Η διεξαγωγή μιας αμφίβιας επιχείρησης είναι κατά γενική ομολογία ένα από τα δυσκολότερα στρατιωτικά εγχειρήματα. Προϋποθέτει τη συμμετοχή ενός μεγάλου αριθμού πλοίων, αεροσκαφών και ελικοπτέρων σε συνδυασμό με ένα άρτιο δίκτυο τηλεπικοινωνιών και πληροφόρησης για τον αποτελεσματικό συντονισμό τους.

Η 32η Ταξιαρχία Πεζοναυτών ως πυρήνας της δύναμης ταχείας αντίδρασης επιχειρείται υπό τις παρούσες συνθήκες να εξελιχθεί από μια δύναμη επίλεκτου πεζικού σε μια σύγχρονη δύναμη πολλαπλών αποστολών που θα δρα μέσα σε ελάχιστο χρόνο στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου.

Μέχρι σήμερα βεβαίως αποτελούσε έναν επίλεκτο σχηματισμό με προσωπικό που λάμβανε εκπαίδευση καταδρομέα με ιδιαίτερη έμφαση σε αμφίβιες-αποβατικές επιχειρήσεις. Όμως χρόνιες ελλείψεις σε μέσα όσο και προσκόλληση σε ξεπερασμένες τακτικές και οργάνωση σε συνδυασμό με την παρατεταμένη οικονομική κρίση δεν επέτρεψαν να υλοποιηθεί ο απαιτούμενος εκσυγχρονισμός.

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΛΑ (ΔΕΝ) ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ

Σε κάθε περίπτωση η επικαιροποίηση των μελετών θα πρέπει να αποσαφηνίσει ακριβώς ποιες αποστολές θα αναλαμβάνουν οι Πεζοναύτες, υπό ποιες συνθήκες, ενώ θα πρέπει να εντοπιστούν οι όποιες αδυναμίες στη συνεργασία με τα υπόλοιπα όπλα όπως το ΠΝ και η ΠΑ.

Και εδώ φτάνουμε σε ένα ιδιαίτερα σημαντικό σημείο καθώς η αεροπορική κυριαρχία σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο σε συνδυασμό με την επίτευξη ναυτικού αποκλεισμού είναι απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε να είναι εφικτή η πραγματοποίηση μιας κύριας αποβατικής ενέργειας. Αλλιώς σε αντίθετη περίπτωση οι πιθανότητες επιβίωσης των αμφίβιων δυνάμεων μειώνονται δραματικά.

Αναγκαία λοιπόν είναι η άρρηκτη συνεργασία με την ΠΑ αλλά και με τη Διοίκησης Αμφίβιων Δυνάμεων (ΔΑΔ) του ΠΝ σε επιτελικό και σε τακτικό επίπεδο.

Και αυτό διότι θα πρέπει να λειτουργήσει στην πράξη ένα κεντρικό σύστημα ελέγχου με επικεφαλής τον διοικητή των αποβατικών δυνάμεων στη δικαιοδοσία του οποίου θα υπάγονται όλα τα μέσα υποστηρίξεως από όποιο κλάδο και αν προέρχονται.

Ο μεγάλος αριθμός αποβατικών ασκήσεων της 32 ΤΑΞ ΠΝ που κανονικά διενεργείται σε ετήσια βάση – πέραν του ότι πραγματοποιείται για την εκπαίδευση του προσωπικού, προσφέρει και πολύτιμες ευκαιρίες για τη βελτίωση της συνεργασίας αυτής.

Για μεγάλο διάστημα οι ασκήσεις αυτές είχαν φέρει ευεργετικά αποτελέσματα στην επαύξηση της συνολικής ετοιμότητας και επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας, αφού στη πράξη δοκιμαζόταν το σύστημα, εντοπίζονταν οι αδυναμίες, προέκυπταν συμπεράσματα και εφαρμόζονταν διορθωτικές ενέργειες, ώστε να διορθωθούν τα σημεία που έπρεπε στην επόμενη άσκηση. Ένας διαρκής αγώνας επί της ουσιας για βελτίωση του στρατευσιμου προσωπικού που ανανεώνεται λόγω θητείας αλλά και μόνιμου που έχει απόλυτη ανάγκη από κάθε ευκαιρία για διαρκή βελτίωση.

Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πλέον αφού για μεγάλο διάστημα η 32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών δεν έχει εκτελέσει από κοινού αμφίβια αποβατική άσκηση με τη Διοίκηση Αμφίβιων Δυνάμεων του ΠΝ. Αυτό οφείλεται δυστυχώς στην γενικότερη αναστολή σημαντικού μέρους των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων στις ΕΔ, εξαιτίας των αμείλικτων περικοπών στον λειτουργικό προϋπολογισμό τους.

