του Σάββα Καλεντερίδη

Η Ελλάδα στη διάρκεια του 20ού αιώνα, σε όλες τις κρίσιμες φάσεις της Ιστορίας, βρέθηκε να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από την Τουρκία, όσον αφορά τα κρίσιμα οπλικά συστήματα που θα έκριναν έναν μεταξύ τους πόλεμο.

Για παράδειγμα, το θωρηκτό Αβέρωφ, το οποίο παρεμπιπτώντως «αποθέωσαν» οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης και τις Βόρειας Ελλάδας στη διάρκεια της παραμονής του στο λιμάνι της συμπρωτεύουσας –οι επισκέπτες ξεπερνούν τους 50.000–  ήταν αυτό που εξασφάλισε το θαλάσσιο έλεγχο στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και την απελευθέρωση των νησιών του Βορείου Αιγαίου.

Στη συνέχεια, η Ελλάδα είχε μια υποδειγματική στρατιωτική προετοιμασία και συμμετείχε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστη πολεμική δεινότητα έναντι της ισχυρότερης Ιταλίας, με τις γνωστές συνέπειες στην επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» και την επακολουθήσασα ήττα των δυνάμεων του Χίτλερ από τους Ρώσους αλλά και από τον «στρατηγό Χειμώνα».

Το 1974, όταν η Τουρκία έκανε την στημένη αποβίβαση και όχι απόβαση στην Κύπρο, η Ελλάδα διέθετε πιο εξελιγμένα οπλικά συστήματα, ήτοι τέσσερα υπερσύγχρονα υποβρύχια 209/1100, υπερσύγχρονα για την εποχή μαχητικά F-4 (Φάντομ), βομβαρδιστικά  αεροσκάφη F-84F Thunderstreak και γαλλικά άρματα μάχης ΑΜΧ-30, με τα οποία θα μπορούσε αφ’ ενός μεν να αποτρέψει την αποβίβαση στην Κύπρο και αφ’ ετέρου να βγει νικήτρια από έναν γενικεύμενο ελληνοτουρκικό πόλεμο.

Το γιατί είχε την συγκεκριμένη κατάληξη η εισβολή στην Κύπρο, δεν σχετίζεται με την μαχητική ισχύ των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

 

Ακόμα και μετά την εθνική τραγωδία της Κύπρου και μέχρι σήμερα, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις συνεχίζουν έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι στις αντίστοιχες τουρκικές.

Για παράδειγμα, η ελληνική Πολεμική Αεροπορία διαθέτει βλήματα μακρού πλήγματος, τα οποία φέρουν τα γαλλικά Μιράζ 2000, ενώ δεν έχει αντίστοιχο όπλο η τουρκική πολεμική αεροπορία.

Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει τα υποβρύχια τύπου 214, τα οποία θεωρούνται τα κορυφαία του κόσμου και αντίστοιχα δεν διεθέτει το τουρκικό πολεμικό ναυτικό.

Τα επιθετικά ελικόπτερα τύπου AH-64 Apache που διαθέτει η ελληνική Αεροπορία Στρατού, είναι κατά πολύ ανώτερα από τα αντίστοιχα της Τουρκίας.

Τέλος, η ελληνική αεροπορική άμυνα, θεωρείται από τις καλύτερες στον κόσμο, αφού καλύπτει σχεδόν το σύνολο του ελληνικού εναέριου χώρου, με πολύ καλό δίκτυο ραντάρ και με σύγχρονα αντιαεροπορικά όπλα στα χαμηλά, τα μεσαία και τα υψηλά ύψη.

Να θυμίσουμε ότι ο τουρκικός εναέριος χώρος είναι σκέτο σουρωτήρι, ενώ η Τουρκία δεν διαθέτει αντιαεροπορικά συστήματα για τα υψηλά ύψη, τη στιγμή που η Ελλάδα έχει πυροβολαρχίες σε μια σειρά από οπλικά συστήματα, με αποτέλεσμα να έχει τη δυνατότητα η εκάστοτε Patriot και S-300.

Αντιαεροπορικό σύστημα Patriot (φωτ.: Πολεμική Αεροπορία)

Όμως, αυτή η κατάσταση που έχει περιγραφεί πιο πάνω, δυστυχώς φαίνεται ότι φθάνει στο τέλος της και η όποια ισορροπία μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, τείνει να μετατραπεί εις βάρος μας. Οι λόγοι είναι οι εξής:

Η οικονομική κρίση δεν επέτρεψε στην Ελλάδα να συνεχίσει να παρακολουθεί τις εξελίξεις, για να βρίσκεται και πάλι ένα βήμα μπροστά από την Τουρκία, η οποία τα χρόνια που εμείς καταστρέφαμε με τα ίδια μας τα χέρια την εθνική αμυντική βιομηχανία μας, που ήταν πολύ μπροστά από αυτήν της Τουρκίας, η γειτονική χώρα έχτιζε μεθοδικά μια εξαιρετικά δυναμική αμυντική βιομηχανία, με αξιόλογες επιδόσεις σήμερα στην αεροναυπηγική και τον αυτόνομο σχεδιασμό αλλά και παραγωγή διαφόρων οπλικών συστημάτων.

Η Τουρκία παράγει σήμερα δικά της μη επανδρωμένα αεροσκάφη που φέρουν οπλισμό, δικά της επιθετικά ελικόπτερα, δικό της άρμα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα, ενώ έχει ένα μεγαλεπήβολο ναυπηγικό πρόγραμμα, που όταν ολοκληρωθεί, είναι σε θέση να ανατρέψει την ναυτική ισορροπία στο Αιγαίο.

Τέλος, με την παραλαβή των μαχητικών 5ης γενιάς F-35 τα οποία μάλιστα θα είναι αόρατα για τα ελληνικά ραντάρ και μαχητικά, των υπερσύγχρονων S-400 και πυραύλων που θα μπορούν να πλήξουν την Αθήνα από τα παράλια της Τουρκίας, τότε η ισορροπία θα έχει ανατραπεί και η Ελλάδα θα έχει να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο πρόβλημα.

Απλά να αναλογιστούμε τη θέση του Έλληνα πρωθυπουργού, όταν θα κληθεί να διαχειριστεί πολιτικά και διπλωματικά μια ελληνοτουρκική κρίση, γνωρίζοντας ότι η πρωτεύουσά του μπορεί να χτυπηθεί από πυραύλους που θα εκτοξευθούν από τις ακτές της Σμύρνης, τα τουρκικά F-35 θα αλωνίζουν το Αιγαίο, χωρίς να μπορούν να εντοπιστούν και αντιμετωπιστούν από τα ελληνικά ραντάρ, και τα ελληνικά μαχητικά θα εντοπίζονται από τους S-400 από απόσταση 400 χλμ και θα καταρρίπτονται από 70-60 χλμ.

Ήλθε η ώρα να σκεφθούμε σοβαρά σ’ αυτή τη χώρα, για να μην την ξανακάνουμε βιλαέτι της Τουρκίας.

πηγη