Γράφει ο Αντιναύαρχος εα Μ.Τσολέκας ΠΝ
Βρισκόμαστε σε περίοδο εξοπλισμών των Ενόπλων Δυνάμεων λόγω της εντάσεως με την Τουρκία (μονίμου φύσεως) και καθυστερήσεων στο εξοπλιστικό πρόγραμμα την προηγούμενη δεκαετία εξ αιτίας της οικονομικής κρίσεως . Εκτιμώ ότι η πλειοψηφία της κοινής γνώμης είναι σύμφωνη καταρχήν για την περαιτέρω ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, παρά το υψηλό κόστος και την δύσκολη οικονομική συγκυρία.
Το πρόβλημα που εξετάζεται στο παρόν άρθρο αφορά στην σημασία της συμμετοχής των εγχώριων εταιρειών ή/και των κρατικών δομών στα εξοπλιστικά προγράμματα.
Προσωπικά έχω κάποια εμπειρία λόγω συμμετοχής σε εξοπλιστικά προγράμματα του ΠΝ ως τμηματάρχης και ως διευθυντής στη Διεύθυνση Υποστηρίξεως Οπλικών Συστημάτων και Κ/Β του ΓΕΝ επί οκτώ περίπου έτη. Προς άρση τυχόν παρεξηγήσεως, είμαι απόστρατος εδώ και έντεκα χρόνια και δεν έχω εμπλοκή ενεργή σε οτιδήποτε σχετίζεται με εξοπλισμούς.
Νομίζω ότι η συμμετοχή των εγχώριων εταιρειών και των κρατικών δομών πρέπει να αποτελεί προαπαιτούμενο για κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα.
Γιατί; Διότι κάθε ανεπτυγμένη χώρα παγκοσμίως, ανεξαρτήτως μεγέθους αλλά και η «σύμμαχος Τουρκία» ακολουθούν την ίδια πολιτική.
Η χώρα μας πρέπει και μπορεί να συμμετέχει σε οποιοδήποτε προηγμένο τεχνολογικά αμυντικό πρόγραμμα προς προμήθεια .
Η τεχνογνωσία υπάρχει σε πολλούς προχωρημένους τεχνολογικά τομείς και φυσικά υπάρχει και το διαθέσιμο κατάλληλο προσωπικό.
Κάποιοι θα ισχυρισθούν ότι θα αυξηθεί το κόστος και θα καθυστερήσει το πρόγραμμα. Δεν υπάρχει ανεπτυγμένη χώρα που να δημιούργησε αξιόλογη βιομηχανία χωρίς κρατική βοήθεια στην αρχή και υποστήριξη όταν απαιτήθηκε ( ΗΠΑ, Ρωσία, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Κίνα, Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία).
Τα αυξημένα κόστη σε χρήμα και χρόνο είναι προσωρινά (η διάρκεια και τα κόστη εξαρτώνται και από την πλευρά μας), όπως συμβαίνει σε κάθε επένδυση σοβαρή και ειλικρινή ως προς τον σκοπό της.
Τα μεσομακροπρόθεσμα κέρδη αξίζουν τον κόπο, προκειμένου να αναπτυχθεί ορθά η αμυντική βιομηχανία, μέρος της δαπάνης να επενδύεται στην χώρα, να αποκτηθεί τεχνογνωσία, να εξασφαλισθούν θέσεις εργασίας κλπ.
Χρειάζεται θέληση,υπομονή και επιμονή και φυσικά σοβαρότητα και λογικό ρίσκο από όλους τους εμπλεκόμενους, κράτος και εγχώριες εταιρείες .
Θα αναφέρω το παράδειγμα της επιτυχούς συμμετοχής ελληνικών εταιρειών στην παραγωγή του Κ/Β επιφανείας-αέρος ESSM, με το οποίο είναι εξοπλισμένες οι Φ/Γ τ. ΜΕΚΟ του ΠΝ στο πλαίσιο του NATO SEASPAROW CONSORTIUM.