Το 2015 ο συνολικός προϋπολογισμός του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ανέρχεται σε 3.250.225.000 ευρώ έχοντας ειπωστεί απαράμιλλες συνεχόμενες περικοπές, με την μείωση του ποσοστού των αμυντικών δαπανών επί του ΑΕΠ αλλά και κυρίως από την δραματική συρρίκνωση του ΑΕΠ της χώρας.
Και για να υπάρχει ένα συγκριτικό μέγεθος, σε σχέση με το 2010, το οποίο το σημειώνεται από τον Υπουργο Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια στη ***συζήτηση επί του προϋπολογισμού 2015 στη Βουλή ως «αρχή της κρίσης», έχει μειωθεί ο προϋπολογισμός κατά 46% και επιπλέον, δηλαδή κατά σχεδόν 2.900.000.000 ευρώ.
«Χρειάζεται, λοιπόν, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να λειτουργήσει περίπου με τα μισά χρήματα από ό,τι είχε το 2010».
Το 2010 οι πιστώσεις των εξοπλιστικών προγραμμάτων υπερέβαιναν το 1.300.000.000 ευρώ, για το 2015 σε 700.000.000 ευρώ, μειωμένες σε σχέση με το 2010 κατά 65%, στα ίδια επίπεδα με το στόχο του ΜΠΔΣ 2013-2018, αυξημένες κατά 250 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με την εκτίμηση του Υπουργείου Οικονομικών για το 2014.
Οι ταμειακές δαπάνες για τις εξοπλιστικές προμήθειες για το 2014, σύμφωνα με τα στοιχεία από το Υπουργείο Οικονομικών, εκτιμάται ότι θα διαμορφωθούν σε 450 εκατομμύρια ευρώ, μειωμένες κατά περίπου 83 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με το ΜΠΔΣ 2013-2018.
Οι δαπάνες για τους μισθούς και τις συντάξεις παρουσιάζονται οριακά αυξημένες, λόγω της καταβολής των αυξημένων αποδοχών των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, εν ενεργεία και συνταξιούχων, της καταβολής της πρώτης δόσης των αναδρομικών περικοπών αποδοχών και συντάξεων των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Συνολικά, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας πρέπει να κάνει τη δουλειά του με πολύ λιγότερα χρήματα σε σχέση με το 2010. Ερώτημα, το οποίο δικαίως μπορεί να απευθύνει η ελληνική κοινωνία: Είναι σε θέση το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να κάνει τη δουλειά του με πολύ λιγότερα χρήματα;
«Η δουλειά του», σύμφωνα με τον Νίκο Δένδια, είναι «η διατήρηση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων.
Η δουλειά είναι επίσης η δυνατότητα να εφαρμοστεί το δόγμα αποτροπής, δηλαδή να εξασφαλιστεί η ασφάλεια της Ελληνικής Δημοκρατίας και της ελληνικής κοινωνίας».
Οι Ένοπλες Δυνάμεις, σύμφωνα με τον Υπουργό, μπορούν σήμερα «να κινηθούν και πέραν από τον παραδοσιακό τους ρόλο, να διευρύνουν τα όρια του παραδείγματος το οποίο παρέχουν στην ελληνική κοινωνία»: Eκμεταλλευόμενες το εξαιρετικής ποιότητας και εξαιρετικής εκπαίδευσης ανθρώπινο δυναμικό, να λειτουργήσουν ως κύτταρο παραγωγής τεχνολογίας και καινοτομίας.
«Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, όπως οι Ένοπλες Δυνάμεις όλων των χωρών» – έτσι ο κύριος Υπουργός, «είναι καταναλωτές αυτών των προϊόντων, καταναλώνουν και καινοτομία και τεχνογνωσία σε μεγάλες ποσότητες».
«Θα ήταν, λοιπόν, εξαιρετικά σημαντικό για τη χώρα αν μπορεί αυτό το οποίο καταναλώνει να το παράγει. Και αυτό μπορεί να απευθυνθεί όχι μόνο σε εξωτερική κατανάλωση για τις δικές μας ανάγκες αλλά μπορεί να γίνει και απολύτως εξαγώγιμο προϊόν με διπλή κατεύθυνση», εξηγεί στην ομιλία του ο Νίκος Δένδιας.
