Το κρατίδιο στα βόρεια σύνορά μας που παριστάνει τη «Μακεδονία» ονομαζόταν στα χρόνια του βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας «Βαρδαρία».
Η Μπανόβινα [επαρχία] του Βαρδάρη [Βαρντάρσκα Μπανόβινα] ήταν μια επαρχία ή μπανόβινα του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας μεταξύ των ετών 1929 και 1941.

Πρωτεύουσα της επαρχίας ήταν τα Σκόπια και περιλάμβανε το έδαφος που σήμερα ανήκει στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, αλλά και περιοχές που υπάγονται σήμερα στο Κοσσυφοπέδιοα και τη Σερβία. Το όνομα στην επαρχία δόθηκε από τον ποταμό Αξιό, που είναι γνωστός στα βαλκανικά κράτη και ως «Βαρδάρης».

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το 1941, οι Δυνάμεις του Άξονα κατέλαβαν την Μπανόβινα του Βαρδάρη.

Η επαρχία ως διοικητική δομή καταργήθηκε και η επικράτειά της διαμοιράστηκε στο Βασίλειο της Βουλγαρίας, στην Σερβία που ήταν κατειλημμένη από τα ναζιστικά γερμανικά στρατεύματα και στην Αλβανία που ελέγχονταν ως προτεκτοράτο από την Φασιστική Ιταλία.

Μετά τον πόλεμο, η περιοχή διαχωρίστηκε ανάμεσα στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας και στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Σερβίας, ομόσπονδων δημοκρατιών της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας.

Όπως βλέπετε και στην εικόνα, στον χάρτη της διχοτόμησης των Σκοπίων από τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους, το κίτρινο χρώμα είναι η βουλγαρόφωνη περιοχή που είχε προσαρτηθεί στη Βουλγαρία και το πράσινο η αλβανόφωνη.

Από τότε μέχρι σήμερα λίγα έχουν αλλάξει.

Μπορεί η ψευδομακεδονική ταυτότητα να έχει επιβληθεί σε μεγάλο μέρος του βουλγαρόφωνου πληθυσμού, οι Αλβανοί των Σκοπίων όμως δεν τη δέχονται.

Αντίθετα με ό,τι ίσως νομίζουν τα Σκόπια, δεν είναι πλέον χρήσιμα και αναγκαία στις ΗΠΑ.

Η Αλβανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, η Βουλγαρία επίσης μέλος του ΝΑΤΟ και από τον νότο η Ελλάδα η ισχυρή χώρα του ΝΑΤΟ.

Η Σερβία επίσης έχει αρχίσει να φλερτάρει έντονα με τη Δύση.

Άρα η ανάγκη τους ως «μπάφερ» κράτος είναι πλέον περιττή.

Οι Αμερικανοί δεν θα είχαν πρόβλημα να μοιραστούν οι ΝΑΤΟϊκές χώρες της περιοχής τα εδάφη ενός προβληματικού κράτους, που είναι διαρκής εστία αστάθειας και εθνοτικών παθών.

Οι σχεδιασμοί διαμελισμού των Σκοπίων έχουν ανασταλεί εξαιτίας της ελληνικής παρέμβασης που δεν θέλει να δει «μεγάλωμα» της Αλβανίας και της Βουλγαρίας στα βόρεια σύνορά της, αν και στην περίπτωση ενός τέτοιου σεναρίου είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Ελλάδα θα διεκδικούσε την προσάρτηση της περιοχής του Μοναστηρίου όπου ζουν και 200.000 Έλληνες μειονοτικοί, μη αναγνωρισμένοι ως ελληνική μειονότητα επίσημα, αλλά υπαρκτοί και καταμετρημένοι από τις ελληνικές υπηρεσίες.

Οι δυνάμεις στα Σκόπια που επιθυμούν να παραμείνουν ανεξάρτητο κράτος έχουν μόνο ένα σύμμαχο, την Ελλάδα.

Για αυτό και οφείλουν να ικανοποιήσουν τις ελληνικές προτάσεις, που σύντομα θα πληροφορηθούν αναλυτικά, και να σταματήσουν να παριστάνουν το ποντίκι που βρυγχάται, διότι τότε θα αφεθούν στον σχεδιασμό διαμελισμού τους για να βρει η περιοχή μας την ησυχία της από αυτό το κακό σπυρί, που μπορεί όμως να είναι και «δώρο των θεών».

Οι Σκοπιανοί θα αποφασίσουν τι θέλουν να είναι: Ένα πρόβλημα που θα σβηστεί από τον χάρτη, ή μια δυτική χώρα με την υποστήριξη της Ελλάδας.

Πηγή