, στους χρήστες του Minimi προστέθηκε και η 31η ΜΕΕΔ της Π.Α. Η συγκεκριμένη Μονάδα είχε προβεί σε ξεχωριστή παραγγελία προς την ΕΒΟ για 9 Minimi Mk.2 Para ήδη από 2003, στα πλαίσια ενός ευρύτερου πακέτου φορητού οπλισμού που είχε ζητήσει ένα χρόνο νωρίτερα. Ωστόσο, από λάθος τα όπλα της παραγγελίας καταγράφηκαν ως της έκδοσης Standard και κατά συνέπεια τέτοια παραδόθηκαν. Ωστόσο η 31 ΜΕΕΔ αρνείτο πεισματικά να τα παραλάβει ζητώντας όπλα της έκδοσης Para που επιθυμούσε εξαρχής, με την κατάσταση να περιπλέκεται ακόμη περισσότερο γραφειοκρατικά επειδή εν τω μεταξύ η FN είχε αλλάξει την κωδικοποίηση των προϊόντων της! Τελικά, αν και με τεράστια καθυστέρηση για άλλη μια φορά, επικράτησε η λογική και στα τέλη του 2012 αποφασίστηκε να παραληφθούν τα 9 Minimi Mk.2 Standard ώστε να καλυφθεί το επιχειρησιακό κενό, με την προοπτική να αντικατασταθούν κάποια στιγμή στο μέλλον με όπλα της έκδοσης Para από τα αποθέματα του Ε.Σ. Η πρώτη επίσημη εμφάνιση στελεχών της 31ης ΜΕΕΔ με τα νέα όπλα πραγματοποιήθηκε κατά την πρόσφατη παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα.

Άλλα σύγχρονα ελαφρά πολυβόλα σε ελληνική υπηρεσία

Όπως προείπαμε το ΕΤΑ εξέφρασε πολύ νωρίς το ενδιαφέρον του για το ελαφρύ πολυβόλο Minimi, αντιλαμβανόμενο εγκαίρως τα πλεονεκτήματα των όπλων της κατηγορίας αυτής. Ωστόσο και εδώ η επίλεκτη αυτή Μονάδα έπρεπε να περιμένει μέχρι τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας για να παραλάβει τα όπλα εξαιτίας των καθυστερήσεων που αναφέραμε και πιο πάνω. Επειδή όμως οι επιχειρησιακές ανάγκες ήταν πιεστικές και δεν γινόταν να καλύπτονται μονίμως με δανεικά Minimi Mk.1 από την Ζ΄ ΜΑΚ, το ΕΤΑ βρήκε μια άλλη λύση στη μορφή του πολυβόλου Negev. Συγκεκριμένα, τον Φεβρουάριο του 2000 η ΙΜΙ προχώρησε σε επίδειξη του όπλου της αυτού στη χώρα μας εν όψει του επικείμενου τότε προγράμματος προμήθειας ελαφρών πολυβόλων για τις Ειδικές Δυνάμεις. Η εταιρεία έφερε έναν μικρό αριθμό όπλων τόσο της τυπικής έκδοσης Negev LMG, όσο και της βραχύτερης Commando με κοντή κάννη. Μετά την επίδειξη τα όπλα παρέμειναν στην Ελλάδα στο πλαίσιο μιας κίνησης για την εμπορική τους προώθηση. Το ίδιο έγινε και το 2002 όταν μετά από νέα παρουσίαση του όπλου η ΙΜΙ δώρησε άλλα 2 Negev LMG στις Ειδικές Δυνάμεις μαζί με μια ποσότητα πυρομαχικών. Το ΕΤΑ έσπευσε να εκμεταλλευτεί την απροσδόκητη αυτή ευκαιρία και δέσμευσε τα όπλα αυτά για να καλύψει τις ανάγκες του. Έτσι, με τον παράδοξο αυτό τρόπο, έγινε ο μοναδικός χρήστης του τύπου στην Ελλάδα. Σημειώνεται πάντως πως κατά την διάρκεια των επιδείξεων της ΙΜΙ τα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων εκτίμησαν ιδιαίτερα την αξιοπιστία και την αντοχή του ισραηλινού όπλου και να είχαν την δυνατότητα να προβούν σε άμεσες συγκρίσεις με το Minimi. Σε ελληνική υπηρεσία τα Negev εφοδιάζονται με εύκαμπτες ταινιοθήκες των 200 φυσιγγίων και με αορτήρες εφόδου.

