Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος: Ο ιεραπόστολος της ειρήνης και της καταλλαγής – Ένα σύμβολο ανθρωπισμού
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος εκοιμήθη σε ηλικία 95 ετών. Ήταν ένας σπάνιος ιεράρχης, ο οποίος τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.
Βρέθηκε σε μια χώρα, που επί σειρά δεκαετιών, η κάθε θρησκευτική πρακτική ήταν πλήρως απαγορευμένη, ενώ η εύθραυστη και έκρυθμη πολιτική κατάσταση συχνά στοχοποιούσε ως κύριο εχθρό την Ορθόδοξη Ελλάδα
Ο ιεράρχης γνώριζε πότε ήταν ο «καιρός του σιγάν» και πότε του «λαλείν». Ήταν συνειδητή η «σιωπή» του κάποιες φορές. Η στάση του για το ζήτημα της χορηγήσεως του «Τόμου της Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας πίκρανε προσωπικά τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ωστόσο ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κράτησε χαμηλούς τόνους. Διαφωνούσε, αλλά δεν προκαλούσε. Δεν επιθυμούσε να δυναμιτίσει το κλίμα περαιτέρω ανάμεσα στον Οικουμενικό Θρόνο και το Πατριαρχείο Μόσχας.
Απεχθανόταν τα «λιβανίσματα» και ο λόγος του πάντοτε ήταν μετρημένος και οι συνομιλητές του «διαλεχτοί». Σε μία από τις συνεντεύξεις μαζί του, μού εκμυστηρεύτηκε πως πλέον ό,τι θέλει να πει το κάνει μέσα από τα βιβλία του. Αγαπούσε το γράψιμο.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας ήταν ένα σύμβολο ανθρωπισμού, ένας ιεραπόστολος της ειρήνης και της καταλλαγής, ένας άνθρωπος με φωτισμένη συνείδηση, ευρύτητα πνεύματος και ταπεινότητας. Ο Έλληνας Ιεράρχης Δρ. Αναστάσιος Γιαννουλάτος, που από το 1992 ανέλαβε ως Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, άφησε ένα τεράστιο συγγραφικό έργο πίσω του.
Βρέθηκε σε μια χώρα, που επί σειρά δεκαετιών, η κάθε θρησκευτική πρακτική ήταν πλήρως απαγορευμένη, ενώ η εύθραυστη και έκρυθμη πολιτική κατάσταση συχνά στοχοποιούσε ως κύριο εχθρό την Ορθόδοξη Ελλάδα. Ο καθηγητής του Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών – τότε επίσκοπος Ανδρούσης στη Μαύρη Ήπειρο – έμαθε τη γλώσσα και τις πολιτιστικές παραδόσεις της Αλβανίας.
Με ζήλο και υπομονή, με σύμπνοια και αλληλεγγύη, με σεβασμό στη διαφορετικότητα και φιλειρηνική διάθεση κατάφερε να υπερνικήσει τις διώξεις, την ευαίσθητη υγεία του, την απόπειρα δολοφονίας του και να αναγάγει την Ορθόδοξη Εκκλησία ως παράγοντα σταθερότητας, αλλά και ανάπτυξης του αλβανικού κράτους. Αναμφισβήτητα, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος υπήρξε ένας από τους πιο λαοφιλείς ιεράρχες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που δίκαια «κατέκτησε» τις καρδιές και τη συμπάθεια του παγκόσμιου Ορθόδοξου ποιμνίου.
Το έργο του στην Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας
Όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του ως προκαθήμενος της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας προσπάθησε να επισκευάσει τους εγκαταλελειμμένους ή κατεστραμμένους λατρευτικούς χώρους και να δημιουργήσει νέους. Δεν ήταν μια εύκολη αποστολή, ούτε ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα.
«Η ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας είχε πλήρως διαλυθεί και καταστραφεί έπειτα από 23 ολόκληρα χρόνια, αμείλικτου διωγμού ενός αθεϊστικού καθεστώτος, το οποίο απαγόρευε με το Σύνταγμα οποιαδήποτε θρησκευτική έκφραση. Αυτό είναι το πρώτο χαρακτηριστικό, δύσκολα κατανοητό στους εκτός Αλβανίας», είχε αποκαλύψει ο Αρχιεπίσκοπος στη συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει.
Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος: Ο ιεραπόστολος της ειρήνης και της καταλλαγής – Ένα σύμβολο ανθρωπισμού
08:48, 25.01.2025Share
Βρέθηκε σε μια χώρα, που επί σειρά δεκαετιών, η κάθε θρησκευτική πρακτική ήταν πλήρως απαγορευμένη, ενώ η εύθραυστη και έκρυθμη πολιτική κατάσταση συχνά στοχοποιούσε ως κύριο εχθρό την Ορθόδοξη Ελλάδα
Της Μαρίνας Ζιώζιου
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος εκοιμήθη σε ηλικία 95 ετών. Ήταν ένας σπάνιος ιεράρχης, ο οποίος τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.
Ο ιεράρχης γνώριζε πότε ήταν ο «καιρός του σιγάν» και πότε του «λαλείν». Ήταν συνειδητή η «σιωπή» του κάποιες φορές. Η στάση του για το ζήτημα της χορηγήσεως του «Τόμου της Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας πίκρανε προσωπικά τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ωστόσο ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κράτησε χαμηλούς τόνους. Διαφωνούσε, αλλά δεν προκαλούσε. Δεν επιθυμούσε να δυναμιτίσει το κλίμα περαιτέρω ανάμεσα στον Οικουμενικό Θρόνο και το Πατριαρχείο Μόσχας.
