Ναὶ λοιπόν, ζῶ σ” αὐτὴν τὴν χώρα.

Μ” αὐτοὺς τοὺς τόσο διαφορετικούς, ἀπὸ ἐμένα τουλάχιστον, ἀνθρώπους, πολιτικούς, παράγοντες καὶ τηλεπερσόνες.

Ποτὲ στὴν ζωή μου, δὲν εἶχα σὲ ὑπόληψη, τοὺς ἔξυπνους, τοὺς σπουδασμένους, τοὺς λαοφιλεῖς, ἥ του ἐπώνυμους.

Ἄλλωστε αὐτοὶ εἶναι ποὺ καθημερινά, καταστρέφουν ὅτι ἀγγίζω κι” ὅτι ἀγαπῶ. Τὴν ἱστορία μας, τὴν γλυκειὰ Πόλη, τὴν ἀγαπημένη Σμύρνη, τὸ χιλιόχρονο Βυζάντιο, τὴν πίστη, τὴν ψυχὴ τὴν παλληκαριὰ τελικά, τοῦ νὰ εἶσαι Ἕλληνας.

Σέβομαι καὶ ἀποζητῶ, τοὺς ἁπλούς, τοὺς ἀμόρφωτους, τοὺς ταπεινοὺς καὶ τὶς καθαρὲς καρδιές. Αὐτοὶ μᾶς λείπουν, αὐτοὶ μᾶς βαστᾶνε. Λόγω αὐτῶν, ὑπάρχουμε ἀκόμα. Εἶναι τόσο εὔκολο νὰ καταλάβετε τοὺς σκάρτους, τοὺς δῆθεν.

Θὰ τοὺς βλέπετε παντοῦ, θὰ ἔχουν γνώμη γὶ ὅλα, θὰ ἔχουν ἐξουσία, θὰ παίζεται παντοῦ ἡ μουσική τους, ἢ ἡ ὅποια τέχνη τους, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ θὰ λένε ἡ θὰ κάνουν, δὲν θὰ σᾶς χαρίζουν οὔτε μιὰ στιγμὴ χαρᾶς, κατάνυξης ἡ εὐλογίας. Δὲν θὰ σᾶς ξεκολλήσουν στιγμή, ἀπὸ τὸ χῶμα. Ἐκεῖ σας θέλουν, γιὰ νὰ ἄρχουν στὸν «λαό», στὸ «κοινό» τους.

«Δείχνουν νικητὲς κι εἶναι νικημένοι, δείχνουν ζωντανοὶ κι” εἶναι πεθαμένοι».

Οἱ ἄλλοι τώρα, αὐτοὶ ποὺ ἀπέχουν ἥ τους ἀπέχουν σκοπίμως, εἶναι αὐτοὶ ποὺ πρέπει νὰ….

ψάξετε, γιὰ νὰ ἀναπαυθεῖτε κοντά τους. Γιὰ νὰ τοὺς μιμηθεῖτε, νὰ τοὺς καταλάβετε καὶ νὰ τοὺς ἀγαπήσετε.

Αὐτοὶ κρατᾶνε τὴν Ἑλλάδα, αὐτοὶ θὰ τὴν σηκώσουν πάλι ψηλά, στὴν θέση ποὺ τῆς ἀξίζει.

Νὰ δώσει ὁ Θεὸς νὰ τὸ ζήσω κι ἐγὼ κοντά τους.

Κοντὰ στὴν κρυφή τους μεγαλοσύνη, τὴν ὑγειὴ ἀβεβαιότητά τους καὶ τὴν ὕστατη ταπείνωση μπροστά, στὴν μητέρα πατρίδα.

Ζεῖ ἡ Ἑλλάδα καὶ θὰ ζεῖ, κόντρα στοὺς ἄφρονες ἡγέτες καὶ ἐφιάλτες, γιατί ἔχει ἀπὸ γεννησημιού της, ἀγκαλιάσει τὸ ἀληθινὸ ὄνειρο.

Ἔχει ἀνδρωθεῖ, μὲ τὸ Θεῖο γάλα.

Ἔχει προδοθεῖ, ἔχει πονέσει καὶ πονάει ἀκόμη. «Δὲν ὑπάρχει ἀγάπη, δίχως πόνο»

Ὁ Θεὸς μαζί μας λοιπόν,κι” ἐμεῖς μικρὰ παιδιά, στὴν ἁπλωμένη ζεςτὴ ἀγκαλιά Του.

Καὶ οἱ στρατιὲς τῶν ἀγγέλων Του, ἃς δείξουν γιὰ λίγο καὶ σ” ἐμᾶς τοὺς ὀλιγόπιστους, τὰ γλυκά, νικητήρια καὶ ἀποφασισμένα,πρόσωπά τους.

Ἀμήν, Ἀμήν, Ἀμήν!

pentapostagma.gr