Η κινητικότητα στα εξοπλιστικά προγράμματα είναι δεδομένη, κάτι το οποίο πιστώνεται η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μετά από την 15ετή συστημική αδιαφορία και εγκατάλειψη των Ενόπλων Δυνάμεων, το νερό μπαίνει στο αυλάκι. Όμως οι ελλείψεις που έχουν συσσωρευθεί είναι κυριολεκτικά τρομακτικές.

Στην πραγματικότητα, το ποσό των 10 δισ. ευρώ απαιτείται μόνο για την αντικατάσταση των υπέργηρων μέσων που αξιοποιεί μόνο το Πολεμικό Ναυτικό… Πρέπει να είσαι εντελώς γελοίος ως κράτος για να μην αντιλαμβάνεσαι ότι η προσπάθεια για να παραμένει σε λελογισμένα με την οικονομία σου επίπεδα πρέπει να έχεις σχεδιασμό δεκαετίας και 15ετίας.

Κάθε χρόνο πρέπει να δαπανάς ποσά ώστε να υπάρχει σταδιακή αναβάθμιση και απόσυρση του πεπαλαιωμένου υλικού στον χρόνο που επιβάλλεται. Διότι όταν τα “ξεχνάς”, ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι το ποσό που απαιτείται για να επαναφέρεις μια στοιχειώδη κανονικότητα και έναν ορθολογισμό, είναι απλά ιλιγγιώδες.

Η είδηση της ημέρας είναι η εισαγωγή της συμφωνίας με τους Γάλλους για τα Rafale στη Βουλή. Το ενθαρρυντικό είναι πως όλοι δείχνουν ότι αντιλαμβάνονται την κολοσσιαία σημασία του προγράμματος για την Πολεμική Αεροπορία, που μπαίνει σε νέα εποχή. Θα υπάρξει κανένας “εθνοπατέρας” (ή “εθνομητέρα” διότι είμαστε και της πολιτικής ορθότητας), να εγείρει το θέμα της συνολικότερης προσέγγισης της χώρας μας στο θέμα των εξοπλιστικών;

Η συμφωνία από απόψεως κόστους είναι λογική. Υπάρχει και πακέτο υποστήριξης, ώστε να μην αντιμετωπίσουμε προβλήματα και αδιέξοδα του πρόσφατου παρελθόντος. Θα ρωτήσει όμως κανείς τους το αυτονόητο; Ότι το κόστος δημιουργίας της υποδομής υποστήριξης για ένα πραγματικά υπερσύγχρονο μαχητικό στοιχίζει… “ο κούκος αηδόνι” όταν το κάνεις για μια μοίρα αεροσκαφών μόνο;

Επειδή μας αρέσουν οι δουλειές “στο γόνατο”, μην εκπλαγεί κανείς εάν κάνουν ακριβώς το ίδιο και με τα F-35. Αυτό έχουν προαναγγείλει εξάλλου! Όποτε προχωρήσουμε! Θα έχουμε έναν εξαιρετικά ικανό στόλο μαχητικών αεροσκαφών, αρκεί βέβαια να προμηθευθούν τα κατάλληλα όπλα που θα μετατρέψουν τις αναμφισβήτητα ικανότατες πλατφόρμες σε εργαλεία τρομακτικής καταστροφής εάν οποιοσδήποτε “εκτραπεί”. Οποτεδήποτε.

Αυτό δημιουργεί την αποτροπή. Η βεβαιότητα του αντιπάλου για την ικανότητα σου να τον τσακίσεις.Στην κυριολεξία Τα υπόλοιπα είναι… φιλοσοφίες του καναπέ. Η στρατιωτική ισχύς και η βούληση βέβαια των ηγεσιών να θέτουν ξεκάθαρες “κόκκινες γραμμές” στους αντιπάλους μεγιστοποιούν την αποτρεπτική αξία της στρατιωτικής μηχανής, η οποία από την πλευρά της δίνει προστιθέμενη αξία σε ένα καλό διπλωματικό σώμα…

Εν ολίγοις, αν δεν θέλουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία θα πρέπει να προετοιμαστούν… ψυχολογικά παρακολουθώντας την εξέλιξη του διαγωνισμού στην Κροατία για 12 μαχητικά. Εκεί προσφέρονται 12 μεταχειρισμένα Rafale. Εάν δεν επιλεγούν η Ελλάδα θα πρέπει να κινηθεί ταχύτατα.

