Αναγκαζόμαστε εκ των πραγμάτων να επανέλθουμε στο ίδιο θέμα… Προσπαθήσαμε σε πρώτη φάση να αναδείξουμε τους λόγους για τους οποίους η προμήθεια τεσσάρων ή εφτά ελικοπτέρων τύπου MH-60R, δεν αποτελεί κατά τη γνώμη μας προτεραιότητα για το Πολεμικό Ναυτικό και την ελληνική άμυνα. Υπήρξαν φυσικά και άλλα δημοσιεύματα σχετικά με το ζήτημα αυτό, τα οποία εστιάζουν κυρίως στο κόστος της εν λόγω προμήθειας. Για εμάς δεν τίθεται θέμα κόστους, αλλά ζήτημα προτεραιότητας της συγκεκριμένης επιχειρησιακής απαίτησης-ανάγκης. Στο θέμα αυτό απλά καταθέτουμε τη δική μας άποψη, χωρίς να σημαίνει ότι όποιος διαφωνήσει θα χρήζει αυτομάτου “στολισμού” με… κοσμητικά επίθετα και ιοβόλα υπονοούμενα.

Γράφει ο Στέργιος Δ. Θεοφανίδης

Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά όμως. Με βάση την ανακοίνωση της DSCA της 12 Ιουλίου του 2019, η Ελλάδα θα κληθεί να πληρώσει 600 εκατομμύρια δολάρια για την προμήθεια εφτά ελικοπτέρων MH-60R, μαζί με όπλα, εξοπλισμό υποστήριξης και εκπαίδευσης και ανταλλακτικά. Μία απλή διαίρεση αποκαλύπτει ότι κάθε ελικόπτερο θα μας κοστίσει 85,714 εκατομμύρια δολάρια. Με βάση τα αναγραφόμενα από την DSCA πάντα.

Οι Ινδοί με το ίδιο ακριβώς πακέτο όπλων και συστημάτων και περισσότερα ανταλλακτικά, πάλι σύμφωνα με την DSCA θα πληρώσουν 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια. Ήτοι 108,3 εκατομμύρια δολάρια ανά αεροσκάφος. Τελικά η συμφωνία που υπογράφηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 2020 είναι ύψους 2,4 ή 2,12 δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς έχουν γραφτεί και τα δυο ποσά σε έγκυρες διεθνείς πηγές.

Ήτοι 88,3 εκατομμύρια δολάρια ανά αεροσκάφος. Δηλαδή το ίδιο κατά προσέγγιση ποσό που καλείται να πληρώσει και η Ελλάδα για κάθε ένα από τα εφτά MH-60R που της προτείνονται. Και για να κλείσουμε με το συγκεκριμένο ζήτημα…

Αυτή είναι η τιμή και ένα μέρος της θα αποδοθεί στο USN που θα λειτουργήσει ως ο κύριος αντισυμβαλλόμενος έναντι της Sikorsky από την πλευρά του Αμερικανικού Δημοσίου, στο πλαίσιο του προγράμματος FMS (διακρατική σύμβαση) που θα καταρτιστεί εάν υλοποιηθεί.

Κατά τη γνώμη μας, το Πολεμικό Ναυτικό δεν χρειάζεται τα ελικόπτερα -όχι γενικώς, αλλά κατά προτεραιότητα, στη σημερινή συγκυρία- για λόγους που έχουμε αναλυτικά αναπτύξει, ενώ από την άλλη πλευρά, το USN προσπαθεί να τα πουλήσει γιατί απλά έχει πλεόνασμα.

Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα του ιστοχώρου The Drive, του Φεβρουαρίου του 2019. Εξηγεί λεπτομερώς γιατί το Ναυτικό των ΗΠΑ βρέθηκε με σημαντικό πλεόνασμα τέτοιων ελικοπτέρων τη στιγμή που έχει πολλές άλλες επιχειρησιακές ανάγκες για την κάλυψη των οποίων πρέπει να εξασφαλίσει κονδύλια.

Για όποιον επιθυμεί να το διαβάσει είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό. Εμείς θα σταθούμε σε δύο σημεία του. Μεταξύ άλλων αναφέρεται λοιπόν:
-“Μέχρι τον Ιούλιο του 2018 το USN είχε καταγεγραμμένη απαίτηση για 206 ελικόπτερα ΜΗ-60R συν 29που θα αξιοποιήσει ως εφεδρικά”. Και συνεχίζει παρακάτω…
-“Την ίδια περίοδο βρέθηκε να έχει στην κατοχή του 270 τέτοια ελικόπτερα. 35 περισσότερα από τις καταγεγραμμένες ανάγκες του”.

Το εν λόγω δημοσίευμα αναφέρει και πολλά άλλα στοιχεία (κόστη συντήρησης και αποθήκευσης που θα βαρύνουν το USN τα επόμενα χρόνια με εκατομμύρια δολάρια κ.ο.κ.), που πραγματικά δεν χρειάζεται να παραθέσουμε εδώ.

Αυτό που έχει σημασία, κατά την υποκειμενική μας άποψη πάντα, είναι το εξής: Από τα 35 MH-60R που περισσεύουν, πουλήθηκαν τα 24 στην Ινδία. Ας αναζητηθούν λοιπόν αλλού αγοραστές για τα υπόλοιπα 11.

Γνωρίζουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο υπάρχων στόλος στο Πολεμικό Ναυτικό. Δεδομένων των συνθηκών και των αναγκών – προτεραιοτήτων όμως, μήπως θα μπορούσε να προκύψει μια πολύ καλύτερη και οικονομικώς πιο ορθολογική από την οπτική γωνία του ελλαδικού ανύπαρκτου εξοπλιστικού προϋπολογισμού διευθέτηση. Ίσως συνολικότερη και πιο οραματική εφόσον είναι και διακρατική.

Όχι όποιος “προλάβει” παίρνει, διότι αργότερα που θα έρχεται ο ο λογαριασμός άλλες προτεραιότητες θα είναι πλέον σε απελπιστικό σημείο, όμως η εξυπηρέτηση της οφειλής θα είναι μονόδρομος. Σε αυτή την περίπτωση ένας θα γελάει και ένας θα κλαίει, στο δίδυμο Πολεμικό Ναυτικό και ο αντισυμβαλλόμενός του. Εναλλακτική επιλογή δεν υπάρχει.

Αν δεν βρεθούν λοιπόν πελάτες για τα πλεονάζοντα ελικόπτερα (αυτό ασφαλώς είναι προτεραιότητα), ας τα παραχωρήσει το USN στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό έναντι ενός… κάπως πιο συμβολικού τιμήματος, όχι με τρόπο που να συγκαλύπτεται ο λανθασμένος υπολογισμός των αναγκών του.

Έτσι και θα εισπράξει το ποσό διεκπεραίωσης μέσω του προγράμματος FMS που θα υλοποιηθεί και φυσικά θα απαλλαγεί από το κόστος συντήρησης και αποθήκευσής τους. Ή για να δημιουργούσαν το κατάλληλο κίνητρο στην Ελλάδα να προχωρήσει, π.χ. ας παίρναμε τρία ελικόπτερα εάν ήταν να λάβουμε ως δωρεάν βοήθεια από τον Σύμμαχο άλλα δύο. Είναι και κλειστό το Κογκρέσο… “Win-win”, do you understand???