Εύφλεκτη παραμένει η ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και αυτό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ικανότητα για να το αντιληφθούμε. Οσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, ειδικά στη Συρία, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία ότι πρόκειται για πυριτιδαποθήκη που πολύ εύκολα μπορεί να πάρει φωτιά – από πρόθεση ή από λάθος.

Οι παλιές ισορροπίες δεν υπάρχουν πια και οι νέες δεν έχουν παγιωθεί. Οι ισχυρότερες στρατιωτικές δυνάμεις του πλανήτη, ΗΠΑ και Ρωσία, αντιπαρατίθενται μέσω τρίτων.

Η κατάσταση φαντάζει ακόμη χειρότερη από τότε που το καθεστώς Ερντογάν μονοπωλεί όλες τις εξουσίες στην Τουρκία και επιχειρεί να μετάσχει ως ισχυρός περιφερειακός παίκτης στις ανακατατάξεις που σημειώνονται, διεκδικώντας κομμάτι από την πίτα και μάλιστα με όρους προνομιακούς.

Η ταχύτητα με την οποία το τουρκικό καθεστώς αλλάζει πολιτική και συμμάχους δεν είναι μόνο εκπληκτική, αλλά και ενδεικτική των βλέψεών του. Αποκαλυπτικές είναι η εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στο κουρδικό καντόνι του Αφρίν στη βορειοδυτική Συρία, αλλά και η εμπλοκή της Αγκυρας στις εξορυκτικές έρευνες μέσα στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).

Χθες ο Ερντογάν μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του προχώρησε σε απαράδεκτες και εξωφρενικές συγκρίσεις της κατάστασης που υπάρχει στο Αφρίν με το Αιγαίο και την Κύπρο. Και πρόσθεσε: «Από εδώ προειδοποιούμε όσους ξεπερνούν τα όριά τους στην Κύπρο και το Αιγαίο να μην κάνουν λάθος υπολογισμούς».

Είναι σαφές πως οι αναφορές αυτές και οι προειδοποιήσεις συνιστούν με σαφήνεια απειλές τυχοδιωκτικού χαρακτήρα.

Βλέποντας κανείς τις εξελίξεις στην περιοχή και τις κινήσεις διεθνών και περιφερειακών δυνάμεων δεν μπορεί να μην επισημάνει ότι η Τουρκία «παίζει» στο επίπεδο των σχέσεών της με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Ευρωπαϊκή Ενωση, προσπαθώντας να συγκαλύψει τις προφανείς αποτυχίες της σε πολλά μέτωπα.

Οι παλινωδίες της επηρεάζουν τις σχέσεις της και με την Ατλαντική συμμαχία. Η θέση της, από όποια πλευρά και αν την εξετάσουμε, είναι δύσκολη. Και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο προβαίνει σε τυχοδιωκτικές και επικίνδυνες κινήσεις – όπως έγινε με το ελληνικό πλοίο στα Ιμια. Γι’ αυτό χρειάζεται επαγρύπνηση και ψυχραιμία. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά. πηγη