Πούτιν εναντίον Ερντογάν. Τον πρώτο τον λένε “Τσάρο”. Τον δεύτερο “σουλτάνο”. Και μάλλον τους κολακεύουν αυτά τα “παρατσούκλια” που παραπέμπουν σε εποχές που η Ρωσία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν μεγάλες δυνάμεις μ΄ όλη τη σημασία της λέξης.

Ισχυρές προσωπικότητες και οι δύο ανέλαβαν τις χώρες τους από το ναδίρ και πέτυχαν να τις “αναστήσουν”. Και οι δύο δεν προέρχονται από “μεγάλα τζάκια” . Ο Πούτιν υπήρξε πράκτορας της KGB.Μέλος του ΚΚ από το οποίο ποτέ δεν ζήτησε να διαγραφεί .

Ο Ερντογάν ξεκίνησε από χαμηλά, έχοντας μια δύσκολη πορεία που τον οδήγησε ακόμη και στην φυλακή. Και οι δυο τους κατάφεραν να φθάσουν στο ψηλότερο σκαλοπάτι της εξουσίας,την οποία και ασκούν με ηγεμονικό ,ίσως και απολυταρχικό σε πολλές περιπτώσεις τρόπο.

Έχουν αποδείξει ότι δεν κάνουν εύκολα πίσω κι αυτό θα είναι ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αποκλιμάκωση της έντασης που υπάρχει μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Ο Πούτιν μόλις προχθές είπε ότι “όσο είναι ο Ερντογάν στην εξουσία,μην περιμένετε να τα βρούμε με την Τουρκία”.

Ο Ερντογάν αποτελεί την πιο ισχυρή και χαρισματική πολιτική προσωπικότητα της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια, έχοντας ενισχύσει και αναπτύξει σημαντικά τη χώρα σε όλους τους τομείς. Ταυτόχρονα όμως, έχει προβεί κατά καιρούς και σε ενέργειες που τον χαρακτήρισαν ως ένα δικτάτορα ενώ η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους και οι κατηγορίες για εμπλοκή της Τουρκίας και του ίδιου στο λαθρεμπόριο του πετρελαίου κλόνισαν την τέλεια εικόνα που είχε διαμορφώσει . Πολλοί τον χαρακτηρίζουν εγωιστή και αλαζόνα πολιτικό.

Ο Πούτιν θεωρείται εξίσου ένας ικανός και ισχυρός πολιτικός που έχει καταστήσει τη Ρωσία ως μια απο τις μεγαλύτερες δυνάμεις του κόσμου με αναπτυγμένη οικονομία, βιομηχανία και στρατό. Ωστόσο, δεν δίστασε να δείξει την σκληρή εικόνα του μετά την κατάρριψη του αεροσκάφους παίρνοντας σκληρά μέτρα εναντίον της Τουρκίας στο τομέα της οικονομίας και του εμπορίου, ενώ ταυτόχρονα θεωρείται απο πολλούς ως συντηρητικός πολιτικός έχοντας τοποθετηθεί δημόσια κατά των ομοφυλόφιλων.

Ταγίπ Ερντογάν: Από τη φυλακή μέχρι το ανώτατο αξίωμα της Τουρκίας

Ο Ερντογάν είναι γνωστός για τις συντηρητικές του θέσεις σε διαφόρα ζητήματα του κράτους όπως στις σχέσεις κράτους και Ισλαμικής θρησκείας, στην εξωτερική πολιτική της χώρας, την οικονομία καθώς και το στρατό. Ωστόσο, είναι και ο μόνος πολιτικός που κατάφερε να προωθήσει το αίτημα της χώρας για ένταξή της στη Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που συζητείται όλο και πιο θετικά το τελευταίο διάστημα. Το κόμμα του έχει ισλαμικές καταβολές και έιναι ο κύριος πολιτικός αντίπαλος του ρεπουμπλικανικού σοσιαλιστικού κόμματος της Τουρκίας.

