Η απειλή που συνιστούν οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι επιβάλλουν την εξέταση της προμήθειας αντίστοιχων πυραύλων από την Ελλάδα. Βαλλιστικός πύραυλος είναι κάθε πύραυλος που δεν βασίζεται στο αεροδυναμικό του σχήμα για την ανύψωση και στη συνέχεια ακολουθεί βαλλιστική τροχιά όταν τερματίζεται η ώση. Οι βαλλιστικοί πύραυλοι διακρίνονται σε τακτικούς με βεληνεκές μέχρι 300 χλμ. και σε μικρού βεληνεκούς με βεληνεκές από 300 έως 1.000 χλμ. Οι κατηγορίες μεγαλύτερου βεληνεκούς δεν θα μας απασχολήσουν εδώ.

Του αντιστράτηγου ε.α. Παναγιώτη Γκαρτζονίκα
ΠΗΓΗ: SLpress

Οι βαλλιστικοί πύραυλοι δίνουν τη δυνατότητα προβολής ασύμμετρης αεροπορικής ισχύος από μακρινές ή πολύ μακρινές αποστάσεις, με χρόνο προειδοποίησης μικρότερο από εκείνο των αεροσκαφών. Η κατοχή βαλλιστικών πυραύλων που μπορούν να προσβάλουν στόχους πέρα από τα εθνικά σύνορα και να προκαλέσουν μαζικές καταστροφές, θεωρείται ότι αυξάνει το ανάστημα μιας χώρας στο διεθνές σύστημα.

Η μεγάλη δυσκολία αντιμετώπισής τους προσθέτει μεγαλύτερη αξία στην απόκτησή τους. Αυτά τα όπλα προσδίδουν στρατηγικό κύρος στον κάτοχό τους. Τέτοια συστήματα προμηθεύονται ακόμη και χώρες που δεν έχουν πρόθεση να τα χρησιμοποιήσουν, αλλά ενδιαφέρονται να βελτιώσουν την εικόνα που έχουν οι άλλοι για τις στρατιωτικές τους δυνατότητες.

Εκτός των άλλων, η πολιτική σημασία των βαλλιστικών πυραύλων είναι ανώτερη από τη στρατιωτική τους αξία. Στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, ο Σαντάμ Χουσεΐν με σχετικά πρωτόγονους πυραύλους Scud, κατάφερε να προκαλέσει τεράστια αναστάτωση στο Ισραήλ και να απειλήσει την πολιτική συνοχή της συμμαχίας που είχαν δημιουργήσει οι Αμερικανοί.

Οι βαλλιστικοί πύραυλοι προσφέρουν φθηνότερη (cost-effective) εναλλακτική λύση σε σύγκριση με το αεροσκάφος, ενώ υπό μία άλλη έννοια θεωρούνται τα πυρηνικά των φτωχών. Σημαντικοί αριθμοί βαλλιστικών πυραύλων μπορούν να αγορασθούν στην τιμή ενός ή δύο σύγχρονων τεχνολογικά αεροσκαφών, χωρίς το συνακόλουθο κόστος της εκπαίδευσης, εγκατάστασης και συντήρησης.

Η επένδυση σε μεγάλους αριθμούς βαλλιστικών πυραύλων ίσως έχει μεγαλύτερη αντισταθμιστική αξία από την ισάξια επένδυση σε επανδρωμένα συστήματα. Το ότι πολλές χώρες έχουν αποκτήσει τέτοια συστήματα οφείλεται και στην ευκολία αγοράς τους, καθόσον διατίθενται πολλά στη διεθνή αγορά.

Η Ελλάδα υπό απειλή

Η Τουρκία ξεκίνησε το πυραυλικό της πρόγραμμα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 σε συνεργασία με την Κίνα και το Πακιστάν. Τα πυραυλικά συστήματα που απέκτησε εδώ και είκοσι περίπου χρόνια, καθώς και εκείνα που πρόκειται να αποκτήσει στο μέλλον με τη συνέχιση του πυραυλικού της προγράμματος, της δίνουν πρωτοφανείς δυνατότητες και όχι μόνο προσβολής στόχων.

Τα συστήματα αυτά ανήκουν σε δύο κατηγορίες: στους βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούςYildirim και BORA και στους μεγάλου διαμετρήματος πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων Kasirga.

Παρότι οι τελευταίοι τεχνικά δεν είναι βαλλιστικοί πύραυλοι, πρέπει να ενταχθούν στην ίδια κατηγορία με τους βαλλιστικούς πυραύλους εξαιτίας του ότι το μέγεθος, η τροχιά, η εκρηκτική κεφαλή και οι στόχοιείναι παρόμοιοι με εκείνα των βαλλιστικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς.

Οι μεγάλου διαμετρήματος πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων διαφέρουν από τους βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς καθώς δεν διαθέτουν ενσωματωμένη καθοδήγηση (ελεύθερη πτήση), αντισταθμίζοντας αυτή την αδυναμία τους με την εκτόξευση μεγάλου όγκου πυρός εναντίον ενός στόχου. Δεν συμπεριλαμβάνουμε εδώ τους πυραύλους ATACMS που διαθέτει και η Ελλάδα, επειδή…ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