«Αφ’ ενός μεν οικονομική, στενά, απολύτως χρήσιμη στους καιρούς που ζούμε.
Αλλά πέραν αυτού μπορεί αυτό να αποτελέσει για την ελληνική εξωτερική πολιτική τεράστιο πλεονέκτημα.
Μπορεί να μοχλεύσει πολλαπλασιαστικά τις δυνάμεις μας, όχι μόνο τις δυνάμεις των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά τις δυνάμεις της χώρας στην ευρύτερη περιοχή».
«Νομίζω το παράδειγμα μίας μικρής χώρας, όπως είναι το Ισραήλ», λέει ο κύριος Υπουργός, «μπορεί να μας δείξει τι μία προηγμένη τεχνολογία και μία προηγμένη βιομηχανία μπορεί να παράσχει σε αυτή τη χώρα».
Αυτό που δεν λέει ο κύριος Υπουργός στην ομιλία του είναι ότι αυτή η μικρή χώρα, το Ισραήλ, διαθέτει έναν ετήσιο προϋπολογισμό άμυνας που είναι τέσσεριες με πέντε φορές μεγαλύτερος από αυτόν της Ελλάδας.
Θα υποστηρίζαμε ότι η έννοια-κλειδί για την ελληνική εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας για τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να είναι η έξυπνη χρήση των πόρων της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
Μια σειρά σημαντικών αλλαγών στη σφαίρα της πολιτικής εθνικής ασφάλειας θα πρέπει να διατηρήσει την αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων με τα χαμηλότερα επίπεδα αμυντικών δαπανών.
Οι οικονομίες κλίμακας, τα προγράμματα συνεργασίας, η πλήρης εκμετάλλευση της υψηλής αποδοτικότητας των οργανωτικών και λειτουργικών μοντέλων και δογμάτων, καθώς και η χρήση των νέων τεχνολογιών – θα μπορούσε να είναι μόνο μέρος της απάντησης στα προβλήματα στον αμυντικό τομέα στην Ελλάδα.
Ο κεντρικός στόχος πρέπει να είναι η απλούστευση της δομής της διοίκησης και μεγαλύτερη έμφαση στη διακλαδική εκπαίδευση, στον σχεδιασμό και τις επιχειρήσεις. Οικονομίες κλίμακας μέσω της ενοποίησης της πληροφόρησης, της εφοδιαστικής αλυσίδας και της αεράμυνας των τριών κλάδων. Έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος κατά τα τελευταία χρόνια σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά αυτό που φαίνεται να λείπει είναι ένα στρατηγικό σχέδιο/όραμα.
Ο εκσυγχρονισμός και η ενίσχυση και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ζωτικής σημασίας και απαραίτητος (λόγω της ανάγκης για κοινές επιχειρήσεις) όπως ο ρόλος τους είναι αμοιβαία υποστηρικτικός.
Με ένα αδύναμο Πολεμικό Ναυτικό η Ελλάδα θα χάσει τον έλεγχο του Αιγαίου και με ένα αδύναμο Στρατό δεν θα είναι σε θέση να υπερασπιστεί τα νησιά.
Θα μπορούσε να υποστηριχθεί, ωστόσο, η αεροπορική δύναμη, παρότι δεν είναι ικανή για τη νίκη σε μια σύγκρουση από μόνη της, μπορεί όμως να λειτουργήσει ως ισχυρός αποτρεπτικός παράγοντας σε καιρό ειρήνης, και αν αποτύχει η αποτροπή να δημιουργήσει μια προστατευτική ομπρέλα κάτω από την οποία οι άλλοι δύο κλάδοι θα μπορούν να πολεμήσουν σε έναν πόλεμο.
Ως εκ τούτου, η πρόληψη της αεροπορικής υπεροχής του εχθρού θα πρέπει να είναι μια εκ των προτέρων κορυφαία προτεραιότητα.
Αλλά οι αλλαγές αυτές, όποιες και να είναι, πρέπει να είναι το αποτέλεσμα μιας καλά σχεδιασμένης επισκόπησης της πολιτικής της άμυνας, και όλο αυτό υπό το δυσμενές συγκρουσιακό περιφερειακό εξελικτικό πλαίσιο.
Greek National Pride 