Οι δημοσιογράφοι, οι αναλυτές, οι απόστρατοι, όλοι ασχολούμαστε με τη “διάλυση της τουρκικής αεροπορίας”, μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος. Κάποιοι τη λένε διαλυμένη και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν μεγάλα προβλήματα. Μας διαφεύγουν (;) δύο “λεπτομέρειες”…

• Η Τουρκία προσπαθεί να βρει τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος.

• Με την ακατάσχετη αιμορραγία της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας ποιος ασχολείται;

Γιατί μιλάμε για “αιμορραγία”;
Από την αρχή του χρόνου έχουν αποχωρήσει από την ΠΑ πάνω από 30 χειριστές! Το φαινόμενο δεν είναι τωρινό. Από τις αρχές της κρίσης παλαιοί χειριστές είχαν αρχίσει να φεύγουν. Όμως όσο τα χρόνια περνούσαν οι αποχωρήσεις όχι μόνο γίνονταν
περισσότερες, αλλά αφορούσαν και πολύ νεότερους χειριστές! Και καλούς…

Για να μην δώσουμε συγκεκριμένο αριθμό και μας κατηγορήσουν κάποιοι “δήθεν ευαίσθητοι” ότι αποκαλύπτουμε τα …μυστικά του κράτους, θα μεταφέρουμε την απάντηση που μας έδωσε ένας αεροπόρος στον οποίο θέσαμε το ερώτημα: “Τα τελευταία 4 χρόνια έχουν φύγει τόσοι, όσοι θα μας έλειπαν αν για 4 χρόνια κλείναμε τη Σχολή Ικάρων”!!!
Γιατί φεύγουν οι χειριστές και μάλιστα οι νέοι, που δεν έχουν θεμελιώσει καν τα δικαιώματα τους; Είναι τα χρήματα η αιτία; Σε ποσοστό άνω του 90% η απάντηση που δίνουν ,ειδικά οι νέοι είναι η ίδια:“Φεύγω γιατί ΔΕΝ ΠΕΤΑΩ”!
Το γιατί δεν πετάνε ,είναι νομίζουμε αυτονόητο και γνωστό. Η ΠΑ “μετρά” εδώ και χρόνια την κάθε ώρα πτήσης. Οι διαθεσιμότητες είναι γνωστές κι ας μην τις συζητάμε…
Ποιος ασχολείται με αυτή τη κατάσταση; Αν κρίνουμε από όσα ακούσαμε κατά τη διάρκεια της τριήμερης συζήτησης στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΚΑΝΕΙΣ. Το θέμα Άμυνα δεν υπάρχει στις ατζέντες των κομμάτων και της κυβέρνησης. Είναι δύσκολο να παραδεχτούν ότι εδώ που οδήγησαν την κατάσταση θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να αυξήσουν άμεσα τα κονδύλια για την Άμυνα. Ποιος θα το πει; Ποιος θα το κάνει; πηγη