Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Νομίζω πως δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε σοβαρά με τις εμμονές των περιφερόμενων σχολιαστών που θεωρούν ότι η κριτική επί παντός επιστητού, είναι υποκατάστατο της πολιτικής τους ανυπαρξίας…

Αυτοί άλλωστε θα συνεχίσουν να βλέπουν, μόνο αυτά που θυμούνται πως ΔΕΝ είπε ο Δένδιας κατά την διάρκεια της παρέμβασής του στην Άγκυρα και το μοναδικό πράγμα που θα θεωρούν πως είναι άξιο σχολιασμών, είναι οι προσωπικές του πολιτικές φιλοδοξίες για τον ρόλο που σκοπεύει να διεκδικήσει στο χώρο της κεντροδεξιάς παράταξης.

Υπάρχει όμως πολύ σοβαρό πρόβλημα, όταν διαπιστώνουμε πως αυτή η αβάστακτη ελαφρότητα, διαχέεται και μεταξύ πολιτικών στελεχών αλλά και έμπειρων πολιτικά ανθρώπων, από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Πρόκειται για μια εικόνα παντελώς απαράδεκτη, αλλά και εξόχως αποκαλυπτική για την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που συναποτελεί την πολιτική τάξη του τόπου.

Όχι μονάχα γιατί όλοι αυτοί αποδεικνύουν ότι τελικά ΔΕΝ αντιλαμβάνονται την δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, εξ αιτίας της παρατεταμένης αφωνίας, των φοβικών συνδρόμων αλλά και της καταφανούς ανεπάρκειας που έχει καταγραφεί, αναφορικά με την ανάγκη για μια αποτελεσματική διπλωματικοπολιτική υπεράσπιση των αυτονόητων…

Αλλά κυρίως γιατί επιβεβαιώνουν με την στάση τους, ότι είναι πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και απολύτως ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν αυτό που συνέβη πραγματικά μέσα στην «σκληρή και αφιλόξενη τουρκική έδρα»…

Στην Άγκυρα κύριοι, με την παρέμβαση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, συνέβησαν *** τρία πράγματα τα οποία έχουν ξεχωριστή βαρύτητα και σημασία και τα οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποτιμηθούν από κανέναν.

• Το πρώτο πράγμα που συνέβη, ήταν η δικαίωση της άλλης αντίληψης. Της αντίληψης που επιμένει ότι η Ελληνική Εξωτερική πολιτική, οφείλει να αποκτήσει φωνή με αυτοπεποίθηση που θα παραπέμπει σε πολιτική ηγεσία με αποφασιστικότητα στην διαχείριση των κρίσιμων εθνικών υποθέσεων.

Στην Άγκυρα αποδομήθηκε μέσα σε λίγα λεπτά η λογική της αφωνίας και του συμβιβαστικού εξευμενισμού, από τον ίδιο τον Υπουργό Εξωτερικών και αυτό ήταν ένα χαστούκι απρόσμενο, που «κάθησε» καλά ΚΑΙ στα δύο μάγουλα της τουρκικής Διπλωματίας, αλλά και ολόκληρης της Τουρκικής πολιτικής ηγεσίας.

• Το δεύτερο πράγμα που συνέβη στην Άγκυρα, ήταν το γεγονός ότι ο πήχης ανέβηκε ψηλά με μια μόλις κίνηση και τοποθετήθηκε σε σημείο εμφανές ΚΑΙ στην Τουρκική πολιτική ηγεσία… ΚΑΙ στην Διεθνή κοινότητα… Αλλά ΚΑΙ στο Ελληνικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.

Οριοθετήθηκαν συγκεκριμένα στάνταρντς που επαναπροσδιορίζουν την περιφερειακή φυσιογνωμία της χώρας, δημοσιοποιήθηκαν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο «κόκκινες γραμμές» ανάσχεσης του νεο-οθωμανικού σχεδισμού, καταδείχτηκε με τον πλέον επίσημο και κυρίως με μη αμφισβητήσιμο τρόπο, ότι οι παρασκηνιακές κινήσεις στις οποίες καταφεύγει η Τουρκική πολιτική ηγεσία, στοχεύουν ευθέως στο Διεθνές Δίκαιο και επιδιώκουν την ανατροπή του, μέσα από τον διαρκή γεωπολιτικό εκβιασμό τον οποίο υφίσταται η χώρα μας. Και φυσικά…

• Το τρίτο πράγμα το οποίο συνέβη στην Άγκυρα, ήταν η δυναμική περιθωριοποίηση των κηρύκων του συμβιβασμού και της υποχωρητικότητας, οι οποίοι υπέστησαν ένα πρώτο σοκ και είναι υποχρέωση όλων μας, αυτό το σοκ να αποδειχτεί τελειωτικό και αμετάκλητο. 

Και κυρίως είναι υποχρέωση όλων μας, αυτή η εξέλιξη να σηματοδοτήσει την συνολική μεταστροφή της Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής στην κατεύθυνση της πλήρους εναρμόνισής της με τις πραγματικές ιστορικές προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η πατρίδα μας.

