Οι αμφίβιοι καταδρομείς και ειδικότερα τo Σχολείο Δυτών Μάχης από το οποίο αποφοιτούν θεσπίστθηκε πριν από πέντε χρόνια περίπου και αποτελεί καινοτομία για τα δεδομένα του Ε.Σ..

Ήρθε να κλείσει ένα σημαντικό κενό στην επιχειρησιακή ικανότητα του ΕΣ: οι αμφίβιες και παράκτιες, ειδικές και μη, επιχειρήσεις, σε ενδεχόμενη «θερμή» κρίση ή ακόμα και σε κρίση επιπέδου Ιμίων, μπορούν να κρίνουν το τελικό αποτέλεσμα και δεν υπήρχαν κατάλληλα εκπαιδευμένα στελέχη.

Ηδη μπορούμε να πούμε (και να περιοριστούμε σε απλή γενική αναφορά) ότι οι Δύτες Μάχης των Αμφίβιων Καταδρομέων του ΕΣ συμμετείχαν σε μία, τουλάχιστον, ειδική αποστολή ταχείας επάνδρωσης νήσου του Αιγαίου, η οποία είχε περικυκλωθεί από «λύκους» εξ Ανατολών με άσχημες προθέσεις.

Η εν συνεχεία ανακάλυψη ότι είχαν αναπτυχθεί επάνω στο νησάκι ελληνικές δυνάμεις αποτέλεσε δυσάρεστη έκπληξη για τους «συμμάχους» εξ Ανατολών οι οποίοι εγκατέλειψαν κάθε ιδέα για ενέργεια στο συγκεκριμένο έρημο νησάκι.

Η όλη κίνηση έγινε νύχτα και σε δύο ώρες από την ενημέρωση της μονάδας ότι έπρεπε να κινηθούν υποβρυχίως προς το νησί στις τελευταίες εκατοντάδες μέτρα για να εκτελέσουν την αποστολή τους…

Το Σχολείο Δυτών Μάχης ως σκέψη κυοφορούνταν για περισσότερο από μία δεκαετία στους κόλπους του Ε.Σ., συνεπεία της κρίσης των Ιμίων του 1996. Η κρίση των Ιμίων είχε επιφέρει μεγάλο προβληματισμό στις τάξεις των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, διότι τότε διαπιστώθηκε πως ήταν πλέον επιτακτική η ανάγκη εκσυγχρονισμού τους σε ό,τι αφορά το υλικό και τις επιχειρησιακές τακτικές, για την αντιμετώπιση των νέων μορφών της τουρκικής απειλής.

Πλέον είχε καταστεί σαφές ότι οι Αμφίβιοι Καταδρομείς δεν μπορούσαν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους με αξιώσεις, αφενός λόγω του απαρχαιωμένου υλικού που αξιοποιούσαν, αφετέρου λόγω του ξεπερασμένου «δόγματος» που ίσχυε και αδυνατούσε να κατανοήσει/ενσωματώσει το ρόλο μιας επίλεκτης και ειδικά εκπαιδευμένης δύναμης.

Το σκληρό δίδαγμα των Ιμίων λειτούργησε όμως ως καταλύτης για τον τότε άμεσο εκσυγχρονισμό των Ειδικών Δυνάμεων, που αν και δεν εξελίχθηκε όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί, τουλάχιστον έγιναν κάποια ση- μαντικά βήματα, όπως η συγκρότηση, το 1997, της Ζ’ Μοίρας Αμφίβιων Καταδρομών (Ζ’ ΜΑΚ).

Σκοπός του Σχολείου Δυτών Μάχης ήταν η εκπαίδευση στελεχών των Ειδικών Δυνάμεων, ώστε να αποκτήσουν τα επιχειρησιακά εφόδια για να μπορούν να αναλάβουν αποστολές δυτών στο πλαίσιο αμφίβιων καταδρομών και το κατάφερε και με το παραπάνω.

Πρόκειται ουσιαστικά για εκπαίδευση που στοχεύει απόλυτα στις επιχειρησιακές ανάγκες του Στρατού Ξηράς, οι οποίες διαφέρουν από αυτές των στελεχών της ΔΥΚ, που αποστολή τους είναι κυρίως η υποστήριξη του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.).

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του διοικητή του ΚΕΕΔ, οι ανάγκες των αμφίβιων μονάδων των Ειδικών Δυνάμεων δεν ήταν δυνατόν να καλυφθούν εξ ολοκλήρου από τους αποφοίτους του Σχολείου Υποβρυχίων Καταστροφέων της Σχολής Υποβρυχίων Καταστροφών (ΣΥΚ) του Π.Ν., στο οποίο όμως θα συνεχίσουν να εκπαιδεύονται στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων, από τη στιγμή που αυτό καλύπτει και άλλες κατηγορίες αποστολών, όπως, για παράδειγμα, υποβρύχιες καταστροφές, βαθιές καταδύσεις, κ.α.

Εκπαιδεύονται ακριβώς όπως θα επιχειρήσουν στο πεδίο της μάχης. Οι σκληροτράχηλοι του στρατού ξηράς ακούν στο τίτλο τιμής Υποβρύχιοι Καταστροφείς. Οι Βατραχάνθρωποι έχουν την ικανότητα να γίνονται αόρατοι και να καταδύονται μέσα στο νερό χωρίς ίχνη. Η αφανής διείσδυση στην περιοχή του στόχου αποτελεί μία από τις φιλοσοφίες της σχολής υποβρύχιων καταστροφέων.

Δείτε ένα πολύ καλό ρεπορτάζ από την Ειρήνη Συράκη και το livemedia για τα άγνωστα «βατράχια» του ΕΣ.