Μονάδα Υποβρυχίων Αποστολών και Κλιμάκια Ειδικών Αποστολών: Αφιέρωμα στις Ειδικές Δυνάμεις του ΛΣ

Τα Κλιμάκια Ειδικών Αποστολών αξιοποιούν τα τρία ταχύπλοα σκάφη CB-90HCG.

Με αφορμή τις πρόσφατες μεγάλες επιτυχίες του Λιμενικού Σώματος-Ελληνική Ακτοφυλακή εναντίον μεγάλων κυκλωμάτων διακίνησης ηρωίνης, στις οποίες είχαν κρίσιμο ρόλο οι Ειδικές Δυνάμεις του Σώματος, παρουσιάζουμε ένα αφιέρωμα στις Μονάδες αυτές.

Το 1972 ιδρύεται η Ομάδα Αυτοδυτών του Λιμενικού Σώματος, η οποία πολύ σύντομα μετονομάζεται σε Μονάδα Πολλαπλής Χρησιμότητας (ΜΠΧ). Η Μονάδα αυτή απαρτιζόταν από 25 περίπου στελέχη τα οποία είχαν λάβει δίπλωμα αυτοδύτη είτε από το αντίστοιχο Σχολείο του Π.Ν., είτε ιδιωτικά. Αρχικά η Μονάδα συστεγαζόταν με τη Σχολή Λιμενοφυλάκων στον Πειραιά.

Ο ρόλος της ΜΠΧ παρέμενε για αρκετά χρόνια υποβαθμισμένος, καθώς αναλάμβανε συνήθως αποστολές έρευνας-διάσωσης ναυαγών, απορρύπανσης, έλεγχος υφάλων πλοίων (με χρήση αυτόνομων αναπνευστικών συσκευών) κ.ά.  πραγματοποιείται η μετεγκατάσταση της ΜΠΧ στον Άγιο Κοσμά, σε έκταση που παραχωρήθηκε από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.

Τον Οκτώβριο του 1985 εκδηλώνεται τρομοκρατική ενέργεια στο κρουαζιερόπλοιο Achille Lauro ενώ αυτό έπλεε στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το συμβάν αυτό θορύβησε και τις ελληνικές Αρχές και έτσι αποφασίστηκε η αναβάθμιση της ΜΠΧ, στις αποστολές της οποίας πλέον προστίθενται και οι ειδικές αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις σε θαλάσσιο περιβάλλον.

Η δύναμη της Μονάδας διπλασιάζεται, ενώ γίνεται και προσπάθεια αναβάθμισης της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι από τότε η ΜΠΧ άρχισε να δέχεται προσωπικό που έχει λάβει πλήρη εκπαίδευση υποβρύχιου καταστροφέα (από την Σχολή της -τότε- ΜΥΚ του Π.Ν.) και όχι απλώς αυτοδύτη.

Λίγο αργότερα (το 1988) αλλά πάντοτε στο ίδιο πλαίσιο αντιμετώπισης των νέων τότε μορφών απειλών, συγκροτείται επίσης η Ομάδα Ειδικών Αποστολών (ΟΕΑ) με έδρα τον Πειραιά.

Η ΟΕΑ στελεχώνεται από προσωπικό που είχε ήδη υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία σε μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων, ενώ παράλληλα η ΜΠΧ παραμένει επικεντρωμένη στον «υποθαλάσσιο» προσανατολισμό της. Λίγες εβδομάδες μετά όμως, έρχεται μια νέα σειρά τρομοκρατικών ενεργειών με αποκορύφωμα την αιματηρή επίθεση στο κρουαζιερόπλοιο City of Poros στον Σαρωνικό τον Ιούλιο του 1988.

Το περιστατικό αυτό, αλλά και μια σειρά άλλων αντίστοιχων γεγονότων διεθνώς, απετέλεσαν αφορμή για εκ νέου σκέψη η οποία σε ότι αφορά το Λιμενικό Σώμα οδηγεί στην συνένωση της ΜΠΧ και της ΟΕΑ, συγκροτώντας την Μονάδα Ειδικών Αποστολών, το 1989.

Το εγχείρημα αυτό όμως αποδεικνύεται αποτυχημένο και μόλις δύο χρόνια αργότερα, το 1991, η ΜΕΑ διασπάται στα εξ ων συνετέθη με τους υποβρύχιους καταστροφείς να συγκεντρώνονται και πάλι σε μια ξεχωριστή ομάδα που ονομάστηκε Μονάδα Υποβρύχιων Αποστολών.

Το υπόλοιπο προσωπικό συγκροτεί τα Κλιμάκια Ειδικών Αποστολών (ΚΕΑ) που πλέον όμως υφίστανται και σε άλλες περιοχές της χώρας πέραν του Πειραιά. Αυτά υλοποιούνται βάσει του άρθρου 3 παρ.1 ν. 1940/1991 ΦΕΚ 40 Α΄.

Το 1995 οργανωτικό σκέλος τροποποιήθηκε με το άρθρο 6 του ν. 2329/1995 ΦΕΚ 172 Α΄ και πλέον τόσο η ΜΥΑ όσο και τα ΚΕΑ αποτελούν αυτοτελείς και ανεξάρτητες Μονάδες με την πρώτη να είναι πλήρως αυτόνομη και τα κατά τόπους ΚΕΑ να υπάγονται στις οικείες Λιμενικές Αρχές.

Ειδικά για την ΜΥΑ όμως τροποποιείται και ο κανονισμός λειτουργίας της και πλέον θεσμοθετείται η Μονάδα να στελεχώνεται αποκλειστικά με προσωπικό που κατέχει πτυχίο υποβρύχιου καταστροφέα.

Επόμενος σταθμός για τις Μονάδες αυτές είναι η περίοδος 1997-2000, οπού αφενός οι σφοδρές εν πλω μάχες με Αλβανούς κακοποιούς στα ελληνοαλβανικά θαλάσσια σύνορα (με τον τραγικό θάνατο του λιμενοφύλακα Μαρίνου Ζαμπάτη τον Απρίλιο του 1997) και αφετέρου ένα περιστατικό πειρατείας ενός ιστιοφόρου ανοικτά του Ναυπλίου από έναν Τσέχο ένοπλο (όπου κατά τη διάρκεια της επέμβασης τραυματίστηκε και ένα μέλος της ΜΥΑ), απετέλεσαν το έναυσμα για σοβαρότερη ενασχόληση της ηγεσίας με αυτές.

Ο καθοριστικότερος όμως παράγοντας ήταν οι επικείμενοι –τότε- Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, ένα γεγονός που όπως ήταν φυσικό έστρεψε το παγκόσμιο ενδιαφέρον στη χώρα μας. Με τη μεσολάβηση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, τίποτα πλέον δεν ήταν ίδιο στον τομέα της ασφάλειας. Λόγω αυτών υπήρξε η ευκαιρία ουσιαστικής αναβάθμισης.

