Η Τουρκία εφαρμόζει όλες τις κατά κανόνα αποδεκτές «σύγχρονες» πρακτικές, αφού κατόπτευση και λήψη πληροφοριών πραγματοποιούν μη επανδρωμένα αερο-οχήματα (insansiz hava araclari) ισραηλινής και τουρκικής κατασκευής (Heron και Bayraktar αντίστοιχα), τα οποία μεταδίδουν την εικόνα μέσω των αντίστοιχων κέντρων στις μονάδες καταστροφής των στόχων, δηλαδή σε εκσυγχρονισμένα μαχητικά F-16 (CCIP), πυροβολαρχίες Firtina κ.ο.κ.

Γράφει ο Νίκος Παούνης

Οι αεροπορικές προσβολές γίνονται από μαχητικά που φέρουν μοντέρνες συσκευές ναυτιλίας στοχοποίησης SNIPER/LANTIRN, ενώ ρίπτονται από μεγάλο ύψος και μέσες αποστάσεις (περί τα 20 χλμ) έξυπνες βόμβες JDAM/gps. Τα εγχώρια ΜΜΕ αναφέρουν επιπλέον τη χρήση των τουρκικής κατασκευής standoff βλημάτων τύπου SOM.

Παντελώς αμέτοχα παραμένουν έως τώρα, τα κατά τ’άλλα κύρια επιθετικά αεροσκάφη Terminator, γεγονός ενδεικτικό της εμπιστοσύνης της τουρκικής ηγεσίας προς τον τύπο, ή των ζητημάτων διαθεσιμότητας που προέκυψαν ελέω του επικρατούντος τουρκοισραηλινου χαμηλού βαρομετρικού, μετά τα γεγονότα του Mavi Marmara.

Η Τουρκία προώθησε στο πεδίο των συγκρούσεων, τουλάχιστον 2 νεότευκτα επιθετικά ελικόπτερα Τ-129 ΑΤΑΚ (τουρκο-ιταλική συμπαραγωγή), γεγονός καταλυτικό για την ταχεία επιχειρησιακή μετάπτωση στον τύπο, και τη βελτίωση τυχόν αστοχιών.

Η δυσκολία καταστροφής των στόχων έγκειται στη «φύση» αυτών, αφού πρόκειται για non state actors οι οποίοι επιδίδονται σε τακτικές ανταρτοπολέμου.

πηγη