Η κατάσταση αυτή δημιουργεί συνθήκες απραξίας με αποτέλεσμα σε μακροχρόνια βάση να υπάρξουν σοβαρές συνέπειες από τις επιπτώσεις που προκαλεί η δυσπραγία του συστήματος να παρέχει τις κατάλληλες ευκαιρίες για εκπαίδευση του προσωπικού.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΕΠΑΝΔΡΩΣΗΣ ΜΕ ΕΜΠΕΙΡΑ ΣΤΕΛΕΧΗ

Επιπλέον κρίσιμες είναι οι επιπτώσεις στους Πεζοναύτες σε ζητήματα επάνδρωσης των μονάδων που είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα το ΓΕΣ.

Ομολογουμένως καταβάλλεται σημαντική προσπάθεια για αντιμετωπιστούν οι παρενέργειες που προκάλεσαν οι συνέπειες της διαδοχικής μείωσης της στρατιωτικής θητείας, με τις γνωστές ευθύνες προγενέστερων πολιτικών ηγεσιών του ΥΕΘΑ που αδιαφόρησαν για τα προβλήματα που θα προκαλούσαν στην Άμυνα της χώρας. Μοναδικό κριτήριο ήταν τότε το (εξαιρετικά αμφίβολης αποτελεσματικότητας) πρόσκαιρο συμφέρον για ψηφοθηρικούς λόγους.

Η 32 ΤΑΞ ΠΝ πάντοτε διέθετε στελέχη με την απαιτούμενη αντίληψη και εμπειρία, ώστε να θέσουν τις βάσεις προς την κατεύθυνση που θα πρέπει να κινηθούν οι μελλοντικές εξελίξεις. Όλες όμως οι αλλαγές εκπορεύονται πάντοτε από την ηγεσία.

Για το λόγο αυτό η ενίσχυση των Ταγμάτων πεζοναυτών όπως και των υπόλοιπων μονάδων Ειδικών Δυνάμεων σε περισσότερο επαγγελματικά πρότυπα, αποτέλεσε διαρκή στόχο και επιδιώχτηκε, βασιζόμενη πρωτίστως στο μοντέλο των ΕΠΟΠ.

Δυστυχώς τα επιδιωκόμενα ποσοστά επάνδρωσης – αν και διατηρούνται αυξημένα – ουδέποτε εκπληρώθηκαν στον επιθυμητό βαθμό, ενώ σε πρόσφατη διεξαγωγή διαδικασίας προσέλκυσης ενδιαφέροντος από το ΓΕΣ, διαπιστώθηκε εκ του αποτελέσματος ότι τα κίνητρα που παρέχονται δεν είναι ελκυστικά για νέους να ενταχτούν σε αυτό το θεσμό.

Κατά συνέπεια το όλο ζήτημα αποτελεί σημείο σοβαρού σκεπτικισμού καθώς είναι φανερό ότι όσο «δυσάρεστο» και αν ακούγεται , απαιτούνται αλλαγές. Όσο διατηρείται η ίδια λογική δεν θα εχουμε ποτέ τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Βασικός πυλώνας θα πρέπει να αποτελέσει η αύξηση της στρατιωτικής θητείας τουλάχιστον σε 12-14 μήνες. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουν καταξιωμένα στελέχη εν ενεργεία αλλά και εν αποστρατεία, με διακεκριμένες περγαμηνές και εμπειρία καθώς η σημερινή διάρκεια θητείας είναι ανεπαρκής για απόκτηση δεξιοτήτων – πόσο μάλλον για υπηρεσία με υψηλές απαιτήσεις σε μονάδες Σχηματισμών με επίλεκτο ρόλο όπως η 32η Ταξιαρχία Πεζοναυτών.

Γενικότερα όμως στο χώρο των Ειδικών Δυνάμεων, όπου οι υπαξιωματικοί αποτελούν αναμφισβήτητα ένα από τα κύρια συστατικά στοιχεία μιας μάχιμης μονάδας, θα πρέπει να υιοθετηθούν νέα πρότυπα προσέλκυσης (τόσο από τις παραγωγικές Σχολές – ΣΜΥ όσο και με το θεσμό των ΕΠΟΠ) με σοβαρά κίνητρα σε αμοιβές – προοπτική εξέλιξης και σταδιοδρομίας, εφόσον θέλουμε να αποκτήσουμε άρτια εκπαιδευμένος επαγγελματίες. πηγη