Τα μουσικά συγκροτήματα και οι ομάδες χορευτών και χορευτριών ήταν από την Τουρκία, ενώ δεν υπήρχε ούτε μία στολή από τους γηγενείς Έλληνες μουσουλμάνους!!! Δυστυχώς, η παρουσία της Άγκυρας ήταν καταλυτική, σε πλήρη αντίθεση με την Ελληνική Πολιτεία η οποία απουσίαζε τραγικά…Ο μεγάλος αριθμός των μουσουλμάνων που συγκεντρώθηκαν, τόσο από τη Θράκη όσο και από την Τουρκία, λειτούργησε ως μαγνήτης για τους χριστιανούς πολιτικούς που δεν παρέλειψαν να παραβρεθούν στην έναρξη της γιορτής, για να απευθύνουν τα γνωστά λογίδριά τους. Το κοινό που παρακολούθησε τις ομιλίες των «υπερήφανων» πολιτικών μας, στο μεγαλύτερο ποσοστό του υπέρ του εκτουρκισμού της Θράκης, άκουσε τους Έλληνες πολιτικούς και στη συνέχεια γλέντησε, τραγουδώντας και χορεύοντας στα τούρκικα…Η «πολιτική προσέγγιση» εκ μέρους του κυρίου Γιώργου Πεταλωτή (γνωστός βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και σημερινός κυβερνητικός εκπρόσωπος), του κυρίου Άρη Γιαννακίδη (νομάρχης Ροδόπης), αλλά και του εκπρόσωπου της Περιφέρειας ΑΜΘ, ο Τάσος Παράσχου (να σημειωθεί πως η Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας και Θράκης ενίσχυσε οικονομικά, ιδιαίτερα έντονα την «πολιτιστική» αυτή εκδήλωση) δεν άγγιξε προφανώς το φιλότουρκο κοινό (μεγάλο μέρος από το οποίο ήρθε από την Τουρκία), που άκουσε με ιδιαίτερη προσοχή τις προσφωνήσεις από τους μουσουλμάνους πολιτικούς και πολιτευτές, καθώς φυσικά και από τον Τούρκο Πρόξενο της Κομοτηνής, κύριο Μουσταφά Σαρνίτς.

Να σημειωθεί, πως η συγκεκριμένη γιορτή έχει ιδιαίτερη σημασία για τους σχεδιασμούς τουρκοποίησης της Θράκης από την πλευρά της Άγκυρας, η οποία και έστειλε δημάρχους από τρεις πόλεις της Τουρκίας (ο Δήμαρχος Υψάλων και δύο Δήμαρχοι από Δήμους της Προύσας και της Άγκυρας), για να «συμπαρασταθούν» ψυχολογικά στους καταπιεσμένους εορτάζοντες.

Φυσικά, μετά τα λογίδριά τους, οι χριστιανοί πολιτικοί έφυγαν, προφανώς ικανοποιημένοι που διετέλεσαν το χρέος τους προς το κόμμα και προς τον εαυτό τους. Μόνο που αποχωρώντας, είχαν ξεχάσει ένα ακόμη χρέος: Αυτό προς την πατρίδα… Κι αυτό, γιατί, προς το τέλος της τελευταίας βραδιάς των εορτασμών, κι ενώ τραγουδούσε μία καλλίγραμμη τουρκάλα τραγουδίστρια (χαμηλών φωνητικών δυνατοτήτων), το κέφι ξαφνικά μετατράπηκε σε καθαρή, εξόφθαλμη φιλοτουρκική και άκρως ανθελληνική προπαγάνδα. Οι τούρκοι οργανοπαίκτες μετέβαλαν τους ρυθμούς σε στρατιωτικό εμβατήριο και η τραγουδίστρια άρχισε να βηματίζει στρατιωτικά επάνω στη σκηνή.

Αρκετοί από όσους βρισκόντουσαν στο γήπεδο Ασωμάτων, όπου γινόταν η εκδήλωση άρχισαν να χτυπούν ρυθμικά τα χέρια τους, ακολουθώντας την μουσική και η τραγουδίστρια άρχισε να κάνει αυτό για το οποίο την είχε πληρώσει η Άγκυρα… Άρχισε να τραγουδάει τον στρατιωτικό εθνικό ύμνο της Τουρκίας και το θερμόμετρο ανέβηκε στα ύψη. Κάποιοι σηκώθηκαν όρθιοι και κραύγαζαν τους στίχους της «μητέρας πατρίδας»…

Αξίζει όμως, να διαβάσουμε τι έλεγε, απευθυνόμενη στο κοινό της αλλά και σε εμάς τους έλληνες, η καλλίγραμμη τουρκάλα αοιδός:

«Βγήκαμε με καθαρό μέτωπο από κάθε πόλεμο
Δεκαπέντε εκατομμύρια νέοι σε δέκα χρόνια
Ξαναδημιουργήσαμε την πατρίδα από την αρχή
Με ηγέτη τον Αρχιστράτηγο που τιμά όλος ο κόσμος
Χτίσαμε με σιδερένια δάχτυλα όλη την πατρίδα
Είμαστε Τούρκοι, το στήθος μας είναι μπρούτζινη ασπίδα της Δημοκρατίας
Δεν ταιριάζει στον Τούρκο να σταματάει, ο Τούρκος μπροστά, εμπρός Τούρκε».

