Σε μια κρίσιμη περίοδο για τις σχέσεις Ηνωμένων Πολιτειών και Τουρκίας, η απόφαση της κορυφαίας αμερικανικής εταιρίας κατασκευής αεροκινητήρων, Pratt & Whitney, να τερματίσει την κοινοπραξία με την τουρκική Turkish Technic, αποκτά μεγαλύτερη σημασία, καθώς αναπόφευκτα ερμηνεύεται και με βάση την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ενώ προφανής είναι και η σύνδεση με την προοπτική απόκτησης των μαχητικών πέμπτης γενιάς F-35 Lightning II από την τουρκική Αεροπορία (THK), αφού είναι εύλογος ο συλλογισμός, ότι τέτοια απόφαση δύσκολα θα προχωρούσε αν ο δρόμος δεν είχε εμπόδια…
Οι δυο εταιρίας είχαν συστήσει το κοινοπρακτικό σχήμα Turkish Engine Center (TEC) το 2009, με έδρα το αεροδρόμιο Sabiha Gökçen της Κωνσταντινούπολης, το οποίο διενεργούσε συντηρήσεις, επισκευές και συνολικότερες επιδιορθώσεις (overhaul) αεροκινητήρων, τόσο για την Turkish Airlines, όσο και για άλλες εταιρίες αερομεταφορών της Τουρκίας, της Ευρώπης και χωρών της Μέσης Ανατολής.

Δέκα χρόνια μετά όμως, προκύπτει ότι η Pratt & Whitney εξέφραζε συχνά πυκνά τη δυσφορία της για τον ποιοτικό έλεγχο της Turkish Engine Center, με αποτέλεσμα να προκύπτουν εντάσεις στη σχέση μεταξύ των δυο εταίρων, που οδήγησε στη λήψη της απόφασης διακοπής των εργασιών, η οποία θα οδηγήσει πιθανότατα σε απώλεια των 250 θέσεων εργασίας που είχαν δημιουργηθεί.

Πρόκειται για μια απόφαση με ευρύτερες προεκτάσεις, η οποία ασφαλώς δυσφημεί την τουρκική αεροναυπηγική βιομηχανία, σε μια στιγμή μάλιστα που επιχειρείται να διαφημιστεί η προσπάθεια της χώρας να αναπτύξει μαχητικό αεροσκάφος πέμπτης γενιάς…

Εν ολίγοις, πλήττει τη φιλοδοξία του καθεστώτος Ερντογάν να επιδείξει το 2023 που θα γίνουν προεδρικές εκλογές, τον μέγιστο βαθμό “αυτάρκειας” στη λειτουργία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και “απεξάρτησης” από τους ξένους προμηθευτές, εάν φυσικά οι χθεσινές εξελίξεις στην Κωνσταντινούπολη δεν το σύρουν στην πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Πηγή