Γράφει ο Πολυδεύκης
Με την παγκόσμια κοινότητα να βρίσκεται σε αναμονή για την απελευθέρωση της Μοσούλης, τη Ρωσία και τη Συρία να επιδιώκουν με κάθε τρόπο την ανακατάληψη ή ισοπέδωση του Aleppo και τις τουρκικές δυνάμεις να έχουν εισέλθει σε περίοδο προβληματισμού για την επόμενη ημέρα της επιχείρησης «Ασπίδα του Ευφράτη» στη συριακή επικράτεια, στις 15-10-2016, οι ΥΠΕΞ Ρωσίας, ΗΠΑ, Τουρκίας, Κατάρ, Σ. Αραβίας και Ιράν συναντούνται στη Λωζάννη για να εξετάσουν ποιες περεταίρω ενέργειες θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν για τη συριακή κρίση.
Φυσικά τέτοιες συναντήσεις έχουν σημειωθεί κατά κόρον τους τελευταίους μήνες, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Άλλωστε τα συμφέροντα των χωρών αυτών είναι κοινά και αντικρουόμενα ταυτόχρονα και μία τόσο ευρεία σύσκεψη μόνο σε αδιέξοδο μπορεί να καταλήξει και σε συνέχιση της παρούσας αδιεξόδου κατάστασης.
Από τη στιγμή που η «HEZBOLLAH» του Λιβάνου έχει δεσμευτεί για συνέχιση της Jihad στη Συρία, μία ημέρα αφότου ο αρχηγός της, Sayyed Hassan Nasrallah, δήλωσε πως ο πόλεμος στη Συρία βρίσκεται σε κλιμάκωση, φαίνεται ότι είναι αδύνατο Ιράν και Ρωσία να συμφωνήσουν στις θέσεις κατάπαυσης του πυρός που πρεσβεύουν οι υπόλοιπες δυνάμεις.
Οι ΗΠΑ ήδη γνωρίζουν τις δυσκολίες και έχουν αφήσει να διαρρεύσει στα ΜΜΕ, ότι ο Πρόεδρος OBAMA, λίγο πριν την αποχώρησή του και τη λήξη μίας μετριοπαθούς πολιτικής επί του συριακού, αποφάσισε να άρει τη μακρόχρονη απαγόρευση που έχει επιβάλει σε Κατάρ και Σ. Αραβία για εξοπλισμό των ανταρτών με φορητά αντιαεροπορικά συστήματα (MANPAD), μέσω των διαδρομών από Ιορδανία και Τουρκία.
Τούτο δεν αποτελεί μία κούφια απειλή από την Ουάσιγκτον προκειμένου να ασκηθεί πίεση για τις συνομιλίες.
Σε τέτοιες περιπτώσεις οι δηλώσεις γίνονται από διπλωματικούς κύκλους.