Μεταξύ άλλων, οι Ειδικές Μονάδες του Λιμενικού απέκτησαν νέες νοοτροπίες και κατευθύνσεις (παράλληλα με την αναβάθμιση της υλικοτεχνικής τους υποδομής και της εκπαίδευσης) ερχόμενες σε επαφή με αντίστοιχους φορείς άλλων προηγμένων χωρών όπως οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, κάτι που συνεχίζεται με επιτυχία μέχρι σήμερα (ιδίως μεταξύ ΜΥΑ και Αμερικανών).

Από τις συν εκπαιδεύσεις και τις άλλες συνεργασίες οι Μονάδες απέκτησαν εμπειρίες και παραστάσεις που βελτίωσαν κατακόρυφα το γενικότερο επίπεδό τους. Τέλος έγινε πολύ στενότερη η συνεργασία με άλλες εγχώριες επίλεκτες Μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας (κυρίως με την ΕΚΑΜ της Ελληνικής Αστυνομίας).

Εξάλλου τον περασμένο Νοέμβριο εισήχθη στη Βουλή τροπολογία που εξασφαλίζει και τυπικά τη δυνατότητα συμμετοχής της ΜΥΑ σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις ενώ παράλληλα διασφαλίζει και την επιχειρησιακή υπαγωγή της στο νέο οργανόγραμμα του ΓΕΕΘΑ, εντασσόμενη στη Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΔΕΕ).

Η Μονάδα ούτως ή άλλως σε πολεμική περίοδο εντάσσεται στη ΔΥΚ του Π.Ν., ωστόσο το νέο καθεστώς διευκολύνει την συνεργασία και συνεκπαίδευση με τις Ένοπλες Δυνάμεις ήδη από τον καιρό της ειρήνης, κάτι που άλλωστε φαίνεται από την συχνή συμμετοχή σε ασκήσεις τύπου «Πυρπολητής».

Παράλληλα η ΜΥΑ ενισχύθηκε και σε προσωπικό.

Πρόσφατα δε, οριστικοποιήθηκε και η μετεγκατάσταση της ΜΥΑ το προσεχές χρονικό διάστημα, από τις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά (που σημειωτέον είχαν ανακαινισθεί πλήρως προ δεκαετίας) στον Ναυτικό Οχυρό Σκαραμαγκά όπου βρίσκεται και η έδρα της ΔΥΚ.

Να σημειώσουμε τέλος πως κάποιες σκέψεις που υπήρξαν παλαιότερα για κατάργηση της ΜΥΑ και συγχώνευσή της είτε με τα ΚΕΑ, είτε ακόμη και με την ΕΚΑΜ, ευτυχώς δεν υλοποιήθηκαν και έτσι η Μονάδα συνέχισε την ξεχωριστή ανοδική της πορεία.

Οργάνωση-Αποστολή

Η ΜΥΑ στα πλαίσια της αναβάθμισης της προ των Ο.Α. 2004 διαχωρίστηκε σε εξειδικευμένες επιχειρησιακές Ομάδες. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον κανονισμό 15/04, απαρτίζεται από τις ακόλουθες εξής Ομάδες:

– Ομάδα Ειδικών Επεμβάσεων (ΟΕΕ)
Αποτελεί το βασικό επιχειρησιακό πυρήνα της Μονάδας.

Αναλαμβάνει την εκτέλεση ειδικών επιχειρήσεων υψηλών κινδύνου σε όλους τους χώρους αρμοδιότητας ΛΣ, τόσο σε χερσαίο όσο και (κυρίως) σε θαλάσσιο περιβάλλον, είτε αυτόνομα είτε σε συνεργασία με άλλες υπηρεσίες των Σωμάτων Ασφαλείας.

Στα καθήκοντά της εντάσσεται η αντιμετώπιση περιστατικών τρομοκρατίας, πειρατείας και οργανωμένου εγκλήματος, ενώ το προσωπικό της δύναται να αναπτυχθεί στον χώρο της επιχείρησης από ξηράς, αέρος ή θαλάσσης (συμπεριλαμβανομένης και της υποβρύχιας διείσδυσης).

Οι δε ελεύθεροι σκοπευτές της ΟΕΕ συγκροτούν ανεξάρτητη υποομάδα εντός αυτής.

-Ομάδα Εξειδικευμένων Καταδύσεων (ΟΕΚ)
Δημιουργήθηκε λόγω της ανάγκης ύπαρξης ειδικά εκπαιδευμένου προσωπικού για την διεξαγωγή καταδύσεων σε μεγάλα βάθη ή/και σε επικίνδυνο περιβάλλον, όπως είναι αυτό ενός ναυαγίου για παράδειγμα, για την διεξαγωγή διάσωσης, ερευνών ή άλλων τεχνικών εργασιών.

Η ανάγκη αυτή καταδείχθηκε σε μεγάλο βαθμό από πολύνεκρα ναυτικά δυστυχήματα των τελευταίων ετών, όπως με το φορτηγό πλοίο Δύστος ή το επιβατηγό Express Samina.

Για την κάλυψη των ιδιαίτερων αυτών επιχειρησιακών απαιτήσεων το προσωπικό της Ομάδας έχει στη διάθεση του, μεταξύ άλλων αναπνευστικές συσκευές μικτών αερίων αλλά και ειδικές πλήρως στεγανές στολές της Viking που χρησιμοποιούνται για καταδύσεις σε ψυχρά ή μολυσμένα ύδατα.

-Ομάδα Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών (ΟΕΕΜ)
Αποτελείται από εκπαιδευμένους πυροτεχνουργούς οι οποίοι, με τον κατάλληλο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, αναλαμβάνουν αποστολές εντοπισμού, επισήμανσης, αναγνώρισης, εξουδετέρωσης και απομάκρυνσης πάσης φύσεως εκρηκτικών μηχανισμών (τυποποιημένων ή μη) και πυρομαχικών, είτε στη ξηρά είτε στη θάλασσα ή υποθαλάσσια (στον βυθό ή σε ύφαλα πλοίων).

-Ομάδα Υποστήριξης Επιχειρήσεων (ΟΥΕ)
Η Ομάδα αυτή απαρτίζεται από προσωπικό που εκτελεί καθήκοντα υποστήριξης στις επιχειρήσεις των προαναφερθέντων Ομάδων, όπως η παροχή ασφαλείας στην περιοχή εκτέλεσης κάποιας επέμβασης.

Επίσης παρέχει δύτες ασφαλείας και χειριστές πλωτών μέσων.

Σε σημαντικό βαθμό αποτελείται από έμπειρο προσωπικό μεγαλύτερης ηλικίας που προηγουμένως άνηκε σε κάποια από τις υπόλοιπες επιχειρησιακές Ομάδες.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως υπό την επίβλεψη της ΜΥΑ λειτουργεί και το Σχολείο Ειδικών Αποστολών του Λιμενικού, στο οποίο εκπαιδεύονται και τα μέλη των ΚΕΑ. Επίσης η Μονάδα στέλνει εκπαιδευτές και στο ΚΕΝΑΠ στη Κρήτη.

