Το όνειρο της ζωής της -στην παρούσα φάση, τουλάχιστον- όπως το εκθέτει η ίδια η Ντόροθι Κινγκ «έχει να κάνει με διάφορα εγχειρήματα, τα οποία καταλήγουν σε μία συνισταμένη εναντίον του φονταμενταλισμού και κάθε είδος φανατισμού.
Όπως δηλώνει η αρχαιολόγος «θα ήθελα όλοι οι ειδικοί να παραδεχτούν τα λάθη που έχουν κάνει στις εκτιμήσεις τους για την Αμφίπολη, ότι δεν είναι ρωμαϊκό ή οτιδήποτε άλλο, είναι ένα ξεκάθαρα μακεδονικό μνημείο.
Το οποίο, όποια και εάν ήταν η χρήση του, είναι τόσο μεγάλο και τόσο μεγαλοπρεπές ώστε δεν θα μπορούσε να έχει φτιαχτεί χωρίς την άδεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Κυρίως όμως θα ήθελα να δω τα γλυπτά του Παρθενώνα όλα μαζί στην Ελλάδα, σαν ένα μεγάλο μεσαίο δάχτυλο υψωμένο στους τζιχαντιστές και όλους όσοι προσπαθούν να καταστρέψουν την πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας.»
Η ίδια φαίνεται να πιστεύει ότι «η καλύτερη απάντηση στην πολιτισμική γενοκτονία στην οποία επιδίδονται οι Τζιχαντιστές είναι να δείξουμε πόσο περήφανοι είμαστε για την κουλτούρα μας».
«Θα ήθελα να δει τα γλυπτά του Παρθενώνα να επιστρέφουν στην Αθήνα».
Όπως λέει «στο Βρετανικό Μουσείο τα προσέχουν, μπορεί κάποιος να τα μελετήσει», αλλά θα ήθελε να τα δει στην Αθήνα, υπό ένα καθεστώς μακροχρόνιου δανεισμού. Όπως αναφέρει με νόημα «δεν θα με πείραζε καθόλου εάν αυτός ο δανεισμός εξελισσόταν σε κάτι μόνιμο».
Η ίδια δηλώνει γνώση του γεγονότος πως ο δανεισμός των αρχαιοελληνικών αντικειμένων από το Βρετανικό Μουσείο σε εκείνο του Ερμιτάζ στη Ρωσία, εξόργισε την Βρετανική κυβέρνηση καθώς έγινε μόνο και μόνο επειδή ο Μακ Γκρέγκορ, διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου, είναι φίλος με τον διευθυντή του Ερμιτάζ. Δεν ενεπλάκη η βρετανική κυβέρνηση, έγινε σε επίπεδο μουσείων, ανάμεσα στον ΜακΓκρέγκορ και τους φίλους του».
Η μεσολάβηση της ΟΥΝΕΣΚΟ και η Αμάλ Αλαμουντίν
Οι Βρετανοί έχουν απορρίψει επισήμως την έκκληση της ΟΥΝΕΣΚΟ για την ευνοϊκή αντιμετώπιση του ελληνικού αιτήματος σχετικά με την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.
Σύμφωνα με την Ντόροθι Κινγκ αυτό ήταν εξ αρχής αναμενόμενο: «Η ΟΥΝΕΣΚΟ δεν έχει καμία ισχύ ώστε να επιβάλει το ρόλο της ως μεσολαβητή.
Οι άνθρωποι της είναι γραφειοκράτες, αυτό είναι όλο, που απλώς κάνουν αδιάκοπες συσκέψεις και συζητούν για το τι θα μπορούσε να γίνει».
Η άποψή της αρχαιολόγου είναι «ότι ο ορθός δρόμος είναι ο μακροχρόνιος δανεισμός, παραμερίζοντας τα ζητήματα ιδιοκτησίας, καθως όπως λέει τα γλυπτά του Παρθενώνα, είναι πολιτιστική ιδιοκτησία ολόκληρης της Ευρώπης.
Αναφέρει χαρακτηριστικά πως «Στη θέση των Ελλήνων δεν θα έκανα τίποτα, θα άφηνα τον ΜακΓκρέγκορ να κάνει ό,τι κάνει, γιατί οι άνθρωποι που τον στήριζαν πριν από 10-12 χρόνια, τώρα απλώς σιωπούν.
Θα έλεγα να μην ανησυχείτε για 1-2 χρόνια, πριν δηλαδή τελειώσει η θητεία του ΜακΓκρέγκορ.
Και τότε, θα κατέθετα δημόσια την πρόταση για τον αμοιβαίο δανεισμό, διότι μόνο έτσι το Βρετανικό Μουσείο δεν θα μπορέσει να το χειραγωγήσει όπως θέλει εκείνο».
Όπως δηλώνει η Ντόροθι Κίνγκ, Γνωρίζει ότι η Αμάλ Αλαμουντίν εξακολουθεί να εργάζεται στην υπόθεση, αλλά με ιδιωτική χρηματοδότηση , πέρα από τις υπηρεσίες της Αμάλ:
Greek National Pride 