Η πορεία του στο χώρο της πολιτικής

Ο Ερντογάν ασχολήθηκε και εντάχθηκε στο χώρο της πολιτικής απο μικρή ηλικία. Την περίοδο των σπουδών του εισήχθη στην αντι-κομμουνιστική Εθνική Τουρκική Φοιτητική Ένωση ενώ αργότερα έγινε μέλος του Κόμματος Εθνικής Σωτηρίας. Μετά το πραξικόπημα του 1980 ακολούθησε μαζί με τους υποστηρικτές του Ερμπακάν το Ισλαμιστικό Κόμμα Ευημερίας, με το οποίο συμμετείχε στο τοπικό συμβούλιο του διαμερίσματος Μπεγιογκλού της Κωνσταντινούπολης.

Στις 27 Μαρτίου 1994 εκλέχθηκε Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης. Η θητεία του στη θέση αυτή ήταν αρκετά ταραχώδης. Κατα τη διαρκεία της θητείας του ασχολήθηκε λεπτομερώς με τα προβλήματα της περιοχής δίνοντας αποτελεσματικές λύσεις σε ουσιώδη ζητήματα, όπως η υδροδότηση με τη δημιουργία νέων αγωγών νερού εκατοντάδων χιλιομέτρων. Ωστόσο, λίγα χρόνια αργότερα, το Κόμμα Ευημερίας, στο οποίο συμμετείχε, κρίθηκε απο την κυβέρνηση παράνομο και εκείνος συμμετείχε ενεργά στις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν εναντίον της απόφασης αυτής. Σε μια διαδήλωση απο αυτές, ο Ερντογάν ανάγνωσε ένα ποίημα του Τούρκου εθνικιστή ποιητή των αρχών του 20ου αιώνα Γκιοκάλπ. Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε απο το δικαστήριο αδίκημα και έτσι αναγκάστηκε να παραιτηθεί απο τη θέση του ενώ παράλληλα υπέστη και 10μηνη φυλάκιση με ταυτόχρονη αφαιρεση των πολιτικών του δικαιωμάτων την περίοδο εκείνη. Η ποινή του ολοκληρώθηκε στις 24 Ιουλίου 1999.
Μέσα απο τα γεγονότα αυτά μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει ότι ο Ερντογάν είναι ένας αποφασιστικός, δυναμικός και αυταρχικός ηγέτης με επιμονή στις αξίες και τα ιδανικά του και χώρις υποχωρήσεις στις θέσεις του.

Μετά την περιπετειώδη, πρώτη σημαντική ανάμειξή του με το χώρο της πολιτικής συνέχισε και έπειτα την ενασχόλησή του με αυτή. Αποκορύφωμα η ίδρυση του κόμματός του, που ονομάζεται κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Το κόμμα του έχει ισλαμικές καταβολες και αποτελεί σήμερα την πλειοψηφία του τουρκικού εκλογικού σώματος. Το κόμμα κέρδισε για πρώτη φορά στις εκλογές του 2002. Ωστόσο, ο ίδιος έγινε ο 57ος πρωθυπουργός της Τουρκίας στις 14 Μαρτίου του 2003. Αξίζει να αναφερθεί ότι τον Μάιο του 2004, έγινε ο πρώτος Τούρκος Πρωθυπουργός που επισκέφθηκε επίσημα την Ελλάδα από το 1988 και ο πρώτος που είδε τους μουσουλμάνους της Θράκης από το 1952.

Στις μετέπειτα εκλογές, το κόμμα του ανέβαινε σταδιακά ενισχύοντας κάθε φορά τα ποσοστά του με μεγάλη διαφορά με τον κύριο αντίπαλό του, το κεμαλιστικό Ρεμπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα. Έτσι, απο το 2003 έως και τον Αύγουστο του 2014, ο Ερντογάν διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας, θέση που τώρα κατέχει ο Νταβούτογλου ενώ ο Ερντογάν αποτελεί πια, απο τον Αύγουστο του περασμενου έτους, Πρόεδρος του Τουρκικού Κράτους.

Στις τελευταίες εκλογές το κόμμα του Ερντογάν AKP θριάμβευσε ξανά λαμβάνοντας “ψήφο εμπιστοσύνης” από το 50% του εκλογικού σώματος.

