Καθώς το πρόγραμμα προμήθειας νέων τορπιλών βαρέος τύπου για τον εξοπλισμό των τεσσάρων υποβρυχίων τύπου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ (Type 214) και του ενός υποβρυχίου τύπου ΩΚΕΑΝΟΣ (Type 209/1200 AIP [Air Independent Propulsion]) του Πολεμικού Ναυτικού εισέρχεται στην τελική ευθεία, η ιταλική Leonardo υποβάλλει μία νέα εντυπωσιακή προσφορά. Σύμφωνα με πληροφορίες, η προσφορά περιλαμβάνει την προμήθεια 45 νέας κατασκευής, τορπιλών μάχης, βαρέος τύπου (HWT: Heavy-Weight Torpedo) Black Shark Advanced (BSA / Nuovo Siluro Pesante) με κόστος ίσο με τον προϋπολογισμό που προβλέπει την προμήθεια 36 τορπιλών. Σε απλά μαθηματικά, για τον ίδιο προϋπολογισμό η Leonardo προσφέρει αριθμό τορπιλών αυξημένο κατά 25%. Παράλληλα, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, προσφέρει έργο ύψους 10 εκατ. ευρώ για την ελληνική αμυντική βιομηχανία…

Η ολοκλήρωση των τορπιλών στο σύστημα μάχης των δύο τύπων υποβρυχίων και η παράδοση της πρώτης μερίδας αποτελούμενης από 12 τορπίλες θα υλοποιηθεί εντός 16 μηνών από την ενεργοποίηση της σύμβασης, καθώς την παρούσα περίοδο υπάρχει ενεργή γραμμή παραγωγής τορπιλών Black Shark Advanced για το Ναυτικό της Ιταλίας και ναυτικές δυνάμεις άλλων χωρών. Η παράδοση των υπολοίπων τορπιλών θα γίνεται ανά μερίδες που θα παραδίδονται κάθε οκτώ μήνες.

Η προσφορά επίσης περιλαμβάνει:
>Την παροχή και εγκατάσταση στα πέντε υποβρύχια ισάριθμων (ένα για κάθε υποβρύχιο) των συστημάτων εκτόξευσης των βαρέος τύπου τορπιλών (HWT Launching Network).
>Την πλήρη ολοκλήρωση στα υποβρύχια τύπου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ και ΩΚΕΑΝΟΣ και το σύστημα μάχης ISUS 90 με το οποίο είναι εξοπλισμένα τα υποβρύχια. Κατά την ιταλική εταιρία, παρόμοιο εγχείρημα ολοκληρώθηκε με επιτυχία σε υποβρύχια Type 209 που επιχειρεί άλλη χώρα.

Ας σημειωθεί εδώ ότι σύμφωνα με ανοικτές πηγές, τορπίλες Black Shark διαθέτουν (αλφαβητικά, σε παρένθεση ο αριθμός των τορπιλών που έχει ανακοινωθεί και οι τύπος των υποβρυχίων / συστήματος μάχης):

>η Ιταλία (συνολικά θα παραχθούν περίπου 80 τορπίλες Black Shark Advanced για τα υποβρύχια τύπου Todaro Batch I και II)
>ο Ισημερινός (16 τορπίλες για υποβρύχια τύπου Shiri)
>η Μαλαισία (30 τορπίλες για τα υποβρύχια τύπου Tunku Abdul Rahman [Scorpene], από βολή των οποίων προέρχεται το συννημένο βίντεο)
>η Πορτογαλία (24 τορπίλες για τα υποβρύχια τύπου Tridente / U209PN με σύστημα μάχης ISUS 90)
>η Χιλή (100 τορπίλες για υποβρύχια τύπων O’Higgins [Scorpene] και Thomson [Type 209])
>η Σιγκαπούρη (για τα υποβρύχια τύπου Archer [πρώην σουηδικά Västergötland]).

Η προσφορά της Leonardo αποδίδει ιδιαίτερη έμφαση στην ολοκλήρωση των τορπιλών και μάλιστα επισημαίνεται ότι οι σχετικές εργασίες θα εκτελεσθούν από τη Leonardo χωρίς καμία τροποποίηση ή παρέμβαση στο λογισμικό του συστήματος μάχης ISUS 90 ή οποιαδήποτε άλλη ενέργεια που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως βάση για θεμελίωση απαίτησης από τον κατασκευαστή του συστήματος μάχης, για παραβίαση της πνευματικής ιδιοκτησίας.

>Την παροχή τεχνικής βιβλιογραφίας και εκπαίδευσης (συμπεριλαμβανομένης και της οργάνωσης σχολείων) για το προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού.
>Την παροχή εξοπλισμού υποστήριξης και δοκιμών, ειδικών εργαλείων και αποθέματος ανταλλακτικών για περίοδο δύο ετών, ώστε το Πολεμικό Ναυτικό να αποκτήσει αυτονομία και ανεξαρτησία στη συντήρηση και υποστήριξη των τορπιλών χωρίς να απαιτείται η παρέμβαση τρίτου μέρους.

>Την παροχή υλικών εκπαίδευσης και συγκεκριμένα δύο συστημάτων συσσωρετών πολυμερών λιθίου (LiPO) ασκήσεων (που επιτρέπουν έως και 100 βολές) και δύο κεφαλών ασκήσεων ώστε να μπορούν να τροποποιηθούν δύο τορπίλες μάχης για εκπαιδευτική χρήση.
>Δέκα συλλογές αναλωσίμων για τη διεξαγωγή των δοκιμών
>Τις σχετικές υπηρεσίες διεξαγωγής δοκιμών και αποδοχής.

