Η υπογραφή από την Ιταλία και την Ελλάδα μιας συμφωνίας για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ των δύο χωρών είναι ένα σημαντικό βήμα που θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, την οποία η Τουρκία επιδιώκει να ελέγξει με βία στα πεδία πετρελαίου και φυσικού αερίου, σύμφωνα με αναλυτές, γράφει η Sky News Arabia.

Την Τρίτη, οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και Ιταλίας υπέγραψαν συμφωνία για την οριοθέτηση των συνόρων του Ιονίου Πελάγους που χωρίζει τις δύο γειτονικές χώρες.

Η συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών περιλαμβάνει τον όρο ότι τα ελληνικά νησιά στη Μεσόγειο έχουν  αποκλειστικές οικονομικές ζώνες και αυτό σημαίνει ότι κόβει το δρόμο για τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που προσπαθεί να καρπωθεί τις περιοχές αυτών των νησιών στη συμφωνία που υπέγραψε με τον Πρωθυπουργό της Εθνικής Συμφωνίας της Τρίπολης,  Φαγιέζ αλ Σάρατζ, τον Νοέμβριο του 2019, για τη δημιουργία μιας περιοχής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης που εκτείνεται από τη νότια ακτή της Τουρκίας στη Μεσόγειο έως τη βορειοανατολική ακτή της Λιβύης…

Απληστία της Τουρκίας

Αυτό το θέμα αποκτά  μεγάλη σημασία για την Αθήνα, η οποία αντιμετωπίζει την Άγκυρα, η οποία είναι άπληστη στα πετρελαϊκά πεδία της περιοχής, ειδικά το δικαίωμα της Κύπρου να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε εξερεύνηση πετρελαϊκών πόρων στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου.

Από πέρυσι, η Άγκυρα προβάλει στρατιωτική δύναμη στέλνοντας εξερευνητικά πλοία στα κυπριακά ύδατα, παρά τις προειδοποιήσεις της Ουάσιγκτον, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αιγύπτου.

Σημαντικές πολιτικές επιπτώσεις

Ο καθηγητής διεθνούς δικαίου, Αϊμάν Σαλαμά , δήλωσε στο «Sky News Arabia» ότι «η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας έκοψε στα δύο το δρόμο στην Τουρκία στην ανατολική Μεσόγειο με τα θαλάσσια σύνορα, επειδή αυτή η συμφωνία επιβεβαιώνει τις θαλάσσιες περιοχές των ελληνικών νησιών που υπόκεινται στην κυριαρχία της Ελλάδας».

Σύμφωνα με τον Σαλαμά, η συμφωνία είναι μια αποφασιστική αντίδραση των δύο χωρών στην «ύποπτη και περίεργη συμφωνία που δεν βασίζεται σε ερείσματα νομικά μεταξύ της Τουρκίας και της κυβέρνησης του Σάρατζ στη Λιβύη».

Ο εμπειρογνώμονας του διεθνούς δικαίου είπε ότι «η υποτιθέμενη συμφωνία μεταξύ Ερντογάν και Σάρατζ δεν εγκρίθηκε από καμία χώρα στη Μεσόγειο, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες ή το Φόρουμ για το φυσικό αέριο στη Μεσόγειο».

Η νέα κατάσταση για τον Ερντογάν

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος σε συνέντευξη Τύπου δήλωσε ότι η συμφωνία που συνήφθη με την Ιταλία τηρεί τις αρχές του διεθνούς δικαίου της θάλασσας και τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας που συνήφθη το 1982.

Το Ισραήλ, η Τουρκία ή η Συρία δεν έχουν προσχωρήσει σε αυτήν τη διεθνή συμφωνία, σύμφωνα με τη Σαλαμά.

«Ο Ερντογάν θα πρέπει να σκεφθεί τώρα δύο φορές πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε νέα περιπέτεια στην ανατολική Μεσόγειο, μετά τη νομική και διεθνή πραγματικότητα που εκπορεύεται από τη νέα συμφωνία μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας», σύμφωνα με τον Σαλαμά.

Επεσήμανε ότι ο Ερντογάν, «που εξέπληξε τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου τον Νοέμβριο, αντιμετωπίζει προβλήματα και δεν μπόρεσε να σχολιάσει αμέσως».

Μεγάλες οι επιπτώσεις, λέει Έλληνας καθηγητής

Ο Έλληνας ακαδημαϊκός και επίκουρος καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο των Εμιράτων, Κλεάνθης Κυριακίδης, σε συνέντευξή του στο  Sky News Arabia, δήλωσε ότι η συμφωνία δείχνει ότι η Αθήνα οικοδομεί σχέσεις συνεργασίας μεταξύ μεσογειακών χωρών που σέβονται την τρέχουσα κατάσταση και το διεθνές δίκαιο, και επιδιώκει τη σύσφιξη των σχέσεων με χώρες που καταδικάζουν την τουρκική συμπεριφορά στην ανατολική Μεσόγειο, όπως η Αίγυπτος, η Κύπρος, η Γαλλία και το Ισραήλ.

Τόνισε ότι το νέο βήμα προσέθεσε μια νέα χώρα στον κατάλογο, η οποία είναι η Ιταλία, η οποία έχει μεγάλη σημασία επειδή βρίσκεται κοντά στη Λιβύη, επισημαίνοντας «τη σημασία της αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικής συμπεριφοράς στην περιοχή, η οποία περιλαμβάνει όχι μόνο πετρέλαιο και φυσικό αέριο στη Μεσόγειο, αλλά επεκτείνεται και για την υποστήριξη τρομοκρατικών ομάδων όπως η οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και οι στρατιωτικές επεμβάσεις στη Συρία και τη Λιβύη, οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν». πηγη