Δυναμική παρέμβαση στην οποία έθεσε τα βασικά ζητήματα που αντιμετωπίζει ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός έκανε η Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου στην Σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Βαρσοβία «Human Dimension Implementation Meeting 2018» και συγκεκριμένα στην 8η Εργασιακή Συνεδρία η οποία αφορούσε τις εθνικές μειονότητες.

Ο εκπρόσωπος της Κίνησης Νικόλαος Κολίλας, στην παρέμβαση του μίλησε για την συνέχιση από το αλβανικό κράτος της αναγνώρισης ως Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας μόνο για τους κατοίκους 99 χωριών στους Δήμους Δρόπολης και Φοινίκης, καθώς και για την πληθυσμιακή αλλοίωση που δέχονται περιοχές με αυτόχθονα ελληνικό πληθυσμό.

Παράλληλα αναφέρθηκε στην καταπάτηση της ιδιοκτησίας Ελλήνων μειονοτικών στους Δήμους Χιμάρας, Φοινικαίων και Δρόπολης αλλά και στον δίχως ουσιαστικό αντίκρισμα «Νόμο για τις Μειονότητες» που θέσπισε η Αλβανία τον Οκτώβριο του 2017.

«Ως προς την πρακτική εφαρμογή του ο Νόμος για τις Μειονότητες εξαρτάται από την «καλή θέληση» του αλβανικού Υπουργικού Συμβουλίου. Αν και ο συγκεκριμένος Νόμος προβλέπει τον ελεύθερο εθνικό αυτοπροσδιορισμό, όποιος μη αναγνωρισμένος ως Έλληνας μειονοτικός πάει να δηλώσει επίσημα στο τοπικό ληξιαρχείο την ελληνική εθνικότητα του, αυτό δηλώνει αναρμόδιο και το αίτημα του παραπέμπεται από τη μία υπηρεσία στην άλλη και τελικά μένει μετέωρο», σημείωσε ο κ. Κολίλας.

Από την πλευρά του ο αντιπρόσωπος της Αλβανίας στον ΟΑΣΕ, κατά το δικαίωμα απάντησης των κρατών – μελών, επανάλαβε τα γνωστά περί «σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μειονοτήτων» από την χώρα του, τα οποία, όπως ισχυρίστηκε επιβεβαιώνονται από τον «Νόμο για τις Μειονότητες».

Ωστόσο αναφερόμενος στην παρέμβαση της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου, δεν έκρυψε την νευρικότητα του, χρησιμοποιώντας αήθεις και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς με τους οποίους προσπάθησε να μηδενίσει τις ευθύνες του αλβανικού κράτους και να διαστρεβλώσει την εικόνα της πραγματικής πολιτικής του έναντι του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Συγκεκριμένα κλείνοντας την απάντηση του ο αλβανός αντιπρόσωπος είπε ότι, «Σχόλια τα οποία έγιναν νωρίτερα όχι μόνο χρησιμοποίησαν αλυτρωτικά τοπωνύμια αλλά ήταν και επικινδύνως παραπλανητικά».

Δηλαδή για τον αλβανό αντιπρόσωπο δεν υπάρχει ούτε πληθυσμιακή αλλοίωση, ούτε υφαρπαγή ιδιοκτησίας, ούτε γενικότερα καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Βόρειο Ήπειρο. Όσο για τα «αλυτρωτικά τοπωνύμια», ο αλβανός διπλωμάτης καλά θα κάνει να μάθει την ετυμολογία των τοπωνυμίων όπως τα αποκαλεί στη γλώσσα του και μετά ας κάνει τους όποιους χαρακτηρισμούς.

Παρακολουθείστε το βίντεο από την 8η Εργασιακή Συνεδρία της Συνόδου του ΟΑΣΕ. Η παρέμβαση του εκπροσώπου της ΚΑΒΗ Νικόλαου Κολίλα στο 1:29:12.

Η παρέμβαση του εκπροσώπου της Αλβανίας στο 2:58:20.

