Σε διαδικτυακή συζήτηση που είχε με τον πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, Νίκολας Μπερνς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει διάλογο υπό καθεστώς απειλών.

«… η συπεριφορά της Τουρκίας είναι, κατά την άποψή μου, αποσταθεροποιητική και αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο για την Ελλάδα. Αποτελεί πρόβλημα για την Ευρώπη και νομίζω ότι αποτελεί πρόβλημα και για τις ΗΠΑ από την άποψη ότι ενδιαφερόταν πάντα για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Κατέστησα πολύ σαφές στον Πρόεδρο Ερντογάν ότι είμαι πάντα πρόθυμος να συζητήσω το ένα εκκρεμές ζήτημα που θεωρούμε ότι έχουμε με την Τουρκία, δηλαδή την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών μας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Από την εποχή που ήσασταν Πρέσβης, πραγματοποιούνταν διερευνητικές συνομιλίες, οι οποίες συνεχίστηκαν επί μακρόν και σημειώθηκε πρόοδος, ωσότου η Τουρκία τις διέκοψε το 2016. Δηλώσαμε, λοιπόν, ότι είμαστε πρόθυμοι να ξαναρχίσουμε τις συνομιλίες, αλλά δεν μπορούμε να το πράξουμε υπό το καθεστώς απειλών ούτε θα προσέλθουμε εκβιαζόμενοι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, επειδή απειλείτε ότι θα παραβιάσετε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αυτό απορρίπτεται», τόνισε χαρακτηριστικά ο Έλληνας πρωθυπουργός.

«Υπήρξα πολύ ειλικρινής απέναντι στην Τουρκία και την παγκόσμια κοινότητα, λέγοντας ότι εάν δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε συμφωνία, ας πάμε στο Δικαστήριο της Χάγης. Να συμφωνήσουμε ότι αυτή είναι η μόνη διαφορά μας, να θέσουμε τις παραμέτρους, να συμφωνήσουμε σε όσα συμφωνούμε και σε όσα διαφωνούμε και να σεβαστούμε την απόφαση του Δικαστηρίου. Να σεβαστούμε το διεθνές δίκαιο. Πιστεύω ότι αυτή είναι μία δίκαιη προσέγγιση στον βαθμό που δεν μπορούμε –εάν δεν μπορούμε– να λύσουμε τη διαφορά μας απευθείας μεταξύ μας» τόνισε χαρακτηριστικά σε διαδικτυακή συζήτηση που είχε με τον πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα κ. Νίκολας Μπερνς, στο πλαίσιο ειδικού «φόρουμ».
Πρακτικά, το καθεστώς Ερντογάν επιχειρεί να σύρει την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σαν να πρόκειται για μια χώρα που έχει βγει ηττημένη από κάποια πολεμική σύρραξη και τούτο βεβαίως δεν έχει καμία απολύτως ορθολογική βάση.
Όπως έχουμε επισημάνει αρκετές φορές σε σχετική αρθρογραφία, η Ελλάδα είναι απολύτως μόνη της σε αυτό το ιδιότυπο bras de fer.

Οι «Μεγάλες Δυνάμεις» δεν υποστηρίζουν την Ελλάδα ούτε καν στο δίκαιο αίτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 μίλια. Αυτό δεν το θέλουν ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Ρωσία για πολλούς και διαφόρους λόγους.

Κανένας ξένος παράγοντας δεν υποστηρίζει με θέρμη ότι τα ελληνικά νησιά έχουν 100% επήρεια σε ΑΟΖ. Ακόμα και οι ανακοινώσεις του State Department επ’ αυτού του θέματος είναι τόσο προσεκτικά διατυπωμένες ώστε να δημιουργούν μια τεχνική ασάφεια για την επήρεια των ελληνικών νησιών.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο αμερικανικός παράγοντας δεν μπαίνει ποτέ στην ουσία του θέματος, αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι όλα είναι διαπραγματεύσιμα…

Προφανέστατα οι Τούρκοι επιθυμούν «ανατολίτικο παζάρι» σε όλα τα ζητήματα των διαφορών που οι ίδιοι θέτουν και σε αυτό το παζάρι οι ξένες δυνάμεις είτε σφυρίζουν αδιάφορα, είτε κάνουν πολλές φορές ότι δεν άκουσαν και δεν είδαν καλά.

Όταν οι Τούρκοι ομιλούν για πολιτικό διάλογο εννοούν «παζάρι» μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και του Ερντογάν.
Κάτι τέτοιο δεν είναι διατεθειμένος να το κάνει ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε κανένας άλλος Έλληνας πρωθυπουργός.
Αν και δεν επιθυμώ να γίνω μάντης κακών, είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές ότι οι Τούρκοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μπουν στην συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, με την ανοχή των ΗΠΑ, της Ρωσίας αλλά και της Γερμανίας.
Αυτό που δεν έχει διευκρινιστεί από κανέναν είναι τι ακριβώς θέλουν οι Τούρκοι.
Θέλουν μόνο να μπουν στο παιχνίδι των υδρογονανθράκων ή διεκδικούν εθνική κυριαρχία επί ελληνικών εδαφών;

Και ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι ακόμα και αν τελικά επιτευχθεί μια συμφωνία επί των υδρογονανθράκων, θα σταματήσει η τουρκική επιθετικότητα;
Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν είναι μόνο θέμα φυσικών πλούτων.

