Την τελευταία δεκαετία το ΠΝ για πολλούς λόγους (κυρίως οικονομικούς) έβαλε σε δεύτερη, ακόμη και τρίτη προτεραιότητα θα τολμούσα να πω την Διοίκηση Ναρκοπολέμου (ΔΝΑΡ).

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την δραστική μείωση των μονάδων της Διοίκησης Ναρκοπολέμου από 22 μονάδες ( 12 Ναρκαλιευτικά (Ν/Α), 4 Ναρκοθηρευτικά (Ν/ΘΗ), 2 Ναρκοθέτιδες (Ν/Θ) και 4 Ναρκαλιευτικές ακάτους) που ήταν όταν υπηρετούσα εγώ σε μόνο 4 Ναρκοθηρευτικά (Ν/ΘΗ) (2 τύπου Hunt από Μεγάλη Βρετανία και 2 τύπου Osprey από ΗΠΑ) που υπάρχουν σήμερα.

Όσοι γνωρίζουν από θαλάσσιο Ναρκοπόλεμο αντιλαμβάνονται ότι 4 πλοία είναι πολύ λίγα όταν το ένα είναι συνήθως σε επισκευή το άλλο συμμετέχει στη Νατοϊκή Δύναμη Ναρκοπολέμου και απομένουν μένουν μόνο 2 για τυχόν επιχειρήσεις εφ όσον δεν έχουν βλάβες. Ενδεικτικά αναφέρω ότι οι απειλητικοί μας γείτονες έχουν πάνω από 40 πλοία Ναρκοπολέμου (Ν/Α, Ν/ΘΗ, Ν/Θ)

Θεωρώ ότι αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για το ΠΝ ο πρόσφατος παροπλισμός δύο Ναρκοθηρευτικών (Ν/ΘΗ) τύπου Hunt από το Βρετανικό Ναυτικό το οποίο απέσυρε επίσημα τα δύο ναρκοθηρευτικά, τύπου Hunt, «HMS Atherstone» (30 ετών) και «HMS Quorn» (28 ετών) στις 14 Δεκεμβρίου στο Πόρτσμουθ. Τα δύο σκάφη συμμετείχαν αρχικά σε πρόγραμμα εκσυγχρονισμού όλων των Hunt , αλλά δόθηκε εντολή χωρίς αιτιολόγηση να σταματήσουν οι εργασίες και να αποσυρθούν από την ενεργή υπηρεσία.

Πρόκειται για την πρώτη φορά που το ΠΝ της Μεγάλης Βρετανίας θα επιχειρεί με λιγότερα από 15 Ν/ΘΗ σύμφωνα με το «Jane’s».

Έτσι δίδεται στο ΠΝ η μοναδική ευκαιρία να αγοράσει τα 2 παροπλισμένα Βρετανικά Ν/ΘΗ σε πολύ χαμηλή τιμή (ως ανταλλακτικά) και είτε να τα χρησιμοποιήσει ως ανταλλακτικά εξασφαλίζοντας μια επέκταση της επιχειρησιακής ζωής των 2 υπαρχόντων Ν/ΘΗ τύπου Hunt είτε να τα εκσυγχρονίσει και να τα προσθέσει στην δύναμη της Διοίκηση Ναρκοπολέμου που τα έχει τόσο ανάγκη.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό σήμερα ότι η ΔΝΑΡ έκτος από την Εθνική Άμυνα, μπορεί να συμβάλει και στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια και μετά από πολλές, υψηλού κόστους, έρευνες έχει ανακαλύψει την ύπαρξη υδρογονανθράκων στους βυθούς των Ελληνικών θαλασσών.

Όμως κανείς δεν έχει επισημάνει ότι για να εγκατασταθούν οι απαραίτητες για την εξόρυξη του φυσικού αερίου και πετρελαίου, εξέδρες, θα πρέπει πρώτα η ΔΝΑΡ να έχει εκκαθαρίσει τις περιοχές ενδιαφέροντος από νάρκες που πιθανώς βρίσκονται σε αυτό το χώρο, διαφορετικά καμιά εταιρεία δεν πρόκειται να αναλάβει τέτοιο ρίσκο.

Επομένως μήπως η Πολιτεία θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την αποστολή της ΔΝΑΡ υπό διαφορετική οπτική γωνία και να ολοκληρώσει τις προσπάθειες αναβάθμισης των δυνατοτήτων της;

 πηγη