Ολόκληρη η εισήγηση της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου στην 8η Εργασιακή Συνεδρία με θέμα: Ανοχή και μη διάκριση, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των ατόμων που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες, και την πρόληψη του επιθετικού εθνικισμού, του ρατσισμού και του σοβινισμού:

«Από την εποχή του κομουνιστικού καθεστώτος (1945 – 1990) η αλβανική κυβέρνηση αναγνωρίζει ως Εθνική Ελληνική Μειονότητα με τα ανάλογα δικαιώματα, μόνο 99 χωριά στους Δήμους Δρόπολης και Φοινικαίων, που ούτε και εκεί τα σέβεται ουσιαστικά.

Περιοχές με αυτόχθονα Ελληνικό πληθυσμό όπως η Χιμάρα, η Άρτα της Αυλώνας, το Μουρσί και πολλά Ελληνικά χωριά σε Κορυτσά και Πρεμετή, συνεχίζουν να στερούνται κάθε δικαίωμα που θα έπρεπε να έχουν ως μέρη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.

Τον Οκτώβριο του 2017 θεσπίστηκε ο λεγόμενος Νόμος για τις Μειονότητες, ο οποίος ως προς την πρακτική εφαρμογή του εξαρτάται από την «καλή θέληση» του αλβανικού Υπουργικού Συμβουλίου. Αν και ο συγκεκριμένος Νόμος προβλέπει τον ελεύθερο εθνικό αυτοπροσδιορισμό, όποιος μη αναγνωρισμένος ως Έλληνας μειονοτικός πάει να δηλώσει επίσημα στο τοπικό ληξιαρχείο την ελληνική εθνικότητα του, αυτό δηλώνει αναρμόδιο και να παραπέμπεται το αίτημα από τη μία υπηρεσία στην άλλη και τελικά να μένει μετέωρο.

Στα αστικά κέντρα της Βορείου Ηπείρου όπως το Αργυρόκαστρο και τους Αγίους Σαράντα έχει γίνει πλήρης αλλοίωση του πληθυσμού, κάτι που εξελίσσεται και στη Χιμάρα. Ακόμα και μέσα στα χωριά που εντάσσονται στη λεγόμενη «Ελληνική Μειονοτική Ζώνη», τα οποία υποτίθεται ότι προστατεύονται από τους αλβανικούς και διεθνείς νόμους, μέρα με τη μέρα εγκαθίστανται αλλοεθνείς και αλλόθρησκοι έποικοι.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του χωριού Πολύτσανη Πωγωνίου όπου εγγράφηκε στο δημοτολόγιο του μια οικογένεια μουσουλμάνων κατά παράβαση του Άρθρου 16 της Σύμβασης Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για τις Εθνικές Μειονότητες.

Με διάφορα τεχνάσματα, όπως τα ψεύτικα έγγραφα από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή της μοναρχίας του Αχμέτ Ζώγκου υφαρπάζεται η ιδιοκτησία των Βορειοηπειρωτών, όπως συμβαίνει σήμερα με τα περισσότερα χωριά του Δήμου Φοινίκης που οι κάτοικοί τους είναι στα δικαστήρια με τους καταπατητές οι οποίοι εμφανίζονται ως απόγονοι αγάδων. Αντίστοιχα προβλήματα παρατηρούνται και στον Δήμο Δρόπολης, όπως στο χωριό Βραχογορατζή.

Με το πρόσχημα της «τουριστικής ανάπτυξης» επιχειρείται ο εποικισμός και η πληθυσμιακή αλλοίωση του Δήμου Χιμάρας.

Στην πόλη της Χιμάρας έχει δρομολογηθεί η κατεδάφιση 19 κτιρίων που ανήκουν σε Έλληνες με το πρόσχημα της δημιουργίας τουριστικού πάρκου. Οι κατεδαφίσεις αναβλήθηκαν με απόφαση του Δικαστηρίου Αυλώνας, χωρίς όμως να έχει διασφαλιστεί οριστικά η διάσωση των ελληνικών περιουσιών.

Μεγάλη λεηλασία γης που ανήκει σε Έλληνες είναι σε εξέλιξη στο παραλιακό μέτωπο Γιαλί – Δρυμάδες – Δραλέος – Παλάσσα, όπου ήδη κατασκευάζονται μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα αλβανικών συμφερόντων.