Εξασφαλίζοντάς τα μαζί με μια συμπληρωματική παραγγελία καινούργιων μαχητικών, έστω σε κάποιο βάθος χρόνου, θα πρέπει να έχει στόχο να δημιουργήσει δυο “γεμάτες” μοίρες Rafale, ώστε και από οικονομικής πλευράς η επένδυση να αρχίσει έχει νόημα και από επιχειρησιακής η επένδυση να αποδώσει τα μέγιστα.

Εν αναμονή της τουρκικής κίνησης που θα απαντήσει στα ελληνικά εξοπλιστικά. Μην έχετε ουδεμία αμφιβολία. Βασική τους προτεραιότητα παραμένουν τα F-35 και λίγο πιο πίσω ακολουθεί ως εναλλακτική το Eurofighter Typhoon, που πέραν του επιχειρησιακού, έχει και ισχυρότατο διπλωματικό σκεπτικό που δεν θα μας αρέσει καθόλου. Οι Τούρκοι ξέρουν ότι μειονεκτούν και θα απαντήσουν. Είναι απλά θέμα χρόνου.

ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΟΥ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥ;
Στην δε περίπτωση των μαχητικών πέμπτης γενιάς F-35 Lightning II, ας φροντίσουμε να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Υπάρχουν δυο διαστάσεις στο πρόβλημα τις οποίες οφείλει η πολιτική ηγεσία να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη:

Η πρώτη είναι ότι το μαχητικό πρέπει να εισαχθεί σε υπηρεσία στην Πολεμική Αεροπορία πριν από την Τουρκία. Ας φαίνεται σήμερα ότι η Τουρκία είναι αποκλεισμένη και ότι η ικανοποίηση των προϋποθέσεων για την επιστροφή της μοιάζουν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Ποτέ δεν ξέρεις με σιγουριά. Εάν θεωρούμε ότι η ένταξή μας στην ομάδα των χωρών-χρηστών είναι νομοτελειακή, ας κινηθούμε πιο ζωηρά και από τώρα. Θα το βρούμε μπροστά μας…

Η δεύτερη, που ασφαλώς συνδέεται με την πρώτη, είναι μια συνολικότερη και σε βάθος χρόνου συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείε ς. Όχι “από το ράφι” δυο δεκάδες μαχητικά και ξαναβλέπουμε το θέμα σε κάποια χρόνια. Αυτή είναι συνταγή οικονομικής καταστροφής.

Έχουμε ποτέ αναλογιστεί πόσο μας κόστισε ο στόλος των F-16 με τη λογική των τμηματικών αγορών και πόσο θα μας στοίχιζε εάν είχαμε υπολογίσει τις ανάγκες μας από την αρχή, με ένα συμβόλαιο π.χ. για 100 μαχητικά του τύπου σε βάθος 20ετίας; Τελικά αγοράσαμε περισσότερα από 100! Πόσο περισσότερο έργο για την αμυντική βιομηχανία θα είχαμε εξασφαλίσει; Επιπρόσθετα, εάν θα μπορούσαν να κατασκευάζονται στην ΕΑΒ; Ή να αναλάβει μέρος τους και να είχε ενταχθεί στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα της Lockheed Martin;

Ας ζητήσουν από την ίδια της εταιρία να τους κάνει μια εκτίμηση. Θα εκπλαγούμε, ενώ πιθανότατα θα αποτελέσει την καλύτερη απόδειξη της ανοησίας μας να… τρομάζουμε με τα ποσά της επένδυσης. Τα οποία κόβουμε σε κομματάκια “για να μη μας φανεί”. Καταστρέφοντας την οικονομία μας.

