14 χρόνια μετά…
ήταν 3 Μαρτίου όταν η Ελλάδα αποχαιρέτησε κι επίσημα για πάντα τη δραχμή.

Μετά από μια περίοδο προσαρμογής, η δραχμή πέρασε στην ιστορία μετά από 169 χρόνια, στις 3 Μαρτίου 2002.

Εκείνη την ημέρα, κανένας δε μπορούσε να φανταστεί (εκτός ενδεχομένως από συγκεκριμένους κύκλους και ανθρώπους που είχαν λαμβάνειν από την επερχόμενη κραιπάλη) ότι εκείνο το νόμισμα που είχε μόλις γίνει ιστορία, θα στοίχειωνε σαν εφιάλτης ή σαν ελπίδα (ανάλογα με την οπτική) τις ζωές των Ελλήνων.

14 χρόνια χωρίς τη δραχμή, αλλά με την ανάμνησή της πιο ζωντανή από ποτέ: πότε ως απειλή, πότε ως λύση, η δραχμή πλανάται στον αέρα της Ελλάδας, σαν Σαιξπηρικό φάντασμα: αποκαλύπτει εγκλήματα, αποδίδει ευθύνες και κατηγορεί όλους μας – ή όσους έχουν τσίπα.

Μας κατηγορεί για την αφροσύνη με την οποία υποδεχτήκαμε το νέο νόμισμα ωσάν να ήταν μάννα εξ ουρανού, μας κατηγορεί για την αφροσύνη με την οποία το σπαταλήσαμε ωσάν να ήταν χρήμα στη Μονόπολη, μας κατηγορεί για την αφροσύνη με την οποία ανεχτήκαμε και ανεχόμαστε όσους ταγούς αποδείχθηκαν κηφήνες της οικονομίας και της ιστορίας μας…

14 χρόνια μετά, η Ελλάδα που είχε αποχαιρετήσει τη δραχμή, την αναφέρει στην καθημερινότητά της, εκβιαστικά η ελπιδοφόρα…

14 χρόνια μετά η δραχμή είναι πάντα εδώ: ένα νόμισμα που δεν υπάρχει μα που βροντοφωνάζει αδιάκοπα και βασανιστικά τα εγκλήματα μιας πατρίδας που χάνεται, θύμα και θύτης του άφρονα εαυτού της…

M. Σιδέρη

πηγη