Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 ξεκινά μια ευρύτερη προσπάθεια αναδιοργάνωσης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων υπό τα νέα -για την εποχή εκείνη- δεδομένα, με σαφείς επιρροές πλέον και από στρατεύματα άλλων συμμαχικών χωρών (μετά και από την ένταξη της χώρας μας στο ΝΑΤΟ το 1952) και ιδίως των ΗΠΑ.
Στο πλαίσιο αυτό το Π.Ν. αποφάσισε να συστήσει Μονάδα βατραχανθρώπων στα πρότυπα των αμερικανικών UDTs (Underwater Demolition Teams), τα συμπεράσματα από τη πλούσια δράση των οποίων κατά τον Β’ Π.Π. ήταν ακόμη νωπά.
Ήδη από το 1953 σημειώνονται οι πρώτες απαραίτητες σχετικές κινήσεις και το 1954 αποστέλλονται για εκπαίδευση στο Σχολείο των UDTs στις ΗΠΑ τα πρώτα 7 στελέχη (2 αξιωματικοί και 5 υπαξιωματικοί) του Π.Ν. ώστε να αποτελέσουν τον πυρήνα για την δημιουργία της αντίστοιχης ελληνικής Μονάδας.
Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ημιεπίσημα η πρώτη Ομάδα Υποβρυχίων Καταστροφών (η απόλυτη μετάφραση της αμερικανικής ορολογίας είναι χαρακτηριστική) η οποία θα αναλάβει και την εν Ελλάδι εκπαίδευση πρόσθετου προσωπικού. Αποφασίζεται λοιπόν η ίδρυση της Σχολής Υποβρυχίων Καταστροφών (ΣΥΚ), έδρα της οποίας ορίζεται το K.E. «Κανελλόπουλος» στον Σκαραμαγκά.
Οι εργασίες κατασκευής των απαραίτητων εγκαταστάσεων και η αγορά του σχετικού εξοπλισμού ολοκληρώνονται το 1957 οπότε και ξεκινά και το 1ο Σχολείο Υ/ΚΤ (ξεκίνησε στις 31/7/1957 και ολοκληρώθηκε στις 4/12/1957) από το οποίο κατάφεραν να αποφοιτήσουν 5 ναυτοδίοποι.
Ακολούθησαν και άλλα Σχολεία για ναύτες και κατώτερα στελέχη (ενώ παράλληλα συνεχίστηκε και η αποστολή αξιωματικών στις ΗΠΑ) από τα οποία κατέστη εφικτή η δημιουργία πλήρως επανδρωμένων επιχειρησιακών Ομάδων Υποβρυχίων Καταστροφών (ΟΥΚ). Αυτές υπήχθησαν στην Διοίκηση Ομάδων Υποβρυχίων Καταστροφών (Δ/ΟΥΚ) η οποία δημιουργήθηκε γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό το 1968.
Το αμέσως επόμενο έτος αυτή μετονομάζεται σε Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών (ΜΥΚ) στην οποία πλέον, πέραν των ΟΥΚ, υπάγεται και η ΣΥΚ (μέχρι τότε υπαγόταν απευθείας στη ΔΝΕ) και νεοσύστατη Βάση Υποβρυχίων Καταστροφών (ΒΥΚ), που είναι η υπεύθυνη για θέματα υποστήριξης και διοικητικής μέριμνας της Μονάδος.
Επίσης το 1969, στη ΜΥΚ εντάσσεται και η ονομαζόμενη τότε Ομάδα Εξουδετέρωσης Βομβών-Ναρκών (ΟΕΒΝ) που προηγουμένως υπαγόταν απευθείας στη ΔΝΑΡ.
Αρχικά οι αποστολές των ΟΥΚ ήταν απολύτως όμοιες με αυτές των UDTs. Περιορίζονταν δηλαδή σε αναγνωρίσεις ακτών και καταστροφές εμποδίων για την υποστήριξη αποβάσεων, υπονομεύσεις υφάλων εχθρικών πλοίων, εξουδετέρωση ναρκών κτλ.
Η εκπαίδευση και το ενδιαφέρον γενικότερα για τον ανορθόδοξο πόλεμο στην ξηρά ήταν υποτυπώδη έως ανύπαρκτα, παρά τα αδιαμφισβήτητα φυσικά προσόντα των ανδρών της ΜΥΚ που εξασφαλίζονταν από την αυστηρή και επίπονη διαδικασία επιλογής της ΣΥΚ.
Αργότερα όμως, και ιδιαίτερα μετά την επιτυχημένη και πλούσια δράση των νεoσύστατων SEAL Teams στο Βιετνάμ (οι οποίες σταδιακά απορρόφησαν πλήρως τις UDTs), αυτό άρχισε να αλλάζει και το ενδιαφέρον της ΜΥΚ για τον ανορθόδοξο αγώνα εντάθηκε και έτσι αποκτήθηκαν και τα πρώτα αντίστοιχα όπλα και υλικά (πάντοτε αμερικανικά…).
Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμα για τη Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών με τη βοήθεια του Joomag:
Greek National Pride 