Για την ιστορία, πρέπει να σημειωθεί πως ο παραπάνω στρατιωτικός ύμνος τραγουδήθηκε από την διάσημη, στην Τουρκία, ερμηνεύτρια Ναντιντέ Σουλτάν στο 9ο Φεστιβάλ Κερασιού του Δήμου Σώστη στις 14 Ιουνίου 2009, στο δημοτικό γήπεδο Ασωμάτων…

Οι χριστιανοί πολιτικοί ήταν απόντες από αυτό το ξέσπασμα υπέρ της Τουρκίας, ενώ οι συνάδελφοί τους μουσουλμάνοι βουλευτές της Θράκης ήταν άπαντες παρόντες και έχαιραν ιδιαιτέρως στο άκουσμα της κάθε λέξης από την τουρκάλα αοιδό… Δεν γνωρίζουμε εάν θα γινόταν το ίδιο στην περίπτωση που οι έλληνες βουλευτές θα παρέμεναν στον χώρο των εκδηλώσεων μέχρι τη λήξη… προκειμένου να ολοκληρώσουν το έργο τους ως αντιπρόσωποι των Ελλήνων πολιτών…

Να σημειωθεί πως μέρος των εξόδων για την πληρωμή των τουρκικών συγκροτημάτων ανέλαβε ο Δήμος Σώστη Ροδόπης, ο οποίος επιχορηγείται από το Ελληνικό κράτος!!! Με απλά λόγια, οι έλληνες πολίτες πλήρωσαν την τουρκική προπαγάνδα…!!!

Τα πρώτα χρόνια των εκδηλώσεων υπήρχαν ανάλογα διαφημιστικά σποτ, από την ΕΡΤ (ΕΤ-3), τα οποία στήριζαν τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις. Επειδή όμως η γιορτή μετεξελίχθηκε σε «τουρκική υπόθεση», με την κρατική TRT, να καλύπτει δημοσιογραφικά και ειδησεογραφικά τις εκδηλώσεις (από όσα γνωρίζουμε πολύ σύντομα θα τις παρακολουθήσουμε στην εβδομαδιαία εκπομπή του TRT international, που αναφέρεται στην Θράκη μας), η γιορτή απέκτησε πολιτική χροιά και έκφραση και παρουσιάζεται ως η «μεγαλύτερη πολιτιστική εκδήλωση της Μειονότητας» στο χώρο της Θράκης.

Είναι όμως αυτό το τραγούδι-ύμνος το μοναδικό που επιτρέψαμε σαν χώρα να λέγεται επίσημα και με την κάλυψη τουρκικών τηλεοπτικών συνεργείων μέσα στο έδαφός μας; Δυστυχώς όχι…! Στις μουσουλμανικές γιορτές που γίνονται μέσα στα τεμένη, φανατικοί ιμάμηδες μαθαίνουν στα νέα μουσουλμανόπαιδα της Θράκης, να απαγγέλουν στίχους που εξυμνούν το μίσος και λατρεύουν την εξαφάνιση των Ελλήνων!!!

Ίσως ο πρωθυπουργός της χώρας, η κυρία Δραγώνα, ο κύριος Βούγιας και κάποιοι άλλοι θλιβεροί στο πνεύμα, υπηρέτες της Ελλάδας, των κατοίκων της και των συμφερόντων του Ελληνισμού, θα πρέπει να διαβάσουν το παρακάτω ποίημα-ύμνο που, δυστυχώς, δεν απευθύνεται στην ομόνοια, την ειρηνική συμβίωση και την συνεργασία μεταξύ των λαών…

Το ποίημα που αποστηθίζουν οι νέοι μουσουλμάνοι, κάτω από την καθοδήγηση των ιμάμηδων, λέει:

«Όσο υπάρχει ο πρόστυχος ο Έλληνας σ’ αυτό το κόσμο
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου.
Σαν στέκομαι και τον κοιτάζω τον σκύλο
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Εκδίκηση να πάρω είναι ο μοναδικός μου στόχος
σαν αναμετρηθώ στης μάχης το πεδίο
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια να κλαδέψω σε μια μέρα
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Τα κεφάλια τριάντα χιλιάδων να πολτοποιούσα
Τα δόντια δέκα χιλιάδων με την τανάλια να έβγαζα
εκατό χιλιάδων τα πτώματα να σκορπούσα στις ρεματιές
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Ο κόσμος όλος ξέρει πόσο ανώτερος είναι ο Τούρκος
και πόση κακοήθεια φωλιάζει στο μυαλό του Έλληνα
πέντε χιλιάδων τα πτώματα να έκαιγα στους κλιβάνους
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Σαράντα χιλιάδες τους να σούβλιζα με την λόγχη μου,
ογδόντα χιλιάδες τους να έστελνα στη κόλαση
εκατό χιλιάδες τους να κρεμούσα στο σκοινί
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος!»

Αυτά τα θλιβερά συμβαίνουν στην Θράκη, η οποία μεταβάλλεται σε μία νέα Κύπρο, μέσα από την εγκατάλειψη της Πολιτείας, μέσα από την αδιαφορία των οργάνων του επίσημου Κράτους, μέσα από την ψηφοθηρική σχέση των βουλευτών της με τους πολίτες…

Δυστυχώς, η οικονομική πτώχευση δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να «χτυπήσει» τη χώρα. Το χειρότερο συμβαίνει, το γνωρίζουν οι υπεύθυνοι, αλλά κλείνουν τα αφτιά τους και τα μάτια τους… Γιατί; Ίσως για να μπορούν να κοιμούνται πιο… ήσυχοι…

πηγη