Τα στελέχη της Ο.Ε.Α.1 στην πρόσφατη επιτυχημένη επιχείρηση εξάρθρωσης του κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών.

Τα ΚΕΑ από τη πλευρά τους δεν έχουν ενιαία οργανωτική δομή, αλλά αυτή διαφοροποιείται αναλόγως της περιοχής όπου εδρεύει το κάθε Κλιμάκιο και, κατ’ επέκταση, της απειλής που καλείται να αντιμετωπίσει. Ενδεικτικά ωστόσο, το ΚΕΑ Πειραιά απαρτίζεται από τις εξής Ομάδες:

-Ομάδα Ειδικών Αποστολών 1 (ΟΕΑ 1)
Αναλαμβάνει την αντιμετώπιση και καταστολή σοβαρών παράνομων ενεργειών πάσης φύσεως, σε ξηρά και θάλασσα, συμπεριλαμβανομένων επεμβάσεων σε περιστατικά τρομοκρατίας ή οργανωμένου εγκλήματος. Επίσης διεξάγει ελέγχους υψηλού κινδύνου και γενικά αποτελεί την κύρια δύναμη επεμβάσεων του Κλιμακίου.

-ΟΕΑ 2
Αποτελείται από ειδικά εκπαιδευμένους ελεύθερους σκοπευτές οι οποία αναλαμβάνουν αντίστοιχες αποστολές είτε προς υποστήριξη των επιχειρήσεων της ΟΕΑ 1, είτε ανεξάρτητα.

-ΟΕΑ 3
Αναλαμβάνει αποστολές προστασίας υψηλών προσώπων, φύλαξης κρίσιμων εγκαταστάσεων και υποδομών και συνοδεία χρηματαποστολών, εντός των χώρων ευθύνης του Λιμενικού Σώματος.

-ΟΕΑ 4
Αποτελείται από πυροτεχνουργούς και συνοδούς ειδικά εκπαιδευμένων σκύλων-ανιχνευτών (Κ9). Αποστολή της είναι ο εντοπισμός και η εξουδετέρωση εκρηκτικών μηχανισμών (τυποποιημένων ή μη) και πάσης φύσεως πυρομαχικών στους χώρους ευθύνης του Λιμενικού Σώματος (κυρίως τους χερσαίους), συμπεριλαμβανομένων και περιπτώσεων ΠΒΧ απειλής. Ανάμεσα στον ειδικό εξοπλισμό που διαθέτει η Ομάδα, συμπεριλαμβάνονται και τηλεχειριζόμενα οχηματίδια της εταιρείας Soukos Robots.

Παρόμοια σύνθεση έχει και το ΚΕΑ Θεσσαλονίκης, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως σε ολόκληρη την χώρα υφίστανται συνολικώς 20 ΚΕΑ.

Εν ολίγοις θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτά αποτελούν τις Μονάδες «πρώτης ανταπόκρισης» δεδομένης και της συγκεκριμένης -γεωγραφικά- ζώνης ευθύνης τους, ενώ η ΜΥΑ αποτελεί την «στρατηγική εφεδρεία» του Λιμενικού για επέμβαση σε περιστατικά βαριάς μορφής, προσθέτοντας και κάποιες εξειδικευμένες δυνατότητες (π.χ. στον τομέα των καταδύσεων).

Πλωτά μέσα

Ανάμεσα στις αποστολές των ΚΕΑ συμπεριλαμβάνεται και η συνδρομή στη επάνδρωση των πλωτών μέσων των κατά τόπους Λιμενικών Αρχών, ιδιαίτερα σε περιοχές υψηλής επικινδυνότητας, όπως τα ελληνοαλβανικά ή τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα. Για την κάλυψη των σχετικών αναγκών έχει αποκτηθεί μια σειρά ειδικών ταχυπλόων σκαφών. Πρόκειται για:

• Τρία CB-90HCG: Ταχύπλοα σκάφη (γνωστά ως “πύραυλοι”) της σουηδικής εταιρείας Dockstavarvet. Παρελήφθησαν το 1999 και φέρουν κωδικούς ΛΣ 134-136. Αξιοποιούνται από τα ΚΕΑ Κέρκυρας και Ηγουμενίτσας, ενώ την περίοδο ων Ο.Α. 2004 βρέθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά. Οι διαστάσεις είναι 16,6×3,8×0,8μ. και έχουν εκτόπισμα 18,5 τόνων.

• Διαθέτουν εμπρόσθιο καταπέλτη και ο οπλισμός του αποτελείται από ζεύγος δίδυμων ανασυρόμενων βαρέων πολυβόλων των .50″ επί τηλεχειριζόμενου σταθμού και ένα έστορα για πολυβόλο των 7,62mm επί δακτυλιοειδούς βάσης. Τα σκάφη αυτά είναι θωρακισμένα (“Επίπεδο 4″) και διαθέτουν δύο κινητήρες Volvo Tamd-163 που τους προσδίδουν μέγιστη ταχύτητα 45 κόμβων. Έχουν 3μιλές πλήρωμα και μπορούν να μεταφέρουν άλλα 10 άτομα σε ειδικά καθίσματα, ενώ ο εξοπλισμός τους περιλαμβάνει και ένα ραντάρ ναυτιλίας.

• Τέσσερα Mil-38 και Mil-40: Ταχύπλοα σκάφη (γνωστά ως “σφήνες”) σχεδίασης της ιταλικής Fabio Buzzi, τα οποία παραδόθηκαν την περίοδο 1997-1999, αποτελώντας δωρεές. Τα Mil-38 φέρουν κωδικούς ΛΣ 129-130 και έχουν μήκος 11,58μ. ενώ τα Mil-40 είναι μήκους 12,19μ. και φέρουν κωδικούς ΛΣ 132-133. Αμφότεροι οι τύποι έχουν εκτόπισμα 7 τόνων, ενώ μπορούν να αναπτύξουν μέγιστη ταχύτητα 50-55 κόμβων χάρη στους δύο εσωλέμβιους κινητήρες που διαθέτουν οι οποίοι καταλήγουν σε υδροπροωθητές. Φέρουν έναν κεντρικά τοποθετημένο έστορα για βαρύ πολυβόλο των .50″ και δύο πλευρικούς για πολυβόλα των 7,62mm, ενώ ο εξοπλισμός τους συμπληρώνεται από ένα ραντάρ ναυτιλίας. Σημειώνεται πως τα δύο Mil-38 για μικρό χρονικό διάστημα είχαν δοθεί στη ΜΥΑ αλλά σήμερα υπηρετούν στα ΚΕΑ Κω και Χίου. Αντίστοιχα τα δύο Mil-40 (ένα εκ των οποίων -το ΛΣ 132- φέρει την ονομασία «Μαρίνος Ζαμπάτης») υπηρετούν στα ΚΕΑ Κέρκυρας και Ηγουμενίτσας.

