Ο κοσμάκης από την άλλη παρακολουθεί ενεός τις διαρροές από και προς κάθε κατεύθυνση, με κάποιες να παραπέμπουν σε βιομηχανικά συμφέροντα και ανταγωνισμούς που θέλουν να πλήξουν αλλήλους (να δούμε αν θα «κράξει» κανείς τα ΕΑΣ που ανέλαβαν τη σύμβαση χωρίς να μπορούν να την υλοποιήσουν), χωρίς να βγαίνει κάποιος επίσημα και να πει «κύριοι εγώ είχα την τάδε πρόταση εντός προδιαγραφών και πρόσφερα το προϊόν τόσο φθηνότερα», ώστε να αξιολογηθεί.

Το γνωστό νεοελληνικό μπάχαλο, η γνωστή νεοελληνική μας ξεφτίλα. Εστιάζουμε στο δέντρο και χάνουμε το δάσος. Περιμένουμε με τεράστια απορία – τρόπος του λέγειν, αφού η απάντηση είναι γνωστή – να βγει ένας από τους εθνοπατέρες (ή τις εθνο… μητέρες) να καταθέσει μια ερώτηση στη Βουλή και να ρωτήσει το υπουργείο Άμυνας και δι’ αυτού τα Γενικά Επιτελεία: Ποιες είναι οι κατεπείγουσες απαιτήσεις που θα έπρεπε να καλυφθούν… χθες και πόσα χρόνια βολοδέρνουν εδώ κι εκεί.

Δέκα χρόνια μετά από την πρώτη έγκριση προμήθειας των «οργάνων νυχτερινής παρατήρησης και σκόπευσης», είναι δυνατόν να μην έχει αλλάξει δραματικά η τεχνολογία; Είναι ή δεν είναι γελοίο σε αυτό τον τομέα να ολοκληρώνονται προμήθειες με προδιαγραφές δεκαετίας, ενώ πρόκειται για τομέα τεχνολογίας αιχμής; Είναι. Μην κουράζεστε. Υπάρχει όμως και το «αλλά»…

Με τα γνωστά δεδομένα υλοποίησης των προμηθειών, είναι δυνατό να σκέφτηκαν στο αρμόδιο επιτελείο, ας τελειώσει κι ας είναι ακόμα και αυτό που ζητούσαμε πριν δέκα χρόνια, αφού αν τους πούμε «τώρα κύριοι υπάρχουν άλλες τεχνολογίες», στο τέλος απλά θα μείνουμε να πορευόμαστε με αυτό που ήδη έχουμε, δηλαδή το τίποτα;

Κάπου εκεί, πάνω στην τρομάρα από τις άθλιες διαδικασίες, δεν τόλμησαν να μιλήσουν και για τα πυρομαχικά των Carl Gutsav και στο τέλος θα εκτεθούν. Μακάρι να έχουμε άδικο. Δεν τόλμησαν για τους δικούς τους λόγους. Ας μην κρυβόμαστε εξάλλου, η πολιτική ηγεσία είναι «μπαμπούλας», αφού κάνει ό,τι της γουστάρει και η προαγωγή ή η αποστρατεία της στρατιωτικής ηγεσίας κρίνεται από αυτήν. Οπότε, αν διατάξει τα επιτελεία να «τρέξει» το οτιδήποτε, σπανίως δεν προχωράει… κατά τα άλλα, αυτοί θα κάνουν πραξικόπημα, που μας είπαν πρόσφατα!

Προσδεθείτε λοιπόν και απολαύστε μια ακόμα παράσταση στο γνωστό νεοελληνικό «μελόδραμα» (βλ. κουτσομπολιό, που ακόμα και να έχει υπόσταση απαξιώνεται λόγω της γελειότητας των διακινητών), διότι το θέμα, δεν μπορεί, τους ξέρουμε πλέον καλά όλους, θα έχει συνέχεια:

Ο κύριος τάδε είναι κολλητός του κυρίου δείνα, εθεάθη στην τάδε κοινωνική εκδήλωση και «χώθηκε» στην τελευταία «νέα κατάσταση», είναι «κολλητός» του τάδε ή του δείνα λόμπι, που σχετίζεται με την τάδε ή τη δείνα πρεσβεία, ενώ πλέον «χαϊδεύεται» και με την επόμενη – επερχόμενη «νέα κατάσταση».

Αληθεύουν αυτά; Πιθανώς και όλα. Πιθανώς μερικά. Εκεί είναι η ουσία; Λύσαμε τα προβλήματα; Όχι. Έχει λόγο ο εκάστοτε αρχηγός επιτελείου να κοιμάται ήσυχος ότι υπάρχει ένα πολιτικό σύστημα το οποίο αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο που διατρέχει η χώρα, ένας κίνδυνος που αυξάνεται συνεχώς και δεν δικαιούται κανείς να λέει ότι δεν το καταλαβαίνει, άρα τον υποστηρίζει στο μέτρο του δυνατού να φέρει σε πέρας την αποστολή του; Όχι.

Και η γελοιότητα συνεχίζεται. Σε ιδιωτικές συζητήσεις όλοι συμφωνούν και όλοι κατακεραυνώνουν το «σύστημα». Αυτό που δεν ομολογούν, είναι ότι αυτό το «σύστημα» είμαστε όλοι μας και ότι η σημερινή πρακτική είναι εντελώς αδιέξοδη. Αν δεν μάθει η Ελλάδα να λειτουργεί διαφορετικά, το μέλλον της καλό δεν πρόκειται να γίνει.

Τουλάχιστον να υπάρξει ένα σύστημα που να είμαι και ευέλικτο και να ελαχιστοποιεί τα περιθώρια «επηρεασμού» του. Δεν έχει λογική να γράφουμε για τις ικανότητες της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και στο παρασκήνιο ο ένας «βιομήχανος» ή το ένα «λόμπι» (τρομάρα μας…) να πάει να μπλοκάρει τον άλλον, λες και τρώγονται η Boeing με την Lockheed Martin στο Αμέρικα.

Ας εγκαταλείψουμε το να κάνουμε τα πάντα με στιλ… βλαχομπαρόκ, διότι εν τέλει αδικούμε τον εαυτό μας και βγαίνουμε όλοι χαμένοι. Επιτέλους ας δούμε κατάματα τα προβλήματα, χωρίς ιδεοληψίες, συνολικότερα της αμυντικής βιομηχανίας, διότι νομοτελειακά εδώ θα τεθεί θέμα για τα ΕΑΣ και ίσως ο ρόλος τους θα αποδειχθεί το αδύνατο σημείο όσων επιλέξουν να προβάλουν το θέμα στο πλαίσιο του εσωτερικού πολιτικού «παιγνίου».  πηγη