Μπορεί η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή με αφορμή την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του υπουργού Οικονομικών, Χρήστου Σταϊκούρα, να έδωσε την ευκαιρία στον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Νίκο Παναγιωτόπουλο να περάσει στην ελληνική κοινωνία μια εικόνα κινητικότητας στο κρίσιμο θέμα της ενίσχυσης των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, όμως όσα είπε προκάλεσαν περισσότερες απορίες από αυτές που μας έλυσαν…

Το πρώτο παράδειγμα είναι η υπόθεση του προγράμματος προμήθειας νέων τορπιλών βαρέως τύπου για τα υποβρύχια Type 214, τύπου “Παπανικολής”, όπου το γενικό μήνυμα ήταν ότι η υπόθεση προχωράει με ταχείς ρυθμούς.

Ωστόσο, οι αναφορές του υπουργού δεν φάνηκαν να συνάδουν και τόσο με τις θεσπισμένες διαδικασίες. Και αυτές δεν αφορούν μόνο τον περίφημο “Νόμο Βενιζέλου”, για τον οποίο επίσης προαναγγέλθηκε ότιτον ερχόμενο μήνα θα έρθει επιτέλους στη Βουλή.

Επειδή είναι απολύτως προβλέψιμο ότι η απάντηση που θα δοθεί αρμοδίως είναι το κατεπείγον της συγκυρίας, να υπενθυμίσουμε προκαταβολικά ότι η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται στην κυβέρνηση περισσότερο από έναν χρόνο και ότι το πρόγραμμα προμήθειας νέων τορπιλών βαρέως τύπου “σέρνεται” από το μέσα της προηγούμενης δεκαετίας.

Έπρεπε να ξεφύγει ο Ερντογάν από κάθε όριο για να αντιληφθούν φαίνεται τον επείγοντα χαρακτήρατης ανάγκης. Ποια είναι η διαφορά τους από όλους τους προηγούμενους; Ρητορικό είναι το ερώτημα ασφαλώς… Υπάρχει όμως και ζήτημα ουσίας.

Ας δούμε το επίμαχο χθεσινό απόσπασμα από την ομιλία ΥΕΘΑ στη Βουλή:
“Η υπόθεση της πρόκτησης και αναβάθμισης των καινούριων τορπιλών βρίσκεται στο ΚΥΣΕΑ. Έχει ήδη αποφασιστεί η ενεργοποίηση του υποπρογράμματος και τις προσεχείς μέρες αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις με την κατασκευάστρια εταιρεία για να ολοκληρωθεί κι αυτό”.

Να ρωτήσουμε λοιπόν κι εμείς με τη σειρά μας…
>πότε προκηρύχθηκε διαγωνισμός για τις νέες τορπίλες βαρέως τύπου (21 ιντσών – 533 χλστ.);
>ποιοι κατασκευαστικοί οίκοι και πότε υπέβαλλαν προσφορές;
>πότε επιλέχθηκε ο ανάδοχος ώστε να προχωρούν οι διαπραγματεύσεις;
>ποια ήταν τα κριτήρια επιλογής (τιμή, επιχειρησιακές επιδόσεις, “ενδιάμεση λύση”, έργο στην εγχώρια βιομηχανία, κ.λπ.);

Και επιπρόσθετα: Η αναφορά του υπουργού Εθνικής Άμυνας «τις προσεχείς μέρες αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις με την κατασκευάστρια εταιρεία» θα μπορούσαν να έχουν άλλη ερμηνεία πλην τηςΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΑΝΑΘΕΣΗΣ;

Από πότε στο ΥΠΕΘΑ έχουν γίνει τόσο «large» ώστε να προτιμούν τις απευθείας αναθέσεις από μία διαγωνιστική διαδικασία που εξ ορισμού συμπιέζει τις τιμές αφού προκαλείται ανταγωνισμός; Φανταζόμαστε θα υπάρχει έκθεση της στρατιωτικής ηγεσίας που το εξηγεί και καλύπτει παράλληλα την πολιτική ηγεσία.

Κι επειδή ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να μην μας αρέσουν ας αναρωτηθούμε φωναχτά… Εάν είχε τεθεί ως προϋπόθεση η άμεση παραχώρηση από το Ναυτικό της χώρας που θα μας προμηθεύσει τις τορπίλες ενός αριθμού 15-20 τορπιλών για την κακιά την ώρα, θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα (ως “ενδιάμεση λύση”);  πηγη