Λίγους μήνες νωρίτερα, το συμβόλαιο αναβάθμισης σημαντικού αριθμού μαχητικών αεροσκαφών F-16 στο επίπεδο «V» (Viper) κάθε άλλο παρά δεδομένο ήταν. Λίγο οι προτεραιότητες διαφόρων, λίγο κάποιες ενστάσεις, άλλες περισσότερο κι άλλες λιγότερο εύλογες, συν το μεταβαλλόμενο επίπεδο της πολιτικής βούλησης σε κάθε χρονική στιγμή, καθιστούσαν αβέβαιο ένα πρόγραμμα που καρκινοβατούσε για διάστημα που προσεγγίζει τη δεκαετία.

Επιμέρους ενστάσεις για το πρόγραμμα έχουν κατατεθεί από πολύ σοβαρούς ανθρώπους και επαγγελματίες, για πολλούς εκ των οποίων σχεδόν θα στοιχηματίζαμε ότι δεν αναμιγνύονται σε «παίγνια» διαφόρων τύπων, με κοινό παρονομαστή την ιδιοτέλεια.

Αυτό που δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν όμως, ήταν η αναγκαιότητα ενός προγράμματος αναβάθμισης του στόλου των μαχητικών F-16, της ραχοκοκαλιάς δηλαδή του στόλου μαχητικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας. Αν υπήρχαν χρήματα και είχε προστεθεί και ένα «πακέτο» δομικής ενίσχυσης, όλα θα ήταν ασφαλώς καλύτερα.

Δεν είναι αυτό το αντικείμενο του σημερινού μας σχολίου. Όταν ολοκληρώθηκαν οι δαιδαλώδεις διαδικασίες που προβλέπονται σε τέτοιες συμβάσεις, με το θέμα ασχολήθηκε η Βουλή των Ελλήνων. Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει, ότι οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες ολοκληρώθηκαν πολύ γρήγορα.

Τούτων λεχθέντων, ήταν φυσιολογικό να απορήσει κανείς με τον ξαφνικό θόρυβο που ξέσπασε μετά την κατάθεση τροπολογίας στη Βουλή για το εν λόγω -κεφαλαιώδους σημασίας για την αεροπορική ισχύ της χώρας- θέμα, το οποίο ξαφνικά βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής διαμάχης στην ιδιαίτερα φορτισμένη πολιτική «αρένα» του τελευταίου διαστήματος.

Από όποια «γωνία» και να την εξετάσεις, η υπόθεση αναδύει έντονα την οσμή «πολιτικής ιδιοτέλειας». Καταρχήν, ας υπενθυμιστεί ότι τη διακρατική σύμβαση ανάμεσα στην ελληνική και την αμερικανική κυβέρνηση, υποτίθεται ότι την επιλέγουμε για να διασφαλίσουμε τη διαφάνεια, κι ας μας στοιχίζει κάτι παραπάνω.

Αυτή η εμπλοκή του αμερικανικού Δημοσίου σε ρόλο εγγυητή καλής εκτέλεσης, μας κοστίζει ένα ποσό που υπερβαίνει τα 100 εκατομμύρια ευρώ, κάτι που όλοι το ξεχνούν, παρότι αυτό γίνεται σε εποχές εξαιρετικά δύσκολες.

Οι εξοπλιστικές δαπάνες είναι – πλην εξαιρέσεων – σχεδόν εξαφανισμένες. Με δεδομένο ότι η τεχνολογία της αναβάθμισης ανήκει εξ ολοκλήρου στην κατασκευάστρια εταιρία Lockheed Martin, σημαίνει ότι το ίδιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να διασφαλιστεί με απευθείας σύμβαση της χώρας μας με την εταιρία.

Η σύμβαση αυτή ελληνικού υπουργείου Εθνικής Άμυνας και Lockheed Martin, θα μπορούσε να περιέχει κατάλληλες ρήτρες που δεν θα επέτρεπαν «παρεκκλίσεις» και το επιπλέον ποσό θα μπορούσε να κατευθυνθεί στην κάλυψη άλλων αναγκών, ή για να γίνει το «πακέτο» της αναβάθμισης αρτιότερο.

