Δικαίως οι αναγνώστες μας ρωτούν ποιος είναι ο λόγος που γράφουμε άρθρα για τις Belh@rra, LCS/MMSC, Sa’ar 72/ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ, Iver Huitfeld, Adelaide, Arleigh Burke, FREMM, Ticonderoga κοκ. Δεν έχουν άδικο, με έναν προϋπολογισμό της τάξης των 530 εκ. ευρώ ετησίως, η λογική του να αγοράσουμε Belh@rra ή LCS/MMSC, έχει την ίδια λογική με το να παραγγείλουμε και το NCC-1701 Enterprise (την βασική έκδοση, που μπορεί να ρίχνει και SST-P, photon torpedoes).

Πολλοί θεωρούν πως το πρόβλημα “λύνεται” με την παραχώρηση μεταχειρισμένων μονάδων. Δηλαδή, ας υποθέσουμε πως το ΠΝ πείθει τους Αμερικανούς να εκχωρήσουν δυο αντιτορπιλικά Arleigh Burke, ή “πείθεται” να παραλάβει δυο γηραιά καταδρομικά Ticonderoga. Ας μην αρχίσουμε τις αντεγκλήσεις για το αν μας δίνουν ή όχι, ότι ξέρουμε το έχουμε γράψει. Ας υποθέσουμε ότι γίνεται ένα από τα παραπάνω. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα όποια πλοία πάρουμε με προϋπολογισμό 530 εκ. ευρώ; και με τι θα τα εξοπλίσουμε; με RIM-7 και σφαίρες για τα πολυβόλα τους; ή με μερικούς RGM-84A που μας έχουν περισσέψει από τα FRAM II;

Θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι εδώ μέσα, πως ο Π/Υ των 530 εκ. δεν φτάνει ούτε για τα βασικά. Το ΠΝ δεν κατάφερε να πείσει το ΥΠΟΙΚ να ξεκινήσει νωρίτερα τις διαδικασίες του εκσυγχρονισμού των MEKO200HN, και αναγκάστηκε να προχωρήσει μόλις φέτος στο θέμα. Οι τορπίλες κι αυτές, παρά το “δούλεμα” που “φάγαμε” πως όλα “προχωρούν” κανονικά, ξεκόλλησαν στο τέλος του 2019, μαζί με την FOS των μαχητικών Mirage 2000. Δηλαδή, τι κάνουμε; υπάρχει μια έκφραση, λέγεται “μια τρύπα στο νερό”. Κυριολεκτικά όμως.

Τώρα, αν οι αναγνώστες μας έχουν “βαρεθεί” να διαβάζουν για “νέα” πλοία, σκεφτείτε και τους συντάκτες που τα γράφουν και τα υπογράφουν. Απλά η απόφαση στην συντακτική ομάδα είναι να μην παραιτηθούμε, αλλά να συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Και όπως έχουμε ξαναγράψει, θα το κάνουμε και “Πλεύση” αν χρειαστεί, μέχρι επιτέλους το ΠΝ να αρχίσει να εκσυγχρονίζεται.

Πάμε τώρα παρακάτω, γιατί αν συνεχίσουμε έτσι, θα προσθέσουμε απλά λίγες γραμμές στη συλλογική μας μιζέρια.Πιστεύουμε πως είναι θέμα ίσως εβδομάδων να υπογράψουμε για την προμήθεια των δυο φρεγατών Belh@rra, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας. Όπως έχουμε γράψει, το ΠΝ έχει καταλήξει στην τελική διαμόρφωση της φρεγάτας, ενώ οι Γάλλοι έχουν φέρει τη χρηματοδότηση. Τα τεχνικά θέματα που έχουν απομείνει είναι κυρίως θέματα εγγυήσεων, καθώς σε μια G2G συμφωνία ο πελάτης (το ΠΝ) θα πάει στον πωλητή, που στην περίπτωσή μας είναι το Γαλλικό Ναυτικό/Γαλλική Κυβέρνηση. Φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι, όπως απλό δεν είναι και το θέμα του γαλλικού ΦΠΑ.

Επίσης, σε προχωρημένο στάδιο βρίσκονται και οι συνομιλίες με το USN και την Lockheed Martin για το θέμα των 4 προτεινόμενων LCS/MMSC. Τα πλοία θα είναι ίδια με τα σαουδαραβικά, ενώ υπάρχουν συζητήσεις για τον τελικό οπλισμό τους. Βέβαια, το ΠΝ θέλει να δει τι θα γίνει και με τις Belh@rra, καθώς θα είναι δύσκολο να αγοραστεί και ο SM-2 ΚΑΙ ο Aster 30. Συνεπώς, θα πρέπει να υπάρξει κάποια γενικότερη συνεννόηση, και ένας ευρύτερος σχεδιασμός ΑΝ προχωρήσουμε σε κάποια αγορά.

