Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Πριν από χρόνια, δεν θυμάμαι ακριβώς, στην εκπομπή Ζούγκλα του γνωστού φιλοαριστερού δημοσιογράφου είχε αποκαλυφτεί για πρώτη φορά η υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής, δηλαδή της Τράπεζας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και όχι μόνο και ότι με τα αποθέματα της σε χρυσό θα μπορούσαν σήμερα να σβήσουν όλα τα μνημονιακά δάνεια της χώρας μας.
Η υπόθεση αυτή ήρθε ξανά στην επικαιρότητα με την κίνηση του Άρτεμη Σώρρα και ξαφνικά άρχισαν να ξεφυτρώνουν σε όλη την επικράτεια, όπως και στην μικρή πόλη που ζω και μάλιστα σε κεντρικά σημεία, σε κεντρικές πλατειές, γραφεία της λεγόμενης «Ελλήνων Συνέλευσης» τα οποία καλούσαν τον κόσμο να έρθει να συσπειρωθεί με την κίνηση αυτή του Σώρρα για την «απελευθέρωση» της Ελλάδας.
Μέχρις εδώ τίποτα το ιδιαίτερο καθώς ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι θέλει, αν και υπήρχαν ερωτήματα σχετικά με τις επαγγελίες του για αμύθητα τρισεκατομμύρια, αλλά και για τα χρήματα με τα οποία άνοιγε σωρηδόν καινούργια γραφεία. Εντυπωσιακό, πως μαζί του πήγαιναν και αξιόλογα άτομα.
Στις συγκεντρώσεις του αναφέρονταν πολλά αυτονόητα.
Ότι η χώρα είναι σε κατοχή, ότι θα πρέπει να αγωνιστούμε για την Ρωμανία με σημαίες Ελλάδας, Κύπρου και Βυζαντίου, δηλαδή το σύνολο του Ελληνισμού και παρουσιάζονταν κάποιοι με ιερατικά άμφια, αλλά εκτός και κατά της επίσημης εκκλησίας, η οποία άλλωστε έχει απαξιωθεί με την σκανδαλώδη οικουμενιστική της στάση από μεγάλο μέρος του ποιμνίου.
Σέρβιρε παράλληλα και ένα… «αλατοπίπερο» δωδεκαθεϊσμού.
Κατακεραύνωνε περισσότερο όχι τα μνημονιακά κόμματα, που άλλωστε είναι γνωστή η αφοσίωση τους στην μνημονιακή κατοχή, αλλά τα δήθεν παρουσιαζόμενα αντιμνημονιακά, που υποκριτικά προσπαθούν να προσεταιρίσουν για ιδιοτελές όφελος την κατάντια της χώρας.
Η διψά του κόσμου για ανάκτηση της εθνικής του κυριαρχίας που με βίαιο και εγκληματικό τρόπο του την είχαν αφαιρέσει, του έδωσαν πολλούς πόντους στην πορεία του.
Greek National Pride 