Κύμα ενθουσιασμού σκόρπισε σε πολλούς στην Ελλάδα η «είδηση» ότι η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν θα ανοίξει ξανά τη βάση κατασκοπείας στη Lourdes, μόλις 250 χιλιόμετρα από τις ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών. Η… συγκίνηση οφειλόταν στην κλασική πλέον στην Ελλάδα ονείρωξη, ότι ο ηγέτης του «ξανθού γένους», έχει την πυγμή να προκαλέσει τις ΗΠΑ στη γειτονιά τους!

Τη συμφωνία, σύμφωνα πάντα με τη φιλολογία που αναπτύχθηκε, τη διαπραγματεύθηκε ο ίδιος ο Πούτιν κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Ραούλ Κάστρο, ηγέτη της Κούβας και αδερφό του ιστορικού ηγέτη, Φιντέλ Κάστρο που βρίσκεται πλέον σε βαθύ γήρας, σοφότερος όμως από ποτέ…

Η είδηση είχε προκύψει από σχετική αναφορά της ρωσικής επιχειρηματικής – οικονομικής εφημερίδας Kommersant, οπότε αυτή καθαυτή η αναπαραγωγή της, προφανώς και δεν συνιστά δημοσιογραφικό «φάουλ», για να είμαστε και δίκαιοι απέναντι σε όλους.

Τα όνειρά των απανταχού θαυμαστών του Ρώσου ηγέτη ανέλαβε να τα διαψεύσει ο ίδιος ο Πούτιν, απορρίπτοντας τα περί συμφωνίας με τους Κουβανούς, για την επανέναρξη λειτουργίας μιας βάσης που είχε κλείσει ο ίδιος το 2001, είτε με κίνητρο το υψηλό κόστος σε εποχές δύσκολες από οικονομικής απόψεως, είτε ως χειρονομία καλής θέλησης προς τους Αμερικανούς. Τώρα, υποστήριξε, ότι η χώρα του έχει τη δυνατότητα να φέρει σε πέρας την ίδια αποστολή χωρίς να χρειάζεται τη βάση.

Να διευκρινίσουμε, ότι εν μέρει εντάσσουμε και τους εαυτούς μας στην κατηγορία των θαυμαστών του Βλαντιμίρ Πούτιν, προσθέτοντας όμως επαρκή δόση κριτικής. Η κριτική αφορά τόσο ενέργειές του τις οποίες θεωρούμε λανθασμένες, όσο και λόγω του ότι η δική μας προσέγγιση είναι αμιγώς ελληνοκεντρική, οπότε η εκκίνηση της σκέψης μας δεν γίνεται από τη θετική μας προδιάθεση για τη Ρωσία του λαμπρού πολιτισμού, με την οποία τόσα πολλά ενώνουν την Ελλάδα, αφού αυτό κατά τη γνώμη μας, απλώς δεν επαρκεί.

Το «defence-point.gr»λοιπόν, στάθηκε εξ αρχής με σκεπτικισμό απέναντι στις αναφορές, αφού κάποια δεδομένα, απλώς δεν ταιριάζανε… Το πρώτο είναι, ότι τόσο η Κούβα όσο και η Ρωσία δεν είχαν πει κουβέντα επισήμως για το θέμα. Αφού θα ήταν μια απόφαση η οποία δεν θα μπορούσε να κρατηθεί κρυφή, τότε θα είχε νόημα να πέσει από την αρχή «στο τραπέζι», αφού αυτό θα πρόσθετε ένα ακόμα διαπραγματευτικό «χαρτί» για τη Μόσχα στη σχέση της με την Ουάσιγκτον.

Οι Κουβανοί, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, ότι το να προχωρούσαν σε μια τέτοια ενέργεια θα ήταν αυτοκτονικό, αφού βρίσκονται σε μια προσπάθεια να «χτίσουν» μια πιο πραγματιστική σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, κάτι που υποστηρίζει πλέον και ο Φιντέλ Κάστρο, ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπάρακ Ομπάμα, απελευθερωμένος από το άγχος της επανεκλογής, μπορεί να προχωρήσει θέματα που συνεπάγονται πολιτικό – εκλογικό κόστος. Με το θέμα είχαμε ασχοληθεί πρόσφατα (βλ. http://www.defence-point.gr/news/?p=105225).