Η προσωπικότητα του Ερντογάν

Ο Ερντογάν αποτελεί την πιο αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της Τουρκίας. Θεωρείται ένας απο τους πιο χαρισματικούς ηγέτες της Τουρκίας με μεγάλη δύναμη και επιρροή στο λαό. Κατάφερε να αναπτυξεί οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά την Τουρκία, κάτι που του έφερε την άμεση εμπιστοσύνη των πολιτών και τα μεγάλα ποσοστά στις τελευταίες εκλογές. Κάποιοι έχουν δηλώσει για την πολιτική του προσωπικότητα: “Ο Ενρτογάν αποτελεί μέρος της ανάπτυξης της Τουρκίας. Έχει όραμα, οργάνωση και πολλούς υποστηρικτές τριγύρω του”. Παρόλα αυτά, πολλοί τον έχουν χαρακτηρίσει κατά καιρούς “δικτάτορα” λόγω της εγωιστικής και αυταρχικής του συμπεριφοράς σε διάφορα θέματα, όπως για παράδειγμα την περίοδο που έκλεισε αναγκαστικά το twitter σε όλη την Τουρκία ή την πρόσφατη διαταγή του για την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους και την εμπλοκή του στο λαθρεμπόριο του πετρελαίου.

Βλαντιμίρ Πούτιν: Ο KGBίτης που πήρε τη Ρωσία από το χέρι …
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1952 στο Λένινγκραντ (σύγχρονη Αγία Πετρούπολη), της Σοβιετικής Ένωσης από τους τους Βλαντιμίρ Πούτιν Σπιριδόνοβιτς (1911-1999) και Μαρία Ιβάνοβνα Πούτινα. Ο παππούς του, Σπυρίδων Πούτιν, ήταν προσωπικός μάγειρας του Βλαντιμίρ Λένιν και του Ιωσήφ Στάλιν.
Τελείωσε τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της πόλης το 1975 και λίγο καιρό αργότερα έκανε διδακτορικό στα Οικονομικά. Στο Πανεπιστήμιο, μάλιστα έγινε μέλος του Σοβιετικού Κομουνιστικού Κόμματος, χωρίς να έχει ζητήσει να διαγραφεί μέχρι σήμερα.
Το 1990 έγινε βοηθός Κοσμήτορα, ενώ το διάστημα 1985-1990 εργάστηκε στην Ανατολική Γερμανία (Δρέσδη) ως μυστικός πράκτορας της Επιτροπής της Κρατικής Ασφάλειας (KGB).
KGB
Ο Πούτιν προσχώρησε στην KGB το 1975 μετά την αποφοίτησή του, και υποβλήθηκε σε κατάρτιση ενός έτους στο 401ο σχολείο της KGB στο Okhta, του Λένινγκραντ. Από το 1985 έως το 1990, η KGB έστειλαν τον Πούτιν στη Δρέσδη της Ανατολικής Γερμανίας. Κατά την περίοδο αυτή, ο Πούτιν είχε αναλάβει τη Διεύθυνση S, την παράνομη μονάδα συλλογής πληροφοριών (ταξινόμηση της KGB για τους παράγοντες που χρησιμοποιούνται παραποιημένες ταυτότητες), όπου εργάστηκε ως μεταφραστής και διερμηνέας. Ένα από τα καθήκοντα του Πούτιν ήταν ο συντονισμός των προσπαθειών με την Στάζι για να εντοπίσουν και να προσλάβουν αλλοδαπούς στη Δρέσδη, συνήθως εκείνοι που ήταν εγγεγραμμένοι στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας της Δρέσδης, με την ελπίδα της αποστολής τους ως μυστικοί πράκτορες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά τη διάρκεια της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου, όταν ακτιβιστές των πολιτικών δικαιωμάτων απείλησαν να εισβάλουν στο κτίριο της KGB, ο Πούτιν έκαψε τα αρχεία της KGB. Ο Πούτιν παραιτήθηκε από τις ενεργές υπηρεσίες κρατικής ασφάλειας με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη στις 20 Αυγούστου 1991.
Πολιτική
Το Μάρτιο του 1997 προήχθη σε αντιπρόεδρο του Εκτελεστικού Γραφείου του Προέδρου, ενώ το 1998 ορίστηκε Διοικητής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Ρωσίας (FSB), που ουσιαστικά αντικατέστησε την Επιτροπή της Κρατικής Ασφάλειας (KGB).
