Παίρνοντας, λοιπόν, δύο έτοιμα ανεπτυγμένα και δοκιμασμένα συστήματα, η Τουρκία «πρωτοτυπεί» παρουσιάζοντας ένα νέο σύστημα.
Τo 2007 η τουρκική Υπογραμματεία Αμυντικών Βιομηχανιών (SSM) ανέθεσε στην εταιρία FNSS το συμβόλαιο κατασκευής 52 οχημάτων ζεύξης υγρών κωλυμάτων που θα εξόπλιζαν 4 μονάδες μηχανικού και εκπαιδευτικά οχήματα (4 x 12 + 4 οχήματα εκπαίδευσης). To συμβόλαιο ήταν αξίας 130 εκατομμυρίων δολαρίων.
Η τουρκική βιομηχανία παρουσίασε μέσα σε τέσσερα χρόνια το σύστημα Samur («νυφίτσα») ή SYHK (Seyyar Yüzücü Hücum Köprüsü:»αυτοκινούμενη αμφίβια γέφυρα εφόδου»).
Το σύστημα, φυσικά, δεν ήταν πρωτότυπο αλλά αντιγραφή του γερμανικού αμφιβίου πορθμείου Μ-3 του 1982. To M-3 (εξέλιξη του Μ-2 της δεκαετίας του ’60) είναι ένα φορτηγό 4×4 ικανό να μπαίνει σε ποτάμια και να κινείται με δύο καθοδηγούμενους υδροστροβίλους ενώ όλο το άνω μέρος του αποτελεί έναν διάδρομο μετακίνησης βαρέων οχημάτων.
Δύο τμήματα που ανατρέπονται κατά πλάτος σε γωνία 180 μοιρών συμπληρώνουν το σύστημα σαν πλατφόρμα. Κάθε όχημα μπορεί να λειτουργήσει είτε αυτόνομα σαν πορθμείο πλεύσης είτε να συζευχθεί με όμοια οχήματα σχηματίζοντας μια πλωτή γέφυρα.
Η πρωτοτυπία του γερμανικού συστήματος σε σύγκριση με τα αγγλοαμερικανικές πλωτές γέφυρες Ribbon, Bailey ή Mabey είναι η ενσωμάτωση των οχημάτων μεταφοράς, πλεύσης και τοποθέτησης σε ένα μοναδικό όχημα αυξάνοντας την ευελιξία του συστήματος και μειώνοντας το προσωπικό και τον χρόνο σύζευξης.
Το τουρκικό Samur δεν διαφέρει σε τίποτα (δεν είναι ακριβώς έτσι, το κατά 20+ χρόνια παλιότερο γερμανικό σύστημα είναι γρηγορότερο κατά 30χλμ/ώρα) εκτός από το όχημα-φορέα πάνω στο οποίο «χτίστηκε» η γέφυρα, που δεν είναι άλλο από το σασί του οχήματος 8×8 PARS (επίσης αμερικανικό κατασκευασμένο κατόπιν αδείας στην Τουρκία).
Τα χαρακτηριστικά του Samur είναι:
-
Πλήρωμα: 3
-
Βάρος: 36 τόνους
-
Μήκος: 13.0 μέτρα
-
Πλάτος: 3.5 μέτρα
-
Ύψος: 4.1 μέτρα





