Του Μιχαήλ Στυλιανού

Η αμερικανο-γερμανική συνάντηση κορυφής στον Λευκό Οίκο την περασμένη Παρασκευή σημειώνει ιστορικό σταθμό στις μεταπολεμικές σχέσεις των δύο χωρών και σηματοδοτεί ριζικές αναθεωρήσεις  με σοβαρούς αντικτύπους και ανατροπές στα ευρωπαϊκά δεδομένα και στην διεθνή σκηνή.

Βιντεοσκοπήσεις, φωτογραφίες και αμακιγιάριστες  περιγραφές της  πρώτης συνάντησης της Γερμανίδας καγκελαρίου με τον Πρόεδρο Τραμπ δικαίωσαν τον τίτλο του άρθρου «Προσκύνημα Συντριβής της ΄Ανγκελα Μέρκελ στον Λευκό Οίκο», με το οποίο ο γράφων *** προανήγγελλε το γεγονός.

Τα  αδιάψευστα αυτά τεκμήρια έδειξαν ότι η καγκελάριος  μάταια αγωνίστηκε, με  χαμόγελα  θεατρικής  άνεσης, να  μεταδώσει στην Ευρώπη την εικόνα συμμαχικού ειδυλλίου. Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αρνήθηκε να της κάνει  έστω αυτή την. . . προεκλογική χάρη. Αντίθετα, επέλεξε συμβολικές χειρονομίες, εκτός πρωτοκόλλου και χωρίς ιστορικό προηγούμενο, για να καταστήσει πασίδηλο ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών τοποθετούνται τώρα επί εντελώς νέας βάσεως:

1-Της αρνήθηκε την κλασσική χειραψία  για τις κάμερες, κωφεύοντας και στη δική της παράκληση, μετά  από την αίτηση των φωτογράφων, μένοντας  παγερός, με το βλέμμα στυλωμένο  μπροστά, στις ενωμένες παλάμες του. (Οι επί τόπου ρεπόρτερ  την άκουσαν και το δημοσίευσαν, ενώ οι τηλεθεατές την  είδαν σε όλες τις κινήσεις και τις εκφράσεις του προσώπου που σκύβει και ερωτά  -αν θέλει ο οικοδεσπότης να ανταλλάξουν την  χειραψία- και στη συνέχεια  επανέρχεται στην πρότερη στάση, με χαμόγελο αμηχανίας).

2-Στην κοινή συνέντευξη αργότερα,  ο Πρόεδρος Τραμπ , προφανώς προμελετημένα, αναφέρθηκε στις υποκλοπές/συνακροάσεις της CIA, με νέο δηλητηριώδες  καρφί για τη σχέση της με τον  υπεύθυνο προκάτοχό του -που κατασκόπευε και αυτήν- για να δηλώσει στο παγκόσμιο ακροατήριο ότι  το μόνο κοινό που έχει με την κ. Μέρκελ είναι ότι και οι δυο τους υπήρξαν στόχοι  της προηγούμενης κυβέρνησης…

Το κρατικό γερμανικό κανάλι Ντώϋτσε Βέλλε αναζήτησε σωσίβιο κύρους  σε  μεταγενέστερο μήνυμα Τραμπ στο Τουίτερ, ότι «Σε πείσμα όσων μετέδωσαν τα ψευδόμενα ΜΜΕ, είχα μια ΣΠΟΥΔΑΙΑ (“GREAT”) συνάντηση με την Γερμανίδα Καγκελάριο ΄Ανγκελα Μέρκελ. Ωστ…

3- « Ωστόσο ( πρόσθετε αμέσως) η Γερμανία χρωστάει τεράστια ποσά στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ και πρέπει να πληρώσει για την ισχυρή και πολύ δαπανηρή άμυνα που προσφέρει στη Γερμανία».

Το γερμανικό κρατικό κανάλι κράτησε από το μήνυμα το πρώτο μισό (που προσφέρεται και σε ειρωνική ανάγνωση) και παρέλειψε το υπόλοιπο -της εκκρεμότητας του «τεράστιου χρέους της Γερμανίας».

Την ερμηνεία της «ΣΠΟΥΔΑΙΑΣ» συνάντησης, πρέπει να αναζητήσει κανείς  και στα μηνύματα της διάσκεψης των υπουργών Οικονομικών των G-20, που διεξαγόταν  στο Μπάντεν-Μπάντεν, βασικά για την καταδίκη και τον εξορκισμό κάθε ιδέας προστατευτισμού, όπου η Γερμανία θέλησε αυτή τη φορά  να παίξει τον  ρόλο μεσολαβητή μεταξύ ΗΠΑ και  Ε Ε, Κίνας και υπολοίπων, με συμβιβαστικές προτάσεις που απορρίφθηκαν από τις ΗΠΑ  και  από την Ε.Ε.!