Αυτά όμως τα κάνουν σοβαρές χώρες που ξέρουν να διαπραγματεύονται, να υπογράφουν και να υλοποιούν εξοπλιστικές – και άλλες – συμβάσεις ορθολογικά, προστατεύοντας στο ακέραιο τα συμφέροντα των φορολογουμένων που καταβάλουν τα τεράστια ποσά που απαιτούνται, αναμένοντας να πάρουν σε αντάλλαγμα, περισσότερη ασφάλεια…

ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙΣ ΑΦΕΛΩΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΟ

Όταν ξαφνικά ξεσηκώνεται τόσος πολιτικός «κουρνιαχτός» για ένα θέμα που έχουμε συζητήσει και αναλύσει τόσες φορές, με αναφορές για διαφθορά που θα συμβεί… στο μέλλον, τότε αξίζει να αναρωτηθούμε μήπως προσβάλλουμε και τον αντισυμβαλλόμενο…

Μάλλον ήδη ξεχάσαμε, ότι αντισυμβαλλόμενος δεν είναι μια εταιρία, έστω του μεγέθους της Lockheed Martin, αλλά η ίδια η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, στις αποφάσεις της οποίας βασίζουμε μεγάλο μέρος της ελληνικής αποτροπής απέναντι στο κρεσέντο των απειλών που αντιμετωπίζουμε από το γνωστό κράτος-ταραξία της περιοχής.

Φροντίσαμε να το λησμονήσουμε μάλιστα, σε μια συγκυρία που το έχει αντιληφθεί, μετά από πολλές δεκαετίες, ο αντισυμβαλλόμενος και παρά τις συνήθεις και εν πολλοίς κατανοητές γραφειοκρατικές αντιστάσεις, έχει ήδη σφίξει τα λουριά…

Άρα, η δική μας σοβαρότητα και ψυχραιμία είναι κεφαλαιώδους σημασίας για όσα θα γίνουν προσεχώς, ενώ η ταχύτητα εκτέλεσης του προγράμματος αναβάθμισης θα μπορούσε να αποδειχθεί στο προσεχές μέλλον καθοριστικός παράγοντας ποικιλοτρόπως. Σκεφθείτε…

Είναι λοιπόν σα να λέμε στον συγκεκριμένο αντισυμβαλλόμενο, ότι αυτό που μας παρουσιάζει ως ανώτερη μορφή διασφάλισης της ακεραιότητας μιας σύμβασης, την εμπλοκή των υπηρεσιών του, εξακολουθεί να είναι «ύποπτο» τέλεσης αδικημάτων που τιμωρούνται με πολυετείς -έως εξοντωτικές- καθείρξεις στις ΗΠΑ.

Μήπως τελικά το πρόβλημα είμαστε εμείς οι ίδιοι; Διότι άμα τη διαφθορά την έχεις «στο αίμα σου», γιατρειά δεν υπάρχει. Η φασαρία που ξέσπασε είχε στο επίκεντρο «τα αμαρτωλά offset», τα αντισταθμιστικά ωφελήματα! Πάλι τα ίδια!

Αίφνης διαπιστώθηκε κυβερνητική ανακολουθία και ανάσυρση παλαιοτέρων δηλώσεων περί δέσμευσης για κατάργησή τους. Αν έμεναν εκεί, αλλά φρόντιζαν να δείξουν ότι αντιλαμβάνονται στην ολότητά του το θέμα και όχι αμιγώς από πολιτική, ή μάλλον αμιγώς κομματική – αντιπολιτευτική σκοπιά, θα ήταν όλα φυσιολογικά.