• Τέσσερα Magna Onda/Super Onda: Δύο σκάφη της κάθε έκδοσης παραδόθηκαν στο ΛΣ το 1987. Σήμερα υπηρετούν σε ΚΕΑ νησιών του Αιγαίου. Έχουν μήκος 11,7μ. και 8,6μ. και εκτόπισμα 5,4 και 2,8 τόνων αντίστοιχα. Φέρουν δύο εσωλέμβιους κινητήρες που τους επιτρέπουν ταχύτητες έως και 52 κόμβων.

• Τρία Outrage-280: Ταχύπλοα σκάφη της εταιρείας Boston Whaler, τα οποία απετέλεσαν δωρεά της Αμερικανικής Ακτοφυλακής προς τη χώρα μας το 2004. Έκτοτε υπηρετούν με το ΚΕΑ Πειραιά, με κωδικούς ΛΣ 798-800. Έχουν μήκος 8,34μ. και πλάτος 2,84μ. ενώ το εκτόπισμά τους είναι 3 τόνοι. Φέρουν δύο εξωλέμβιους κινητήρες Mercury και είναι εξοπλισμένα με έναν κεντρικά τοποθετημένο έστορα για βαρύ πολυβόλο των .50″ και δύο πλευρικούς για πολυβόλα των 7,62mm. Ο εξοπλισμός τους συμπληρώνεται από ένα ραντάρ ναυτιλίας.

• Πέραν των παραπάνω υπάρχει διαθέσιμος μεγάλος αριθμός σκαφών της κατηγορίας RHIB, διαφόρων τύπων.

Από την πλευρά της η ΜΥΑ επίσης διαθέτει οργανικά ενταγμένα στη δύναμή της ταχύπλοα σκάφη για την εξυπηρέτηση των ιδιαίτερων επιχειρησιακών απαιτήσεών της, που αφορούν κυρίως τη μεταφορά ομάδων εφόδου για την διενέργεια νηοψιών ή για την κατάληψη πλοίων με ρεσάλτο. Για τον λόγο αυτό διαθέτει κυρίως σκάφη RHIB μεγάλης μεταφορικής ικανότητας, όπως αυτά του τύπου Oceanic Interceptor τα οποία παραδόθηκαν λίγο πριν του Ο.Α. 2004.

Διαθέτουν δύο εξωλέμβιους κινητήρες Mercury και ένα ραντάρ ναυτιλίας, ενώ πέρα του διμελούς πληρώματος μπορούν να μεταφέρουν μια 12μελή επιχειρησιακή ομάδα (με πλήρη εξοπλισμό) σε ισάριθμα ειδικά καθίσματα.

Σύντομα η Μονάδα αναμένει και την παραλαβή δύο ακόμη σκαφών RHIB τύπου MRCD-1250 τα οποία αποτελούν δωρεά της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών.

Πρόκειται για σχεδίαση της ολλανδικής Madera, ενώ οι διαστάσεις τους είναι 12,5×3,45×0,78μ.

Πέραν του διμελούς τους πληρώματος μπορούν να μεταφέρουν 10-12μελή ομάδα σε καθίσματα απορρόφησης κραδασμών.

Διαθέτουν έναν πρωραίο έστορα για βαρύ πολυβόλο των .50″ και δύο πλευρικούς για πολυβόλα των 7,62mm.

Ο εξοπλισμός τους συμπληρώνεται από ένα ραντάρ και άλλα σύγχρονα συστήματα επικοινωνιών και ναυτιλίας. Δύο εσω-εξωλέμβιοι κινητήρες των 370 ίππων τους εξασφαλίζουν μέγιστη ταχύτητα 49 κόμβων.

Σημειώνεται πως τα σκάφη αυτά είναι στρατιωτικών προδιαγραφών και η σχεδίασή τους προβλέπει ακόμη και την δυνατότητα ρίψης τους με αλεξίπτωτο.

Εκτός από τα σκάφη RHIB, προ των Ο.Α. 2004 η ΜΥΑ εφοδιάστηκε και με δύο άλλα ταχύπλοα σκάφη που χρησιμοποιούνται σε αποστολές υποστήριξης και τα οποία απετέλεσαν δωρεά της Αμερικανικής Ακτοφυλακής.

Το ένα είναι τύπου HSB μήκους 38 ποδών, της Halter Marine (ειδικά σχεδιασμένο για τις ανάγκες των Αμερικάνων Seal’s, με διπλό κοίτος στρατιωτικών προδιαγραφών από γραφίτη και kevlar για μεγαλύτερη αντοχή)

Στον εξοπλισμό του περιλαμβάνονται ραντάρ ναυτιλίας της T&E, γυροσκοπική πυξίδα, GPS plotter και 4 σταθμοί ανάρτησης οπλισμού για πολυβόλα των 7,62mm και .50″ και για αυτόματους εκτοξευτές βομβίδων των 40mm.

Το πλήρωμα το είναι συνήθως 3μελές και δύναται να μεταφέρει άλλους 6-9 άνδρες, ενώ για την πρόωση του φέρει δύο εσωλέμβιους κινητήρες μεγάλης ισχύος.

Το δεύτερο σκάφος είναι το ΛΣ 797 σχεδίασης της Wellcraft (με δύο εσωλέμβιους κινητήρες), το οποίο όμως αυτό το διάστημα βρίσκεται στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά

απαιτώντας άμεση συντήρηση/επισκευή, όπως γράφαμε πρόσφατα. Τέλος, είναι χαρακτηριστικό πως το σύνολο των σκαφών της ΜΥΑ (πλην του προαναφερθέντος ΛΣ 797) δεν φέρει κανενός είδους κωδικό ή έμβλημα, για ευνόητους λόγους.

Οπλισμός-Υλικά

Η τυπική στολή τόσο για την ΜΥΑ όσο και για τα ΚΕΑ είναι η αμερικανική BDU σε χρωματισμό παραλλαγής woodland. Από εκεί και πέρα φυσικά, αναλόγως των επιχειρησιακών αναγκών χρησιμοποιούνται και διάφορα άλλα δείγματα στολών όπως οι «κλασσικές» μαύρες BDU, ολόσωμες φόρμες από nomex (είτε μαύρες στολές εφόδου «τύπου SAS», είτε οι γνωστές CWU-27P τύπου «πιλότου») κ.ά.

Πρόσφατα το ΚΕΑ Πειραιά απέκτησε σε δοκιμαστική βάση και νέες στολές παραλλαγής ATACS AU και ATACS FG, ενώ ειδικά για επιχειρήσεις σε θαλάσσιο περιβάλλον η ΜΥΑ διαθέτει στεγανές στολές εφόδου των εταιρειών Mustang και Ursuit (μοντέλο MPS).