Μετά από ώρες εντάσεως και συγκρούσεων, στη διάσκεψη επιβλήθηκε η αμερικανική άρνηση.

Και μια διάσκεψη, που  αντικείμενο είχε την κοινή δέσμευση «αποφυγής κάθε μορφής προστατευτισμού», κατέληξε στην  ανώδυνη υπόσχεση να εργασθούν «για την ενίσχυση της συνδρομής του εμπορίου» στην ανάπτυξη.

                  Προσφυγή στη «διπλωματία» Ερντογάν

Χρήσιμο επίσης, για την αξιολόγηση του βάθους αυτής της εικόνας και των προεκτάσεών της στο μέλλον, είναι να αναφερθεί ότι η «σιδηρά καγκελάριος» και επίτροπος των ευρωπαϊκών κυρώσεων  εναντίον της Ρωσίας, προτού αναχωρήσει για την Ουάσιγκτων,  προνόησε  και έστειλε τον υπουργό των εξωτερικών Σίγκμαρ Γκάμπριελ και τον Υπουργό-Πρόεδρο τη Βαυαρίας Χορστ Σηχόφερ  στη Μόσχα , με τους θερμούς προσωπικούς χαιρετισμούς της στον πρόεδρο Πούτιν και πρόταση για συνάντησή τους τον Μάιο.

Το ότι  προέβλεψε την ανάγκη προσφυγής  στην « διπλωματία» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν,  αποτελεί πρόσθετο  βοήθημα ερμηνείας των αιχμηρών μηνυμάτων του Προέδρου Τραμπ ότι γνωρίζει και ότι είναι αποφασισμένος να αποκαταστήσει την τάξη.

Η αποκατάσταση της τάξεως στις αμερικανο-γερμανικές σχέσεις αναφέρεται βασικά σε δύο τομείς γερμανικής κερδοσκοπίας σε βάρος της αμερικανικής γαλαντομίας απέναντι στη σύμμαχο ηγέτιδα της Ευρώπης: α) Στο εμπορικό ισοζύγιο, με έλλειμμα 68 δισεκατομμυρίων για τις ΗΠΑ, έναντι διπλάσιων γερμανικών εξαγωγών. Και β) στην ισχνή συμβολή της οικονομικά ισχυρής Γερμανίας στις ανάγκες της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, όπου μόνο οι ΗΠΑ και η Ελλάδα σέβονται την υποχρέωση συμβολής κατά  2% του ΑΕΠ.

Η γερμανική απάντηση για το εμπορικό ισοζύγιο επικαλείται, σε αντιστάθμισμα του αμερικανικού ελλείμματος, τις  γερμανικές επενδύσεις στις ΗΠΑ και την απασχόληση που εξασφαλίζουν οι εκεί γερμανικές βιομηχανίες και επιχειρήσεις – ψαλμούς εκτός  ψαλτηρίου στο θρήσκευμα Τραμπ, για τον επαναπατρισμό της αμερικανικής βιομηχανίας, στην υπηρεσία του στόχου «πρώτα η Αμερική».

Για το ΝΑΤΟ, η κ. Ούρσουλα Φον Λέυεν, δυναμική Γερμανίδα  υπουργός Αμύνης, απαντά στον Πρόεδρο Τραμπ, με μία σαλάτα  δαπανών για ειρηνευτικές αποστολές, για ευρωπαϊκές αποστολές, για δαπάνες του ΟΗΕ και για συμβολή στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, που πρέπει- δήλωσε- να συνυπολογίζονται στη συμβολή στις δαπάνες του ΝΑΤΟ. Ενδιαφέρουσα δήλωση!

Μέχρι προεδρίας Τραμπ  γινόταν, στο θέμα του ΝΑΤΟ, σιωπηρά αποδεκτή η άυλη αναπλήρωση του κενού  με την ειδική βαρύτητα της Γερμανίας ως συμμάχου ηγέτιδας  της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και με τις στενές σχέσεις εμπιστοσύνης  της κ. Μέρκελ με τους προκατόχους του σημερινού προέδρου των ΗΠΑ, ιδίως τους κυρίους Μπους και Ομπάμα.

               Η ανατροπή του ορισμού του Λόρδου Ισμέη

Η Γερμανία – λόγω της «ήπιας δύναμης που πρόσθετε έτσι στη συμμαχία-  είχε βαθμιαία  ουσιαστικά υποκαταστήσει τη Βρετανία στην θέση βασικού μοχλού της ευρωπαϊκής πολιτικής της Ουάσιγκτων στην αντίληψη των τότε ηγεσιών της Αμερικής:

Ήταν η υποδειγματική σύμμαχος, πρόθυμα ανταποκρινόμενη και στις διαφαινόμενες επιθυμίες της υπερατλαντικής ηγεσίας, ιδίως κατά την τελευταία περίοδο της βαθμιαίας αναζωπύρωσης του ψυχρού πολέμου.

