Η εικόνα του Τούρκου τζιχαντιστή, Emrah Çelik, που δείχνει την πίστη του στην Αλ Κάιντα, τους φασιστές Γκρίζους Λύκους και στο τουρκικό κράτος (Diyanet) είναι ενδεικτική του νεο-οθωμανικού σχεδίου για την Α.Μεσόγειο με επίκεντρο τη Λιβύη.

Αυτή η σύνθεση του τουρκικού φασισμού, σαλαφισμού και τζιχαντισμού είναι πλέον κοινή στην Τουρκία, καθώς η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποιεί τους οπαδούς της για να πολεμήσουν για την υλοποίηση του νεο-οθωμανισμού σε Συρία και Λιβύη, μόνο που αυτό θα είναι και η πλήρης καταστροφή της.

Η Διεθνής Ομάδα Κρίσεων σε έκθεση με τίτλο «Η Τουρκία εισέρχεται στα προβληματικά ύδατα της Λιβύης», αναφέρει ότι η Τουρκία κινδυνεύει να παρασυρθεί σε έναν πόλεμο πολύ πέρα ​​από αυτά που είχε αρχικά υπογράψει στη Λιβύη.

«Παρεμβαίνοντας η Τουρκία στην χώρα αυτή, εντάχθηκε σε μια κλιμακούμενη σύγκρουση με έναν πολύπλοκο συνδυασμό πρωταγωνιστών και ενδιαφερομένων», αναφέρει η γνωστή μη κυβερνητική οργάνωση.

Η Άγκυρα, αναφέρει η Διεθνής Ομάδα Κρίσεων (ICG), θα αντιμετωπίσει περαιτέρω κλιμάκωση και ένα ξεχωριστό κίνδυνο, που θα μπορούσε πυροδοτήσει για την Τουρκία ένα πραγματικά τεράστιο εσωτερικό πρόβλημα.

Η Τουρκία υποστηρίζει την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) με επικεφαλής τον Φαγέζ αλ Σάρατζ που εδρεύει στην Τρίπολη, ενώ ως γνωστό έχει αποστείλει δεκάδες στρατιωτικούς στην χώρα αυτή μετά την υπογραφή μιας σειράς συμφωνιών από τις δύο χώρες.

Η GNA δέχεται επίθεση εδώ και μήνες από το στρατιωτικό διοικητή του Λιβυκού Στρατού του Χαλίφα Χαφτάρ (LNA) με έδρα την Ανατολική Λιβύη, ο οποίος υποστηρίζεται από τη Ρωσία, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

«Η παρέμβαση της Τουρκίας δεν έχει απομακρύνει τη σύγκρουση ούτε έχει πραγματοποιήσει παραγωγικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των αντιπάλων πολιτικών και στρατιωτικών φατριών.

Αντίθετα, έχει εκθέσει την χώρα αυτή σε έναν διαφορετικό κίνδυνο.

Όσο περισσότεροι εξωτερικοί παράγοντες παρέχουν στρατιωτικό υλικό και μαχητές στους αντίστοιχους Λιβύους συμμάχους τους, τόσο περισσότερο θα διαρκέσει η σύγκρουση που θα μπορούσε να γίνει ένα τουρκικό Βιετνάμ», αναφέρει το ICG.

«Ενώ η Άγκυρα θεωρεί ότι η παρέμβασή της αξίζει τον κόπο όσο αποτρέπει την κατάληψη της Τρίπολης από τον Χαφτάρ, το κόστος μπορεί να αυξηθεί για αυτήν διότι η σύγκρουση επιμηκύνεται και γίνεται περισσότερο θανατηφόρα».

«Επομένως, πρέπει να είναι προς το συμφέρον των εξωτερικών υποστηρικτών της Τουρκίας και του Χαφτάρ να εξερευνήσουν τις δυνατότητες συνομιλιών, να εργαστούν για την κατάπαυση του πυρός και να βρουν τρόπους να για να επιδιώξουν έναν συμβιβασμό», πρόσθεσε η ICG.

Επισημαίνοντας το γεγονός ότι οι ενέργειες της Άγκυρας στη Λιβύη «υποκινούνται από μεγαλύτερους στόχους», η οργάνωση αναφέρει ότι οι δυτικές κυβερνήσεις οι οποίες αρχικά επέκριναν τις ενέργειες της Τουρκίας, τώρα «έχουν επίσης εκφράσει μια σιωπηρή συμπάθεια».

Καμία όμως μεγάλη χώρα δεν θα κάνει μονομερείς παραχωρήσεις προς την Τουρκία.

Η επιλογή είναι μεταξύ περαιτέρω κλιμάκωσης και αναζήτησης αμοιβαίων συνομιλιών για να ανοίξουν τον δρόμο για ειρήνη μεταξύ των δύο πλευρών.

Ποιος πληρώνει για την τουρκική στρατιωτική υποστήριξη;

Η έκθεση εξέτασε τις οικονομικές πτυχές της σύγκρουσης, αμφισβητώντας το πώς ακριβώς η κυβέρνηση της Λιβύης θα πληρώσει την αποζημίωση που απαιτείται από την εποχή του Καντάφι και σε ποιον.

Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι η τουρκική στρατιωτική υποστήριξη στη Λιβύη μπορεί να προκαλέσει οικονομικό κραχ στην ίδια την Τουρκία, η οποία έχει απλωθεί επίσης υπερβολικά σε Ιράκ και Συρία λόγω υπερβολικών δαπανών συντήρησης των δυνάμεων που πολεμούν σε αυτά τα μέτωπα.

πηγη