Σε κρίσιμο σημείο βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις για το κυπριακό μεταξύ Λευκωσίας και τουρκοκυπριακής κοινότητας. Κρίσιμο καθώς προωθείται το «κλείσιμο» του θέματος εντός του 2016 με συνοπτικές, σχεδόν, διαδικασίες για την δημιουργία μιας «νέας» Κύπρου που ελάχιστη σχέση θα έχει με όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα.

Χαρακτηριστικό της κρισιμότητας των στιγμών είναι πως ο Πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, ανακοίνωσε ότι στην παρούσα φάση των διαπραγματεύσεων, η οποία άρχισε την περασμένη εβδομάδα και θα ολοκληρωθεί στις 14 Σεπτεμβρίου, δεν θα γίνονται δηλώσεις. Ο Ν. Αναστασιάδης συναντήθηκε για περίπου πέντε ώρες με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί. Όπως σημείωσε, στις 14 Σεπτεμβρίου θα εκδοθεί κοινή ανακοίνωση.

Ο Κύπριος πρόεδρος ζήτησε να γίνει «σεβαστή η απόφαση», επισημαίνοντας ότι «στόχος δεν είναι να υπάρξει συσκότιση, αλλά να προστατευθεί η διαδικασία».

Το γεγονός της παρέμβασης αυτής του Ν.Αναστασιάδη δείχνει ότι βρισκόμαστε προ της τελικής ευθείας για την επίτευξη συμφωνίας όποια και αν είναι αυτή.

Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ», ο κ. Αναστασιάδης φέρεται να ζήτησε την πρώτη ημέρα της λύσης να επιστραφεί η κλειστή περιοχή της Αμμοχώστου, να αρχίσει η αποχώρηση του στρατού και να νομιμοποιηθεί η λειτουργία του αεροδρομίου της Τύμπου.

Επιπρόσθετα, η τουρκική εφημερίδα υποστηρίζει ότι το εδαφικό θα επιλυθεί με τη φόρμουλα του «συναισθηματικού δεσμού», όπως την αποκαλεί. Σύμφωνα με την εφημερίδα, συζητείται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ότι όσοι Ελληνοκύπριοι έζησαν τουλάχιστον δέκα χρόνια στα σπίτια τους να έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν.

Στις περιουσίες «συναισθηματικού δεσμού» δεν θα συμπεριληφθούν οι θρησκευτικές περιουσίες, οι περιουσίες ασφαλείας, αυτές που θα αδειάσουν μετά τη λύση, όσες θα χρησιμοποιούνται για σκοπούς δημοσίου συμφέροντος, καθώς και οι περιουσίες που δεν διατέθηκαν και δεν χρησιμοποιήθηκαν.

Βέβαια όλα αυτά απλώς αποτελούν εκτιμήσεις. Η τουρκοκυπριακή πλευρά έχει κάνει ξεκάθαρο ότι ότι δεν θα συζητηθούν ονόματα περιοχών, χάρτες και ποσοστά στο εδαφικό, ενώ για το θέμα των εγγυήσεων ο Μ.Ακκιντζί ανέφερε ότι πρέπει να συζητηθεί φόρμουλα για το πώς οι Τουρκοκύπριοι θα αισθάνονται ασφαλείς και οι Ελληνοκύπριοι να μη νοιώθουν απειλή. Αλλά, πρόσθεσε, δεν θα καταλήξουμε πουθενά με προσεγγίσεις του τύπου «δεν υπάρχει λύση χωρίς τη Μόρφου και με εγγυήσεις».

Με την Τουρκία να βαδίζει στον ισλαμικό ολοκληρωτισμό η ελληνοκυπριακή πλευρά μπαίνει με φόρα στη τελευταία στροφή των συνομιλιών για το Κυπριακό αλλά ιδιαίτερα αδύναμη και με την Ελλάδα εκκωφαντικά απούσα: Επτά συναντήσεις μέχρι την 14η Σεπτεμβρίου -η μία έγινε-, σίγουρα τριμερής με ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη, ίσως και πενταμερής με Αγγλία, Τουρκία και Ελλάδα, αν περάσει η απαίτηση της Άγκυρας.

ΗΠΑ, ΕΕ και φυσικά Τουρκία εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι κανένα μεγάλο ελληνικό κόμμα δεν αντιμετωπίζει το κυπριακό ως προτεραιότητα και όλοι επείγονται να κλείσει όπως-όπως η διαπραγμάτευση, ακόμη και σε βάρος των Εθνικών συμφερόντων.

Χαρακτηριστικό δείγμα του πως οι ΗΠΑ προωθούν την «λύση» του ζητήματος είναι πως το κυπριακό βρέθηκε στην ατζέντα των συζητήσεων Μπάιντεν και Ερντογάν στην Άγκυρα.

Ο Amos Hochstein, υφ. Εξωτερικών των ΗΠΑ για θέματα ενέργειας, συνέδεσε την ενεργειακή προοπτική της Κύπρου με την πορεία του Κυπριακού, η… πανταχού παρούσα και γνωστή για τις απόψεις της Βικτώρια Νούλαντ, προωθεί τη δημιουργία «διεθνούς χωροφυλακής» με τη συμμετοχή Τούρκων και Ελλήνων στρατιωτών(!), ενώ η Τουρκία εξομαλύνει τις σχέσεις της με το Ισραήλ, παρά την αμφιλεγόμενη στάση του τελευταίου προς το πραξικόπημα.

Καθώς, λοιπόν, κτυπά το καμπανάκι για την τελική ευθεία, ξεπροβάλλει ο πυρήνας του σχεδιασμού, ή ορθότερα του τμήματος του ευρύτερου σχεδίου, των εμπνευστών της τελευταίας πρωτοβουλίας επίλυσης του Κυπριακού.