Η ατομική εξάρτυση αποτελείται συνήθως από γιλέκα μάχης και σύνολα εξαρτήσεων μηρού των εταιρειών Blackhawk και Eagle, αλεξίσφαιρα γιλέκα Paraclete και plate-carriers της Condor, ενώ για πιο ειδικές περιπτώσεις υπάρχουν και αλεξίσφαιρα γιλέκα βαρέως τύπου ισραηλινής και ελληνικής κατασκευής.

Ο προστατευτικός εξοπλισμός συμπληρώνεται από γυαλιά μάχης Oakley και ESS, αντιασφυξιογόνες μάσκες MSA και μια ποικιλία αντιβαλλιστικών κρανών από kevlar.

Στα τελευταία συναντάμε από τυπικά αμερικανικά κράνη PASGT έως μοντέλα της ισραηλινής Rabintex, και από ειδικά βρετανικά ελαφρά κράνη εφόδου της RBR (με ενσωματωμένες υποδοχές αντιβαλλιστικής προσωπίδας και συστήματος ενδοεπικοινωνίας) μέχρι νεότερες σχεδιάσεις όπως το επίσης βρετανικό CVC και το τσεχικό BK-OPS.

Τέλος, για αποστολές όπου η βαλλιστική προστασία δεν κρίνεται απαραίτητη ή όπου απαιτείται το μικρότερο δυνατό βάρος, υπάρχουν και τα γνωστά πλαστικά κράνη Protec.

Όσον αφορά τα λοιπά υλικά, τόσο τα ΚΕΑ όσο και η ΜΥΑ είναι εφοδιασμένες με μια γκάμα ειδικού εξοπλισμού για καταστάσεις CQB, περιλαμβανομένων αντιβαλλιστικών ασπίδων διαφόρων μεγεθών, κλιμάκων εφόδου και συλλογών breaching της Blackhawk (η κάθε μία αποτελείται από κριό, κοπίδες, λοστούς και άλλα υλικά παραβιάσεων) και ειδικό προστατευτικό εξοπλισμό όπως ενισχυμένα γάντια, επιαγκωνίδες, επιγονατίδες κλπ.

Πλήρης γκάμα εξοπλισμού διατίθεται και για την αντιμετώπιση ΠΒΧ απειλών (προστατευτικές στολές και προσωπίδες, αναπνευστικές συσκευές, συστήματα ανίχνευσης ουσιών κλπ.).

Σημειώνεται ακόμη πως η ΜΥΑ ήταν από τις πρώτες Μονάδες στην Ελλάδα (μαζί με την ΔΥΚ) το προσωπικό της οποίας εκπαιδεύτηκε στην τεχνική του fast ropping αποκτώντας και τις ανάλογες συλλογές, κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε συνεργασία με τα ελικόπτερα της ΥΕΜ του Σώματος αλλά και με την Π.Α.

Το βασικό ατομικό όπλων των ανδρών των ΚΕΑ και της ΜΥΑ είναι το γνωστό πιστόλι Glock-17/19 των 9mm. Ειδικά για τη δεύτερη είναι διαθέσιμος και αριθμός όπλων της έκδοσης Glock-18 με δυνατότητα πλήρους αυτόματης βολής (και γεμιστήρες εφόδου των 33 φυσιγγίων).

Για τα πιστόλια αυτά διατίθενται επίσης σιγαστήρες GSP1 και τακτικοί φακοί Μ3, ενώ πρόσφατα αποκτήθηκε και μικρός αριθμός πιστολιών Glock-21 των .45″ για περιπτώσεις που απαιτείται μεγαλύτερη ανασχετική ικανότητα..

Τα παραπάνω όπλα σε συνδυασμό με κάποιες ποσότητες άλλων σύγχρονων πιστολιών όπως τα USP και τα Jericho που αποκτήθηκαν δωρεάν από το Ισραήλ, έχουν επιτρέψει πλέον τη πλήρη αντικατάσταση παλαιότερων τύπων όπως CZ-75, Hi Power, Ruger KP-85 κλπ.

Όσον αφορά τον κύριο φορητό οπλισμό, βασικά όπλα των εν λόγω Μονάδων είναι τα υποπολυβόλα MP-5 των 9mm και οι αραβίδες M-4/M-4A1 των 5,56mm.

Όσον αφορά τα MP-5, πέραν των τυπικών εκδόσεων Α3 και Α5, διατίθενται επίσης τα MP-5SD3 με μόνιμα ενσωματωμένο σιγαστήρα και τα βραχέα MP-5K/MP-5K PDW.

Το σύνολο σχεδόν των όπλων αυτών προέρχεται από νεότερες παρτίδες που αποκτήθηκαν στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, υποσκελίζοντας έτσι κάποια παλαιότερα όπλα όπως τα αξιόπιστα αλλά ταλαιπωρημένα Uzi.

Οι δε αραβίδες Μ-4/Μ-4A1 αποκτήθηκαν με στόχο να αντικαταστήσουν πλήρως τα χρησιμοποιούμενα FN FAL των 7,62mm.

Μια πρώτη παρτίδα από Μ-4 είχε αποκτηθεί το 2000 ειδικά για την ΜΥΑ συνοδευόμενη από προσαρμοζόμενα βομβιδοβόλα M-203, ενώ αργότερα με την απόκτηση ενός σημαντικού αριθμού νεότερων όπλων της έκδοσης Μ-4A1 (και βομβιδοβόλων M-203PI) στο πλαίσιο ευρύτερου προγράμματος του Λιμενικού Σώματος, κατέστη δυνατή η κάλυψη του συνόλου των αναγκών συμπεριλαμβανομένων και εκείνων των ΚΕΑ.

Ωστόσο, ειδικά για τα τελευταία κρίθηκε τελικά σκόπιμη η διατήρηση σε υπηρεσία και ενός αριθμού FAL τα χαρακτηριστικά των οποίων (αυξημένο δραστικό βεληνεκές και διατρητική ικανότητα λόγω ισχυρότερου πυρομαχικού) κρίνονται χρήσιμα σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις όπως οι καταδιώξεις σε θαλάσσιο περιβάλλον.

Το κλιμάκιο της Ομάδας Ειδικών Αποστολών Κρήτης συνεχίζει να αξιοποιεί το FN FAL των 7,62mm για ευνόητους λόγους.

Πέραν όμως αυτών διατίθενται και διάφορα άλλα όπλα ειδικών χρήσεων όπως τακτικά λειόκαννα Benelli M-3 (εκδόσεις Tactical και Super-90), Mossberg-500 και Maverick 88 τόσο για χρήση από τους breachers όσο και για καταστάσεις extreme-CQB.

