Η διαδικασία του ΠΝ για την επιλογή των νέων φρεγατών που θα το ενισχύσουν για τα επόμενα 30 -τουλάχιστον- χρόνια, αν και κατά τη διάρκειά της, προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις, αλλά εκ του αποτελέσματος, όχι μόνο ήταν επιτυχής, αλλά μάλλον μοντέλο προς αντιγραφή. Το ΠΝ απέφυγε τον διαγωνισμό, που θα το οδηγούσε σε μια διαδικασία που θα έπαιρνε πολλά χρόνια, και με πιθανές δικαστικές προσφυγές, ακόμη και δεκαετίες. Το έχουμε εξηγήσει, ένας διαγωνισμός, θα σήμαινε το τέλος του ΠΝ.
Αντίθετα, κατάφερε να πυροδοτήσει έναν πόλεμο ανταγωνιστών, που κατέληξε σε πλειοδοσία. Το ότι τα κατάφεραν και έκοψαν το νήμα, έστω και ξαφνικά οι Γάλλοι, είναι γνωστό. Πιστεύουμε, πως οι Γάλλοι έκαναν το εξής, έδωσαν μια τιμή second to none, και ταυτόχρονα η πολιτική τους ηγεσία προσέφερε, ελέω AUKUS, τη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνδρομής. Όλα αυτά όμως, προσφέρθηκαν σε ένα στενό χρονικό πλαίσιο, δηλαδή για λίγες μέρες, take it of leave it.