Με καγκελάριο Μέρκελ και  υπουργό Εξωτερικών Στάϊνμάγιερ, η σχέση Ουάσιγκτων-Βερολίνου έφθασε να θυμίζει την ταινία «Ο Υπηρέτης» του Τζόζεφ Λόζι, με το ΝΑΤΟ να αξιοποιείται σαν  θερμοκήπιο για την καλλιέργεια του «Drang nach Osten», του παλαιού γερμανικού οράματος και σχεδίου  «εξόρμησης  στην Ανατολή»  για την κατάκτηση ζωτικού χώρου  προς τη Ρωσία, τα Βαλκάνια και επέκεινα…

Την. . . προέλαση  ανέκοψε αιφνίδια  η κ. Βικτώρια Νούλαντ, με εκείνο το αλησμόνητο « Fuck  E.U.» στον πρέσβη της στο Κίεβο, παράγγελμα που σκότωσε το σχέδιο ανάθεσης της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης της Ουκρανίας στον γερμανικής υπηκοότητας, υπόδειξης και προπαρασκευής μποξέρ και στέλεχος της Πλατείας Μεϊντάν.

Επισκέπτης της οποίας πλατείας σε εξέγερση ήταν και ο  Γερμανός τότε υπουργός των Εξωτερικών, σήμερα Πρόεδρος Φρανκ Βάλτερ Στάϊνμάγιερ, όπως και η κ. Βικτώρια Νούλαντ και  ο Αμερικανός γερουσιαστές Μακέιν, διάσημος  πρόμαχος της ασφάλειας της  ανατολικής  Ευρώπης.

Ο πρώτος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Βρετανός Λόρδος Χέιστινγκς  Ισμέη,  στρατηγός στον 2^ο Π.Π., σε ερώτηση για την χρησιμότητα της Συμμαχίας του Βορείου Ατλαντικού είχε  δώσει  την ακόλουθη, κλασσικής λιτότητας και πληρότητας, απάντηση:                    

 

«To keep the Americans In, the Soviets Out and the Germans  Down»,  τουτέστιν: Να κρατάει τους Αμερικανούς Μέσα (στην Ευρώπη), τους Σοβιετικούς Έξω και του Γερμανούς Κάτω».                    

Με την περιλάλητη πειθαρχία, εργατικότητα και μεθοδικότητα που τους  χαρακτηρίζει, οι Γερμανοί έφθασαν στο όριο να αναποδογυρίσουν το σχήμα Ισμέη. Τους συνοδεύει όμως  κάποιο κληρονομικό στίγμα, στο τέλος ακράτητοι, με μια κλωτσιά, να χύνουν το γάλα.

Στο ανθολόγιο των σχετικών ιστορικών ρήσεων υπάρχει και εκείνη του  ιδιοφυούς Τσώρτσιλ, που είχε μεγάλη πέραση στην περίοδο του πολέμου:                                         

«Τους Γερμανούς -έλεγε- πρέπει να τους βομβαρδίζεις κάθε πενήντα χρόνια. Δεν είναι απαραίτητο να ξέρεις γιατί. Αυτοί ξέρουν.»

Να θύμισε άραγε κάποιος τα λόγια του Τσώρτσιλ στον Πρόεδρο Τραμπ, με αφορμή το εναντίον του προπαγανδιστικό όργιο από τα γερμανικά και δορυφορικά ΜΜΕ και τις απαξιωτικές δηλώσεις Γερμανών και δορυφόρων τιτλούχων  και αξιωματούχων  των Βρυξελλών;

Στην μνήμη του υπογράφοντος  πάντως  ξανάφερε τη σύσταση  του Τσώρτσιλ η δήλωση, σε τηλεοπτικό συνεργείο, μαινόμενης Γερμανίδας  καθηγήτριας, οδηγού ομάδας τουριστριών που βρήκαν την Ακρόπολη κλειστή λόγω απεργίας των φυλάκων για λόγους κατοχικής εξαθλίωσης.

Κραύγαζε, με έκφραση μίσους, πως «αυτό δεν είναι ανεκτό, επειδή τούτο εδώ είναι ένα διεθνές μνημείο».

Και δεν το έλεγε με την έννοια που δίνουν οι ΄Ελληνες στη φράση, αλλά με τη γερμανική έννοια, του αναγνώστη της Βild Zeitung.

*** προανήγγελλε το γεγονός.

πηγη