Το σημαντικό στοιχείο το οποίο δίνει προστιθέμενη αξία σε όλα τα παραπάνω, δεν είναι ο τρόπος, είναι κυρίως ο χρόνος στον οποίο συντελέστηκαν. Πρωτίστως όμως είναι η «πρεμούρα» η οποία φαίνεται πως ήδη έχει κυριεύσει την Τουρκική πολιτική ηγεσία, που επιδιώκει εναγωνίως να πάρει την ρεβάνς για το ηχηρότατο χαστούκι που δέχτηκε. Και αυτή η “πρεμούρα” πρέπει πάση θυσία να εργαλειοποιηθεί από την Ελληνική στρατηγική σκέψη.

Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το κυρίαρχο στοίχημα για όλες τις υγιείς πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του τόπου μας, οι οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες με μια τριπλή πρόκληση:

Α. Με τις δρομολογημένες διαδικασίες (όπως η γνωστή πενταμερής για το Κυπριακό αλλά και οι διαρκείς πολυμερείς συνευρέσεις στο περιβάλλον της Βαλκανικής και της ΝΑ Μεσογείου) στις οποίες όχι μονάχα δεν θα πρέπει να επιτραπούν κανενός είδους πισωγυρίσματα, αλλά αντιθέτως θα πρέπει να διευρυνθεί έτσι περαιτέρω η ανυποχώρητη Εθνική συνοχή ΚΑΙ στην υπεράσπιση των Εθνικών προτεραιοτήτων, αλλά ΚΑΙ στην διαρκή επιβεβαίωση ότι η χώρα συνιστά μια υπολογίσιμη, αποφασισμένη, συνεπή και με αυτοπεποίθηση περιφερειακή δύναμη στην οποία οφείλουν να υπολογίζουν οι πάντες.

Β. Με την ίδια την συνέχιση του Ελληνοτουρκικού διαλόγου με οποιανδήποτε μορφή και σε οποιοδήποτε επίπεδο διεξάγεται, στα πλαίσια του οποίου η Ελλάδα όχι μόνο δεν θα πρέπει να διανοηθεί να ροκανίσει την βάση της συζήτησης την οποία έθεσε ο Δένδιας, αλλά αντιθέτως θα πρέπει να διαμορφώσει ένα ολοκληρωμένο διαπραγματευτικό πλαίσιο διευρυμένο ΚΑΙ με τα ιστορικά Δίκαια του Ελληνισμού, χωρίς διάθεση υπαναχωρήσεων και συμβιβασμών. Και τέλος…

Γ. Με την αναγκαιότητα άμεσης και ουσιαστικής αναμόρφωσης του περιβάλλοντος και του θεσμοθετημένου πλαισίου μέσα στο οποίο οφείλει να κινείται η συστημική στρατηγική σκέψη.

Οι αυτονόητες άμυνες που θα ενεργοποιήσει η περαιτέρω κλιμάκωση των τουρκικών τυχοδιωκτισμών, δεν θα αφήσουν περιθώριο για την ολική επαναφορά των κηρύκων του συμβιβασμού, τουλάχιστον την αμέσως επόμενη περίοδο. Και αυτή η περίοδος θα πρέπει να αξιοποιηθεί στοχευμένα για την οριστική και αμετάκλητη αποπομπή των φορέων αυτής της αντίληψης από τα κέντρα διαμόρφωσης και λήψης αποφάσεων.

Η επόμενη μέρα ΔΕΝ πρέπει να βρει την χώρα χωρίς Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, με Ντόκους στην θέση των συμβούλων, και με ΕΛΙΑΜΕΠ ικανό να βάζει την σφραγίδα του σε επιλογές εθνικής αυτοκτονίας.

Το περιβάλλον αυτής της πολιτικής, τσαλακώθηκε στην Άγκυρα και η Ελληνική πολιτική τάξη έχει την υποχρέωση να το αποπέμψει οριστικά από την πολιτική καθημερινότητα του τόπου.

Η δυναμική της άλλης αντίληψης, κατέδειξε στην πράξη την αδιαφιλονίκητη υπεροχή της. Τσαλάκωσε την Αγκυρα… Ταρακούνησε την Διεθνή κοινότητα… Ενέπνευσε τους πολίτες… Κατέδειξε τον οδικό χάρτη της αξιοπρέπειας και την αυτοπεποίθησης στην Εξωτερική πολιτική.

Είναι καιρός λοιπόν να σταματήσει η μίζερη αναζήτηση αυτών που ΔΕΝ έγιναν στην Άγκυρα και να αφοσιωθούμε πραγματικά με όλα όσα θα πρέπει να γίνουν, έτσι ώστε να αποκλειστεί οριστικά κάθε πιθανότητα επανόδου σε λογικές που κυριάρχησαν προ της 15ης Απριλίου του 2021, οι οποίες παραπέμπουν σε μια χώρα δεδομένη, απολύτως χειραγωγούμενη και με πολιτικό κουκλοθέατρο που εκβιάζεται και απειλείται από το απύθμενο θράσος της παρέας του Ερντογάν.

*** τρία πράγματα 

πηγη