Στο χωριό Δρυμάδες επίσης η αλβανική κυβέρνηση την άνοιξη του 2016 αφαίρεσε τίτλους ιδιοκτησίας γης από 123 ντόπιες οικογένειες ώστε να τους αποδώσει στη συνέχεια πιο εύκολα σε αλβανούς εποίκους.

Από το 2009 οι κάτοικοι του χωριού Νίβιτσα δεν έχουν πρόσβαση στην παραλία της Κακομαίας όπου έχουν κτιστεί τουριστικά ακίνητα τα οποία φυλάσσονται σε 24ωρη βάση από ιδιωτικούς φρουρούς. Η παραλία έχει μετατραπεί σε απαγορευμένη ζώνη για τους ντόπιους με την είσοδο να θυμίζει μεθοριακό σταθμό.

Η παραλία Κακομαία, από τότε που δημιουργήθηκε το αλβανικό κράτος, ανήκε σε ιδιοκτήτες από το γειτονικό χωριό Νιβίτσα. Επίσης, ένα μεγάλο μέρος της παραλίας ανήκει στη Μονή Παναγίας της Κακομαίας, που βρίσκεται στον ίδιο κόλπο.

Κατά τη διάρκεια του κομμουνισμού, όπως είναι γνωστό, τα πάντα είχαν εθνικοποιηθεί. Στις 14 Οκτωβρίου 1994, το Νομαρχιακό Συμβούλιο Αγίων Σαράντα χορήγησε 20 εκτάρια καλλιεργήσιμης γης στους κατοίκους Νιβίτσας βάσει του Νόμου 7501.

Ωστόσο, η αλβανική κυβέρνηση χορήγησε την παραλία σε μια ιδιωτική εταιρεία, αγνοώντας τους νόμιμους δικαιούχους που πήγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο της Αλβανίας όπου τελικά κέρδισαν την υπόθεση.

Με την απόφαση αριθ. 592 της 16ης Νοεμβρίου 2013, ο Δήμος της Χιμάρας, βάσει της εν λόγω απόφασης, εξέδωσε τίτλους στους νόμιμους ιδιοκτήτες, αλλά το κτηματολόγιο αρνήθηκε να τις καταχωρίσει.

Για 27 χρόνια τα μέλη της ελληνικής μειονότητας έχουν αγωνιστεί να πάρουν πίσω τη γη τους. Ένας αγώνας που θα απαιτούσε πολύ περισσότερες σελίδες για να σας δώσει μια εικόνα. Ένας αγώνας με τραυματισμένους ανθρώπους, αίμα και καταστολή από τις κυβερνητικές δυνάμεις.

Παράλληλα σημειώνονται καταπατήσεις της εκκλησιαστικής περιουσίας στην Ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρων στους Δρυμάδες και στην Ιερά Μονή των Αγίων Σαράντα στο λόφο πάνω από την ομώνυμη πόλη.

Η Ελληνική Πολιτιστική Κληρονομιά στη Βόρειο Ήπειρο καταστρέφεται η γίνεται αντικείμενο σφετερισμού από την αλβανική κυβέρνηση, όπως αποδεικνύουν οι περιπτώσεις με τα αρχαία ευρήματα σε Βουθρωτό, Φοινίκη, Αδριανούπολη και το Κάστρο του Πανόρμου στη Χιμάρα.

Στα δημόσια σχολεία της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας όσο ένας μαθητής ανεβαίνει τις τάξεις διδάσκεται βαθμιαία περισσότερες ώρες μαθήματα στα αλβανικά και λιγότερες ώρες στα Ελληνικά, μέχρι που η μητρική του γλώσσα καταλήγει στην τελευταία τάξη να διδάσκεται ως ξένη γλώσσα μία με δύο ώρες την εβδομάδα.

Στα δημόσια έγγραφα τόσο τα κρατικά όσο και της τοπικής αυτοδιοίκησης, ακόμα και στους Δήμους που αποτελούν την αναγνωρισμένη Εθνική Ελληνική Μειονότητα, η Ελληνική γλώσσα πρακτικά δεν υπάρχει και η τρομοκρατία που υφίστανται οι Έλληνες μειονοτικοί που μιλούν δημόσια Ελληνικά είναι καθημερινό φαινόμενο.