Μπορούμε – Καμία μερίδα φαγητού χαμένη
00:00PreviousPauseNext
MuteFullscreen
Copy video url
Play / Pause
Mute / Unmute
Report a problem
Language
Share
Vidverto Player
Απεχθανόταν τα «λιβανίσματα» και ο λόγος του πάντοτε ήταν μετρημένος και οι συνομιλητές του «διαλεχτοί». Σε μία από τις συνεντεύξεις μαζί του, μού εκμυστηρεύτηκε πως πλέον ό,τι θέλει να πει το κάνει μέσα από τα βιβλία του. Αγαπούσε το γράψιμο.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας ήταν ένα σύμβολο ανθρωπισμού, ένας ιεραπόστολος της ειρήνης και της καταλλαγής, ένας άνθρωπος με φωτισμένη συνείδηση, ευρύτητα πνεύματος και ταπεινότητας. Ο Έλληνας Ιεράρχης Δρ. Αναστάσιος Γιαννουλάτος, που από το 1992 ανέλαβε ως Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, άφησε ένα τεράστιο συγγραφικό έργο πίσω του.
Βρέθηκε σε μια χώρα, που επί σειρά δεκαετιών, η κάθε θρησκευτική πρακτική ήταν πλήρως απαγορευμένη, ενώ η εύθραυστη και έκρυθμη πολιτική κατάσταση συχνά στοχοποιούσε ως κύριο εχθρό την Ορθόδοξη Ελλάδα. Ο καθηγητής του Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών – τότε επίσκοπος Ανδρούσης στη Μαύρη Ήπειρο – έμαθε τη γλώσσα και τις πολιτιστικές παραδόσεις της Αλβανίας.
Με ζήλο και υπομονή, με σύμπνοια και αλληλεγγύη, με σεβασμό στη διαφορετικότητα και φιλειρηνική διάθεση κατάφερε να υπερνικήσει τις διώξεις, την ευαίσθητη υγεία του, την απόπειρα δολοφονίας του και να αναγάγει την Ορθόδοξη Εκκλησία ως παράγοντα σταθερότητας, αλλά και ανάπτυξης του αλβανικού κράτους. Αναμφισβήτητα, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος υπήρξε ένας από τους πιο λαοφιλείς ιεράρχες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που δίκαια «κατέκτησε» τις καρδιές και τη συμπάθεια του παγκόσμιου Ορθόδοξου ποιμνίου.
Το έργο του στην Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας
Όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του ως προκαθήμενος της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας προσπάθησε να επισκευάσει τους εγκαταλελειμμένους ή κατεστραμμένους λατρευτικούς χώρους και να δημιουργήσει νέους. Δεν ήταν μια εύκολη αποστολή, ούτε ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα.
«Η ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας είχε πλήρως διαλυθεί και καταστραφεί έπειτα από 23 ολόκληρα χρόνια, αμείλικτου διωγμού ενός αθεϊστικού καθεστώτος, το οποίο απαγόρευε με το Σύνταγμα οποιαδήποτε θρησκευτική έκφραση. Αυτό είναι το πρώτο χαρακτηριστικό, δύσκολα κατανοητό στους εκτός Αλβανίας», είχε αποκαλύψει ο Αρχιεπίσκοπος στη συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει.
«Όλα, λοιπόν, άρχισαν από μηδενική βάση. Ξεκινήσαμε λειτουργώντας στα ερείπια παλαιών ναών ή κάτω από δέντρα. Με μεγάλες προσπάθειες και με τη Χάρη του Θεού, ανεγείραμε πάνω από 150 νέους ναούς, επισκευάσαμε πάνω από 160 και αναστηλώσαμε 60 πολιτιστικά μνημεία.
Δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι η Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας περιλαμβάνει πιστούς διαφορετικής εθνικής καταγωγής. Όλοι είναι ισότιμα μέλη της Εκκλησίας μας. Ένα όμορφο δάσος περιλαμβάνει διάφορα είδη δέντρων. Όλα αναπτύσσονται ελεύθερα στο φως του Νοητού Ηλίου της Δικαιοσύνης.
Τρίτο χαρακτηριστικό είναι ότι στην Αλβανία οι Ορθόδοξοι δεν είμαστε η πλειοψηφία αλλά ούτε και ασήμαντη μειοψηφία (είμαστε περίπου 20-22%). Προσπαθήσαμε να έχουμε άριστες σχέσεις με τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες, ακόμα και με εκείνους οι οποίοι δηλώνουν μη πιστοί. Βασική μας αρχή παραμένει ο σεβασμός σε κάθε ανθρώπινο πρόσωπο ανεξαρτήτως των θρησκευτικών του πεποιθήσεων. Επιπλέον, εκτός της ανασυστάσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αναλάβαμε πρωτοβουλίες σε θέματα παιδείας, υγείας, αγροτικής αναπτύξεως, πολιτισμού, οικολογίας. Μοιραζόμαστε τα δώρα του Θεού, την πίστη, την αγάπη, την ελπίδα και τη δημιουργικότητα, με όλους».
Greek National Pride 