Επίσης στην προσφορά της Leonardo γίνεται σαφής αναφορά στη δέσμευση της να εμπλέξει στο πρόγραμμα την εγχώρια αμυντική βιομηχανία, σε τομείς όπως:
>η παραγωγή μηχανικών και ηλεκτρολογικών εξαρτημάτων των τορπιλών (όπως για παράδειγμα τμημάτων του σώματος, καλωδιώσεων, καρτών ολοκληρωμένων ηλεκτρονικών κυκλωμάτων, κλπ.)
>η παραγωγή εξοπλισμού υποστήριξης και δοκιμών
>η συναρμολόγηση των τμημάτων της τορπίλης (συμπεριλαμβανομένου και του συσσωρευτή πρόωσης)
>τελικές δοκιμές των τμημάτων της τορπίλης και αυτής ως σύνολο.

Έτσι θα δημιουργηθεί στην Ελλάδα μία υψηλής ποιότητας εφοδιαστική αλυσίδα η οποία θα αυξήσει την ασφάλεια εφοδιασμού αλλά θα επιτρέψει και τη διεκδίκηση βιομηχανικού έργου σε προγράμματα της Leonardo σε άλλες χώρες.

Σύμφωνα με πληροφορίες, εντός του τρέχοντα μήνα η Leonardo μαζί με το Ναυτικό της Ιταλίας θα πραγματοποιήσουν παρουσίαση στο ΓΕΝ όπου ιδιαίτερη έμφαση θα αποδοθεί τα επιχειρησιακά και τεχνικά χαρακτηριστικά της BSA και τα αποτελέσματα των δοκιμών που διεξήγαγε το Ναυτικό της Ιταλίας.

ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΤΗΣ LEONARDO
Όπως έχει αναφερθεί σε πρόσφατη ανάρτηση του DP (Πολεμικό Ναυτικό: Οι τελευταίες εξελίξεις στο πρόγραμμα των βαρέων τορπιλών), τα πέντε υποβρύχια τύπων ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ και ΩΚΕΑΝΟΣ δυνατότητα μεταφοράς και εκτόξευσης εγκιβωτισμένων (encapsulated) κατευθυνόμενων βλημάτων κατά στόχων επιφανείας UGM-84 Harpoon και η γενική πρακτική είναι η μεταφορά δύο όπλων του τύπου. Κατά συνέπεια από το σύνολο των 14 όπλων για κάθε υποβρύχιο (οκτώ εντός των τορπιλοσωλήνων και έξι σε εφεδρικές θέσεις), απομένουν 12 τορπίλες ανά υποβρύχιο (συνολικά 60 για τα πέντε).

Η προσφερόμενη δυνατότητα από την προσφορά της Leonardo για την προμήθεια 45 τορπιλών (αντί των 36 που προβλέπονται από τον προϋπολογισμό του προγράμματος), επιτρέπει τη διάθεση εννέα σύγχρονων τορπιλών ανά υποβρύχιο (οκτώ εντός των τορπιλοσωλήνων και μία σε εφεδρική θέση), δηλαδή φόρτο σύγχρονων τορπιλών ανά υποβρύχιο αυξημένο κατά 25%.

Επιπρόσθετα στην περίπτωση που η προσφορά της Leonardo γίνει αποδεκτή και της ανατεθεί η σχετική σύμβαση, ίσως θα πρέπει να επαναξιολογηθούν και τα αριθμητικά δεδομένα του προγράμματος αναβάθμισης των παλαιότερων τορπιλών SUT.

Δηλαδή, να γίνει λεπτομερής συγκριτική ανάλυση κόστους – επιχειρησιακών επιδόσεων (ταχύτητα, βεληνεκές, kill probability, αντοχή σε αντίμετρα, κλπ.) και αποτελεσματικότητας – χρόνου παράδοσης μεταξύ των νέας παραγωγής τορπιλών και των αναβαθμισμένων, να καταγραφεί η επιχειρησιακή διαθεσιμότητα των υφιστάμενων τορπιλών (πόσες δηλαδή είναι έτοιμες για χρήση) και να εκτιμηθεί ο βέλτιστος δυνατός ποσοτικός συνδυασμός των δύο επιλογών σε βάθος χρόνου (δυνατότητα μελλοντικής λογιστικής υποστήριξης, προβλήματα παλαιότητας, υπόλοιπο επιχειρησιακού ορίου ζωής, κλπ.).

Με αυτό τον τρόπο θα απαντηθούν αντικειμενικά και τεκμηριωμένα, ερωτήματα όπως π.χ. αν θα πρέπει να αυξηθεί περαιτέρω ο αριθμός των νέας παραγωγής τορπιλών (μεταφορά πιστώσεων από το ένα πρόγραμμα στο άλλο), ποιος ο αριθμός των παλαιότερων τορπιλών που θα πρέπει να υποστούν γενική επισκευή – αναβάθμιση, κλπ.

Δυστυχώς, αφού η έλλειψη οικονομικών πόρων για την εθνική άμυνα αποτελεί πλέον για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αδυσώπητη πραγματικότητα, η κατανομή των πιστώσεων θα πρέπει να αξιολογείται όχι μόνο σε επίπεδο προγράμματος αλλά και σε ευρύτερο πλαίσιο, ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή επιστροφή της επένδυσης.

πηγη