Διαθέσιμα επίσης είναι και ορισμένα τυφέκια ΑΚΜ/ΑΚ-47 προερχόμενα από κατασχέσεις. Κάπου εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η ΜΥΑ υπήρξε ανέκαθεν πρωτοπόρα στη χώρα μας και στην δοκιμή νέων μοντέλων όπλων αλλά και διαμετρημάτων.

Έτσι προ ετών παρελήφθη για αξιολόγηση μια μικρή παρτίδα υποπολυβόλων P-90 και πιστολιών Five seveN των 5,7mm για να ακολουθήσουν μερικά χρόνια αργότερα ορισμένα MP-7A1 των 4,6mm και UMP-45 των .45″ για δοκιμές σε συνεργασία με την ΕΛ.ΑΣ. Με τον ίδιο τρόπο αποκτήθηκε και μια μικρή παρτίδα ΜΦΟ FN-303.

Επίσης η ΜΥΑ πρωτοστατεί στη διοργάνωση επιδείξεων-παρουσιάσεων νέων δειγμάτων οπλισμού στη χώρα μας από μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού, όπως Sig, H&K, CZ, Walther, FN Herstal, Steyr κλπ.

Κλείνοντας αυτή τη παρένθεση και επιστρέφοντας στον υπάρχων οπλισμό, σε καθήκοντα παροχής πυρών υποστήριξης συναντάμε δύο κατηγορίες όπλων: τα όπλα ακροβολιστή για σκοπευμένα πυρά και τα πολυβόλα για κατασταλτικό πυρ.

Στα μεν πρώτα επί σειρά ετών χρησιμοποιούνται τυπικά FAL Standard (προερχόμενα από παρτίδα κατασκευής ΠΥΡΚΑΛ) με δίποδο και διόπτρες «ΙΩΣ» (4×25). Αργότερα η ΜΥΑ αντικατέστησε σε αυτόν τον ρόλο τα FN με ένα συνδυασμό τροποποιημένων αραβίδων M-4A1 και τυφεκίων G-3A3.

Στα τελευταία έχει προστεθεί ρυθμιζόμενο δίποδο TDI και ράγα Picatinny στο άνω μέρος του κορμού για προσθήκη διόπτρα Leupold (6-24×50) ή σκοπευτικού MARS. Ωστόσο το μειονέκτημα των G-3A3 σε αυτή τη διαμόρφωση είναι ότι δεν μπορούν να δεχτούν πάνω από ένα τέτοιο παρελκόμενο καθώς η θέση και το μήκος του μοχλού όπλισης καθιστούν προβληματική της τοποθέτηση πρόσθετων ραγών Picatinny πάνω από την κάννη ή πλευρικώς στον χειροφυλακτήρα του όπλου.

Η λύση βρέθηκε με την επαναφορά σε χρήση (και) ορισμένων επιλεχθέντων FAL από εκείνα που είχαν αποσυρθεί προ μερικών ετών. Σε αυτά αυτά τοποθετήθηκε τετραπλή διάταξη ραγών Picatinny γύρω από τον χειροφυλακτήρα, η οποία επιτρέπει την τοποθέτηση διαφόρων παρελκομένων είτε πλευρικά, είτε στο άνω μέρος εν σειρά με δίοπτρα η οποία προσαρμόζεται σε ξεχωριστή βάση πιο πίσω.

Τα προαναφερθέντα όπλα θεωρούνται ιδανικά για εξαπόλυση σκοπευμένων πυρών υποστήριξης σε συνθήκες όπου όμως η απόλυτη ακρίβεια δεν μπορεί να επιτευχθεί (π.χ. βολές από ελικόπτερο ή πλοίο). Στην κατηγορία των ελαφρών πολυβόλων η ΜΥΑ ήταν και πάλι από τους πρώτους χρήστες των Minimi των 5,56mm στην έκδοση Mk.2 Standard. Πρόσθετος αριθμός τέτοιων όπλων αποκτήθηκε αργότερα για τον εφοδιασμό και των ΚΕΑ. Για το «κάτι παραπάνω» υπάρχουν τα κλασσικά MAG-58 των 7,62mm που συνήθως τοποθετούνται επί διαφόρων πλωτών μέσων, ενώ αποκλειστικά αυτή τη χρήση έχουν και τα βαρέα πολυβόλα Μ-2ΗΒ των .50″ και τα αυτόματα βομβιδοβόλα GMG των 40mm.

Για τον εφοδιασμό των εξειδικευμένων ελεύθερων σκοπευτών το ΚΕΑ Πειραιά έχει επιλέξει το Steyr SSG-69 στην έκδοση βραχείας κάννης PIV (με δυνατότητα προσαρμογής σιγαστήρα), με διόπτρες Hensoldt (10×42). Από την πλευρά της, η ΜΥΑ χρησιμοποιεί τα διάσημα Accuracy International AW και Sako TRG-22, αμφότερα με διόπτρες Schmidt & Bender (12,5-50×56) και δυνατότητα προσαρμογής σιγαστήρα/μειωτήρα.

Σημειώνεται πως όλα τα προαναφερθέντα τυφέκια χρησιμοποιούνται με πυρομαχικά ακριβείας .308″ της RUAG και αποκτήθηκαν προ των Ο.Α. 2004 σε συνδυασμό με την δημιουργία τότε εξειδικευμένων ομάδων ελεύθερων σκοπευτών στις Μονάδες, οι οποία είχαν περάσει τη σχετική εκπαίδευση σε Σχολεία της Ελλάδος και του εξωτερικού.

Μια πιο πρόσφατη προσθήκη στο οπλοστάσιο της ΜΥΑ είναι δύο βαρέα τυφέκια κινητού ουραίου ειδικών εφαρμογών Μ-95 τα οποία αποκτήθηκαν δωρεάν προερχόμενα από τα αποθέματα του Ε.Σ. (είχαν αποκτηθεί παλαιότερα για την Z’ MAK) τα οποία λίγο αργότερα ενισχύθηκαν και με μερικά από τα νεότετερα ημιαυτόματα Μ-82Α1Μ, αμφότερα των .50″ και με διόπτρες Swarovski (5-30×50).

Τα τυφέκια αυτά κρίνονται χρησιμότατα σε βολές ακινητοποίησης οχημάτων ή σκαφών ή για προσβολή στόχων σε μεγάλα βεληνεκή

. Εδώ αξίζει να υπενθυμίσουμε πως η ΜΥΑ ήταν πρωτοπόρος στην Ελλάδα (σε συνεργασία με την 31η ΜΕΕΔ της Π.Α.) και στην αξιοποίηση τεχνικών ελευθέρας σκοπεύσεως/βολών ακριβείας από ελικόπτερο, με το προσωπικό της μάλιστα να παρέχει σχετική εκπαίδευση και σε άλλες υπηρεσίες των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως βέβαια συμβαίνει και σε άλλους τομείς.

