Το δράμα των προσφύγων και των μεταναστών είναι ένα ζήτημα που πρέπει να εξεταστεί υπό το πρίσμα του ανθρωπισμού. Γεγονός αποτελεί ωστόσο ότι αθώοι και κατατρεγμένοι άνθρωποι, οπλοποιήθηκαν από το καθεστώς Ερντογάν εναντίον της Ελλάδας και κατ’ επέκταση, ολόκληρης της Ευρώπης.

Οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων απέδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας πως εκτελέστηκε μια πολεμική επιχείρηση εναντίον της Ελλάδας. Εκτελέστηκε μεν, απέτυχε παταγωδώς δε. Μια πολεμική επιχείρηση δεν εκτελείται μόνο με κανόνια και σφαίρες. Εκτελείται και με ανθρώπους που στέλνονται για τροφή στα κανόνια, με προπαγάνδα, με ψυχολογικό πόλεμο και με εκβιασμούς. Δηλαδή η κατάσταση στον Έβρο ήταν μια οργανωμένη πολεμική επιχείρηση. Και αντιμετωπίστηκε ως τέτοια από την Ελλάδα. Οι ασύμμετρες απειλές και ο μη συμβατικός πόλεμος περιλαμβάνουν (αλλά δεν περιορίζονται μόνο σε) τακτικές που χρησιμοποιούν ομάδες αμάχων, μερικές φορές χωρίς καν να το γνωρίζουν, για να επιφέρουν πλήγματα στον εχθρό, σε οικονομικό, ψυχολογικό και κοινωνικό επίπεδο. Μια ακόμη ορολογία που αρμόζει στην περίπτωση είναι “υβριδικός πόλεμος”.

Η Ευρώπη και όλος ο πλανήτης κατάλαβαν πλέον (ακόμη και όσοι εθελοτυφλούσαν ή στρουθοκάμηλιζαν), πως το καθεστώς Ερντογάν επιχείρησε με τον πιο ωμό και απάνθρωπο τρόπο να χρησιμοποιήσει χιλιάδες πρόσφυγες/μετανάστες, αφενός για να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα, αφετέρου να εκβιάσει χρηματικά, και άλλα ανταλλάγματα από την ΕΕ. Παράλληλα, ήταν μια επιχείρηση απόσπασης της προσοχής της τουρκικής κοινής γνώμης από τις αποτυχίες και τους νεκρούς Τούρκους στρατιώτες στη Συρία. Η Τουρκία ουσιαστικά ταπεινώθηκε από το σύμμαχο Πούτιν, ο οποίος επέβαλε τους όρους του στο συριακό θέατρο επιχειρήσεων. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα δεν πλήττονται, ειδικά για απολυταρχικούς ηγέτες, παρά τα φέρετρα με τις τούρκικες σημαίες. Βέβαια, η “φιλία” μεταξύ των δυο χωρών δεν έχει τρωθεί, σε αντίθεση με την εικόνα του Ερντογάν, και αναμένεται να συνεχιστεί για ακόμη μεγάλο διάστημα. Ακόμη και οι εκκλήσεις για βοήθεια προς τη Δύση (για το θέατρο επιχειρήσεων της Συρίας) αντιμετωπίστηκαν με φιλικά χτυπηματάκια στην πλάτη και αόριστες δηλώσεις κατανόησης του τουρκικού προβλήματος στην περιοχή, οι οποίες στερούνταν ουσίας.