Αλησμόνητο είναι το γεγονός της δολοφονίας του Έλληνα από τη Χιμάρα Αριστοτέλη Γκούμα από αλβανούς εξτρεμιστές κοντά στο σπίτι του στις 12 Αυγούστου 2010, επειδή επέμενε να μιλάει ελληνικά στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

Το 2014 η αλβανική κυβέρνηση εφάρμοσε τη νέα διοικητική διαίρεση με την οποία δημιουργήθηκαν αυθαίρετα Δήμοι όπου αμιγώς Ελληνικές επαρχίες συγχωνεύθηκαν με περιοχές όπου πλειοψηφεί το αλβανικό και μουσουλμανικό στοιχείο, με κορυφαία περίπτωση την προσάρτηση της επαρχίας Βρανίστι στο Δήμο Χιμάρας.

Μεγάλο πλήγμα αποτελεί επίσης η προσάρτηση της Κοινότητας Τσούκας μαζί με την παραλία της, στον Δήμο Αγίων Σαράντα, ενώ ως τμήμα της Επαρχίας Αλύκου θα έπρεπε να ενσωματωθεί στον μειονοτικό Δήμο Φοινικαίων. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η αναγνωρισμένη Εθνική Ελληνική Μειονότητα να μην έχει πλέον διέξοδο στη θάλασσα και να μην μπορεί να διεκδικήσει αποτελεσματικά τα παραθαλάσσια φιλέτα της.

Όμως ακόμα και ο αναγνωρισμένος μειονοτικός Δήμος της Φοινίκης, δέχεται κατάφορες παραβιάσεις ως προς τα όρια του. Στις αρχές Μαΐου 2018 ο Δήμος Κονίσπολης, στον οποίο πλειοψηφούν συντριπτικά, αλβανοί μουσουλμάνοι, έβαλε αυθαίρετα τα σύνορα του έξω από το μειονοτικό χωριό Βαγγαλιάτες, καταπατώντας έτσι μεγάλες εκτάσεις από το Δήμο Φοινίκης.

Τότε, εκπρόσωποι του Δήμου Φοινικαίων αφαίρεσαν την αυθαίρετη πινακίδα – σύνορο του δήμου Κονίσπολης. Επενέβη όμως η αστυνομία η οποία αντί να αντιδράσει κατά του καταπατητή Δήμου Κονίσπολης προσήγαγε στο αστυνομικό τμήμα Αγίων Σαράντα τον εκπρόσωπο του Δήμου Φοινικαίων!

Σε τεράστιο βαθμό είναι και η εγκληματικότητα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες μειονοτικοί. Στον Δήμο Δρόπολης τα τελευταία τέσσερα χρόνια κυρίως, σημειώνονται κάθε χειμώνα δεκάδες κάποιες χρονιές και εκατοντάδες διαρρήξεις σε σπίτια και εκκλησίες, χωρίς να γίνονται συλλήψεις των δραστών, με αποτέλεσμα να εντείνεται το κλίμα ανασφάλειας στους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.

Οι πινακίδες στην εθνική οδό Κακαβιάς – Αργυροκάστρου που γράφουν τα τοπωνύμια στα ελληνικά συνεχώς σβήνονται με σπρέι, ενώ συχνό είναι και το φαινόμενο να βεβηλώνονται οι ελληνικές σημαίες που είναι αναρτημένες τόσο σε δημόσιους όσο και ιδιωτικούς χώρους, χωρίς οι δράστες να διώκονται.

Οι τρόποι με τους οποίους εκφοβίζεται και δέχεται προκλήσει η ελληνική μειονότητα είναι

δυστυχώς πάρα πολλοί για να περιγραφούν πλήρως σε λίγες σελίδες».

Η εισήγηση της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου στην 8η Εργασιακή Συνεδρία όπως καταχωρήθηκε στα πρακτικά της Συνόδου του ΟΑΣΕ «Human Dimension Implementation Meeting 2018».  πηγη