Η ΜΥΑ χρησιμοποιεί τα διάσημα Accuracy International AW και Sako TRG-22, αμφότερα με διόπτρες Schmidt & Bender (12,5-50×56) και δυνατότητα προσαρμογής σιγαστήρα/μειωτήρα.

Τέλος θα πρέπει να γίνει αναφορά και στην ευρεία γκάμα παρελκομένων που έχουν αποκτηθεί τα τελευταία χρόνια για την βελτιστοποίηση του φορητού οπλισμού και ιδιαίτερα των υποπολυβόλων MP-5 και των αραβίδων Μ-4, σε συνδυασμό με συλλογές πολλαπλών ραγών Picatinny.

Σε αυτά περιλαμβάνονται πρόσθιες κάθετες χειρολαβές, ρυθμιζόμενα δίποδα, βελτιωμένα κοντάκια, κλιπς σύνδεσης γεμιστήρων, διάφορα μοντέλα τακτικών φακών της Surfire, προσαρτήματα μεγεθύνσεως (x3) Aimpoint-11324, σκοπευτικά ερυθρής ακίδος Comp M2 επίσης της Aimpoint, ολογραφικά σκοπευτικά ΕΟΤech και -ειδικά για την ΜΥΑ- τα προαναφερθέντα MARS με ενσωματωμένο καταδείκτη λέιζερ, σκοπευτικά λέιζερ AN/PAQ-4C και LIZLID-1D, διόπτρες νυχτερινής όρασης ΑΝ/PVS-14A κ.ά. Για τα βαρύτερα όπλα διατίθενται ακόμη διόπτρες νυχτερινής σκόπευσης NS-467Α (x4) και NS-685Α (x6) αλλά και προσαρτήματα ΝΧ-253A (x1).

Τέλος, ένα άλλο κρίσιμο υλικό είναι οι φορητές θερμικές κάμερες, όπου το τελευταίο διάστημα οι γαλλικές Sophie που είχαν αποκτηθεί προ ετών ενισχύθηκαν με νεότερα και ικανότερα μοντέλα.

Συμπεράσματα – Προτάσεις

Η ασφάλεια στο θαλάσσιο περιβάλλον είναι προφανές ότι αποτελεί ζήτημα υψίστης σημασίας για τη χώρα μας. Ολοένα και εξελισσόμενες (και πολλές φορές συνδεόμενες μεταξύ τους) απειλές όπως το οργανωμένο έγκλημα, η ραγδαία λαθρομετανάστευση, η πειρατεία και η διεθνής τρομοκρατία δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού. Μονάδες όπως η ΜΥΑ και τα ΚΕΑ έχουν καίριο ρόλο στην αντιμετώπιση και πάταξή τους.

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια αξιόλογη προσπάθεια αναβάθμισης που έχει επιφέρει καρπούς και έμπρακτα αποτελέσματα (για ευνόητους λόγους δεν θα αναφερθούμε σε συγκεκριμένα περιστατικά), με συνέπεια το επίπεδο των Μονάδων αυτών αν αναγνωρίζεται πλέον καθολικά τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας.

Φυσικά η προσπάθεια αυτή μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί καθώς υπάρχουν πολλά ακόμη που μπορούν να γίνουν.

Η στενότερη συνεργασία με τα άλλα Σώματα Ασφαλείας και ιδιαίτερα με αδελφές Μονάδες όπως η ΕΚΑΜ (μακριά από στενόμυαλους κακώς εννοούμενους ανταγωνισμούς του παρελθόντος) μόνο θετικά μπορεί να συμβάλει στην επίτευξη του κοινού σκοπού.

H αποτελεσματική αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος προϋποθέτει την ενίσχυση και την ικανοποίηση των αναγκών Μονάδων όπως η ΜΥΑ και τα ΚΕΑ.

Θετική (έστω και κατόπιν πολυετών και αδικαιολόγητων καθυστερήσεων) είναι και η άρση διαφόρων θεσμικών/νομικών εκκρεμοτήτων στις οποίες αναφερθήκαμε πιο πάνω.

Υπό το ίδιο πρίσμα η εμβάθυνση της συνεργασίας και με τις Ένοπλες Δυνάμεις είναι καίριας σημασίας και για το ζήτημα της άμυνας της χώρας απέναντι στην εξ Ανατολών απειλή, στην αντιμετώπιση της οποίας ο ρόλος του Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής πρέπει να είναι ακόμη μεγαλύτερος.

Με ιδιαίτερη χαρά διαπιστώσαμε σε πρόσφατη επίσκεψη του Α/ΓΕΣ σε ακριτικά φυλάκια της ΑΣΔΕΝ την παρουσία και κλιμακίων των Ειδικών Δυνάμεων του Λιμενικού, μέτρο που σαφέστατα πρέπει να διευρυνθεί.

Όχι βέβαια με το να καταστούν οι Μονάδες αυτές δύναμη σκοπιάς, αλλά με την ουσιαστική συνεργασία και αρμονική συνύπαρξη με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Ιδιαίτερα λοιπόν τα ΚΕΑ των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, που αποτελούν και αυτά Μονάδες πρώτης γραμμής, επιβάλλεται να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνεργασία με τις Ειδικές Δυνάμεις του Ε.Σ. και του Π.Ν. για τον σκοπό αυτό.

Εδώ προτείνεται η αύξηση των μεταξύ τους συνεκπαιδεύσεων ακόμη και με ασκήσεις διπλής ενέργειας. Πολύ σημαντική επίσης είναι και η τυποποίηση ή έστω η εξασφάλιση συμβατότητας του εξοπλισμού τους, ιδιαίτερα σε κρίσιμους τομείς όπως αυτός των επικοινωνιών.

Όσον αφορά την εκπαίδευση, η πρόοδος είναι δεδομένη ενώ και κάποιες αγκυλώσεις του παρελθόντος (π.χ. στο θέμα της εκπαίδευσης με πραγματικά πυρά) δείχνουν να ξεπερνιόνται. Κι εδώ υφίστανται ακόμη κάποιες χρόνιες εκκρεμότητες που θα πρέπει να επιλυθούν.

Για παράδειγμα ένα σημαντικό μέρος του προσωπικού της ΜΥΑ είναι εκπαιδευμένοι αλεξιπτωτιστές. Ωστόσο στο πλαίσιο των λειτουργικών κανονισμών της Μονάδας δεν προβλέπεται εξ όσων γνωρίζουμε η τακτική συντήρηση της δεξιότητας τους αυτής. Θεωρούμε ότι το θέμα αυτό είναι εύκολο να επιλυθεί προσθέτοντας έτσι άλλη μια χρήσιμη επιχειρησιακή ικανότητα στη γκάμα της ΜΥΑ, αυτή της διενέργειας επιχειρησιακών αλμάτων π.χ. για ταχεία μεταφορά και επέμβαση σε πλοία που πλέουν σε μεγάλη απόσταση από την ξηρά.

