Όταν, πριν από χρόνια, τονίζαμε ότι το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα στην Ελλάδα αποτελεί μια θρυαλλίδα στα θεμέλια της χώρας, τόσο οι χαβιαροαριστεροί όσο και οι δικαιωματιστές της κεντροδεξιάς, χαρακτήριζαν μια τέτοια τοποθέτηση ως «ακροδεξιά». Κατά τις πρόσφατες περιηγήσεις μου στο κέντρο της Αθήνας, από την Ομόνοια μέχρι τον Άγιο Ελευθέριο και την επαφή μου με εκατοντάδες κατοίκους της περιοχής, πείστηκα πως η πραγματικότητα ξεπερνάει κάθε περιγραφή και ότι τα πράγματα έχουν ήδη ξεφύγει σε βαθμό που πολλοί αμφιβάλουν αν μπορεί να υπάρξει επιστροφή. Και όμως για τους περισσότερους συστημικούς πολιτικούς και υποψηφίους δημάρχους, το θέμα είναι μάλλον ανύπαρκτο και αφήνουν να το διαχειρίζεται η Χρυσή Αυγή και ο Κασιδιάρης.

Του Γιώργου Καραμπελιά*

Και όμως θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα, μια χώρα που βρίσκεται στα σύνορα Ανατολής και Δύσης και απειλείται από μία ισλαμική αναθεωρητική δύναμη, όπως η Τουρκία, δεν αποτελεί, δυστυχώς, απλά ανθρωπιστικό ζήτημα, σα να επρόκειτο για τη Γαλλία ή την… Ουγγαρία.

Αποτελεί και πρόβλημα εθνικής συνοχής ενώ έχει και γεωπολιτικές διαστάσεις. Αυτό το καταλαβαίνουν και τα μικρά παιδιά όταν γνωρίζουμε ότι η Τουρκία, εδώ και δεκαετίες, πολύ πριν την προσφυγική κρίση, προωθεί και συντονίζει την παράνομη μετανάστευση προς την Ελλάδα.

Οι Τούρκοι ιθύνοντες γνωρίζουν πως η πληθυσμιακή ανισορροπία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα μας και ήδη ο Οζάλ από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 τόνιζε πως ο ανταγωνισμός μπορεί να αποβεί τελεσίδικα σε βάρος της Ελλάδας εάν μερικά εκατομμύρια Τούρκοι μετακινηθούν προς τη χώρα μας.

Σήμερα θεώρησαν ως ευκαιρία το προσφυγικό και τους παράνομους μετανάστες, όλους ισλαμικής θρησκείας για να προωθήσουν την σχετική τους επιδίωξή. Και αποτελεί ευκαιρία, διότι το προσφυγικό το χρησιμοποιούν οι εθνομηδενιστές ως εφαλτήριο για να συσκοτίσουν την βαθύτερη υφή του προβλήματος. Χρησιμοποιούν τα αισθήματα αλληλεγγύης του ελληνικού λαού για τους ταλαιπωρούμενους πρόσφυγες και μετανάστες προκειμένου να συγκαλύψουν το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μεταβληθεί στο hot-spot της Ευρώπης.

Η ίδια στιγμή που η ΕΕ έχει πλέον κλείσει τα σύνορά της και αφήνει τη χώρα μας, μαζί με τις ΜΚΟ του κυρίου Σόρος, να αντιμετωπίζει μόνη της το ζήτημα. Η Γερμανία έπαψε να δέχεται προσφυγικούς πληθυσμούς, η Ιταλία σφράγισε τα σύνορά της και η Ισπανία έπαψε να δείχνει την ανεκτικότητα που επεδείκνυε στο παρελθόν.

Για να πάρουμε μια εικόνα της επιδείνωσης της κατάστασης αρκεί να σημειώσουμε πως μόνο από τις 18 Μαρτίου μέχρι 21 Απριλίου του 2019, 1985 άτομα έφθασαν στα νησιά, εκτός από εκείνους που εισήλθαν από τον Έβρο. Το ίδιο διάστημα 2.570 άτομα μετακινήθηκαν από τα νησιά στην ενδοχώρα, και ένα σημαντικό μέρος τους μεταφέρθηκε στην Αθήνα (βλ. «Καθημερινή», 24 Απριλίου 2019).

Δηλαδή προωθείται σταδιακώς η μόνιμη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα, με τις ευλογίες της κυβέρνησης αλλά και της απερχόμενου δήμαρχου Καμίνη στην Αθήνα. Ο ίδιος στον πρόσφατο απολογισμό της δημαρχίας του, αναφέρει με καμάρι τις 93 ΜΚΟ που συνεργάζονται με τον δήμο της Αθήνας για να οργανώσουν το κέντρο της πόλης ως… hot spot. Και μετά διαμαρτύρονται όλοι οι λεγόμενοι δικαιωματιστές, πως και γιατί διατηρούνται τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα, παρά την απουσία οποιασδήποτε οργανωμένης παρουσίας της.

Το πρόβλημα, ειδικά σε ορισμένες περιοχές της Αθήνας, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και οδηγεί σταδιακά στην εκδίωξη των Ελλήνων πολιτών από ένα μεγάλο μέρος του κέντρου της πόλης, το οποίο μεταβάλλεται σε γκέτο.

Άραγε τι θα μπορούσε πλέον να γίνει; Η Ελλάδα, για να μπορεί ταυτόχρονα να διαχειριστεί και στοιχειωδώς ανθρωπιστικά το ζήτημα των προσφύγων, είναι υποχρεωμένη να πάρει μια σειρά από μέτρα.

Πρώτον, να προστατεύσει πολύ πιο αποτελεσματικά τα σύνορά της από την παράνομη μετανάστευση, διότι η Ελλάδα διαθέτει σύνορα·

Δεύτερον, να επιδιώξει την επιστροφή των παράνομων μεταναστών στις χώρες τους·

Τρίτον, να οργανώσει την προσωρινή εγκατάσταση των αληθινών προσφύγων στη χώρα μας με όρους που θα αποφεύγουν την γκετοποίηση. Δηλαδή, δεν είναι δυνατόν να συγκεντρώνονται μόνο σε ορισμένες λαϊκές και μεσοαστικές περιοχές την ίδια στιγμή που πολλοί από εκείνους που αδιαφορούν για το ζήτημα και εμφανίζονται ιδιαίτερα ανεκτικοί να τους χρησιμοποιούν μόνο σαν υπηρετικό προσωπικό.

Τέταρτον, να διεκδικήσει με τα πιο συντονισμένα μέτρα τη μεταφορά ενός μεγάλου μέρους τους στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, θεωρητικώς, έχουν δεσμευτεί για κάτι τέτοιο.

Για όλους εκείνους δε τους μετανάστες που αποδέχονται την ένταξή τους στον ελληνικό πολιτισμό και βρίσκονται πολιτιστικά πλησιέστερα σε αυτόν, να οργανωθεί η μονιμότερη εγκατάστασή τους.

Και πάντως, για την αποφυγή συνθηκών γκετοποίησης, θα πρέπει οπωσδήποτε να οριστεί ποσόστωση παρουσίας μεταναστευτικών πληθυσμών σε πόλεις και γειτονιές και το ίδιο να ισχύσει και στα σχολεία και νηπιαγωγεία.

* Ο Γιώργος Καραμπελιάς είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τον συνδυασμό «Αθήνα για την Ελλάδα».