Τις μέρες αυτές, οι Ένοπλες μας Δυνάμεις, επαγρυπνούν με το δάχτυλο στη σκανδάλη, από τον Έβρο μέχρι το Καστελόριζο, σε πλήρη ετοιμότητα αντιμετώπισης των τουρκικών προκλήσεων. Η αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων είναι σαφής, επαναλαμβανόμενη και στη πράξη.

Την επομένη της λειτουργίας της Αγίας Σοφίας, ως τζαμί, ο Ερντογάν δήλωνε: ΄΄ Ή καθίστε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ή πληρώστε το τίμημα στο πεδίο΄΄. Με άλλα λόγια: Ή ειρήνη παραχωρώντας μου ότι ζητάω ή ένοπλη σύγκρουση. Υπάρχει κάποιος, που δεν καταλαβαίνει την σαφή δήλωση του ΄΄Σουλτάνου΄΄; Κι επίσης, υπάρχει Έλληνας που δεν θα συνηγορήσει στο ΄΄Μολών λαβέ΄΄;

Ο φιλόσοφος, Παναγιώτης Κονδύλης στο μνημειώδες έργο του ΄΄ Η θεωρία του πολέμου΄΄ αναφέρει : «Καμιά άμυνα δεν είναι τελεσφόρα, αν δεν εμπεριέχει μια δραστική τιμωρία του επιτιθέμενου…: ο αμυνόμενος πυροβολεί με τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιο σκοπό, όπως και ο επιτιθέμενος»

«Επομένως, η δραστική αναπροσαρμογή  του στρατηγικού μας δόγματος, θα πρέπει να γίνει, με τρόπο που να βελτιώνει τις πιθανότητες αποτροπής του πολέμου επειδή θα καθιστά ατελέσφορη την Τουρκική επίθεση», συμπεραίνει ο καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος, αναλύοντας τη σκέψη του Κονδύλη

Δηλαδή, ο μέγας στοχαστής θέλει να πει, και είναι τριάντα δύο χρόνια πριν που το λέει, αλλά ακούγεται σημερινός, ότι το στρατηγικό μας δόγμα θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένο στην πρόκληση ενός ισοδύναμου αποτελέσματος, δηλαδή της ανταπόδοσης με τον ίδιο τρόπο και τον ίδιο σκοπό ή διαφορετικά, με στρατηγική κρούση.

Την περίοδο αυτή, το πρόβλημα της χώρας μας με την Τουρκία, όπως εξελίσσεται, είναι υπαρξιακό. Ή συνεχίζουμε ως ανεξάρτητο κράτος ή εάν δεν αντιδράσουμε, γινόμαστε ΄΄δορυφόρος΄΄ των Τούρκων. Η ελληνική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, με αποφασιστικότητα, ταχύτητα και οξυδέρκεια, αντέδρασε σε όλες τις υβριδικές και μη προκλήσεις της Τουρκίας και την αντιμετώπισε με επιτυχία. Τα προβλήματα όμως, ούτε λύθηκαν, ούτε αποσύρθηκαν. Δηλαδή, η Τουρκία διατηρεί το οπλισμένο πιστόλι στο τραπέζι και επιδιώκει την αλλαγή των συνόρων. Η κυβέρνηση μας, θα συνεχίσει, να ενεργοποιεί τη διεθνή κοινότητα και να την θέτει προ των ευθυνών της. Οπωσδήποτε, θα συνεχίσει τις περιφερειακές συνεργασίες – Ισραήλ, Αίγυπτος, αραβικές χώρες και τις ειδικές συμμαχίες -Γαλλία, αλλά και θα αξιοποιεί, με κάθε ευκαιρία, τις συμμαχικές ευρωπαϊκές δομές και την στήριξη της Αμερικής. Όμως, είναι ουτοπικό να πιστεύει κανείς, πως η επίκληση του άρθρου 42, της συνθήκης της Λισαβώνας για την ΕΕ, θα δώσει κάτι περισσότερο, από ανώδυνες ρητορικές, διπλωματική στήριξη, και πιθανώς οικονομικές κυρώσεις. Στο πεδίο της μάχης, θα είμαστε μόνοι.

Είναι κοινή παραδοχή, ότι όταν η διπλωματία αποτύχει, τελευταία ελπίδα κάθε χώρας, είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις. Τα τελευταία χρόνια, οι ανάγκες σε προσωπικό λόγω του δημογραφικού προβλήματος, ταλανίζουν την ιεραρχία και όχι μόνο. Το θέμα μπορεί να αντιμετωπιστεί με συγκεκριμένα μέτρα, όπως: η αύξηση της θητείας, η εθελοντική στράτευση γυναικών, η στράτευση στα δέκα οχτώ, η πρόσληψη επαγγελματιών οπλιτών και η περαιτέρω αξιοποίηση της εφεδρείας. Σε ότι αφορά τα οπλικά συστήματα, στον τρέχοντα χρόνο, ο στόχος, θα πρέπει να είναι, η επιχειρησιακή διαθεσιμότητα του συνόλου των υπαρχόντων, με σύγχρονα πυρομαχικά, που μεγιστοποιούν τις επιχειρησιακές τους δυνατότητες. Σε σχέση με το εγγύς μέλλον, το στρατηγικό δόγμα του Κονδύλη θα πρέπει να αποτελεί φάρο. Για να μπορέσουμε να πετύχουμε την αποτροπή, πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα της στρατηγικής κρούσης ή του ισοδυνάμου αποτελέσματος. Για να γίνει αυτό, απαιτείται, κατά προτεραιότητα των λοιπών κλάδων, ο εκσυγχρονισμός του Πολεμικού Ναυτικού με πλοία, τα οποία να συνδυάζουν ταυτόχρονα επιχειρησιακές δυνατότητες, πολέμου επιφανείας, αεράμυνας περιοχής, ανθυποβρυχιακού πολέμου, διοίκησης και ελέγχου του πεδίου της μάχης ψηφιακά και εκτόξευσης κατευθυνόμενων βλημάτων μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς.

Παρεπόμενα, έρχεται το αδυσώπητο ερώτημα: Από που θα βρεθούν τα χρήματα; Η πρόταση, που μπορεί να δώσει τη λύση, είναι να συσταθεί Ειδικό Ταμείο Εθνικής Άμυνας, το οποίο θα λειτουργεί ως τραπεζικός λογαριασμός, υπό τον έλεγχο επιτροπής προσωπικοτήτων, με εισροές ποσών από το κράτος, μέσω ειδικής ρύθμισης και από εισφορές ιδιωτών, με καθορισμό κάθε φορά, του προς αγορά οπλικού συστήματος.

Καταλήγοντας, αυτό που πρέπει να γίνει, ας γίνει σήμερα, ή μάλλον χθες. Διότι όπως έλεγε κι ο Θαλής ο Μιλήσιος:

΄΄Ουκέτι καιρός…΄΄

Νικόλαος Μανωλάκος
Αντιστράτηγος ε.α. – Επίτιμος Διοικητής ΑΣΔΕΝ
Βουλευτής Α΄ Πειραιώς και Νήσων