Είναι η δεύτερη φορά που οι πολιτικές οργανώσεις της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία, εκτελούν διαδικασία δήλωσης της εθνικής καταγωγής τους με δηλωτική αίτηση, για να επιλυθεί επισήμως το ζήτημα της Χιμάρας, μια αδικία που κρατά 70 ολόκληρα χρόνια, καθώς οι αλβανικές κυβερνήσεις αρνούνται την εθνική καταγωγή των Χιμαριωτών, όπως σημειώνει δημοσίευμα του Smanalysis.

Ωστόσο, σύμφωνα με την πηγή, εδώ και δύο εβδομάδες, το παράρτημα της Ομόνοιας στη Χιμάρα, έχει διανείμει μέσω των οργανωτικών της δομών, το έντυπο της διατύπωσης για την αυτοδιάθεση των πολιτών ελληνικής καταγωγής της Χιμάρας, μια πρακτική που αναγνωρίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σύμφωνα με τη διαδικασία, η δήλωση της εθνικότητας θα εξυπηρετήσει τις αλβανικές αρχές για να προσδιορίσουν μέσω της δήλωσης την αντίστοιχη εθνικότητα, μια μεθοδολογία που εφαρμόζεται για πρώτη φορά, μετά από τις αλλαγές στο νόμο περί των μειονοτήτων, που ψηφίσθηκε πριν από ένα

μήνα από το Κοινοβούλιο της Αλβανίας, μετά από πίεση της Βουλγαρίας και της Ελλάδας.

Η απογραφή πληθυσμού του 2011, είχε προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις από όλες σχεδόν τις χώρες που συνορεύουν με την Αλβανία, ειδικότερα στην Ελλάδα, η οποία δεν αναγνώρισε το αποτέλεσμα, χαρακτηρίζοντάς το σκανδαλώδες ως προς την Ορθόδοξη ελληνική κοινότητα.

Η απογραφή είχε παρουσιάσει τους Έλληνες στην Αλβανία να αντιπροσωπεύουν το 0,7% του πληθυσμού της Αλβανία, ενώ οι Ορθόδοξοι αντιπροσώπευαν το 6,7% – στοιχεία απαράδεκτα από την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας.

Εν τω μεταξύ η Ομόνοια οργάνωσε ένα χρόνο αργότερα, μια διαδικασία αυτοπροσδιορισμού των Ελλήνων στην Αλβανία, αναφέροντας στο πέρας της διαδικασίας ότι υπάρχουν 285 χιλιάδες ομογενείς που ζουν στην επικράτεια της Αλβανίας.

Αλλά από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με δηλώσεις της Ελλάδας, ο αριθμός των Ελλήνων της Αλβανίας και της Βορείου Ηπείρου, που έχουν ήδη λάβει ελληνική υπηκοότητα ανέρχεται στους περίπου 450 χιλιάδες, ενώ ο αριθμός των Αλβανών που ζουν στην Ελλάδα το σύνολό τους βρίσκεται γύρω στις 900 χιλιάδες.

Η πλειονότητα των Αλβανών πολιτών ελληνικής καταγωγής βρίσκεται στις πόλεις Αυλώνα, Κορυτσά και Αργυρόκαστρο, αλλά και πάρα πολλοί βρίσκονται στην αλβανική πρωτεύουσα, Τίρανα.

Στη Χιμάρα έχουν ελληνική εθνικότητα περίπου το 95% των πολιτών της, και αυτό πρέπει να διασταυρωθεί με το ληξιαρχείο.

Ο νόμος για τις μειονότητες στη Δημοκρατία της Αλβανίας, δίνει το δικαίωμα αυτοδιοίκησης σε κάθε εθνική ομάδα που ανέρχεται η ξεπερνά το ποσοστό του 20% του τοπικού πληθυσμού, ώστε να δοθεί η δυνατότητα να χρησιμοποιούν επίσημα τα θεσμικά όργανα τη μητρική τους γλώσσα.

Η Βουλγαρία είχε ζητήσει από τα Τίρανα, ο νόμος για τις μειονότητες να λειτουργεί σε αγαστή συμφωνία με τα πρότυπα της ΕΕ, με παράλληλη προστασία της μειονότητας των Βουλγάρων, καθώς το 1921 είχε δηλωθεί βουλγαρική μειονότητα. Για το σκοπό αυτόν το Εθνικό Συμβούλιο της βουλγαρικής μειονότητας παρουσίασε τρεις χιλιάδες υπογραφές προσωπικής δήλωσης πολιτών της Αλβανίας που δήλωναν Βούλγαροι και αυτό παρουσιάσθηκε στο αλβανικό κοινοβούλιο, ώστε να αναγνωρισθεί νόμιμα.

Στον ίδιο δρόμο και η Αθήνα, η οποία μέσω του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, ζήτησε από τα   Τίρανα, την εφαρμογή της συμφωνία του 1921 για την επίσημη αναγνώριση της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, μια μορφή επέκτασης της αυτονομίας της Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου, που είναι γνωστή ως Πρωτόκολλο της Κέρκυρας.

Ωστόσο, μετά το 1929, οι διαδοχικές κυβερνήσεις, δεν εφάρμοζαν πλήρως την κατάσταση των Ελλήνων στη νότια Αλβανία, ειδικά στις περιοχές όπως η Χιμάρα, ο Αυλώνας, η Κορυτσά, αφού αφαιρέθηκαν ελληνικά σχολεία και ελληνικά σύμβολα.

Αλλά, το Συμβούλιο των Ελλήνων Χιμαριωτών το 1935, απευθύνθηκε στην Κοινωνία των Εθνών, μηνύοντας την Αλβανία για μη τήρηση των διεθνών συμβάσεων για τις μειονότητες και αναγκάζοντας την Αλβανία, μετά την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης.

(Στοιχεία από SManalysis-στην αλβανική γλώσσα)  πηγη