Πόσα θα χρειαστούμε στα επόμενα 20 χρόνια; Ας βάλουμε την παραγγελία ΤΩΡΑ. Να “κλειδώσουμε” τις τιμές κι ας αντιμετωπίσουμε το κόστος με ένα ευνοϊκό χρονοδιάγραμμα πληρωμών σε βάθος 20ετίας, έχοντας σύμμαχο το πρωτόγνωρα ευνοϊκό γεωπολιτικό περιβάλλον και τις εξαιρετικές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και ας δούμε παράλληλα τι μπορεί αν γίνει με την ΕΑΒ, μεγάλο ασθενή των τελευταίων δεκαετιών, μαζί με τις υπόλοιπες κρατικές αμυντικές βιομηχανίες.

ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ F-16 BLOCK 50
Τούτων λεχθέντων όμως, έχουμε και μια απορία την οποία δεν μπορούμε να λύσουμε. Αφορά το πρόγραμμα της αναβάθμισης των F-16 Block 50 από τα απάρτια που θα προκύψουν από την αναβάθμιση των 84 -πλέον προηγμένων στο ελληνικό οπλοστάσιο- μαχητικών F-16 σε “V”.

Από τα τέλη του -προηγούμενου- καλοκαιριού υπάρχει μια LOR που ετοιμάζεται και δεν λέει να ολοκληρωθεί, να συζητηθεί και να σταλεί. Όλες οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το πρόγραμμα θα προχωρήσει αμέσως μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας με τα Rafale. Εμείς πάλι θα επιμέναμε ότι υπάρχει μια βασικότατη παρανόηση. Και θα το εξηγήσουμε αμέσως.

Ασφαλώς η συμφωνία για τα Rafale πρέπει να τελειώνει άμεσα. Τι σχέση έχει όμως αυτό με την υπόθεση των Block 50 που σέρνεται τόσους μήνες. Το ένα είναι έγκριση για συμβασιοποίηση της συμφωνίας και το άλλο μια απλή διαδικαστική ενέργεια! Συνεπάγεται η αποστολή LOR στις Ηνωμένες Πολιτείες την ανάληψη οποιασδήποτε υποχρέωσης από την ελληνική πλευρά; Όχι εξ όσων κατανοούμε εμείς! Σημαίνει απλά την επίσημη διερεύνησης μιας πιθανής συνεργασίας! Για να μη μιλάμε “στον βρόντο”.

Ποιο είναι το επιχείρημα εδώ; Ότι εάν έχει οριστικοποιηθεί ότι η αναβάθμιση πρέπει να προχωρήσει, δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να “λιβανίζουμε” τη LOR τόσους μήνες, απασχολώντας το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ)! Εάν δεν είμαστε έτοιμοι να σηκώσουμε το κόστος, πάλι αυτό που κάνουμε δεν έχει κανένα νόημα!

Η απάντηση στη LOR θα καθυστερήσει γύρω στο εξάμηνο να μας έρθει. Οπότε, την όποια καθυστέρηση στο “πράσινο φως” για να προχωρήσει η υπογραφή συμφωνίας για το πρόγραμμα, ας την μεταθέσουμε για τότε! Ας τα έχουμε όλα έτοιμα να προχωρήσουν και ας καθυστερήσουμε την τελική υπογραφή! Ποιος ο λόγος που το πρόγραμμα δεν έρχεται τόσο καιρό στη Βουλή να πάρει την τελική του έγκριση;

Ένα είναι το ερώτημα που οφείλουν άπαντες να απαντήσουν: Αντιλαμβανόμαστε ότι εάν δεν αναβαθμιστούν τα αεροσκάφη (σ.σ. συμπεριλαμβανομένης της δομικής αναβάθμισης) η ημερομηνία της οριστικής απόσυρσής τους από το ελληνικό οπλοστάσιο είναι πολύ κοντά;

Να γράψουμε περισσότερα για το θέμα; Δεν θα ήταν φρόνιμο για ευνόητους λόγους. Αν και πολύ λίγα σήμερα είναι πραγματικά “μυστικά” και “απόρρητα”. Καλό θα ήταν όμως η ερώτηση αυτή να κατατεθεί στον αρχηγό της Αεροπορίας, όταν με το καλό αποφασίσουμε να πάμε το θέμα στη Βουλή. Αυτά.