Η δημοσκόπηση της MRB επιβεβαιώνει αυτό που φαίνεται και δια γυμνού πολιτικού οφθαλμού: ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει πολύ εκλογικό έδαφος, αλλά δεν καταρρέει. Παραμένει όχι μόνο ο αναμφισβήτητος δεύτερος πόλος του πολιτικού συστήματος, αλλά και ισχυρός πόλος.

Η προαναφερθείσα έρευνα δείχνει ένα καθαρό προβάδισμα οκτώ μονάδων στη ΝΔ. Στην πραγματικότητα, με την αναγωγή των αναποφάσιστων, φαίνεται πως τα εκλογικά ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων στις επόμενες εκλογές θα είναι σχεδόν τα ποσοστά των εκλογών του 2015 αντεστραμμένα. Η ΝΔ θα κινηθεί περίπου στο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ στο ποσοστό της ΝΔ.

 

H ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει προς τις κάλπες με κύριο όπλο τη γνωστή δέσμη των παροχών και με επικουρικό όπλο τη δρομολόγηση διαδικασιών διερεύνησης υποθέσεων που έχουν οσμή σκανδάλου.

Όλα αυτά τυλιγμένα με το αφήγημα ότι η έξοδος από τα Μνημόνια συνιστά γύρισμα σελίδας και είσοδο της ελληνικής οικονομίας σε τροχιά δυναμικής ανάπτυξης. Η ακύρωση, μάλιστα, της περικοπής των συντάξεων ήλθε να ενισχύσει την εμβέλεια αυτού του αφηγήματος και να τροφοδοτήσει την προσδοκία ότι κατά τον ίδιο τρόπο θα ακυρωθεί και η δέσμευση για μείωση του αφορολόγητου στην αρχή του 2020.

Στο Μαξίμου έτρεφαν και συνεχίζουν να τρέφουν την ελπίδα πως μπορούν να γυρίσουν το παιχνίδι, πως όταν θα φανούν οι παροχές στην τσέπη των νοικοκυριών το κλίμα θα αλλάξει, με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει στις κάλπες με αξιώσεις πρωτιάς.

Προς το παρόν, πάντως, δεν καταγράφεται τάση αντιστροφής. Όλες οι δημοσκοπήσεις εδώ και καιρό δείχνουν ότι η ΝΔ διατηρεί ένα καθαρά σταθερό προβάδισμα, το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να καλυφθεί.

Πέντε μήνες πριν τις ευρωεκλογές, ο εκλογικός συσχετισμός δυνάμεων έχει πλέον αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά.

Το ΚΙΝΑΛ δεν κατάφερε να αποκτήσει πολιτική-εκλογική δυναμική, η οποία να το έφερνε σε απόσταση βολής από τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να ελπίζει πως μπορεί κάποια στιγμή να τον υπερκεράσει εκλογικά.

Είναι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο που το κόμμα του Τσίπρα εδραιώνεται ως ο αντίπαλος πόλος της ΝΔ. Με άλλα λόγια, δείχνει να έχει κερδίσει το στρατηγικό στοίχημα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εάν δεν προκύψουν τεκτονικές αλλαγές, ο νόμος της εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία πιθανότατα θα επαναφέρει μελλοντικά τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Παρά την εγκατάλειψη των επαγγελιών που το έφεραν στην εξουσία και παρά την εφαρμογή επώδυνων μνημονιακών μέτρων, το κόμμα του Τσίπρα κατάφερε -με απώλειες- να διατηρήσει τον κορμό των ψηφοφόρων που τον ψήφισαν το 2012 και 2015. Την επιτυχία του αυτή την οφείλει σε δύο λόγους:

Ο πρώτος είναι ότι κατά κανόνα οι παραδοσιακοί κεντροαριστεροί ψηφοφόροι, οι οποίοι έχουν αντιδεξιά αντανακλαστικά, παρά τη συχνά έντονη δυσαρέσκειά τους από τις πολιτικές της κυβέρνησης Τσίπρα, δεν επιστρέφουν στο ΠΑΣΟΚ.

Παραμένει γι’ αυτούς πολιτικά-εκλογικά απωθητικό, με αποτέλεσμα πρακτικά να μην έχουν εναλλακτική λύση. Σήμερα, παρότι δυσαρεστημένοι, ελπίζουν πως στη μεταμνημονιακή περίοδο τα πράγματα θα βελτιωθούν και ως εκ τούτου, έστω και με βαριά καρδιά, προσανατολίζονται να ξαναψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.

Ο δεύτερος λόγος που ο Τσίπρας κατάφερε να μην καταρρεύσει εκλογικά, είναι η σχέση πολιτικής εκπροσώπησης που οικοδόμησε με τους «νεοπληβείους», μέσω της επιδοματικής πολιτικής του. Τα κοινωνικά στρώματα που κυριολεκτικά αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης στράφηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή διαπίστωσαν πως και με την παρηγορητική ρητορική του και με πρακτικά μέτρα απαλλαγών και ενισχύσεων, στάθηκε δίπλα τους.

Μπορεί η κάθε είδους υπερφορολόγηση να απώθησε ψηφοφόρους από τα πληττόμενα μεσαία στρώματα και να εμπόδισε τη δυναμική ανάκαμψη της οικονομίας, αλλά επέτρεψε στην κυβέρνηση να δημιουργεί υπερπλεονάσματα, τα οποία χρησιμοποιεί ακριβώς για να στηρίζει τα στρώματα που πραγματικά αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Το κοινωνικό μέρισμα είναι το εμβληματικό μέτρο αυτής της πολιτικής.

Η στρατηγική οικονομικής ενίσχυσης των “νεοπληβείων”, που αριθμητικά έχουν διογκωθεί πολύ τα χρόνια των Μνημονίων, ταιριάζει με το ιδεολογικό στερεότυπο του ΣΥΡΙΖΑ περί ταξικότητας.

Ταυτοχρόνως, η στρατηγική αυτή εξασφαλίζει στον ΣΥΡΙΖΑ μία πρόσθετη βάση εκλογικής στήριξης και επιπλέον πρόσφερε ένα ιδεολογικό άλλοθι στους βουλευτές του να ψηφίζουν όλο το προηγούμενο διάστημα χωρίς διαρροές τα κάθε φορά επώδυνα μέτρα του 3ου Μνημονίου.

Με άλλα λόγια, το αφήγημα ότι «διαφωνούμε με το Μνημόνιο, αλλά το εφαρμόζουμε για να σώσουμε τη χώρα», εμπλουτίσθηκε με το ότι «παρά τις δύσκολες συνθήκες εμείς φροντίζουμε τους φτωχότερους». Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πράγματι οικοδομήσει εκλογικούς δεσμούς με τους “νεοπληβείους”, αλλά η έκταση και η αντοχή τους θα αποδειχθούν μόνο όταν ανοίξουν οι κάλπες.

πηγη