Η ΧΡΥΣΟΠΟΡΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΟ 2009

(Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΥ)

” Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ” (;), μία φράση, η οποία ηχούσε δυνατά στο μυαλό μου, όταν το 2009 επισκέφθηκα πρώτη φορά την Βασιλεύουσα, την πόλη των Πόλεων, την Κωνσταντινούπολη.

Τα συναισθήματα και οι σκέψεις είχαν μία μόνιμη ροή και εναλλαγή.

Δέος και Σεβασμός!

Πατούσα μέσα στην Αγία Σοφία!

Δεν περιγράφεται το αίσθημα!

Ο ξεναγός, Τούρκος, από τους ντόπιους εκεί, μόλις είδε την παρέα μας, έτρεξε να μας προσφέρει τις υπηρεσίες του.

Ξεκίνησε να μας αραδιάζει ένα σωρό λεπτομέρειες για τον Ναό της Αγίας Σοφίας.

Όταν μάλιστα του είπαμε ότι είμαστε Έλληνες, μας έδειξε μια ιδιαίτερη συμπάθεια ανάμεικτη με ελαφρά ειρωνεία.

Ωραίος τύπος, έξυπνος, το μάτι του έλεγχε τα πάντα.

Ομολογώ, ότι έδειχνε σεβασμό ιδιαίτερο για την Αγία Σοφία, την τιμούσε θα έλεγα κάνοντας την ξενάγηση.

Έδειχνε ότι την φροντίζει.

 

Τον ακούγαμε με προσοχή διαβάζοντας συγχρόνως και τα βιβλία και τις σημειώσεις τα οποία είχαμε μαζί μας.

Κι όμως κάτι με “έτρωγε”.

Κάτι μέσα μου έλεγε: “Πού να είναι, υπάρχει ;

Είναι μύθος, θα φαίνεται, θα είναι σε κάποιο υπόγειο μήπως; “.

Κοιτούσα από εδώ και από εκεί ψάχνοντας διακριτικά….

Και αίφνης, στα δεξιά του Ναού, κάπου εκεί μετά την Βιβλιοθήκη, προσπερνώ κάτι.

 

Μετά από κάποια μέτρα, συνειδητοποιώ ότι με την δεξιά άκρη του ματιού μου προσπέρασα μια είσοδο, κάπως σκοτεινή.

Για κλάσματα δευτερολέπτων σκέφτηκα “Τί να είναι εδώ; Διάδρομο βλέπω”.

Κάνω βήματα πίσω και αρχίζω να εστιάζω την προσοχή μου σε αυτόν τον διάδρομο, ο οποίος μου τράβηξε την προσοχή.

Λέω από μέσα μου “Έχει γούστο! Μπά! Όχι! Αποκλείεται! “.

Κι όμως…

Κοιτάω καλά και βλέπω ότι είναι ολόκληρος διάδρομος, σαν πύλη.

Προχωρώ και βλέπω μία πόρτα στο βάθος του διαδρόμου, βλέπω, ότι η πόρτα αυτή είναι σφραγισμένη με μία μαρμάρινη πλάκα.

Αδύνατον!

Και όμως!

Την χτυπάω δυνατά με τα χέρια μου και διαπιστώνω ότι είναι κούφια!

Ρίγος με διαπέρασε…

Βγαίνω γρήγορα έξω και φωνάζω την υπόλοιπη παρέα, η οποία ήταν μαζί με τον ξεναγό, πιο μπροστά.

Τους προσκαλώ να πλησιάσουν και να μπουν και αυτοί στον διάδρομο, να δουν την πόρτα.

Ο ξεναγός πάγωσε!

 

Μόλις τον ρώτησα τί ήταν εκεί αρνήθηκε κατηγορηματικά να μου πει, μόνο έκανε βήματα προς τα πίσω και έφυγε!

Τότε σιγουρεύτηκα, τότε σιγουρευτήκαμε όλοι.

Ήταν η Χρυσόπορτα!

Πιο μετά πήγαμε να βρούμε τον ξεναγό μάς!

Είχε μία έκφραση στο πρόσωπο.

Ακόμη δεν μπορώ να την περιγράψω.

Συνέχισε να μας μιλάει και τότε μας έδειξε κάτι ακόμη.

Μας είπε να κοιτάξουμε την οροφή του Ναού και να δούμε περιμετρικά τις τοιχογραφίες με τους Αγγέλους, τα Χερουβείμ, τα οποία εμφανίστηκαν μετά από εργασίες συντήρησης!

Εκείνη την περίοδο είχαν ξεκινήσει εργασίες συντήρησης και ένεκα του λόγου αυτού, κάποιοι σοφάδες έπεσαν.

Κάτω από τους σοφάδες αυτούς όμως τα Χερουβείμ περίμεναν την ώρα τους να εμφανιστούν.

Πιο κάτω μας έδειξε και την είσοδο στο δάπεδο, όπου οι Τούρκοι  σπηλαιοδύτες – αρχαιολόγοι κατέβηκαν στα υπόγεια της Αγίας Σοφίας και κάνουν έρευνες και έργα συντήρησης, με εξαιρετική προσοχή και ιδιαίτερο επαγγελματισμό. Έχουν γνώση της αξίας του μνημείου και δείχνουν μεγάλη προσοχή και επιμέλεια.

Ύστερα από αυτά και μόλις τελείωσε η ξενάγηση μας χαιρέτισε συνεχίζοντας να έχει αυτήν την περίεργη έκφραση στο πρόσωπο.

Τώρα μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος γιατί αυτό το άρθρο και γιατί σήμερα;

Απλά, για να επισημανθεί ιστορικά η ύπαρξη αυτού του σημείου εντός της Αγίας Σοφίας, χωρίς υπερβολές και μυθεύματα.

Για να επισημανθεί ο σεβασμός και η ευγένεια τα οποία έδειχνε ο Τούρκος ξεναγός προς στην Αγία Σοφία, ώστε να εξαλειφθεί κάθε ίχνος εθνικής εμπάθειας και φυσικά για να τιμηθεί η μνήμη όλων αυτών που έδωσαν την ζωή τους για το ιδανικό της Ρωμηοσύνης.

Για όσους αμφισβητήσουν την αυθεντικότητα των φωτογραφιών ή του ανωτέρω περιστατικού, να τους πω ΑΠΛΑ, ότι είναι πέρα για πέρα Αληθινά!

” ο μικρός Ρωμηός”,    29.05.2014

πηγη