Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Νομίζω πως δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε σοβαρά με τις εμμονές των περιφερόμενων σχολιαστών που θεωρούν ότι η κριτική επί παντός επιστητού, είναι υποκατάστατο της πολιτικής τους ανυπαρξίας…
Αυτοί άλλωστε θα συνεχίσουν να βλέπουν, μόνο αυτά που θυμούνται πως ΔΕΝ είπε ο Δένδιας κατά την διάρκεια της παρέμβασής του στην Άγκυρα και το μοναδικό πράγμα που θα θεωρούν πως είναι άξιο σχολιασμών, είναι οι προσωπικές του πολιτικές φιλοδοξίες για τον ρόλο που σκοπεύει να διεκδικήσει στο χώρο της κεντροδεξιάς παράταξης.
Υπάρχει όμως πολύ σοβαρό πρόβλημα, όταν διαπιστώνουμε πως αυτή η αβάστακτη ελαφρότητα, διαχέεται και μεταξύ πολιτικών στελεχών αλλά και έμπειρων πολιτικά ανθρώπων, από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Πρόκειται για μια εικόνα παντελώς απαράδεκτη, αλλά και εξόχως αποκαλυπτική για την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που συναποτελεί την πολιτική τάξη του τόπου.
Όχι μονάχα γιατί όλοι αυτοί αποδεικνύουν ότι τελικά ΔΕΝ αντιλαμβάνονται την δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, εξ αιτίας της παρατεταμένης αφωνίας, των φοβικών συνδρόμων αλλά και της καταφανούς ανεπάρκειας που έχει καταγραφεί, αναφορικά με την ανάγκη για μια αποτελεσματική διπλωματικοπολιτική υπεράσπιση των αυτονόητων…
Αλλά κυρίως γιατί επιβεβαιώνουν με την στάση τους, ότι είναι πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και απολύτως ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν αυτό που συνέβη πραγματικά μέσα στην «σκληρή και αφιλόξενη τουρκική έδρα»…
Στην Άγκυρα κύριοι, με την παρέμβαση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, συνέβησαν *** τρία πράγματα τα οποία έχουν ξεχωριστή βαρύτητα και σημασία και τα οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποτιμηθούν από κανέναν.
-
Το πρώτο πράγμα που συνέβη, ήταν η δικαίωση της άλλης αντίληψης. Της αντίληψης που επιμένει ότι η Ελληνική Εξωτερική πολιτική, οφείλει να αποκτήσει φωνή με αυτοπεποίθηση που θα παραπέμπει σε πολιτική ηγεσία με αποφασιστικότητα στην διαχείριση των κρίσιμων εθνικών υποθέσεων.
Στην Άγκυρα αποδομήθηκε μέσα σε λίγα λεπτά η λογική της αφωνίας και του συμβιβαστικού εξευμενισμού, από τον ίδιο τον Υπουργό Εξωτερικών και αυτό ήταν ένα χαστούκι απρόσμενο, που «κάθησε» καλά ΚΑΙ στα δύο μάγουλα της τουρκικής Διπλωματίας, αλλά και ολόκληρης της Τουρκικής πολιτικής ηγεσίας.
-
Το δεύτερο πράγμα που συνέβη στην Άγκυρα, ήταν το γεγονός ότι ο πήχης ανέβηκε ψηλά με μια μόλις κίνηση και τοποθετήθηκε σε σημείο εμφανές ΚΑΙ στην Τουρκική πολιτική ηγεσία… ΚΑΙ στην Διεθνή κοινότητα… Αλλά ΚΑΙ στο Ελληνικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.
Οριοθετήθηκαν συγκεκριμένα στάνταρντς που επαναπροσδιορίζουν την περιφερειακή φυσιογνωμία της χώρας, δημοσιοποιήθηκαν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο «κόκκινες γραμμές» ανάσχεσης του νεο-οθωμανικού σχεδισμού, καταδείχτηκε με τον πλέον επίσημο και κυρίως με μη αμφισβητήσιμο τρόπο, ότι οι παρασκηνιακές κινήσεις στις οποίες καταφεύγει η Τουρκική πολιτική ηγεσία, στοχεύουν ευθέως στο Διεθνές Δίκαιο και επιδιώκουν την ανατροπή του, μέσα από τον διαρκή γεωπολιτικό εκβιασμό τον οποίο υφίσταται η χώρα μας. Και φυσικά…
-
Το τρίτο πράγμα το οποίο συνέβη στην Άγκυρα, ήταν η δυναμική περιθωριοποίηση των κηρύκων του συμβιβασμού και της υποχωρητικότητας, οι οποίοι υπέστησαν ένα πρώτο σοκ και είναι υποχρέωση όλων μας, αυτό το σοκ να αποδειχτεί τελειωτικό και αμετάκλητο.