Η ανωτέρω εκρηκτική κατάσταση έπρεπε κάπως να εκτονωθεί. Για να γίνει αυτό, ακολουθήθηκε μια δοκιμασμένη τακτική. Το 1933, ο Χίτλερ ανέλαβε νόμιμα την εξουσία μέσω δημοκρατικών διαδικασιών. Το πέτυχε όντας δεινός ρήτορας και “υποδειγματικός” λαϊκιστής. Εκμεταλλεύτηκε το κοινό αίσθημα, στοχοποιώντας ανύπαρκτους εχθρούς. Κοινώς, εξήγαγε την κρίση και χάιδεψε τα αυτιά των ανυποψίαστων μέχρι τότε Γερμανών, διατηρώντας τη δημοφιλία του για πολλά ακόμη χρόνια, παρά το γεγονός πως στην πορεία κατέλυσε κάθε έννοια δημοκρατίας. Εξάλλου, η εποχή των Happy Twenties, είχε περάσει ανεπιστρεπτί. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης είχε πληγεί οικονομικά από το κραχ του ’29, ενώ η ταπεινωτική συνθηκολόγηση μετά το πέρας του Α’ ΠΠ, που δεν ξεχάστηκε ποτέ, είχαν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα. Ομοίως και ο Ερντογάν, έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά από σοβαρά εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Ως βαλβίδα εκτόνωσης-εξαγωγής της κρίσης-δημιουργίας ανύπαρκτου εχθρού, επιχείρησε να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα. Οι κακές γλώσσες λένε πως οι ομοιότητες του ναζιστικού παν-γερμανισμού και του ερντογανικού παν-τουρκισμού είναι κάτι περισσότερο από προφανείς.

Για αυτό το λόγο, δοκίμασε να εκτελέσει μια επιχείρηση στρατιωτικών προδιαγραφών, στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Συντονισμένη προώθηση μεταναστών και προσφύγων και εξώθηση τους δια της βίας στην Ελλάδα. Παράλληλα, εξίσου συντονισμένη προσπάθεια προπαγάνδας και παραπληροφόρησης, για τους “κακούς” Έλληνες που έχουν κλείσει τα σύνορα και σκοτώνουν ανθρώπους. Δυστυχώς, μερίδα ελληνικών ΜΜΕ υιοθέτησαν άκριτα την τουρκική παραπληροφόρηση, κυρίως για ιδεολογικούς λόγους. Οι δημοσιογράφοι της Yeni Safak θα ένιωθαν περήφανοι για τους (ελάχιστους ευτυχώς) Έλληνες αναμεταδότες της προπαγάνδας τους. Μια εξαιρετικά μικρή μερίδα διεθνών ΜΜΕ επίσης μετέφεραν μέρος της παραπληροφόρησης στο εξωτερικό. Παρένθεση: Η ορθή δημοσιογραφία επιβάλει τη διασταύρωση της είδησης, ή το λιγότερο το πέρασμα της από ψιλή σίτα, ειδικά όταν προέρχεται από γνωστές αναξιόπιστες πηγές. Έννοιες και πρακτικές όπως διασταύρωση πηγών, OSINT κτλ, παραμένουν άγνωστες ακόμη και σε “βετεράνους” δημοσιογράφους.

Μια υποδειγματική περίπτωση ορθής έρευνας αποτελεί η δουλειά του E-Amyna, αναφορικά με το δυσφημιστικό για την Ελλάδα δημοσίευμα των NYT:

Πως αντέδρασε η Ελλάδα; Αρχικά παρατηρήθηκε μια σπάνια εθνική ομοψυχία. Από πλευράς αντιμετώπισης, η χώρα μας επιστράτευσε αστυνομία και στρατό (ναι, αυτούς που κάποιοι αποκαλούν “κοπρίτες”, “αντιπαραγωγικούς” κτλ). Με τη βοήθεια σωστά καταστρωμένου σχεδίου, οι “αντιπαραγωγικοί” πέτυχαν να νικήσουν τον Ερντογάν κατά κράτος. Και όχι μόνο να τον νικήσουν, αλλά και να τον ταπεινώσουν.

Η Ελλάδα κέρδισε επίσης και το επικοινωνιακό παιχνίδι. Κατέδειξε σε όλο τον πλανήτη πως ο επιτιθέμενος είναι ο Ερντογάν και ο αμυνόμενος η υπόλοιπη Ευρώπη. Κατέδειξε επίσης πως η Ελλάδα βρέθηκε στις επάλξεις, ανταποκρίθηκε στην κρίση, και λειτούργησε ως σοβαρό κράτος. Και κέρδισε το σεβασμό όλων.

Η κρίση στον Έβρο δεν έχει τελειώσει. Μπορεί η ένταση να έχει μειωθεί, αλλά εξακολουθεί να αποτελεί δυνητικά επικίνδυνη κατάσταση. Μέχρι αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα αντιστέκεται και το σημαντικότερο, κερδίζει. πηγη