Στο συλλογισμό μας δεν θα βάλουμε το εξαιρετικά ενδιαφέρον σχέδιο της Sa’ar 72 (μάλλον βελτιωμένη έκδοση της Sa’ar 72), που η ΟΝΕΧ έχει ονομάσει ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ. Καθώς η ΟΝΕΧ δεν έχει φέρει τίποτα στο θέμα της χρηματοδότησης, θεωρούμε πως η πρόταση αυτή χρήζει περισσότερης “ωρίμανσης”. Αλλά και πάλι, δεν είναι φυσικά αυτό το ζητούμενο του άρθρου μας.

Έχουμε τα εξής δεδομένα:

1. Το ΠΝ χρειάζεται νέα πλοία άμεσα, αλλά και σε βάθος χρόνου

2. Ο προϋπολογισμός του ΓΕΕΘΑ δεν επαρκεί ούτε για την κάλυψη βασικών αναγκών. Ακόμη κι αν ξεχάσουμε την ΠΑ αλλά και στον ΕΣ, πάλι τα 530 εκ. ευρώ ανά έτος δεν φτάνουν για τα απαραίτητα ναυπηγικά προγράμματα.

3. Δεν υπάρχει σαφής χρηματοδοτική γραμμή

Άρα, το μόνο που μπορούμε να συμπεράνουμε, είναι πως το ΠΝ, μέχρι το 2023 που θα μπορούμε (;) να αυξήσουμε τις αμυντικές δαπάνες, θα βλέπει απλά τις καθελκύσεις νέων τουρκικών πλοίων. Όταν λοιπόν το 2026-27 ο τουρκικός στόλος έχει ανανεωθεί, έχει νέες φρεγάτες, νέες κορβέτες, νέο ελικοπτεροφόρο, νέα υποβρύχια κοκ, εμείς θα κανιβαλίζουμε τις τελευταίες S Προκειμένου να μπορέσουμε να “βγάλουμε” στο Αιγαίο ένα ή δυο πλοία, κι αυτά με ηλικία 45 ετών. Υπέροχα!

Εκτός, αν… Αν τι; ακόμη κι φτιαχτεί Ταμείο για το Στόλο, ακόμη κι αν βάλουμε έκτακτη φορολόγηση, ακόμη κι αν… Έχουμε αργήσει. Χρειάζονται χρήματα τώρα. Δεν είναι μέσα στο γνωστικό μας αντικείμενο η εξεύρεση πόρων, αλλά έχουμε γίνει μάρτυρες πως, ακόμη και σε εποχές που “δεν υπάρχει σάλιο”, το Ελληνικό Κράτος αν θέλει μπορεί να βρει χρήματα. Έτσι, η προηγούμενη κυβέρνηση βρήκε χρήματα το 2015 για να δώσει έκτακτα επιδόματα (κάρτες “φτώχειας” αν θυμούμαστε καλά), μετά να φτιάξει υποδομές για να στεγάσει τους μετανάστες, μετά να δίνει επιδόματα κάθε τέλος του έτους, αλλά και πριν τις εκλογές…

Έτσι και η παρούσα κυβέρνηση, έδωσε φοροαπαλλαγές, έδωσε χρήματα για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, θα δώσει όπου αλλού θεωρήσει πως πρέπει να δώσει. Άλλωστε, γιαυτό και η κάθε κυβέρνηση λέγεται… κυβέρνηση. Κυβερνά. Αλλά, ας μην μας λέει πως δεν “έχουμε” για την Άμυνα! Ας λέει απλά, δεν μας συμφέρει πολιτικά να δώσουμε για την Άμυνα!

Τώρα πια είμαστε στο ΚΑΙ 5′. Οι Γάλλοι έχουν έρθει με χρηματοδοτικό σχήμα. Οι Αμερικανοί το ίδιο, και μάλιστα με κατασκευή των πλοίων στην Ελλάδα. Δηλαδή, θα πρέπει να δίνουμε κάποια λίγα χρήματα κάθε χρόνο για τα πλοία, ενώ η συντήρησή τους θα είναι και οικονομικότερη αφού θα είναι σύγχρονα, με μικρότερες ανάγκες σε στελέχωση, κατανάλωση καυσίμων και συντήρηση. Εμείς απλά θα πρέπει να δίνουμε περίπου 200 με 300 εκ. ευρώ το χρόνο για την αποπληρωμή τους.

Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι, πως τα 200 με 300 εκ ευρώ να μείνουν εκτός του προϋπολογισμού των 530 εκ ευρώ, που ούτως ή άλλως είναι αστείος. Δεν μπορούμε να κάνουμε “δουλειά” με ψίχουλα. Τα 300 (ή και παραπάνω) εκ. ευρώ είναι αστείο ποσό για ένα ευρωπαϊκό κράτος, και σίγουρα μπορούν να βρεθούν. Ας τα δώσουμε, πριν είναι πολύ αργά.

Πηγή