Της ΜΑΡΙΝΑΣ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ

Οι υπέρογκες αμυντικές δαπάνες, η φοροδιαφυγή, η υπερκατανάλωση, οι «επαγγελματίες πατριώτες» δημαγωγοί, αλλά και οι βραχυπρόθεσμοι ορίζοντες στην άσκηση πολιτικής αποτελούν σύμφωνα με τους ειδικούς τη ρίζα του κακού για τη… διαχρονική οικονομική κρίση και τα τεράστια ελλείμματα της χώρας μας.

Εκατόν δώδεκα χρόνια μετά την επιβολή του προηγούμενου Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται, μιας και δυστυχώς… δεν κατάφερε να διδάξει. Με διαφορετικούς εκάστοτε «πρωταγωνιστές», αλλά με ίδιες πάντα ανορθολογικές πολιτικές, η χώρα μας, λένε οι ειδικοί, δεν προκαλεί έκπληξη που έφθασε για ακόμη μία φορά στο χείλος του γκρεμού.

Τα στοιχεία που αναφέρθηκαν κατά τη διάρκεια της ετήσιας εκδήλωσης του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), εξάλλου, είναι χαρακτηριστικά της νοοτροπίας που διακατέχει τον λαό μας… από την ίδρυση κιόλας του ελληνικού κράτους. Η χώρα μας, καθ’ όλη τη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας της, δεν έπαψε ούτε μία μέρα να δαπανά ποσά πολλαπλάσια συγκριτικά με εκείνα άλλων ευρωπαϊκών κρατών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, ενώ ακόμη και σήμερα, ούσα μέλος της Ε.Ε. βρίσκεται στην τρίτη θέση παγκοσμίως σε ό,τι αφορά τις αμυντικές δαπάνες.

«Οι υπέρογκες αμυντικές δαπάνες αποτελούσαν ανέκαθεν αίτιο των οικονομικών κρίσεων. Λογικό, αν αναλογιστεί κάποιος ότι Τουρκία, Ισραήλ και Ελλάδα αποτελούν τις χώρες που κατέχουν τις υψηλότερες στρατιωτικές δαπάνες σε όλο τον κόσμο» επεσήμανε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του με θέμα «Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται και δεν διδάσκει: Οικονομικές κρίσεις και κράτος στην Ελλάδα» ο κ. Γιώργος Δερτιλής, καθηγητής του Εcole des Hautes Εtudes en Sciences Sociales, στο Παρίσι.

Πώς μεταφράζονται σε «όρους οικονομίας» οι εξοπλισμοί στη χώρα μας; Όπως προκύπτει βάσει των επίσημων στοιχείων, από το 1833 έως και το 1983 οι αμυντικές δαπάνες υπερέβαιναν κάθε χρόνο 20%- 40% το σύνολο των συνολικών δαπανών, ενώ ακόμη και σήμερα εξακολουθούμε να διαθέτουμε το 4% περίπου του ΑΕΠ σε στρατιωτικούς σκοπούς, και μάλιστα αυτό την ώρα που το αντίστοιχο ποσοστό της Ευρωζώνης είναι 1,7%, της Ε.Ε. είναι 1,8% και κάποιων άλλων εξίσου μικρών κρατών είναι μόλις 0,8%…

Εξίσου καταστροφικό ρόλο, ωστόσο, για την οικονομία μας έχει παίξει, διαχρονικά, και το φαινόμενο της ανισορροπίας μεταξύ εσόδων και εξόδων του κράτους. Ενώ, λοιπόν, οι δαπάνες στη χώρα μας είναι περίπου στο 52% του ΑΕΠ (και στην Ευρωζώνη είναι 51,3%), τα έσοδά της βρίσκονται καθηλωμένα στο 39% του ΑΕΠ (46% στην Ευρωζώνη).

Εξοπλισμοί και κακοδιαχείριση, πάντως, δεν αποτελούν τις μοναδικές «πηγές του κακού» σύμφωνα με τους ειδικούς. Κι αυτό γιατί δίπλα στις δύο αυτές βαθιές «πληγές» του ελληνικού κράτους θα πρέπει να προστεθούν οι καλά εδραιωμένες πελατειακές σχέσεις, η δημαγωγία, ο «κακοστημένος» φοροεισπρακτικός μηχανισμός και η ύπαρξη «νόμιμης» φοροδιαφυγής, η διακριτική μεταχείριση κάποιων «καστών», αλλά κυρίως η διάβρωση της ίδιας της δημοκρατίας

Η ελληνική οικονομία… σε αριθμούς.

*80 χρόνια διήρκεσε ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος που επεβλήθη το 1978 στη χώρα μας.
*4 φορές έχει κηρύξει πτώχευση η Ελλάδα από το 1893 έως και σήμερα.
*2 φορές «επτωχεύσαμεν» επί βασιλείας του Όθωνος.
*2,2 δισ. χρυσά φράγκα δανείστηκε η Ελλάδα από το 1824-1932.

ΠΗΓΗ