ΑΡΘΡΟ του Χρήστου Καπούτση

Η αήθης επίθεση, το μένος  και οι προπηλακισμοί,  που υπέστη ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκος Κοτζιάς στη Λευκωσία, από ομάδα νεαρών ελληνοκυπρίων, είναι πρωτόγνωρα φαινόμενα, αφού ουδέποτε έχουν καταγραφεί τέτοιες συμπεριφορές σε βάρος εκπροσώπων της Ελλάδας. 

Η  ομάδα αυτή των πολιτικοποιημένων νεαρών, επιρρίπτει  ευθύνες  για το ναυάγιο των συνομιλιών για το Κυπριακό  στη Γενεύη στον Νίκο Κοτζιά και αθωώνουν τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου. Είναι αυτοί που κατέβασαν ελληνικές σημαίες από δημόσια κτίρια της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Είναι οι ίδιοι που βροντοφωνάζουν το σύνθημα «επανένωση  με όποια λύση» και υποστηρίζουν,  ότι δεν έχουν πρόβλημα να είναι και «λίγοι» τούρκοι στρατιώτες στην Κύπρο και δεν ενοχλούνται,  αν η Τουρκία διατηρήσει τα επεμβατικά της δικαιώματα, όπως ζητά ο Τ. Ερντογάν, αρκεί η Ελλάδα να μην έχει καμιά ανάμειξη στο Κυπριακό.

Τα συνθήματα που ζητωκραύγαζαν ταυτίζονται με την τουρκική προπαγάνδα, που θέλει να δημιουργεί την εικόνα ότι Ελλάδα και Τουρκία έχουν την ίδια σχέση και την ίδια ευθύνη στην τραγωδία της Κύπρου.  

Μάλιστα, την ώρα που ο Ν. Κοτζιάς ήταν στο Προεδρικό Μέγαρο και συνομιλούσε με το Ν. Αναστασιάδη, οι συγκεντρωμένοι  Ελληνοκύπριοι,  έξω από το Προεδρικό , διαδήλωναν υπέρ της παραμονής των κατοχικών στρατευμάτων και της συνέχισης των εγγυήσεων (οι θέσεις Τσαβούσογλου που απέρριψε ο Κοτζιάς) και ανέμιζαν   πανό  που έγραφε: «Μηδέν στρατός, μηδέν εγγυήσεις, μηδέν συμφωνία, μηδέν στο πηλίκο».

Είναι μάλλον παραλογισμός, το γεγονός ότι,  ενώ  δεν  διαμαρτύρονται για την ηρωική κάθοδο του Μ. Τσαβούσογλου, την ίδια μέρα στα κατεχόμενα,  καλούν τους Κύπριους  σε διαμαρτυρία για την παρουσία Ν. Κοτζιά στην Κύπρο!

Το ανησυχητικό είναι, ότι δεν πρόκειται  για μια ομάδα νεαρών ακτιβιστών, αλλά για στελέχη νεολαιών πολιτικών κομμάτων,  που απολαμβάνουν τη στήριξη των ηγεσιών. Ο Γ.Γ του ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού, του μεγαλυτέρου πολιτικού κόμματος της Κύπρου (κόμμα μαρξιστικό, που έχει κατηγορηθεί όμως από το ΚΚΕ , ως ενδοτικό και συστημικό και γι’ αυτό έχουν διαρραγεί οι σχέσεις τους), δήλωσε  ότι, θεωρεί ακατανόητη την παρουσία του Ν. Κοτζιά στην συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου της Κυπριακής  Δημοκρατίας! 

Και ακόμη, ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ δήλωσε, «δεν είναι θέση μας ούτε στρατός κατοχής , ούτε εγγυήσεις» ! Παρόμοιες , αν και κάπως πιο διπλωματικές ,  οι δηλώσεις του Προέδρου του κυβερνητικού ΔΗΣΥ  Αβέρωφ Νεοφύτου  του δεύτερου μεγάλου κόμματος,  από το οποίο προέρχεται ο νυν πρόεδρος της Κυπριακής  Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδης. Επίσης, ιδιαίτερα καυστική και με βαριά υπονοούμενα σε βάρος του Ν. Κοτζιά ήταν η αρθρογραφία δυο ελληνοκυπριακών εφημερίδων , η φιλοκυβερνητική «Αλήθεια» και «Ο ΠΟΛΙΤΗΣ», που είναι οι μεγαλύτερες σε κυκλοφορία εφημερίδες στην Κύπρο.

Την απέναντι πλευρά τα  κατεχόμενα, τρεις  μέρες μετά την επίσκεψη του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών στη Λευκωσία, επισκέφτηκε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπιναλί Γιλντιρίμ, προκειμένου να παραστεί στις εκδηλώσεις για την επέτειο της εισβολής  και έγινε δεκτός από τους τουρκοκύπριους και τους τούρκους εποίκους  με ιδιαίτερες τιμές ως εθνικός ήρωας.

Μάλιστα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας έκανε και νέες ιταμές και ιδιαίτερα απειλητικές δηλώσεις,  για την Ελλάδα και την Ελληνική Διοίκηση της νότιας  Κύπρου, όπως αποκαλεί την κυπριακή Δημοκρατία.

Τις επικρίσεις  προς την πολιτική του Ν. Κοτζιά στις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη , υιοθετούν στην Αθήνα και οι γνωστοί δήθεν  της ελιτίστικης διανόησης δημοσιογράφοι και Πανεπιστημιακοί , πλήρως ενταγμένοι στο σύστημα που συνήθως, αμείβονται από το Δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά έχουν και ισχυρές διασυνδέσεις και με επιχειρηματικούς κύκλους.

Επικρίνουν μία πολιτική (Κοτζιάς, Ν. Αναστασιάδης, Α. Τσίπρας), που, αν μη τι άλλο, στη Γενεύη, διέσωσε την ύπαρξη της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τα παραπάνω, παράλογα με την κρατούσα λογική που εμμένει ότι το Κυπριακό είναι πρωτίστως θέμα στρατιωτικής εισβολής και παράνομης κατοχής, πιθανόν να έχουν μια «λογική»  εξήγηση.  

Το Κυπριακό, δεν είναι μόνο πολιτικό πρόβλημα που σχετίζεται με την παραβίαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, αλλά είναι πλέον και  ενεργειακό – οικονομικό, γεωοικονομικό, λόγω του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου στην Κυπριακό ΑΟΖ , καθότι οι επιχειρηματικοί  κύκλοι «προτιμούν» λύση του Κυπριακού , τέτοια ώστε,  ανεμπόδιστα να επεκτείνουν τα  σχέδια τους, για την εκμετάλλευση των τεράστιων κοιτασμάτων  φυσικου αερίου στην Κύπρο.

πηγη