Τον Αύγουστο του 1999, ορίστηκε πρωθυπουργός από τον πρόεδρο Μπορίς Γιέλτσιν και τον Ιανουάριο του 2000, μετά από το ξαφνικό διάγγελμα παραίτησης του Γιέλτσιν (31 Δεκεμβρίου του 1999), ορίστηκε προσωρινός πρόεδρος. Το 2000 εξελέγη πρωθυπουργός, επανεξελέγη το 2004, ενώ το 2008 εξελέγη πρωθυπουργός, αφού δεν επιτρεπόταν και τρίτη προεδρικήθητεία. Με την αλλαγή του νόμου επιστρέφει εκ νέου στο Κρεμλίνο.
Την 1η Οκτωβρίου 2007 ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του στις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου, μη αποκλείοντας το ενδεχόμενο να γίνει ο επόμενος Πρωθυπουργός.
Στις εκλογές αυτές, στις 2 Δεκεμβρίου του 2007, που διεξήχθησαν υπό καταγγελίες της αντιπολίτευσης για νοθεία, ο Πούτιν θριάμβευσε με ποσοστό άνω του 62% των ψήφων. Στις προεδρικές εκλογές του 2012 κέρδισε ποσοστό άνω του 60% και ορκίστηκε ξανά στο ύπατο αξίωμα της χώρας.
Στρατός και Πούτιν
Ενώ από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 (δεκαετία) η Ρωσία άρχισε την άντληση περισσότερων χρήματων για την στρατιωτική και αμυντική βιομηχανία της, ήταν μόνο το 2008 όταν άρχισε η πλήρης μεταρρύθμιση, με στόχο τον εκσυγχρονισμό των ρωσικών Ένοπλων Δυνάμεων. Η μεταρρύθμιση αυτή πραγματοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον υπουργό Άμυνας Ανατόλι Σερντιούκοφ κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Μεντβέντεφ, υπό την εποπτεία των Πούτιν, ως αρχηγού της κυβέρνησης, και Μεντβέντεφ, ως των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Ο Πούτιν επιδίωξε επίσης να αυξηθεί η ρωσική στρατιωτική παρουσία στην Αρκτική. Τον Αύγουστο του 2007, η ρωσική αποστολή τοποθέτησε μια σημαία στο βυθό κάτω από το Βόρειο Πόλο. Τόσο τα ρωσικά υποβρύχια και όσο και στρατεύματα που έχουν αναπτυχθεί στην Αρκτική έχουν αυξηθεί.
Ο Ρώσος πρόεδρος βρίσκεται στο στόχαστρο των επικριτών του για την τεράστια περιουσία του και δέχεται καθημερινά ακατάπαυστα πυρά για την πολυτελή ζωή που κάνει την στιγμή που εκατομμύρια Ρώσοι πολίτες ζουν στο όριο της φτώχειας. Ο Maeve McClenaghan του TBIG συνομίλησε με ένα Ρώσο πολιτικό αναλυτή ο οποίος υποστηρίζει ότι ο Πούτιν είναι κρυφά μέτοχος σε τρεις μεγάλες εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου, κατέχοντας το 4,5% του ενεργειακού κολοσσού Gazprom, το 37% της πετρελαϊκής εταιρείας Surgutneftegas και έως το 75% της εταιρείας εμπορίας πετρελαίου Gunvor. Ο πολιτικός αναλυτής Stanislav Belkovsky, υπολογίζει ότι η περιουσία του Ρώσου πρόεδρου θα μπορούσε να αξίζει μέχρι και 70 δισ.δολάρια.

Προσωπική εικόνα
Ο Πούτν παντρεύτηκε το 1983 την πρώην γυναίκα του Lyudmila Shkrebneva με την οποία έχουν δύο κόρες. Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας τα τελευταία 15 χρόνια, κανείς στη Ρωσία δεν θα αναγνωρίσει την 30χρονη Μαρία, ή την 28χρονη Γεκατερίνα. Δεν υπάρχει καμία φωτογραφία τους online.
Ο Πούτιν έχει ταχθεί φανερά κατά των ομοφυλόφιλων και παράλληλα στη Ρωσία επιβάλλονται ποινές και φυλάκιση για τους ομοφυλόφιλους καταπατώντας τα βασικά ανθρωπινά δικαιώματα.  πηγη