Και αυτός δεν είναι άλλος από την κατασκευή του αγωγού που θα μεταφέρει φυσικό αέριο, κυρίως, από το Ισραήλ και το κοίτασμα «Λεβιάθαν» συμπεριλαμβανομένων και των κυπριακών κοιτασμάτων μέσω Τουρκίας, καθιστώντας την Λευκωσία ενεργειακό όμηρο της Άγκυρας.

Κανένα σχέδιο για μεταφορά του κυπριακού φ/α μέσω Ελλάδας, πλήρης αδιαφορία και αδυναμία παρέμβασης από την Αθήνα με την Κύπρο να εντάσσεται στον νέο αυτό στρατηγικό σχεδιασμό θέλοντας και όχι.

Αν το σχέδιο τελεσφορήσει, οι συνέπειες θα είναι τεράστιες όχι μόνον στο οικονομικό πεδίο αλλά και στις γεωπολιτικές ισορροπίες για ολόκληρη την Ευρασία και την Μέση Ανατολή.

Φυσικά για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να «επιλυθεί» το κυπριακό και για αυτό το λόγο άπαντες έχουν πέσει επάνω στην Λευκωσία καθώς η Κύπρος είναι αυτή που θα πληγεί περισσότερο.

Ο νεο-σουλτάνος είχε το δικό του σχέδιο. Φοβόταν, και δικαίως, το Ισραήλ, το οποίο εκτός των άλλων ενισχύει παντοιοτρόπως τους Κούρδους. Έτσι δοκίμασε να ανοίξει διάδρομο προς το αέριο του Κατάρ, μέσω της Συρίας, με τη βοήθεια των ισλαμιστών. Αλλά έφαγε, κυριολεκτικώς, τα μούτρα του.

Ευρισκόμενος σε δύσκολη θέση, μετά και το πραξικόπημα εμφανίζεται πλέον έτοιμος να συναινέσει στο σχέδιο των ΗΠΑ-Ισραήλ. Εξακολουθεί, όμως, να θέτει ακόμη τους δικούς του όρους, τόσο για το μερίδιό του από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ, όσο και για την τουρκική επιρροή επί της Κύπρου, όπως αυτή θα περιγραφεί στην εντατικά ετοιμαζόμενη συμφωνία.

Όπως είναι φυσικό η τουρκική αυτή επιρροή θα αποβεί σε βάρος των εθνικών συμφερόντων.

Μετά την αποτυχία του πραξικοπήματος και το «φλερτ» της Άγκυρας με την Μόσχα, η Δύση σπεύδει ασθμαίνουσα να αποτρέψει τη δημιουργία αρνητικών τετελεσμένων. Και για τούτο είναι πρόθυμη να δώσει «γη και ύδωρ» στον υπερφίαλο Τούρκο πρόεδρο.

Απόδειξη είναι η τουρκική επιχείρηση εντός της Συρίας αλλά και η ευρωπαϊκή πολιτική στο προσφυγικό –σύμφωνα με το γερμανικό σχέδιο Β΄, η Ελλάδα θέλοντας και μη θα μετατραπεί σε ένα απέραντο κέντρο παραμονής αλλοδαπών.

Με τα χρονικά περιθώρια να εξαντλούνται, σε ένα ρευστό διεθνές περιβάλλον, που όλα μεταβάλλονται συνεχώς και ραγδαία, αυτός που θα δεχθεί το μέγιστο βάρος των πιέσεων για τις εγγυήσεις, το εδαφικό και τη διακυβέρνηση, θα είναι ο αδύναμος κρίμος, δηλαδή η ελληνοκυπριακή πλευρά όπως αναφέρθηκε.

Χαρακτηριστικό της σπουδής αυτής να κλείσει η διαπραγμάτευση είναι ότι ουδείς ασχολείται πλέον με την άμυνα της Κύπρου. Ο Ελληνας Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ε.Αποστολάκης, ο οποίος σημειώνει ότι «Είναι ευχής έργον να υπάρξει λύση στο Κυπριακό και υπάρχουν πιέσεις για να συμβεί αυτό μέχρι το τέλος του έτους», αλλά δεν κατανοεί την πλήρη απουσία στοιχειώδους ενασχόλησης με την αμυντική θωράκιση εκ μέρους της κυπριακής κυβέρνησης»

Το τι βγει από την αυτή την συμφωνία είναι άγνωστο.

Το σίγουρο είναι ότι ο Ν.Αναστασιάδης θα επιχειρήσει να αμβλύνει τις αρνητικές εντυπώσεις «χρυσώνοντας» το χάπι και λέγοντας πως είναι προς το συμφέρον του ελληνοκυπριακού λαού να δεχτεί την συμφωνία.

Σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι φυσικό να αναπολούμε τον πρώην πρόεδρο της Κύπρου Τάσσο Παπαδόπουλο και το περήφανο «Όχι» του κυπριακού λαού με το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, όταν το 76% των Ελληνοκυπρίων απέρριψαν το σχέδιο Ανάν για επίλυση του Κυπριακού, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα πως η Κύπρος δεν πρόκειται να δεχτεί κανέναν συμβιβασμό που θα θίγει τα συμφέροντά της.

Δυστυχώς τώρα 12 χρόνια αργότερα τίποτα δε θυμίζει το 2004 και ο συμβιβασμός που προωθείται από ΗΠΑ και Ε.Ε. αναμένεται να είναι πικρός για λίγες μόνο υποσχέσεις μιας απατηλής και ασαφούς «ευδαιμονίας».

Μόνη ελπίδα ένα νέο δημοψήφισμα για την έκκριση ή όχι του νέου αυτού σχεδίου. Το ερώτημα είναι όμως θα το τολμήσει ο Ν.Αναστασιάδης;  πηγη