Στον τομέα του οπλισμού και των ατομικών υλικών η κατάσταση είναι σε γενικές γραμμές ικανοποιητική αλλά και εδώ υπάρχουν κάποιες ελλείψεις. Για παράδειγμα είναι αδιαπραγμάτευτη ανάγκη το σύνολο του προσωπικού των Ειδικών Δυνάμεων του Λιμενικού να είναι εφοδιασμένο με ιματισμό gore tex, αλεξίσφαιρα γιλέκα/plate carriers με ενσωματωμένο σωσίβιο αυτόματης ανάπτυξης και με φανούς κινδύνου προσαρμοζόμενους στο κράνος ή την εξάρτυση.

Η απαιτούμενη δαπάνη είναι αμελητέα σε σύγκριση με την βελτίωση της ασφάλειας του προσωπικού που θα παρείχε τέτοιος καθολικά χορηγούμενος εξοπλισμός. Επίσης είναι δεδομένη η ανάγκη για ένα όπλο κατηγορίας υποπολυβόλου με πολύ μικρές διαστάσεις και βάρος για επιχειρήσεις σε πολύ περιορισμένους χώρους όπως π.χ. αυτοί ενός πλοίου σε μια αποστολή νηοψίας, όπου όμως το διαμέτρημα των 9mm παραμένει ικανοποιητικό (παλαιότερα υπήρχαν τα Uzi…).

Τη λύση σε αυτό το θέμα θα μπορούσε να δώσει (και μάλιστα ανέξοδα) το Ruger MP-9, 112 τεμάχια του οποίου είχε προμηθευτεί παλαιότερα το Λιμενικό τα οποία όμως διασκορπίστηκαν σε διάφορες υπηρεσίες του ανά τη χώρα παραμένοντας σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητα, αντί να χορηγηθούν στις επίλεκτες Μονάδες του. Η χρήση εκπαιδευτικών εκδόσεων του συγκεκριμένου όπλου σε ανάλογα καθήκοντα στο ΚΕΝΑΠ μόνο τυχαία δεν είναι.

Μία άλλη χρήσιμη προσθήκη θα ήταν και η απόκτηση αριθμού τυφεκίων ακριβείας των .338″ τα οποία κρίνονται σαφώς καταλληλότερα από τα υπάρχοντα βαρέα των .50″ για την προσβολή ανθρώπινων στόχων σε μεγάλες αποστάσεις.

Οι μικρές ποσοτικά ανάγκες συνεπάγονται και μικρή δαπάνη για την κάλυψή τους που θα καταστεί ακόμη μικρότερη αν η οποία αγορά συνδυαστεί με μία μεγαλύτερη για την κάλυψη (επιτέλους…) των αντίστοιχων αναγκών και των Ειδικών Δυνάμεων του Ε.Σ. Η ύπαρξη δε, εκδόσεων διαμετρήματος .338″ τυφεκίων που ήδη βρίσκονται σε χρήση (βλ. TRG-22/TRG-42 και AW/AWSM) αποτελεί άλλο ένα πλεονέκτημα.

Ωστόσο, όπως είπαμε και πιο πάνω τα βαρέα 50άρια τυφέκια εξακολουθούν να είναι χρήσιμα σε μια σειρά εφαρμογών (π.χ. ακινητοποίηση καταδιωκόμενων σκαφών με μία μόνο βολή) γι’ αυτό και θα ήταν ευκταία η αύξηση του αριθμού τους μέσω και των υπολοίπων M-95 που έχει αποσύρει ο Ε.Σ. ώστε να εφοδιαστούν με αυτά και τα ΚΕΑ.

Επίσης για καταστάσεις όπως βολές υποστήριξης από ελικόπτερο που προαναφέραμε θα ήταν χρήσιμη ύπαρξη τόσο ενός οπλοπολυβόλου όσο και ενός ημιαυτόματου τυφεκίου ακριβείας των 7,62mm.

Και πάλι τα αποθέματα του Ε.Σ. θα μπορούσαν να δώσουν μια ανέξοδη λύση, στη πρώτη περίπτωση με αριθμό HK-11A1 και στη δεύτερη με τα PSG-1, από τα οποία η -τότε- ΕΒΟ είχε δωρίσει παλαιότερα έναν πολύ μικρό αριθμό.

Αντί λοιπόν τα όπλα αυτά να βρίσκονται σε κάποια βιτρίνα ή να αραχνιάζουν σε κάποια αποθήκη, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν αναλόγως από την ΜΥΑ (ή την ΕΚΑΜ).

Τέλος, στο κομμάτι των επιχειρησιακών μέσων, είναι σαφής η ανάγκη για την προμήθεια νέων ταχύπλοων σκαφών με ισχυρό οπλισμό και σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα επιτήρησης και ναυτιλίας.

Πρόσφατα παραδείγματα εύστοχων κινήσεων του Λιμενικού και του αρμόδιου Υπουργείου για την απόκτηση σύγχρονων πλωτών μέσων και άλλου εξοπλισμού, με χρηματοδότηση 75% (ή και 90% σε κάποιες περιπτώσεις) από κοινοτικά κονδύλια, πιστεύουμε ότι δείχνουν τον δρόμο. Αντίστοιχα θα ήταν χρήσιμη η απόκτηση και ενός μικρού αριθμού θωρακισμένων οχημάτων για την κάλυψη δεδομένων αναγκών των ΚΕΑ.

Τα οχήματα που είναι διαθέσιμα σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο παρά πολιτικά μοντέλα με προσθήκη ελαφράς θωράκισης και καμία άλλη αξιόλογη δυνατότητα. Η δωρεάν ή με συμβολικό κόστος απόκτησης μερικών οχημάτων MRAP (Category-I) από τα χιλιάδες που αποδεσμεύει ο Αμερικανικός Στρατός είναι μια απολύτως ρεαλιστική και ικανοποιητική λύση που και πάλι θα μπορούσε να συνδυαστεί με μεγαλύτερη προμήθεια για την κάλυψη ευρύτερων αναγκών (π.χ. της ΕΛ.ΑΣ.).

Βλέπουμε λοιπόν ότι σε όλα σχεδόν τα ζητήματα υπάρχουν απλές και ανέξοδες λύσεις αρκεί να υπάρχει η βούληση και το σωστό σκεπτικό. Τα πρώτα δείγματα με τις Ειδικές Δυνάμεις του Λιμενικού Σώματος είναι θετικά και αναμένουμε ανάλογη συνέχεια.

Σημ.: Στην παρούσα ανάρτηση περιλαμβάνονται πληροφορίες προερχόμενες από διάφορα τεύχη του περιοδικού «Δούρειος Ίππος.»

***Είναι γνωστό σε όλους ότι ο Α/ΓΕΕΘΑ το πάλευε καιρό  και το ήθελε όσο τίποτε άλλο …

πηγή : e-Amyna.com

veteranos.gr