Η Ρωσία του Πούτιν από την άλλη πλευρά, τη στιγμή που παραδέχεται πως η οικονομία της πλήττεται σημαντικά από τις δυτικές κυρώσεις ενώ αισθάνεται τις συνέπειες τόσο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης όσο και των χειρισμών της στο ζήτημα της Ουκρανίας, μάλλον βλακώδες θα ήταν να ανοίξει άλλο ένα μέτωπο το οποίο μόνο κόστος οικονομικό, στρατιωτικό και διπλωματικό θα είχε ως αποτέλεσμα.

Επίσης, ενώ ο Πούτιν μη έχοντας τη στρατιωτική δυνατότητα να αντιπαρατεθεί στρατιωτικά σε ένα μέτωπο όπως αυτό της Συρίας, μακριά δηλαδή από τα ρωσικά σύνορα, επέλεξε στην πρώτη ευκαιρία να δώσει μια απάντηση στη Δύση πολύ κοντά στα σύνορά του, επιχειρώντας να τη «μαζέψει». Άκρως ορθολογικές πολιτικές – στρατηγικές αποφάσεις.

Με ποια λογική θα άνοιγε λοιπόν ένα μέτωπο τόσο μακριά και μάλιστα σε ένα τόσο πολύ φορτισμένο ιστορικά μέρος, όπου η βάση κατασκευάστηκε το 1964 για να «ξεπλυθεί η ντροπή» της εγκατάλειψης των σχεδίων για την εγκατάσταση πυρηνικών… Μήπως τέτοια απόφαση θα υπονόμευε τις επιτυχίες που έχει καταγράψει η ρωσική εξωτερική πολιτική αναπτύσσοντας πολυεπίπεδες σχέσεις με πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, στην «αυλή» δηλαδή των ΗΠΑ, οδηγώντας σε χαμόγελα όσους θυμούνται το περίφημο «Δόγμα Μονρόε»…

Επικοινωνιακά όμως, η κίνηση ήταν ευφυής. Αν αναφερθεί στις διαψεύσεις Πούτιν το 10% των μέσων ενημέρωσης που παρουσίασαν υπερβάλλοντας την υποτιθέμενη είδηση για τη ρωσική βάση κατασκοπείας στην Κούβα, θα είναι πολύ καλά.

Πέραν του ότι και όλοι να έλεγαν κάτι, πάλι είναι ψυχολογικοί οι μηχανισμοί που οδηγούν στην ταύτιση με έναν ηγέτη… Οι περισσότεροι, εάν τους ρωτήσεις σε λίγο καιρό, θα δηλώνουν βέβαιοι όχι μόνο για τη συμφωνία, αλλά και ότι η βάση λειτουργεί πλέον κανονικά.

Ευτυχώς που ο Ρώσος ηγέτης έχει κατά νου μόνο αυτό που θεωρεί ως εθνικό συμφέρον για τη χώρα του, μια χώρα που είναι εξαιρετικά δύσκολο να κυβερνηθεί και όσοι τη μελέτησαν βαθύτερα, δεν τους κάνει εντύπωση που οι Ρώσοι πολίτες στις δημοσκοπήσεις δίνουν υψηλά ποσοστά δημοτικότητας στον Πούτιν και αποδέχονται μια περικοπή των ελευθεριών τους προς χάριν της σταθερότητας.

Άρα είναι πολύ πιο έξυπνος από τους οπαδούς του, οι οποίοι καλό θα έκαναν να αρχίσουν την αυτοκριτική και να αναλογιστούν η προσωπολατρία μήπως τους μετατρέπει σε «χειραγωγούμενη κοινωνία»…  πηγη