Το καθεστώς Ερντογάν πουλάει στο εσωτερικό της Τουρκίας το παραμυθάκι περί Μεγάλης Ιδέας, περί Γαλάζιας Πατρίδας, περί νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αυτό το παραμυθάκι κρύβει από πίσω του επαναχάραξη συνόρων.
Το δυστύχημα είναι ότι επ’ αυτού δεν υπάρχει καμία απολύτως καταδίκη από καμία «Μεγάλη Δύναμη».

Γι’ αυτό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικαλείται την Χάγη, το Διεθνές Δίκαιο.
Είναι το μοναδικό όπλο της Ελλάδας προκειμένου να κερδηθεί χρόνος και να αλλάξουν ενδεχομένως οι γεωστρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή, μετά και τις επερχόμενες αμερικανικές εκλογές.

Πάντως διάλογος με το καθεστώς Ερντογάν δεν μπορεί να υπάρξει σε καμία περίπτωση…
Αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης σε όλη την Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή, ενώ ταυτόχρονα δεν έχει καμία απολύτως πολιτική φερεγγυότητα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έστειλε μήνυμα στο ΝΑΤΟ: «Στο ΝΑΤΟ νομίζω πώς είναι πολύ σαφές ότι αυτή η στάση ουδετερότητας, ότι δηλαδή έχουμε να κάνουμε με δύο μέλη του ΝΑΤΟ και άρα δεν θα παρέμβουμε, δεν θα είναι πλέον αποδεκτή από εμένα. Το έθεσα και στον Γενικό Γραμματέα Στόλτενμπεργκ…».

Κάτι αντίστοιχο είχε πει και ο Ανδρέας Παπανδρέου στην κρίση του 1987. Ο τότε πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πρότεινε παραπομπή του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αρνούμενος πολιτικό διάλογο. Και συνέχισε λέγοντας:
«Δεν επιζητούμε επιδαιτησία αλλά σαφώς θέτουμε και το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες ενώπιον των ιστορικών τους ευθυνών. Είναι φυσικό να απευθυνθούμε και στην Ατλαντική Συμμαχία και ειδικότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες και να τονίσουμε ότι αυτές επωμίζονται την ευθύνη για τις εξελίξεις στο Αιγαίο… ».

Όταν ο Παπανδρέου έκλεισε τη βάση της Νέας Μάκρης

Στις 6 το απόγευμα της 27ης Μαρτίου 1987 ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Καψής κάλεσε τον Αμερικανό πρεσβευτή Ρόμπερτ Κήλι. Ο υφυπουργός εξέφρασε την έκπληξή του γιατί δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ενημερωθεί από το υπουργείο για τις ελληνικές θέσεις: «Το μήνυμα που μας δώσατε ήταν πως αν οι ΗΠΑ δεν έδωσαν επισήμως το πράσινο φως, τουλάχιστον, μας αφήνετε να καταλάβουμε ότι είσθε διατεθειμένοι να ανεχθείτε μια αδικαιολόγητη, άμεση και ανοιχτή πρόκληση κατά των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας».
Ο Αμερικανός πρεσβευτής απάντησε ότι δεν επικοινώνησε μαζί του γιατί περίμενε οδηγίες από το Στέητ Ντηπάρτμεντ και ότι η καθυστέρηση οφειλόταν στη διαφορά της ώρας.
Ο Γ. Καψής περιγράφει ως εξής τη συνέχεια της συνομιλίας:
«-Κύριε πρέσβυ, ο πρωθυπουργός δήλωσε σήμερα στο υπουργικό συμβούλιο ότι μια θερμή αναμέτρηση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας θα έχει καταλυτικές συνέπειες στην περιοχή. Αν και επιθυμούμε να διασώσουμε τις καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ, για καθαρά στρατιωτικούς λόγους είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε το άρθρο 7 της συμφωνίας του 1983 και να αναστείλουμε τη λειτουργία της βάσης της Νέας Μάκρης, ώστε να μην προκληθούν παρεμβολές στις επιχειρήσεις της ελληνικής Αεροπορίας.
-Κύριε υπουργέ, η συμφωνία προβλέπει διαβουλεύσεις πριν από το κλείσιμο της βάσης.
-Αυτό κάνουμε τώρα… Διαβουλευόμεθα. Αλλά η διαβούλευση θα έχει τελειώσει μόλις φύγετε από το γραφείο μου και τότε η βάση θα κλείσει. Διότι το άρθρο ορίζει ότι οι διαβουλεύσεις δεν μπορούν να αναστείλουν το αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας για επιβολή περιοριστικών μέτρων.
-Αντιλαμβάνεστε ότι στην Ουάσινγκτον θα προκληθεί δυσφορία και ανησυχία…
-Μακάρι… Μέχρι τώρα δυσφορούσαμε και ανησυχούσαμε μόνον εμείς. Τώρα θα ανησυχούμε και οι δυο».
Η κίνηση αυτή έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στην ελληνική κοινή γνώμη αλλά και διεθνώς.
Η Ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται ως κακόγουστο αστείo

πηγη