Φυσικά όμως, οι αντιπολιτευτικές κορώνες δεν έμειναν εκεί. Προσθέτοντας και ολίγη από «Νόμο Βενιζέλου», κατάφεραν να το κάνουν… «ροντέο». Έναν νόμο που φτιάχτηκε υποτίθεται για «να κόψει τον βήχα» των εχόντων… προδιάθεση προς διαφθορά!

Παρά τις αγαθές προθέσεις όμως, τελικώς κατάφερε να «παγώσει» τα πάντα και να μην μπορεί να αγοραστεί ούτε βίδα χωρίς διεθνή διαγωνισμό, ακόμα κι όταν ο προμηθευτής παγκοσμίως είναι ένας και μοναδικός! Άρα, ένας κάκιστος και αναποτελεσματικός νόμος.

Κλασική Ελλάδα της Μεταπολίτευσης! Άσπρο ή μαύρο, γκρίζο πουθενά! Αποτέλεσμα; Μηδέν εις το πηλίκον! Πλήρης συστημική παράλυση! Καμία ενασχόληση με την ουσία των υποθέσεων, καμία προσήλωση στο πως θα παραχθεί αποτέλεσμα, στην περίπτωσή μας δε, επιχειρησιακό!

Άρα, είναι λογικό το μπάχαλο δίχως προηγούμενο, που προκάλεσε στις αρμόδιες υπηρεσίες. Εν ολίγοις, έχουμε αποδειχθεί διαχρονικά ανίκανοι να φτιάξουμε έναν σοβαρό νόμο, πρακτικό, που να ισορροπεί σωστά ανάμεσα στην απαιτούμενη ευελιξία και την διασφάλιση της διαφάνειας.

Όταν όμως τα πολιτικά «αηδόνια» κομπάζουν για διασφάλιση της διαφάνειας, υποφέρουν όπως αποδεικνύεται οι Ένοπλες Δυνάμεις που χρησιμοποιούνται συστηματικά στο πολιτικό παιχνίδι. Όταν κραυγάζουν άλλοι για διαφθορά, κάποια θέματα μπορεί να έχουν προχωρήσει, όμως, πολιτικοί θα ψάχνουν στις πλάτες της εθνικής άμυνας να βρουν, οτιδήποτε μπορούν για να πλήξουν τον αντίπαλο, αδιαφορώντας για τη ζημιά στο ελληνικό στράτευμα.

ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Όλα κινούνται στο επίπεδο των ενδείξεων και των υποκειμενικών πεποιθήσεων, διότι αποδείξεις σπάνια βλέπει κανείς στην Ελλάδα. Ο Πάνος Καμμένος ουδέποτε υπήρξε ένας πολιτικός για τον οποίο το DP «έσταζε μέλι». Ούτε την κυβέρνηση Τσίπρα «χαϊδέψαμε» ιδιαίτερα, όπως γνωρίζουν καλά οι πιστοί μας φίλοι.

Άλλο αυτό όμως, κι άλλο να φωνασκεί η όποια αντιπολίτευση εναντίον του ΥΠΕΘΑ και της όποιας κυβέρνησης, λέγοντας… «ετοιμάζονται να τα πιάσουν»! Κάποια στιγμή στο μέλλον, με αφορμή το πιο κρίσιμο -και ίσως μοναδικό ουσιαστικό- εξοπλιστικό πρόγραμμα, το οποίο προχώρησε μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης!

Αυτή δεν είναι σοβαρή αντιπολίτευση και παρότι αυτό δεν είναι κάτι ασυνήθιστο στον τόπο μας, δεν μπορεί παρά να προβληματίσει για την ετοιμότητα των «εν αναμονή» να διαχειριστούν με σοβαρότητα και αποτελεσματικά ζητήματα κρίσιμα, όπως αυτό της εθνικής άμυνας.

