Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μελβούτ Τσαβούσογλου, ετάχθη προσφάτως υπέρ της ταχείας επαναλήψεως των διαπραγματεύσεων, δια την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.

«Δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε άλλο χρόνο. Ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει», εδήλωσε στο συνέδριο του πανεπιστημίου Σαμπαχατίν της Κωνσταντινουπόλεως.

Γιατί άραγε τόση φούρια των Τούρκων, μετά από 45 χρόνια ακάρπων συζητήσεων για τον τερματισμό του διχασμού της Κύπρου, ύστερα από ένα άφρον κίνημα της στρατιωτικής κυβερνήσεως των Αθηνών, τον Ιούλιο του 1974, και εισβολής και κατοχής του 38% του εδάφους της Μεγαλονήσου από τους Τούρκους στρατοκράτες, τον Αύγουστο του ιδίου έτους;

Την πιθανή εξήγηση στην απρόσμενη τουρκική αλλαγή βρήκαμε σε ένα άρθρο του Μελέτη Μελετόπουλου, που εδημοσιεύθη στα ΝΕΑ (24.12.18): «Η Κύπρος ενέταξε εαυτήν στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη, συνέπηξε συμμαχίες με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τις ευρωπαϊκές δυνάμεις, θωράκισε την άμυνά της και περιεβλήθη από δίχτυ ασφαλείας», έγραψε ο Μελετόπουλος. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε η επανάληψη των ενδοκυπριακών διαπραγματεύσεων πρέπει να γίνει επί νέας βάσεως και όχι εκεί που σταμάτησε τον Ιούλιο του 2017, στο ελβετικό θέρετρο Κράν Μοντανά.

Ο Κύπριος πρόεδρος Αναστασιάδης και το Εθναρχικό συμβούλιο, επέστη ο καιρός να εγκαταλείψουν το απίθανο κατασκεύασμα του σχεδίου Ανάν, της «δικοινοτικής και διζωνικής» (συν)ομοσπονδίας, διότι είναι δυσλειτουργικό και διεθνώς πρωτοφανές. Οδηγεί στην (αυτό)κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην υποκατάστασή της από ένα τουρκικό προτεκτοράτο.

Δεν νοείται σήμερα μία χώρα μέλος της ΕΕ, ως η Κύπρος, να κατέχεται από ξένα στρατεύματα και να απειλείται, όταν ασκεί τα νόμιμα διεθνώς δικαιώματά της. Εάν οι Τουρκοκύπριοι θέλουν να μετάσχουν στα οφέλη από την εκμετάλλευση της Κυπριακής ΑΟΖ, οφείλουν εν πνεύματι δημοκρατικής ισοτιμίας να επανέλθουν στην Κυπριακή Δημοκρατία, με την εγγύηση της ΕΕ και όχι των στρατοκρατών αμφοτέρωθεν.

Η βιασύνη, εξάλλου, οδηγεί πολλές φορές σε λάθη, όπως όλες οι προηγηθείσες απόπειρες επιλύσεως του Κυπριακού. Η Κύπρος έχει για πρώτη φορά το γεωπολιτικό πλεονέκτημα και η Τουρκία χρειάζεται, περισσότερο από ποτέ, να κλείσει τα αιμορραγούντα μέτωπά της και να διαφυλάξει την εθνική της υπόσταση από φυγόκεντρες τάσεις και ξένες επιβουλές.

Αν παρά ταύτα, ο τουρκικός μαξιμαλισμός στις ενδοκυπριακές διαπραγματεύσεις συνεχιστεί, τόσον το χειρότερον δια την Τουρκία, που όχι μόνον θα είναι δακτυλοδεικτουμένη ως εισβολεύς και κατοχική δύναμη, αλλά θα ζημιούται θετικώς και αποθετικώς:

Θα πληρώνει ετησίως 500 εκατομμύρια δολ για τη συντήρηση των κατοχικών στρατευμάτων και θα χάνει τα κέρδη εκ των ανακαλυφθέντων υδρογονανθράκων υπέρ των Τουρκοκυπρίων, ενώ θα μένει απομονωμένη στην ευμετάβλητη και επικίνδυνη περιοχή της Εγγύς Ανατολής.

πηγη