Η άλλη επίλεκτη Μονάδα που επιθυμούσε από νωρίς το όπλο αλλά επίσης έπεσε θύμα των μεγάλων καθυστερήσεων, ήταν η ΔΥΚ όπως προείπαμε. Και σε αυτή την περίπτωση βρέθηκε μια ενδιάμεση λύση (ώστε οι Ομάδες να εφοδιαστούν και με κάτι ελαφρύτερο από τα M-60E1/E3 και MG-3 που τα μόνα διαθέσιμα έως τότε) που όμως εμπίπτει περισσότερο στη κατηγορία του οπλοπολυβόλου. Έτσι αποκτήθηκε μια ποσότητα M-16A2 HBAR (RO742) που αποτελούσαν μια απλοποιημένη έκδοση του M-16A2 LSW χωρίς την διάταξη ταχείας αλλαγής κάννης. Τα M-16A2 HBAR διαθέτουν βαριά κάννη και επιλογέα βολής τριών θέσεων, ενώ ξεχωρίζουν από τον ενσωματωμένο δίποδα (ίδιο με εκείνον του Μ-60E3). Συνήθως χρησιμοποιούνται με τον διπλό τυμπανοειδή γεμιστήρα Beta C-Mag 100 φυσιγγίων, ποσότητες του οποίου παρέλαβαν η ΔΥΚ, το ΕΤΑ και η Ζ΄ ΜΑΚ από το 2001 σε άλλη μια προσπάθεια αύξησης της άμεσα διαθέσιμης ισχύος πυρός της Ομάδας Μάχης ελλείψει, τότε, ελαφρών πολυβόλων σε επαρκείς αριθμούς.

Σε Κύπρο και Τουρκία

Το Minimi χρησιμοποιείται σε περιορισμένο βαθμό και στην Κύπρο. Συγκεκριμένα, το 2002 αποκτήθηκε ένας αριθμός πολυβόλων Minimi Mk.2 για την Κυπριακή Αστυνομία. Τα όπλα εφοδίασαν την Μηχανοκίνητη Μονάδα Άμεσης Δράσης (και τον Ειδικό Αντιτρομοκρατικό Ουλαμό που υπάγεται σε αυτήν) και την Μονάδα Αεροπορικών Επιχειρήσεων (άλλοτε Αεροπορική Πτέρυγα Αστυνομίας). Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται δείγματα τόσο στην έκδοση Standard όσο και στην έκδοση Para. Τα τελευταία μάλιστα ανήκουν σε κάποια ιδιαίτερη και σπάνια παραλλαγή καθώς φέρουν την γνωστή βραχεία κάννη αλλά ένα ιδιότυπο -πιθανότατα αναδιπλούμενο- κοντάκιο σκελετοειδούς μορφής (παρόμοιο με το αρχικό που έφεραν τα πρώτα όπλα της έκδοσης Mk.1, αλλά όχι ίδιο) αντί του συνηθισμένου τηλεσκοπικού σχήματος «Π». Το ιδιόμορφο αυτό κοντάκιο πιθανότατα προέρχεται από κάποια εκ των αμερικανικών πειραματικών εκδόσεων Μ-249E1/E2. Πάντως ενδιαφέρον για το Minimi έχουν εκδηλώσει επίσης τόσο η Διοίκηση Καταδρομών όσο και η Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών της Εθνικής Φρουράς. Στη πρώτη περίπτωση το θέμα σχετίζεται προφανώς με την επιδιωκόμενη γενική μετάπτωση στο διαμέτρημα των 5,56mm, ενώ η ΔΥΚ (που από ετών είναι εξοπλισμένη με όπλα των 5,56mm) έχει ήδη προμηθευτεί και ένα άλλο πιο «εξωτικό» όπλο της κατηγορίας αυτής για να καλύψει τις -ούτως ή άλλως περιορισμένες- ανάγκες της. Πρόκειται για το σιγκαπουριανό ελαφρύ πολυβόλο Ultimax 100 το οποίο συμπληρώνει τα βαρύτερα M-60E1/E3/E4 και ΜG-3 των 7,62mm.

Τέλος, αρκετά περιορισμένη είναι η χρήση του Minimi και στην Τουρκία. Μια πρώτη ποσότητα όπλων της έκδοσης Mk.1 (με τυπικό σκελετοειδές κοντάκιο και μακριά κάννη) αποκτήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 για να εξοπλίσει Ειδικές Μονάδες της Αστυνομίας και της Χωροφυλακές, αλλά και τα «Βordo Bereli» του Γενικού Επιτελείου. Πολύ πρόσφατα τα τελευταία εφοδιάστηκαν με όπλα της έκδοσης Minimi Mk.2 Standard που προφανώς αντικατέστησαν τα παλαιότερα. Λίγο νωρίτερα πολυβόλα Minimi Mk.2  (αλλά της έκδοσης Para) απέκτησαν και οι βατραχάνθρωποι SAS/SAT του Τουρκικού Ναυτικού στο πλαίσιο ενός ευρύτερου προγράμματος ανανέωσης του οπλισμού και των υλικών τους.  πηγη