Το επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε για να ξεσπάσει ο χαμός, είναι τα περίφημα «αντισταθμιστικά». Δεν έχουμε σκοπό να μπούμε στην ουσία. Κι αυτό διότι μπορούν να γραφτούν και θετικά και αρνητικά. Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο χρήσης ενός εργαλείου και την ηθική των ανθρώπων. Υπάρχει επιχείρημα σοβαρό υπέρ της κατάργησης. Υπάρχει όμως εξίσου και υπέρ της διατήρησης. Μια σοβαρή κοινωνία συζητά ορθολογικά σε χρόνο μη φορτισμένο για να διαμορφώσει άποψη. Όχι έτσι. Με κραυγές.

Και το μόνο σίγουρο είναι, ότι λύσεις απόλυτα καλές ή απόλυτα κακές δεν υπάρχουν, όσο κι αν προσπαθούν να μας «παραμυθιάσουν» πολιτικοί αστέρες που μιλούν συνήθως σα να κατέχουν το… παπικό αλάθητο και την απόλυτη αλήθεια. Η εμπειρία δείχνει όμως, ότι όσο πιο απόλυτος είναι κάποιος, τόσο το ειδικό του βάρος πλησιάζει αυτό του φελλού.

Πηγαίνοντας λοιπόν στην ουσία, κανείς δεν βάζει στην εξίσωση ότι το πρόγραμμα αυτό έπρεπε να έχει ξεκινήσει μια δεκαετία σχεδόν πριν. Κανείς δεν συνυπολογίζει ότι αν έπρεπε να υπάρξει τροποποίηση στην περίφημη LoA (Letter of Agreement) που είχε γίνει «γιοφύρι της Άρτας», το λιγότερο που θα απαιτούνταν θα ήταν 6-12 μήνες επιπλέον γραφειοκρατική καθυστέρηση σε ένα πρόγραμμα που ήδη λιμνάζει μια δεκαετία.

Κανείς τους δεν συνυπολογίζει σε τελική ανάλυση, ότι εδώ δεν συζητούμε για χρήματα που πρέπει να πληρώσουμε εμείς, αλλά για χρήματα που θα επενδυθούν στην ελληνική αμυντική βιομηχανία και θα καταβληθούν εξ ολοκλήρου από την εταιρία Lockheed Martin! Διότι ακόμα και αυτό αμφισβητήθηκε…

Κανείς τους δεν κάθεται να απασχοληθεί με το αν χωρίς τις επενδύσεις αυτές, που έλαβαν τη μορφή ανταλλαγμάτων της εταιρίας, για τη σύμβαση που της ανατέθηκε προς την Ελλάδα, μπορεί η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) να πραγματοποιήσει το πρόγραμμα αναβάθμισης!

Οφείλουμε να τους ενημερώσουμε, ότι αν δεν πάρει η χώρα μας τα χρήματα αυτά με οποιονδήποτε τρόπο από την εταιρία υπό τη μορφή επένδυσης στην ΕΑΒ (ένα μέρος τους), είτε θα πρέπει να βρούμε κάπως αλλιώς τα χρήματα που απαιτούνται για τον νέο εξοπλισμό, ή απλά η αναβάθμιση θα πρέπει να γίνει εκτός Ελλάδας. Θεωρητικά, είναι μια επιλογή. Ας το πουν όμως ευθαρσώς κι ας αναλάβουν το κόστος της κριτικής που θα δεχθούν.

Επειδή όμως έχουμε χάσει κάθε αίσθηση μέτρου, αν χαθούν αυτά τα εκατομμύρια σε επενδύσεις της εταιρίας στην ελληνική αμυντική βιομηχανία, εκτιμούμε ως πιο πιθανό, το να καταλήξουν κάποιοι «να κάτσουν στο σκαμνί» για βλάβη στα συμφέροντα του Δημοσίου. Όταν ηρεμήσουμε και το σκεφτούμε πιο ψύχραιμα, θα έχουμε πιθανότατα τη νηφαλιότητα να κατανοήσουμε που μας οδήγησαν οι… κακές πολιτικές συνήθειες δεκαετιών. Η εθνική μας επιπολαιότητα και ο παρορμητισμός.

