Από το τέλος του 2010 μέχρι το τέλος του 2017, ο αριθμός των βρεφών και των παιδιών ηλικίας κάτω των τεσσάρων ετών, συρρικνώθηκε κατά 16%. Τα παιδιά αυτής της ηλικιακής ομάδας έγιναν λιγότερα κατά 86.860 μέσα σε μια 7ετία. Στο ίδιο διάστημα, ο αριθμός των ηλικιωμένων άνω των 85 ετών, αυξήθηκε κατά 121.603 άτομα με το ποσοστό της μεταβολής να ξεπερνά το 50% επίσης σε μόλις μια 7ετία.

Αν σε αυτές τις δύο στατιστικές παρατηρήσεις προστεθεί και μια 3η –η βίαιη μείωση των ατόμων ηλικίας 20 έως 44 ετών κατά περίπου 600 χιλιάδες άτομα- τότε ξεδιπλώνεται σε όλο του εύρος το εκρηκτικό πρόβλημα του δημογραφικού. Το ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι μια χώρα 7-8 εκατομμυρίων ανθρώπων μέχρι το 2070, αποτελεί απλώς μια πρόβλεψη. Το ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας έχει ήδη μειωθεί κατά 382 χιλιάδες άτομα από τις αρχές του 2011 μέχρι τις αρχές του 2018 είναι στατικό εύρημα και μάλιστα εξαιρετικά ανησυχητικό αν συνδυαστεί και με τη διαπίστωση ότι γερνάμε με απίστευτη ταχύτητα ως χώρα.

Η ηλικιακή πυραμίδα της χώρας – η οποία επικαιροποιήθηκε με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία από την Ελληνική Στατιστική Αρχή την παραμονή της Πρωτοχρονιάς- αποτυπώνει όλα τα προβλήματα που προκάλεσε η οικονομική κρίση στη χώρα:

1. Πρόβλημα πρώτο η αποφυγή των γεννήσεων. Όταν από το 2011 οι γεννήσεις έχουν φτάσει να είναι λιγότερες από τους θανάτους, ήταν θέμα χρόνου να καταγραφεί και η κατακόρυφη μείωση στον πληθυσμό των μωρών. Μετράμε μόλις 470.290 παιδιά έως 4 ετών όταν το 2011 ήταν 557.150. Να γιατί αποφασίστηκε να μην δοθούν περισσότερα χρήματα από το υπερ-πλεόνασμα για δημιουργία περισσότερων θέσεων στους παιδικούς σταθμούς. Διότι χρόνο με τον χρόνο, γίνονται ολοένα και λιγότερες οι απαιτούμενες θέσεις.

2. Πρόβλημα δεύτερο, η φυγή εκπαιδευμένου και νέου σε ηλικία εργατικού δυναμικού. Μέσα στην 7ετία «χάσαμε» 94.524 άτομα ηλικίας 20 έως 24 ετών, 179.233 άτομα ηλικίας 25 έως 29 ετών, 215.410 άτομα ηλικίας 30 έως 34 ετών και 56.540 άτομα ηλικίας 35-39 ετών. Όταν ο πληθυσμός της χώρας που βρίσκεται στην πιο παραγωγική ηλικία (και από εργασιακής άποψης αλλά και άποψη δημιουργίας οικογένειας) δεν είναι να απορεί κανείς ούτε γιατί μειώνεται η παραγωγικότητα της εργασίας ούτε για τον λόγο για τον οποίο δεν γεννιούνται πλέον μωρά. Η απάντηση είναι πολύ απλή: φεύγουν οι… αρμόδιοι. Το γιατί φεύγουν, έχει ήδη απαντηθεί: brain drain, σπουδές στο εξωτερικό με στόχο την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης αλλά και μείωση μεταναστών, φαινόμενο που συνδέθηκε κατά κύριο λόγο με την κατάρρευση της οικοδομής. Μόλις τα τελευταία δύο χρόνια καταγράφεται και πάλι θετικό ισοζύγιο στους μετανάστες και αυτό είναι αποτέλεσμα της κατακόρυφης αύξησης των φιλοξενούμενων στα κέντρα υποδοχής που έχουν στηθεί ανά την ελληνική επικράτεια.

3. Πρόβλημα τρίτο η γήρανση του πληθυσμού. Όταν τα άτομα ηλικίας άνω των 85 ετών αυξάνονται κατά 121.603 μέσα σε επτά χρόνια και φτάνουν από τα 228.180 στα 349.783, μπορεί να αντιληφθεί την επίπτωση στην ηλικιακή πυραμίδα ειδικά σε συνδυασμό με τη μείωση των γεννήσεων. Η αύξηση στην πάνω κλίμακα, δεν θα σταματήσει καθώς μεγάλη αύξηση παρατηρείται και στα άτομα ηλικίας 80 έως 84 ετών οι οποίοι έφτασαν αισίως στους 391.088 από 346.963 το 2011. πηγη