Η ΔΕΚΑΕΤΗΣ ΟΛΙΓΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ F-16

Εάν συμφωνούμε ότι τα χρήματα αυτά δεν πρέπει αν χαθούν, έχουν μήπως κάποιον «μαγικό» τρόπο για να γίνουν αυτές οι εκ των ων ουκ άνευ σπουδαιότητας επενδύσεις, με την ταχύτητα που πρέπει για να προχωρήσει το πρόγραμμα της αναβάθμισης επιτέλους; Ας είχαν φροντίσει -όλοι οι κομματικοί σχηματισμοί που κυβέρνησαν ή κυβερνούν- να έχουν φτιάξει σοβαρό και λειτουργικό θεσμικό πλαίσιο, ώστε το θέμα να μη μας απασχολούσε καν.

Για να το ξεμπερδεύουμε λοιπόν: Οι πολιτικοί που φωνασκούν, θα έπρεπε να ασχολούνται με το μέγεθος της εμπλοκής της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, ώστε να μεγιστοποιηθεί η απόδοση της επένδυσης του Έλληνα φορολογούμενου. Ακούσαμε κανέναν να ανησυχεί και να το διατυπώνει;

Ενημερωτικά λοιπόν, εξ όσων έχουν γίνει γνωστά, πέραν της σχεδίασης και της ανάπτυξης, της προμήθειας των επί μέρους ηλεκτρονικών συσκευών και της ανάπτυξης του λογισμικού που προφανώς θα αναλάβει η κατασκευάστρια εταιρία που έχει αναλάβει την αναβάθμιση, ΟΛΕΣ οι εργασίες θα γίνουν στην Ελλάδα.

Εάν φυσικά ποτέ «ξεκολλήσουν» ορισμένοι και αντιληφθούν ότι αυτό για το οποίο φωνασκούν, τελικά θα πλήξει τη δημιουργία της δυνατότητας εκτέλεσης του προγράμματος στην Ελλάδα. Μόνο το πρώτο αεροσκάφος στο οποίο θα «φορεθεί» το «πακέτο» της αναβάθμισης θα πετάξει στις ΗΠΑ για να πιστοποιηθεί από την αμερικανική Αεροπορία (USAF).

Είπαμε… πάνω από 100 εκατ. ευρώ την πληρώνουμε για να μας διαφυλάξει από την ανικανότητα και τον κακό μας εαυτό. Όλα τα υπόλοιπα στην Ελλάδα θα γίνουν. Προβληματίστηκε κανείς γιατί είμαστε ανίκανοι να γλιτώσουμε αυτό το ποσό, ή αίφνης γίναμε όλοι τόσο «large»; Μας φαίνεται φυσιολογικό το «καπέλο», εν μέσω τεράστιας κρίσης, κι αυτό θα έπρεπε να είναι ανησυχητικό.

Φώναξε μήπως κανείς μπας και δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να διπλασιαστεί π.χ. ο ρυθμός παράδοσης των αναβαθμισμένων μαχητικών από την ΕΑΒ στην Πολεμική Αεροπορία; Μπας και πάνε στις πολεμικές μοίρες και αξιοποιηθούν νωρίτερα τα μαχητικά;

Ποιοι πολιτικοί να αντιδράσουν; Αυτοί που δεν συγκινήθηκαν όταν δεν επιτρεπόταν στην ΕΑΒ να προσλάβει ειδικούς επιστήμονες για έργο που είχε λάβει και το ΑΣΕΠ ήθελε μια διετία για διαγωνισμό; Ύστερα απορούνε και διαμαρτύρονται γιατί δεν έχουμε ανταγωνιστική κρατική αμυντική βιομηχανία… Φυσικά δεν φταίει μόνο αυτό.

Πόσοι θυμούνται πως όταν ξεκινούσε και κορυφωνόταν η συζήτηση για την αναγκαιότητα αναβάθμισης του στόλου των F-16, η ΕΑΒ με την τεχνική υποστήριξη της Lockheed Martin πραγματοποίησε την αναβάθμιση 90 περίπου αεροσκαφών F-16 της αμερικανικής Αεροπορίας, αφού στοίχιζε φθηνότερα να γίνει εδώ, καθώς είχαν αναπτυχθεί στο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων!

Με βάση αυτό που μόλις αναφέρθηκε, αποτελεί μέγιστη γελοιότητα να ακούγεται από έμπειρους μάλιστα, ότι ενδεχομένως η ΕΑΒ να δώσει τη δουλειά σε υποκατασκευαστές! Κάπως «πονηρούλης» μοιάζει αυτός που έδωσε τέτοια «πληροφορία».

Λες και μιλάμε για ψιλοδουλειές, όχι για την αναβάθμιση των F-16! Για να το ξεκαθαρίσουμε μια κι έξω: Αν δεν γίνουν οι απαραίτητες επενδύσεις στην ΕΑΒ, δεν μπορεί να γίνει η δουλειά στην Ελλάδα! Μια δεκαετία είναι πολύς χρόνος και η τεχνολογία αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς.

Σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται για το τι έχει προγραμματιστεί να αναλάβει να η ΕΑΒ στο πλαίσιο της υλοποίησης της σύμβασης, ιδού η λίστα, ώστε να σκεφθούν οι καλόπιστοι, εάν υπάρχει περιθώριο απόδοσης υποκατασκευαστικού έργου σε τρίτους:

>Εγκατάσταση Συλλογών Αναβάθμισης (kits) αεροσκαφών από την ΕΑΒ

>Κατασκευή Επιπλέον Υποσυγκροτημάτων αεροσκαφών από την ΕΑΒ

>Κατασκευή Καλωδιώσεων Αναβάθμισης αεροσκαφών

>Παροχή Τεχνικής Υποστήριξης κατά την Αναβάθμιση αεροσκαφών

>Συναρμολόγηση και Δοκιμές Ηλεκτρονικών αεροσκαφών

>Δυνατότητα Εργοστασιακής Συντήρησης Κινητήρων για την κάλυψη άμεσων επιχειρησιακών αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ)

>Εγκαθίδρυση Δυνατότητας Ανάλυσης Αστοχιών και Διακρίβωση Σύνθεσης Υλικών για τις ΕΔ

>Υποστήριξη Ετοιμότητας Επιχειρησιακών Μονάδων με έργα υποδομών για τις ΕΔ

>Δίκτυο-Κεντρικές Επιχειρήσεις για την εκμετάλλευση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των αναβαθμισμένων αεροσκαφών και άλλων μέσων για τις ΕΔ

>Εγκαθίδρυση Δυνατότητας Εργοστασιακής Συντήρησης με Ανοδίωση στην ΕΑΒ

>Εγκαθίδρυση Δυνατότητας Εργοστασιακής Συντήρησης Υγρού Αποχρωματισμού και Χρώσης αεροσκαφών στην ΕΑΒ

>Αναβάθμιση Εργοστασιακής Συντήρησης Ξηρού Αποχρωματισμού και Χρώσης αεροσκαφών στην ΕΑΒ

ΑΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΟΒΑΡΟΙ ΣΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΚΡΙΤΙΚΗΣ

Ασχολήθηκε κανείς για να αξιολογήσουμε εάν όσα παίρνουμε από την εταιρία ως Ελλάδα είναι ικανοποιητικά; Τι παραπάνω θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε και να επιτύχουμε, εάν ήμασταν σοβαροί σαν κράτος με εκπαιδευμένους αξιωματικούς προμηθειών και άλλα επιτελεία, που θα απασχολούνται με μια σύμβαση από τη διαπραγμάτευση και την υπογραφή της, μέχρι και το πέρας της χωρίς ψεγάδι;

Έτσι «χτίζεις» φήμη σαν κράτος. Έτσι μαθαίνουν να σε σέβονται και να θέλουν να κάνουν δουλειές μαζί σου. Ποιος ασχολείται όμως με αυτά; Και το υπόλοιπο σκεπτικό χρήζει όμως (ψυχ)ιατρικής αντιμετώπισης! Μεγάλη η πρεμούρα για το ποιοι θα πάρουν δουλειές! Ποιοι επιχειρηματίες!

Κανείς δεν ασχολείται με την αναβάθμιση αυτή καθαυτή. Δεν πουλάει πολιτικά φαίνεται… Ακόμα κι αν οι επιχειρηματίες είναι γνωστοί, κι αν έχουν θεαθεί με πολιτικούς ΟΛΩΝ των αποχρώσεων, το ζητούμενο για τους πολιτικούς μας είναι πως μπορούν να πουν «στο γόνατο» οτιδήποτε για να πλήξουν τον αντίπαλο, να αρπάξουν μια ώρα αρχύτερα την εξουσία. Μετά βλέπουν…

Ούτε νοιάζει κατά τα φαινόμενα κανέναν, ότι ασχέτως του ποιος θα πάρει το πρόγραμμα, σημασία έχει ότι το χρήμα θα μπει στη χώρα, ότι με αυτό θα πληρωθούν μισθοί Ελλήνων εργαζομένων, ότι θα μείνει κάποια τεχνογνωσία εδώ! Τα πήρε ο τάδε, που έχει γνωστό τον τάδε, κ.λπ., κ.λπ.

Για να τελειώνουμε λοιπόν: Τα χρήματα που θα αφορά η τροπολογία θα καταβληθούν 100% από τους Αμερικανούς, και θα κατευθυνθούν για τη δημιουργία της κατάλληλης υποδομής, που θα επιτρέψει στην ΕΑΒ να εκτελέσει περί το 70% του έργου που θα γίνει στην Ελλάδα.

Ως χώρα, έχουμε αποτύχει τραγικά να φτιάξουμε έναν φυσιολογικό νόμο προμηθειών, να καταρτίσουμε, να υπογράψουμε και να υλοποιήσουμε ομαλά μια εξοπλιστική σύμβαση. Θύμα, ιδιαίτερα στην τρέχουσα δύσκολη συγκυρία, είναι η μαχητική αξία των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Η πολιτική σκοπιμότητα δεν επιτρέπεται να τίθεται υπεράνω του συλλογικού συμφέροντος, για την ασφάλεια όλων μας. Και στο σημείο αυτό, δυστυχώς, ο αντιπολιτευτικός λόγος ήταν πολύ «φθηνός», κατώτερος των περιστάσεων και αποκαλυπτικός συστημικής ημιμάθειας και πολιτικής ιδιοτέλειας.

Αν θέλουν να γίνουν εποικοδομητικοί, ας πούνε με ποιον τρόπο θα εξασφαλίσει η ελληνική βιομηχανία σημαντικό έργο (σ.σ. αν ήμασταν συστημικά σοβαροί και οργανωμένοι και δεν εξαρτιόμασταν από το φιλότιμο και το όραμα του κάθε ατόμου ξεχωριστά, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι καλύτερο από αυτό που επιτεύχθηκε), δεν θα χαθούν τα προς επένδυση στην αμυντική βιομηχανία εκατομμύρια που δαιμονοποιούνται ως «αντισταθμιστικά» (λες και θα τα πληρώσουμε εμείς και δεν θα τα εισπράξουμε), αλλά και δεν θα δαπανηθούν άλλα δυο-τρία χρόνια συζητώντας για το πως θα κάνουμε.

Αυτό βέβαια έπρεπε να είχε γίνει μια δεκαετία πριν, όταν η ΕΑΒ αναβάθμιζε τα αμερικάνικα F-16 και σήμερα να καλούμασταν να βάλουμε απλώς «πινελιές», με σημαντικά χαμηλότερο κόστος… Όμως, με «ψιλά γράμματα» και με τη στοιχειώδη έστω αυτοκριτική, ποιος ασχολείται στην Ελλάδα; Αυτό τους αφορά όλους. Διακομματικά…  πηγη